Morgunblaðið - 29.04.2005, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. APRÍL 2005 41
MINNINGAR
✝ Stefán Þórðar-son fæddist á
Geirbjarnarstöðum í
Ljósavatnshreppi, S-
Þingeyjarsýslu, 12.
júlí 1924. Hann lést á
líknardeild Landa-
kotsspítala 19. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Þórður
Stefánsson, f. á
Bakka í Tjörnes-
hreppi 26. mars
1893, d. 18. júní
1973, og Guðrún
Pálsdóttir, f. á
Landamóti í Ljósa-
vatnshreppi 21. apríl 1892, d. 30.
október 1965. Systir Stefáns var
Pálína, f. 1917, d. 1972.
Hinn 16. apríl 1949 gekk Stefán
að eiga Svövu Jónsdóttur, f. í
Reykjavík 21. júlí 1927. Sonur
þeirra er Jón Þórður tölvufræð-
ingur, f. 31. desember 1953. Kona
hans er Mette Solveig Stefánsson.
Synir þeirra eru
Stefán tölvufræð-
ingur og Ásbjörn
rafvirkjanemi. Þau
eru búsett í Dan-
mörku.
Stefán ólst upp í
foreldrahúsum á
Húsavík. Hann
stundaði nám við
Héraðsskólann á
Laugarvatni og lauk
námi í Samvinnu-
skólanum árið 1946.
Sama ár hóf hann
störf hjá Lands-
banka Íslands og
vann þar alla tíð síðan. Hann hef-
ur unnið í ýmsum deildum bank-
ans og var síðast forstöðumaður
ávísana- og hlaupareiknings-
deildar aðalbankans í Austur-
stræti.
Útför Stefáns verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Það er með söknuði og þökk sem
við kveðjum Stefán Þórðarson í dag.
Hann var sómamaður, hlýr og gest-
risinn.
Kynni okkar spanna meira en hálfa
öld þjóðfélagsbreytinga og framfara.
Eldri synir okkar og Nonni einkason-
ur þeirra voru leikfélagar fyrstu árin
enda bjuggum við þá í nábýli. Gaman
var að ræða við Stefán um menn og
málefni. Hann var fróður og minnug-
ur og þó sérstaklega um allt sem við
kom Húsavík og Þingeyjarsýslum.
Tónelskur var Stefán og hlustaði mik-
ið á klassísk tónverk. Hann var mikið
snyrtimenni og vandvirkur við allt
sem hann tók sér fyrir hendur, hvort
heldur sem um var að ræða viðgerðir
á húsinu eða garðræktina, sem var
áhugamál þeirra hjóna. Garðurinn
þeirra í Hörgslundi var eitt árið verð-
launagarður í Garðabæ.
Meðan heilsan leyfði voru útivist,
gönguferðir og silungsveiði hans aðal-
áhugamál.
Hann hafði lengi átt við veikindi að
stríða. Það hefur verið aðdáunarvert
hvað Svava hefur hugsað og hlúð vel
að honum í hans sjúkdómsstríði. Þau
voru bundin sterkum böndum og er
söknuður hennar sár. Gott er að eiga
góðar minningar um langa góða sam-
fylgd.
Við vottum Svövu, Jóni, Mette og
sonum þeirra okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Þorgerður og Hörður.
Þegar við kveðjum Stefán Þórðar-
son leita á hugann minningarbrot.
Flestar frá bernskuheimilinu, Skóla-
vöðustíg 41. Þá var heimurinn lítill og
sjóndeildarhringurinn markaður
fáum og útvöldum vörðum. Stefán og
Svava frænka voru þarna frá fyrstu
stundu og sonur þeirra, Nonni
frændi. Fjölskyldan bjó öll í þessu
stóra húsi sem afi minn byggði við
Skólavörðuholtið. Veðrið yfirleitt
gott, sól og stillur með tærum ilmi af
hafi. Rigningu man ég varla eftir. Ef
fyrir kom að var snjór og kuldi og
enginn heima hjá okkur mátti ávallt
finna skjól hjá Stefáni og Svövu. Þar
var hlýr ofn fyrir kalda fætur og bolli
með heitu kakói til að verma kalda
fingur. Bollinn var blár og hvítur með
myndum af vindmyllum og hol-
lenskum konum. Við bjuggum þarna í
7 ár og sérstakar minningarnar
tengjast barngóðum og gestrisnum
hjónum, Stefáni og Svövu.
Seinna þegar við öll vorum flutt í
Garðabæ, við á Bakkaflöt og þau í
Hörgslundinn, hafði fátt breyst hvað
varðaði hlýlegar móttökur og velvild í
garð okkar bræðra. Stefán Þórðarson
vann mestan hluta starfsævinnar í
Landsbanka Íslands við Austur-
stræti. Þar mátti oft sjá honum
bregða fyrir innan við afgreiðsluborð-
ið.
Stefán var maður margra áhuga-
mála. Átti góðar ljósmyndagræjur og
tók myndir í fjölskylduboðum og við
ýmis tækifæri. Litskyggnusýningar
hans frá ferðalögum innanlands eru
minnisstæðar. Hann var áhugasamur
um náttúruna og átti stórt safn af
National Geographic. Hann var unn-
andi klassískrar tónlistar. Það vakti
ungum drengjum undrun þegar hann
skaffaði sér fagurlega hannaðan há-
tæknibúnað frá B&O. Græjunum var
hægt að fjarstýra sem þá var nýjung
og frá þeim bárust undursamlegir
tónar.
Á seinni árum og meðan heilsan
leyfði var hann mikill áhugamaður
um silungsveiðar. Hann var fæddur
og uppalinn í Þingeyjarsýslu en þar í
sveit eru einhverjar bestu silungs-
veiðiár á vesturhveli jarðar. Um
leyndardóma silungsveiða, flugur og
veiðistaði var oft hægt að spjalla.
Síðastliðið haust var okkur boðið í
heimsókn til Stefáns og Svövu á hið
snyrtilega heimili þeirra við Hörgs-
lund. Við vorum þá í stuttri Íslands-
heimsókn og höfðum ekki hitt Stefán
og Svövu í lengri tíma. Sjúkdómur
Stefáns tók toll og ljóst var að hverju
stefndi. En úr augum hans skein
sama gleðin og hlýjan við að sjá okkur
og þá sérstaklega litlu stúlkurnar,
Þorgerði og Gerði. Þeim er þessi
stund í fersku minni. Og hugurinn
hverfur aftur til hinna fyrstu ára. Á
þessum vegamótum færum við
Svövu, Jóni og fjölskyldu samúðar-
kveðjur.
Ævar, Gerður og börn.
STEFÁN
ÞÓRÐARSON
Amma elskaði sumarið, sólina og
blómin. Á sumrin var hún alltaf í
garðinum að hlúa að gróðrinum og
allt var alltaf svo fínt og fallegt hjá
henni. Þegar amma varð áttræð þá
bauð hún okkur öllum til Kanaríeyja
og við eigum öll góðar minningar
þaðan. Þar var amma í essinu sínu í
sólinni. Svo var amma dugleg að
prjóna á okkur peysur og fleira og
eigum við margt fallegt eftir hana.
Við eigum eftir að sakna ömmu
Sillu.
Sigrún Eir, Silja Björk
og Axel Kristján.
Fólkið sem maður hittir á lífsleið-
inni markar sín margvíslegu spor í
tilveru manns.
Ég minnist hennar fyrst á heimili
ömmu minnar og afa við Bergstaða-
stræti. Hún var konan hans Axels í
Rafha. Þar spannst taug vináttu og
kærleika sem ekki hefur fallið blett-
ur á.
Margar af sólríkustu minningum
úr æsku tengjast samverustundum
með Sillu, Axel og fjölskyldu. Við
krakkarnir vorum á svipuðu reki og
glaðværð og innilegt viðmót heim-
ilisfólksins gerðu þessar heimsóknir
í Hafnarfjörðinn að ógleymanlegum
stundum.
Seinna, þegar Axel féll frá, var
eins og vináttuböndin styrktust enn
frekar. Mamma tók hana eiginlega
að sér enda sú fyrsta í sínum vina-
hópi að verða ekkja. Saman hófu
þær nýjan kafla í lífsins bók. Þær
stunduðu leikhús reglulega og tón-
leika og lögðust í ferðalög um öll
heimsins höf. Margar voru þær ferð-
ir sem byrjuðu og enduðu á Eng-
landi þar sem ég stundaði nám og
bjó um tíma. Stundum kom hún ein
og var þá í nokkra daga. Alltaf var
hún aufúsugestur og hlakkaði ég til
heimsókna hennar.
Ég á eftir að sakna þess að heyra
ekki hressilega rödd hennar á hin-
um enda símalínunnar. Leikhúsferð-
irnar verða ekki þær sömu án henn-
ar.
Á rúmum tveimur vikum fjaraði
líf þessarar sterku og hraustu konu
út, sem varla hafði legið sjúkralegur
aðrar en sængurlegur. Að svo
skammt væri til ferðaloka hennar
gat ekkert okkar órað fyrir. Hún er
lögð upp í sína hinstu för. Megi hún
njóta fararheilla til þeirra stranda
er bíða okkar allra.
Vertu sæl, góða vinkona.
Ragnhildur Skarphéðinsdóttir.
Það eru ekki margir dagar síðan
hún Silla var hrókur alls fagnaðar
hér á Ásvöllum á hinu mánaðarlega
spila- og skemmtikvöldi Öldunga-
ráðsins, en ráðið er hópur eldri og
elstu félaganna, m.a. nokkurra
stofnfélaga félagsins, sem hefur hist
reglulega mörg undanfarin ár, þar
sem gleði og ánægja hefur ráðið
ríkjum og menn notið hverrar
stundar. Sigurlaug Arnórsdóttir,
eða Silla, eins og hún var ávallt köll-
uð, var ein af þessum konum sem
fluttu með sér ferskan blæ og kraft
hvar sem þær komu – þar var ekki
lognmollan. Ferill Sillu í Haukum er
búinn að vera langur. 1945 var hún í
meistaraflokksliði Haukanna sem
varð Íslandsmeistari innanhúss,
hraðkeppnismeistarar og Hafnar-
fjarðarmeistarar. 1946 Íslands-
meistarar innanhúss, var þá keppt í
fyrsta skipti á Hálogalandi, og utan-
húss, hraðkeppnismeistarar og
Hafnarfjarðarmeistarar. Þessi hóp-
ur gerði garðinn frægan eins og sagt
er og stendur félagið í þakkarskuld
við frumherjana sem við erfiðar og
ófullnægjandi aðstæður lögðu mikið
á sig við að festa starfsemina í sessi
sem er grundvöllur þess sem félagið
er í dag. Silla sat í stjórn félagsins
árin 1946 til 1948. Um leið og félagið
þakkar góð störf í þess þágu eru vin-
um og ættingjum færðar innilegustu
samúðarkveðjur.
Knattspyrnufélagið Haukar.
Kveðja frá St. Georgsgildinu
í Hafnarfirði
Hún Silla, skátasystir okkar og
vinur, er farin heim. Hún var nýlega
orðin 82ja ára þegar hún lagði af
stað í langferðina miklu. Silla var
löngum lífið og sálin í því sem var að
gerast í kringum hana. Rösk var
hún og ákveðin í orði og verki. Hlát-
urinn og hjartahlýjan voru föru-
nautar hennar. Handtökin voru hik-
laus og hugurinn heill að hverju sem
hún gekk. Það munaði um hana hvar
sem hún fór. Það er skarð fyrir
skildi þegar hún hverfur úr hópi
okkar gildisfélaganna í Hafnarfirði.
Hennar er þar sárt saknað. Við
minnumst hennar með virðingu og
þökk.
Sigurlaug Arnórsdóttir var einn
af brautryðjendunum í hafnfirsku
skátastarfi. Ung gerðist hún skáti,
vann sitt skátaheit og ástundaði að
efna það alla daga síðan. Hún gerð-
ist brátt atkvæðamikill foringi í
skátastarfinu jafnt úti sem inni. Hún
var fyrsti sveitarforingi kvenskáta í
Hafnarfirði.
Og skátasporin hennar Sillu eru
óteljandi.
Sigurlaug Arnórsdóttir var einn
af stofnendum St. Georgsgildisins í
Hafnarfirði. Hún stóð alla tíð dygg-
an vörð um hugsjónir og gildi St.
Georgsgildanna. Silla hefur verið at-
kvæðamikil í gildisstarfinu. Hún
gekk að hverju verki sem hún tók að
sér með áhuga, atorku og óbilandi
dugnaði. Hún hefur gegnt fjölmörg-
um trúnaðarstörfum fyrir Hafnar-
fjarðargildið, meðal annars setið í
stjórn þess í nokkur ár.
Landssamband St. Georgsgild-
anna á Íslandi er í daglegu tali kall-
að Landsgildið. Þar kom Silla að
verki, var í stjórn þess í 14 ár, þar af
12 ár sem ritari þess.
Silla er hugstæð okkur skátavin-
um hennar. Hún var sannur og góð-
ur félagi í leik og í starfi, rösk og
ráðrík, djörf og dugandi, hreinskipt-
in og hjartahlý – kona sem gott var
að eiga að vini. Það var notalegt að
eiga samleið með Sillu á fundum og
ferðalögum, útilífi og skátastarfi –
og nú, þegar hún er farin, er hennar
sárt saknað. En minningarnar lýsa
og virðingin vakir þegar við fé-
lagarnir í St. Georgsgildinu í Hafn-
arfirði kveðjum hana hinstu kveðju
og segjum: Eitt sinn skáti, ávallt
skáti, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Vertu sæl, Silla, skátasystir og vin-
kona, nú og alltaf. Guð blessi þig á
ferðalagi þínu sem nú er hafið.
Hörður Zóphaníasson,
Rúnar Brynjólfsson.
Látin er Sigurlaug Arnórsdóttir
eftir stutta legu á sjúkrahúsi. Hafði
hún átt við veikindi að stríða að und-
anförnu.
Sigurlaug eða Silla eins og hún
var oftast kölluð var mikil og góð
kvenfélagskona og starfaði með
okkur í Kvenfélagi Hafnarfjarðar-
kirkju í mörg ár.
Við kvenfélagskonur minnumst
hennar með mikilli virðingu og kæru
þakklæti fyrir samstarfið. Alltaf
kom Silla á fundina og hún kom ak-
andi á sínum bíl þó hún væri orðin
meira en 80 ára gömul. Hún bjó í
sínu húsi með sinn garð, hún vildi
vera sjálfbjarga með allt sitt. Silla
var skemmtileg og ákveðin kona,
hún hafði sínar skoðanir og lá ekk-
ert á þeim, hún stóð upp á fundum
og sagði sína meiningu vafninga-
laust.
Silla fór í sund í Suðurbæjarlaug-
ina í Hafnarfirði alltaf þegar hún
kom því við. Þar hitti hún hóp af
fólki sem kom á sama tíma til sund-
iðkunar og í heitu pottana og þá
voru bæjarmálin og landsmálin
rædd og sjálfsagt til lykta leidd. Í
þeim umræðum hefur Silla áreiðan-
lega lagt gott til málanna eins og
hennar var von og vísa.
Við kvenfélagskonur höfum það
starf meðal annars að aðstoða í
kirkjunni okkar þegar fermingarnar
standa yfir. Við erum nokkrar í
„kyrtlanefnd“ eins og það er kallað.
Silla starfaði alltaf með okkur í
þeirri nefnd, hún var röggsöm og
ákveðin. Hún vann með okkur af
samviskusemi og kærleika. Fyrir
allt þetta góða samstarf viljum við
nú, að leiðar lokum, þakka.
Við sendum afkomendum Sillu og
öðrum vandamönnum innilegustu
samúðarkveðjur okkar. Guð blessi
minningu hennar.
Kvenfélagskonur.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn „Senda
inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast fyr-
ir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt grein berist fyrir skilafrest.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvadd-
ur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda
inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um,
fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minn-
ingargreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HULDU G. SIGURÐARDÓTTUR,
Tjarnarmýri 13,
Seltjarnarnesi.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og langömmubörn.