Morgunblaðið - 02.04.2005, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. APRÍL 2005 47
MINNINGAR
✝ Þorleifur Gunn-arsson frá Fjalla-
lækjarseli í Þistil-
firði fæddist á
Svalbarði í Þistilfirði
23. nóvember 1931.
Hann lést á dvalar-
heimilinu Nausti á
Þórshöfn 25. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Guðrún
Soffía Jónsdóttir, f. á
Brimnesi á Langa-
nesi 19.6. 1896, d.
18.6. 1960, og Gunn-
ar Kristjánsson, f. á
Raufarhöfn 14.12.
1894, d. 13.4. 1973. Þau voru
vinnuhjú á Svalbarði þar til Þor-
leifur var níu ára gamall en þá
fluttu þau að Bægisstöðum í Þist-
ilfirði og bjuggu svo á Fjallalækj-
arseli. Hálfsystkini Þorleifs sam-
mæðra voru Margrét
Kjartansdóttir, f. 13.3. 1920, d.
20.12. 2000, Jónína Kjartansdóttir,
f. 16.12. 1922, d. 4.1. 2001, og Björn
Kjartansson, f. 9.2. 1925, d. 8.12.
1998, eftirlifandi eiginkona hans
er Sóley Oddsdóttir. Þau voru öll
þau eru búsett í Kópavogi. b)
Helga Sóley, f. 4.8. 1982, maki
Gunnlaugur Snorri Hrafnkelsson,
f. 11.1. 1977, börn þeirra eru: a)
Stefán Hrafnkell, f. 7.4. 1998, og b)
Íris Ósk, f. 18.2. 2002, þau eru bú-
sett á Akureyri. c) Þorleifur Elís, f.
15.8. 1983, maki Ingibjörg Jóna
Kristjánsdóttir, f. 6.6. 1983, sonur
þeirra er Daníel Kristján, f. 11.7.
2004. Þau eru búsett í Reykjavík.
Börn Guðrúnar og Jóns eru: d)
Gísli, f. 18.7. 1987, e) Halldór, f.
30.11. 1990, f) María Valgerður, f.
18.12. 1991, g) Jón Fannar. f. 7.11.
1998. Jón og Guðrún eru búsett á
Þórshöfn. 2) Sigríður Soffía, f. 5.7.
1961, d. 3.8. 1961. 3) Gunnar Kjart-
an, f. 11.1. 1963, búsettur á Fjalla-
lækjarseli, unnusta Ina Lever-
köhne f. 10.3. 1973. 4) Sigríður
Þórhalla, f. 13.2. 1964, maki Þor-
steinn Ásmundur Waltersson, f.
13.2. 1966. Börn þeirra eru: a) Ása
Sigurjóna, f. 17.12. 1992, b) Bjarki
Már, f. 25.1. 1994, c) Margrét
Hulda, f. 3.11. 1999, og d) Berglind
Rún, f. 21.2. 2002. Þau eru búsett í
Garði á Suðurnesjum. 5) Hrafn-
hildur Lilja, f. 17.9. 1969, maki
Guðni Örn Hauksson, f. 25.9. 1963,
dóttir þeirra er Eva Guðný, f. 24.5.
2000, þau eru búsett á Þórshöfn.
Útför Þorleifs fer fram frá Sval-
barðskirkju í Þistilfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
búsett í Reykjavík.
Þorleifur kvæntist
árið 1961 eftirlifandi
eiginkonu sinni Vil-
borgu Þóroddsdóttur
frá Hermundarfelli í
Þistilfirði, f. 27.9.
1942. Foreldrar henn-
ar voru Þóroddur
Björgvinsson frá
Borgum í Þistilfirði, f.
12.3. 1907, d. 20.2.
1986, og Kristbjörg
Sigríður Árnadóttir
frá Oddsstöðum á Mel-
rakkasléttu, f. 8.7.
1922. d. 16.5. 2003.
Þorleifur og Vilborg hófu bú-
skap á Fjallalækjarseli 1958 og
bjuggu þar allan sinn búskap. Þau
eignuðust fimm börn, auk þess sem
þau ólu upp elsta barnabarn sitt.
Þau eru: 1) Guðrún Soffía, f. 8.7.
1960, maki Jón Ragnar Gíslason, f.
9.8. 1951. Guðrún var áður í sam-
búð með Elvari Eyfjörð Erlings-
syni frá Felli við Finnafjörð, börn
Guðrúnar og Elvars eru: a) Vil-
borg Anna, f. 14.11. 1979, maki
Valur Dan Jónsson, f. 6.10. 1981,
Okkur systkinin langar að minn-
ast þín með örfáum orðum og
þakka fyrir allt sem þú gerðir fyrir
okkur og ógleymanlegar samveru-
stundir. Við vorum ekki há í loftinu
þegar þú varðst að druslast með
okkur hvert sem farið var, hvort
sem það var út í fjárhúsið eða inn í
heiði, gera við girðingar og fleira,
og getum við alveg ímyndað okkur
í dag að þú hefðir nú alla vega
stundum verið fljótari að vinna
verkin án okkar aðstoðar.
Þú varst einstaklega hreinskilinn
og mikið náttúrubarn sem ákvaðst
að taka því sem að höndum bæri í
lífinu og leysa það sem best af
hendi. Ofarlega í huga er einn snjó-
þungur vetur í desember þegar við
vorum lítil, að vegurinn var ófær
og engin leið að komast til Þórs-
hafnar fyrir jólin á farartæki. Þá
tókst þú fram skíðin og fórst á
skíðum til Þórshafnar til að versla
fyrir jólin og gistir gjarnan á
Syðra-Álandi og dróst vörurnar á
sleða heim á skíðunum um fjörutíu
kílómetra leið í leiðindaveðri og
mikið vorum við fegin að fá eplin
þegar þú komst heim og að sjálf-
sögðu voru keyptar jólagjafir í leið-
inni.
Svo voru það ófá kvöldin sem var
tekið í spilin og spilað var bæði vist
og bridge langt fram á kvöld og var
oft mikið hlegið þá. Þú hafðir ein-
staklega gaman af að spila og var
farið milli bæja í sveitinni og spilað
var nær öll fimmtudagskvöld áður
en sjónvarpið kom til sögunnar. Á
veturna voru ferðirnar á Búrfells-
vötnin alveg einstaklegar skemmti-
legar. Borað var niður í gegnum ís-
inn og setið klukkutímum saman
og beðið eftir að silungurinn gerði
vart við sig.
Við þökkum þér fyrir að hafa
fengið að alast upp við mikla hrein-
skilni, samviskusemi, dugnað og
atorku og af þér lærðum við: að því
sem þú getur gert í dag skaltu ekki
fresta til morguns.
Elsku mamma og aðrir aðstand-
endur, við biðjum guð að blessa
ykkur öll á erfiðum tímum. Okkur
langar að kveðja þig með bæn og
biðjum Guð að geyma þig með inni-
legri þökk fyrir allt og allt.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Sigríður Þorleifsdóttir,
Gunnar Þorleifsson,
Hrafnhildur Þorleifsdóttir.
Elsku pabbi minn. Ekki datt mér
í hug þegar ég sat á rúminu hjá þér
á fimmtudagskvöldið að það yrði
síðasta skiptið.
Margt kemur upp í huga mér, þú
sagðir alltaf þegar ég kom inn í
sveit: „Ertu komin, Dúa mín?“ Allt-
af var gaman að fara með þér í bíl-
inn þinn, fara með þér að smala,
sækja geiturnar, gera við girðing-
arnar og margt fleira.
Þú varst mikið náttúrubarn, þú
hugsaðir vel um kisu þína.
Þegar við fengum okkur kindur
sagðir þú: „Er engin hvít?“ Það
fannst þér gaman.
Ég þakka þér fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig og mína fjölskyldu.
Ég passa mömmu fyrir þig.
Guð geymi þig, elsku pabbi.
Þín dóttir
Guðrún Soffía.
Elsku afi minn. Ekki óraði mig
fyrir því að við myndum ekki hitt-
ast aftur.
Ég ætlaði að koma á föstudaginn
en þá var það of seint, því miður
náði ég ekki að kveðja þig, elsku afi
minn. En ég veit að þér líður vel
núna. Sama hversu veikur þú varst,
alltaf komstu fram og spurðir hvar
Íris og Stefán væru. Það verður
tómlegt í sveitinni en ég veit þú
verður alltaf hjá okkur.
Margs er að minnast
margs er að sakna.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
(V. Briem.)
Far þú í friði, elsku afi minn. Guð
geymi þig.
Helga Sóley og fjölskylda.
Við sem komin erum á efri ár
verðum smám saman að sjá á eftir
samferðamönnum okkar. „Enginn
veit sína ævina fyrr en öll er.“
Þorleifur Gunnarsson á Fjalla-
lækjarseli er látinn og verður til
moldar borinn á Svalbarði laugar-
daginn 2. apríl. Þorleifur fæddist
hér á Svalbarði. Foreldrar hans
voru þá ógift vinnuhjú hjá foreldr-
um mínum. Þau bjuggu síðar á
Brekknakoti og Ytra-Álandi áður
en þau fengu ábúð á Fjallalækj-
arseli. Þar ólst Þorleifur upp og tók
við búi af foreldrum sínum. Hann
kvæntist Vilborgu Þóroddsdóttur
frá Hermundarfelli, mikilli ágæt-
iskonu, sem bjó þeim gott heimili.
Fjallalækjarsel er harðbýl jörð.
Þar er snjóþungt á vetrum og kal-
hætta mikil en sumarland gott.
Þorleifur var stórhuga. Hann hýsti
og keypti jörðina, byggði íbúðar-
hús og útihús og ræktaði tún sem
kól alltaf af og til. Hann gafst ekki
upp þrátt fyrir fóðurskort og fjár-
hagsörðugleika. Það voru alltaf
einhverjir tilbúnir til að rétta hon-
um hjálparhönd ef á þurfti að
halda.
Þorleifur, „Holli“ eins og við ná-
grannarnir kölluðum hann, var
lengi gangnaforingi í Búrfellsheiði.
Hann sinnti því starfi af mikilli
samviskusemi. Oft var glatt á
hjalla í eldhúsinu hjá þeim hjónum
þegar gangnamenn voru að fara í
eða koma úr göngum. Auk ýmissa
gamanmála var rætt um hvernig
hefði gengið að smala, hvort fé
væri vænt, – sýndist þá sitt hverj-
um; sumir sögðu féð vænt, aðrir
töluðu um bölvuð kvikindi. Var féð
innarlega í heiðinni? Var margt
ókunnugt? Jú, það var margt af
Öxarfjarðarfé innan til í heiðinni en
það fór flest vestur en heimafé í
Bægisstaðahlíð og á Mosfellstungu.
Svo þurfti að spyrja hvort hefðu
verið skildar eftir kindur og hvar.
Þannig var skrafað og skeggrætt.
Ég vil fyrir hönd okkar gangna-
manna færa Þorleifi og Vilborgu
sérstakar þakkir fyrir alla fyrir-
greiðslu við gangnamenn og gesti
sem komu á réttina á haustin.
Þorleifur bjó með sauðfé en hafði
kýr og hesta til heimanotkunar.
Hann átti alltaf nokkrar geitur sér
til gamans og sagði að hann hefði
alist upp á geitamjólk á tímabili og
ætti geitunum mikið að þakka. Þor-
leifur og Vilborg eignuðust fimm
börn. Fjögur komust upp og hafa
þau hjálpað til við búskapinn og
sonurinn, Gunnar, hefir nú tekið
við búi.
Þorleifur naut ekki mikillar
skólagöngu en ég varð var við það
að hann hugsaði stundum lengra en
ýmsir aðrir sem töldu sig meiri
menn. Þorleifur var áreiðanlegur
maður og heiðarlegur í öllum við-
skiptum.
Með Þorleifi er genginn sérstak-
ur persónuleiki sem margir munu
minnast.
Ég sendi Vilborgu og afkomend-
um þeirra og tengdafólki innilegar
samúðarkveðjur frá okkur hjónum.
Sigtryggur á Svalbarði.
ÞORLEIFUR
GUNNARSSON
Þökkum auðsýnda samúð og stuðning við
andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
STEINARS PÉTURSSONAR.
Guðlaug Pálsdóttir,
Margrét Steinarsdóttir, Sigurður Sigurðsson,
Steingerður Steinarsdóttir, Guðmundur Bárðarson,
Helen Sjöfn Steinarsdóttir,
Svanhildur Steinarsdóttir, Ragnar Friðrik Ólafsson,
Svava Svanborg Steinarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
BERNHARÐ STEINGRÍMSSON,
Tungusíðu 2,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
þriðjudaginn 29. mars.
Sigurbjörg Steindórsdóttir,
Steingrímur Bernharðsson,
Berghildur Erla Bernharðsdóttir, Edvard Börkur Edvardsson,
Bernharð Stefán Bernharðsson,
Björg Maríanna Bernharðsdóttir, Sigurður Blomsterberg,
Steingrímur Magnús Bernharðsson
og afabörn.
Elsku amma. Það eru
margar minningarnar
sem fljúga í gegnum
hugann, bæði nú og síð-
ustu vikur. Ég mun
aldrei gleyma tilfinningunni sem
fylgdi því að fara til Víkur og vita og
bíða í ofvæni eftir því að það fyrsta
sem maður sæi þegar maður keyrði
inn í þetta fallega þorp væri húsið
hennar ömmu Gauju. Maður fékk
fiðring frá toppi til táar þegar maður
labbaði upp tröppurnar, því að maður
vissi að manns biðu skemmtilegar
stundir.
Amma var alltaf áhugasöm og for-
vitin um líf okkar barnabarnanna og
ástvina sinna allra. Alltaf gat maður
spjallað við ömmu um allt milli himins
og jarðar og hún hlustaði alltaf af
miklum áhuga. Ef manni leið illa og
fannst eins og maður væri með allar
heimsins áhyggjur á herðunum þá
var nóg að setjast hjá ömmu og hún
strauk létt yfir vanga manns með
silkimjúkri hendinni, klappaði manni
á bakið og brosti. Þá hvarf það allt,
allt það sem olli manni áhyggjum
hvarf.
Aldrei hverfur tilfinningin sem um
mig fór þegar ég hitti ömmu síðast á
lífi, hún var svo kvalin en samt sem
áður var hún svo ánægð, ánægð að sjá
okkur og finna fyrir allri ástinni sem
streymdi til hennar. Þó svo maður
vissi af öllum þessum kvölum sá mað-
ur þær ekki svo auðveldlega, hún var
baráttukona mikil. Í mínum augum
og þeirra sem þekktu hana er hún
sönn hetja. Ég settist hjá henni og
barðist við tárin, því að það var sárt
að hugsa til þess að einhvern tímann,
kannski eftir viku og kannski eftir ár,
myndi maður ekki fá að finna fyrir
hendinni hennar ömmu, sem læknaði
allt, strjúka sér um vanga. Þó svo að
þetta hafi verið alveg ofboðslega erf-
GUÐRÍÐUR UNNUR
SALÓMONSDÓTTIR
✝ Guðríður UnnurSalómonsdóttir
fæddist í Steig í
Mýrdal 25. maí
1924. Hún lést á
líknardeild LSH í
Kópavogi 16. mars
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Víkurkirkju 26.
mars.
itt, og nokkur tár lekið
niður kinnina í laumi,
gátum við samt hlegið.
Amma var hreinskil-
in ef henni líkaði ekki
eitthvað. Ég vann í
gæludýraverslun í
Reykjavík í nokkra
mánuði og var sú gamla
ekki sátt. Í fyrsta lagi
var ég ein, yngsta
barnabarnið, í Reykja-
vík að vinna. „Borðar þú
nóg, líður þér vel?“ Hún
bað mig um að drífa mig
heim í sveitina til þeirra
sem elska mig, ekki
húka þarna ein. Já, henni ömmu leist
ekki á blikuna en það var meira, og
það var þessi gæludýraverslun. Fugl-
ar, fiskar, froskdýr, nagdýr, þetta
voru sko ekki dýr í hennar augum,
allavega ekki gömlu góðu dýrin í
sveitinni sem amma þekkti svo vel frá
fyrri tíð. „Sigga mín, ég er fegin að þú
ert hætt í þessari dýrabúð, mér leist
aldrei á það.“ Nei, það eru sko orð að
sönnu enda brosti þessi elska breitt
þegar að hún vissi að ég væri komin
aftur heim í sveitina.
Þegar ég fór að eldast og róast að-
eins gat ég farið til ömmu, setið og
spjallað, en það var fleira sem vakti
áhuga minn og það voru gömul föt.
Gamlir kjólar, peysur og pils frá því
að amma var ung, og meira að segja
skór ef því var að skipta. Amma skildi
hvorki upp né niður í mér, hvað ég
væri að sækjast eftir þessum gömlu
lörfum af henni. En í dag er ég mikið
þakklát, þakklát fyrir það að hafa
fengið að eiga þessa fallegu kjóla og
pils sem hún átti, meira að segja lykt-
in hennar er enn þá til staðar í þeim.
Þessi föt eru það mikilvægasta sem
ég á eftir hana ömmu mína fyrir utan
allar yndislegu minningarnar um
yndislega konu. Síðustu vikur hafa
verið ofboðslega átakanlegar en í
staðinn eigum við svo mikið af góðum
hugsunum og minningum sem eiga
eftir að lifa í hjörtum okkar um ókom-
in ár.
Hvíl í friði, elsku amma, þú varst
engill í mannsmynd en ert nú skær-
asta stjarnan á himnum.
Guð geymi þig, þín er sárt saknað.
Hinsta kveðja.
Sigríður Jónsdóttir.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram
upplýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, fæddist,
hvar og hvenær hann lést, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á
myndamóttöku: pix@mbl.is og
láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningar-
greinar