Morgunblaðið - 29.04.2005, Síða 40

40 FÖSTUDAGUR 29. APRÍL 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Við fráfall Sillu vinkonu
minnar steyma fram í hug-
ann ljúfar myndir liðins tíma,
minningar, sem nú eru bless-
aðar og þakkaðar.
Ég mun sakna hennar
sárt.
Kristín Guðmundsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
✝ Sigurlaug Arn-órsdóttir fæddist
á Jófríðarstöðum í
Hafnarfirði 21. mars
1923. Hún lést á gjör-
gæsludeild Borgar-
spítalans sunnudag-
inn 24. apríl
síðastliðinn. Foreld-
ar hennar voru Arn-
ór Þorvarðarson, f.
6.3. 1897, d. 7.3. 1976,
og Sólveig Sigurðar-
dóttir, f. 30.11. 1905,
d. 22.6. 1988. Systk-
ini Sigurlaugar eru:
Sigurður, f. 1924,
Guðrún, f. 1925, d. 1929, Elín, f.
1926, d. 1973, Ásta, f. 1928, Guð-
rún, f. 1931, d. 1947, Sigrún, f.
1934, og Sólveig, f. 1947.
Sigurlaug giftist Axel Krist-
jánssyni forstjóra Rafha 21. mars
1953. Axel lést 4.6. 1979. Foreldr-
ar hans voru Kristján H. J. Krist-
jánsson, f. 14.5. 1862, og Guðrún
Ólafsdóttir, f. 23.3. 1881. Börn Ax-
els og Sigurlaugar eru: 1) Guðrún,
f. 1954. Börn: Erla Sigurlaug Sig-
urðardóttir, f. 1976, sambýlismað-
ur G. Víglundur Helgason, f. 1973.
Dóttir þeirra er Vera, f. 2004. Ax-
el Sigurðsson, f. 1979, sambýlis-
kona Guðrún Lind Rúnarsdóttir,
f. 1982. 2) Solveig Axelsdóttir, f.
1956, maki Svavar Haraldsson, f.
1946. Sonur þeirra er Jón Axel, f.
1991. Synir Svavars frá fyrra
hjónabandi eru Valdimar, f. 1968,
maki Nanna Renee
Husted. Börn þeirra
eru Ása Kristín og
Róber Thor. Ólafur
Már, f. 1976, maki
Freyja Auðuns-
dóttir. Sonur þeirra
er Birkir. 3) Hrönn,
f. 1959. Sam-
býlismaður Guill-
ermo Rito, f. 1969. 4)
Axel Kristján, f.
1962, maki Anna Ei-
ríksdóttir, f. 1963.
Börn: Sigrún Eir, f.
1990, Silja Björk, f.
1997, og Axel Krist-
ján, f. 1999.
Sigurlaug ólst upp á Jófríðar-
staðaveginum í Hafnarfirði. Hún
var gagnfræðingur frá Flensborg,
fór svo í húsmæðraskóla í Dan-
mörku sumarið 1947. Hún vann í
eldhúsinu hjá vegavinnumönnum
við gerð Krýsuvíkurvegarins í
nokkur sumur, á barnaheimili í
Þykkvabænum, hjá Rafha í Hafn-
arfirði og hjá Vita- og hafnamála-
stjóra. Eftir að hún giftist Axel
var hún heimavinnandi. Hún var
mikil íþróttakona og varð oft Ís-
landsmeistari í handbolta með
Haukum. Hún var mjög virk í
ýmsum félagsstörfum, þ.á m. St.
Georgsgildi og Kvenfélagi Hafn-
arfjarðarkirkju.
Sigurlaug verður jarðsungin
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku mamma. Hvern hefði grun-
að að þú færir svona snöggt frá okk-
ur. Þú sem varst svo hraust og
sterk. Við héldum að þú yrðir allra
kerlinga elst. En þetta kom svo
snöggt, þú fékkst erfiða lungna-
bólgu og þrátt fyrir hreysti þína,
vilja og kraft gastu ekki ráðið við
hana, þú barðist hetjulega í þrjár
vikur en varðst að láta undan.
Þú hafðir ótrúlegan kraft og vilja.
Ég minnist þess þegar við fórum í
fyrravor saman til New York að
heimsækja Hrönn systur og svo með
henni til San Fransisco að heim-
sækja Erlu hálfsystur okkar, að
aldrei varst þú þreytt. Við vorum á
þönum að skoða allt sem hægt var
að skoða og auðvitað versla líka. Ég
var orðin þreytt en þú gast alltaf
haldið áfram þótt þú værir 30 árum
eldri en ég.
Ég var hérna heima hjá þér um sl.
páska og er núna fegin því að hafa
átt þær stundir með þér því þú
veiktist stuttu eftir það. Þú áttir 82
ára afmæli á meðan ég var heima og
í staðinn fyrir að bjóða allri ættinni í
kaffi og kökur eins og venjulega fór-
um við á kaffihús í Reykjavík með
Erlu dóttur minni og Veru lang-
ömmubarni þínu. Þér fannst þetta
vera sérstök upplifun þar sem þetta
var í fyrsta skipti á ævinni sem þú
fórst á kaffihús í miðbænum í
Reykjavík.
Þú varst kraftakona, gerðir allt
sjálf og baðst aldrei um hjálp. Og ef
eitthvert slen var í manni var það
ráðlegging þín að fara bara út í
göngutúr eða sund. Allra meina bót
að þínu mati.
Þú ferðaðist um allan heiminn og
innanlands líka og þér fannst það
ekki mikið mál að skreppa austur
fyrir fjall á bílnum með vinkonum
þínum þrátt fyrir að þú værir orðin
áttræð.
Áttræðisafmælinu þínu gleymi ég
heldur aldrei. Þú bauðst okkur öll-
um, börnum, tengdabörnum, barna-
börnum og mökum þeirra til Kanarí.
Þar áttum við tvær ógleymanlegar
vikur þar sem við nutum öll saman.
Elsku mamma, núna ertu komin
til pabba sem þú elskaðir svo heitt.
Guð geymi þig og varðveiti.
Þín
Guðrún.
Elsku mamma. Nú ert þú allt í
einu farin og ég sem hélt þú værir
næstum því eilíf. Þú varst alltaf svo
hraust, aldrei veik, alla vega sagðir
þú ekki frá því. Þess vegna var það
svo undarlegt þegar ég kom til þín,
sá þig liggja uppi í rúmi og þú
dreifst þig ekki fram úr, samþykktir
meira að segja að ég hringdi á
sjúkrabíl. Ég hélt að ég þyrfti aðeins
að rökræða við þig um það en þér
leið svo illa og þú varst svo sljó af
veikindum að þú gerðir bara það
sem þér var sagt að gera. Á spít-
alanum kom í ljós að þú varst með
lungnabólgu og þá hugsaði ég með
mér: Nú, jæja, hún verður komin
heim innan viku. En vikurnar urðu
þrjár, lungnabólgan versnaði bara
og í ljós kom að þetta var engin
venjuleg lungnabólga, heldur mjög
svæsin og erfið viðureignar, það
þurfti eitthvað meira en venjulegt til
að koma þér í rúmið.
Þú varst íþróttafrík áður en það
komst í tísku, spilaðir handbolta
með Haukunum, varðst Íslands-
meistari með þeim í mörg ár, og
fylgdist spennt með þegar Hauka-
stelpurnar urðu aftur Íslandsmeist-
arar 50 árum seinna. Svo varst þú
líka í fimleikum með FH, enda mjög
liðug og varst það enn, ekki er meira
en ár síðan þú sýndir yngstu barna-
börnunum hvernig á að fara í splitt
og fleira. Seinni árin fórst þú dag-
lega í sund og þú syntir, svo fórstu í
pottinn og klæddir þig alltaf í úti-
klefanum, inniklefinn var bara fyrir
mig og hina aumingjana. Ef einhver
í fjölskyldunni kvartaði um lasleika
varst þú með ráð á takteinum: Fáðu
þér frískt loft og taktu lýsi.
Á áttræðisafmælinu þínu bauðst
þú allri fjölskyldunni til Kanarí. Átt-
um við mjög skemmtilegar tvær vik-
ur þar, ferðuðumst mikið um eyjuna
og þú varst bara ánægð með ferðina,
en þú hafðir aldrei áður komið til
Kanarí þrátt fyrir að þú hafir
ferðast mikið því Kanarí var bara
fyrir gamla fólkið og þú varst ekki
gömul en varst alveg til í að fara
þangað aftur, seinna.
En seinna kemur ekki. Þú ert far-
in í aðra ferð svo ótrúlegt sem það
nú er. Hver á nú að stjórna samræð-
um í fjölskyldunni? Húsið er hljótt
og það er eins og við bíðum eftir að
þú grípir fram í og segir þína skoðun
á málunum og gamla gufan hljómar
ekki lengur í bakgrunninum.
Elsku mamma, takk fyrir allt.
Solveig.
Hún amma Silla var frábær kona.
Það er hreinlega enginn eins og hún
var. Amma Silla var svakalega
hress, virk og klár kerling allt fram
til þessa skyndilega dauðadags.
Hún veiktist af afar erfiðri og
sjaldgæfri tegund af lungnabólgu
fyrir rétt um þremur vikum og náði
sér aldrei á strik eftir það. Ótrúlegt,
því hún harkaði hreinlega allt af sér,
sama hvað það var. Þetta gerðist svo
hratt. Allt í einu var hún komin í
öndunarvél og barðist fyrir lífi sínu.
Hetjan sú. Reyndar var amma aldr-
ei veik og sagðist geta talið skiptin
sem hún hafði tekið verkjalyf. Það
var ábyggilega satt. Þetta var hin
hressasta kona og var hún heppin á
lífsleiðinni með sína heilsuhreysti
sem var henni svo mikilvæg. Hún
stundaði grimmt bæði leikfimi og
sund en hún synti að jafnaði 600
metra hvern einasta dag fram að
veikindunum og skildi ekkert í mér,
fyrrverandi sunddrottningunni, að
synda ekki eins og hún amma sín til
að halda sér í formi. Eins var hún á
fullu í að stunda leikhúsin, Sinfón-
íuna, skátana og nokkra sauma- og
matarklúbba og yfirleitt var það
þannig að amma var upptekin fleiri
kvöld í viku hverri heldur en ég sjálf
ung konan. Þess á milli sem hún
stundaði félagslífið í Hafnarfirði sat
hún heima við hannyrðir en amma
var handavinnusnillingur. Verst að
ég erfði ekki þetta handavinnugen
frá henni. Hún prjónaði hraðar og
betur en prjónavél og heklaði og
saumaði út dúka og fleira fallegt.
Hún reyndi að kenna mér snilldina
sína og það kom mér á óvart hvað
amma var góður kennari. Mér tókst
með hennar aðstoð að klára fyrstu
og einu prjónapeysuna eftir sjálfa
mig. Ég á nokkuð mikið af handa-
vinnulistaverkum eftir hana og mun
handbragð hennar lifa lengi.
Amma Silla var lífsþyrst og
stundaði lífið af kappi fram á hinsta
dag. Og naut þess í botn. Þrátt fyrir
árin 82 var hún sífellt að plana fram-
tíðina og til marks um það hóf hún
t.d. spænskunám áttræð. Hún var
reyndar eini gamlinginn í kúrsinum
en fannst það lítið mál. Henni fannst
hún verða að geta bjargað sér lít-
illega þegar hún færi til Kanarí!
Amma ferðaðist mikið og hafði farið
heimshornanna á milli. Þegar ég
þóttist vera að uppgötva heiminn í
heimsreisu sem ég fór í fyrir nokkr-
um árum komst ég að því að hún
amma hafði fyrir löngu kannað lang-
flestar heimsálfurnar á lífsleiðinni.
Hún hafði komið út um allan heim!
Fyrir henni var lífið alltaf jafn gott
og hún alltaf jafn ung og tilbúin í
allt. Hún tileinkaði sér nýjungar og
var nýbyrjuð að lesa bloggsíðuna
mína í tölvunni sinni þar sem hana
langaði að fylgjast með og sjá mynd-
ir af langömmubarninu sínu sem
hún hafði svo gaman af. Ég á eftir
að segja Veru dóttur minni síðar frá
þessari hressustu langömmu bæjar-
ins sem hún getur tekið sér til fyr-
irmyndar í svo mörgu. Amma var
einnig nýbúin að kaupa sér nýjan
bíl, áætlaði búferlaflutning að sumri
loknu og ætlaði að skreppa til út-
landa í sumar. Eftirfarandi orðatil-
tæki sem ég sá einhvers staðar um
daginn er eins og samið um ömmu
Sillu: „Jafnvel þótt ég vissi að
heimsendir myndi koma á morgun,
myndi ég samt planta eplatrénu
mínu.“ Framtíðin var hennar þrátt
fyrir aldurinn. Hún var ekki tilbúin
að fara. Við vorum ekki tilbúin að
missa hana strax.
Ég trúi því þess vegna ekki enn
að hún sé dáin. Það virkar of óraun-
verulegt fyrir þessa súperömmu.
Mér finnst bara eins og hún sé í
saumaklúbbi alveg rétt ókomin heim
eða þá að hún sé alveg að koma í
kaffi til mín með heimabakaðar flat-
kökur í farteskinu. Að síminn eigi
eftir að hringja og hávær skellandi
röddin í ömmu sé í símanum sem
spyrji mig hvar ég sé nú eiginlega
búin að vera, ég hafi bara ekkert lát-
ið heyra í mér í heilan dag! Mikið á
ég eftir að sakna þessarar orku-
miklu konu sem var svo fyrirferð-
armikil í lífi mínu. Amma Silla var
þannig karakter að maður fann fyrir
nærveru hennar hvar sem var. Hún
talaði hátt og passaði vel upp á fólk-
ið sitt með því að bjóða því reglulega
í kókó og vöfflur og lambalæri.
Og því er tilveran ansi tóm nú án
hennar.
Húsið hennar ömmu var sam-
komustaður fjölskyldunnar og það
er erfitt til þess að hugsa að fallega
heimilið hennar muni hverfa okkur.
Það var fyrir mig ákveðið skjól og
kjölfesta í lífinu. Fastur punktur
sem ég á á erfitt með að ímynda mér
lífið án.
Ég á eftir að sakna þess eins og
hennar.
Vorið minnir mig á ömmu. Ilm-
urinn og blómin. Grasið og trén.
Amma Silla var mikil garðáhuga-
manneskja og elskaði blómin sín og
ræktaði garðinn sinn af miklum
metnaði. Jörðin var ekki fyrr þiðin
að vori en amma var komin á fjóra
fætur að róta í beðum og saga tré.
Jafnvel með handsög ef þess þurfti.
Og allt gerði hún sjálf, það mátti
helst enginn annar krukka í garðinn
hennar, það var aldrei nógu vel gert.
Hún átti því ein heiðurinn af blóma-
hafinu og ævintýraheiminum á
sumrin sem garðurinn hennar svo
sannarlega var. Hún hengdi stolt
upp á vegg viðurkenningarskjal fyr-
ir verðlaunagarðinn sinn svo allir
gátu séð hvað garðurinn var henni
mikils virði. Við grilluðum stundum
á sumrin hjá ömmu og borðuðum oft
úti í garði eða inni í gróðurhúsi og
það var sannarlega sumarleg og
ömmuleg upplifun sem ég gleymi
aldrei.
Ég vil muna ömmu Sillu glaða í
garðinum. Talandi hátt við matar-
borðið. Tínandi blóm handa mér.
Leikandi við Veru barnabarnabarn-
ið sitt. Syngjandi með útvarpinu.
Færandi mér flatkökur og bollur.
Og ekki síst stæra sig brosandi glöð
af fólkinu sínu sem var best í öllu.
Sem er jú auðvitað rétt. Ég er stolt
af því að heita í höfuðið á slíkri
kjarnakonu sem hún amma var svo
sannarlega.
Nú eru krókusarnir komnir upp
og nokkrir túlípanar blómstrandi
rauðir og gulir í garðinum hennar
ömmu. En engin er amma Silla til að
dást að dýrðinni. Og engin amma
Silla til að klippa blóm og gefa mér.
Orkan í vorinu minnir mig á ömmu
og gefur mér von um að henni líði
vel. Amma Silla er nú komin til afa
Axels og hvar sem þau eru, þá sitja
þau vafalaust saman í sólinni, í gróð-
urhúsi Guðs, umvafin hamingju og
blómadýrð. Og englum.
Heyr, himna smiður,
hvers skáldið biður,
komi mjúk til mín
miskunnin þín.
Því heit eg á þig,
þú hefur skaptan mig,
ég er þrællinn þinn,
þú ert Drottinn minn.
Guð, heit eg á þig,
að græðir mig,
minnst, mildingur, mín,
mest þurfum þín.
Ryð þú, röðla gramur,
ríklyndur og framur,
hölds hverri sorg
úr hjartaborg.
Gæt, mildingur, mín,
mest þurfum þín
helst hverja stund
á hölda grund.
Set, meyjar mögur,
máls efni fögur,
öll er hjálp af þér,
í hjarta mér.
(Kolbeinn Tumason.)
Góður Guð geymi þig, elsku
amma mín. Ég mun aldrei gleyma
þér.
Þín,
Erla Sigurlaug.
Elsku amma okkar er dáin. Hún
sem var alltaf svo hress og dugleg.
Amma Silla gat allt og var alltaf að
koma okkur á óvart, t.d. vorum við í
eitt skiptið að sýna henni hvað við
værum liðug og þá gerði hún sér lít-
ið fyrir og skellti sér í splitt og síðan
í kassa, þá rúmlega áttræð.
SIGURLAUG
ARNÓRSDÓTTIR
Útför ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
JÓNS SIGURÐSSONAR
bónda frá Hvoli,
Fljótshverfi,
til heimilis á
hjúkrunarheimilinu Klausturhólum,
verður gerð frá Kálfafellskirkju mánudaginn
2. maí kl. 14.
Hannes Jónsson, Guðný M. Óskarsdóttir,
Sigurður Torfi Jónsson, Guðbjörg Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
EYSTEINN GEIRSSON,
Sleðbrjót,
sem lést laugardaginn 23. apríl sl., verður
jarðsunginn frá Egilsstaðakirkju laugardaginn
30. apríl kl. 14:00.
Jarðsett verður á Sleðbrjót.
Guðfinna B. Hjarðar,
Elsa Ágústa Eysteinsdóttir,
Antonía Benedikta Eysteinsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn,
STEFÁN BALDURSSON,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
þriðjudaginn 26. apríl, verður jarðsunginn frá
Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn 2. maí
kl. 15:00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður V. Jóhannesdóttir.