Morgunblaðið - 07.05.2005, Blaðsíða 47

- BARA LÚXUS553 2075☎
Sýnd kl. 2 og 4 m. ísl. tali
Sýnd kl. 2 og 4 m. ísl tali
Frá leikstjóra
Die Another Day
Frá leiks óra
other Day
Sýnd kl. 8 og 10.15 b.i. 12.
Frá leikstjóra
Die Another Day
Frá lei jóra
Sýnd kl. 4 og 6

HJ. MBL
Nýjasta mynd eins allra
virtasti leikstjóri heims
Pedro Almódavar sem
hefur fengið lof
gagnrýnenda og
verðlaun um allan
heim.
„Sterkasta mynd
Almódavar í tvo
áratugi.“
(Village Voice).
Ó.H.T. Rás 2
Sýnd kl. 3.40 og 8
House of the
Flying Daggers
Sýnd kl. 5.50 og 10.15
SV. MBL
Sýnd kl. 3, 6 og 9.
Sýnd kl. 5.45, 8 og 10.15. B.I 12 ÁRA
Magnaður spennutryllir
kl. 5.45, 8 og 10.15. B.I 16 ÁRA
T H E INTERPRETER
Forsetinn er í lífshættu og hún er sú eina
sem getur fundið morðingjann

Orlando Bloom, Liam Neeson og Jeremy Irons fara á
kostum í epískri stórmynd. Missið ekki af þessari
KINGDOM OF HEAVEN
ORLANDO BLOOM
Ridley Scott, leikstjóri Gladiator, færir
okkur eina mögnuðustu mynd ársins!

KINGDOM OF HEAVEN
ORLANDO BLOOM
Ridley Scott,
leikstjóri
Gladiator, færir
okkur eina
mögnuðustu
mynd ársins!
Orlando Bloom, Liam
Neeson og Jeremy
Irons fara á kostum í
epískri stórmynd.
Missið ekki af þessari
Sýnd kl. 3, 6 og 9. B.i. 16.
Sýnd kl. 2, 5, 8 og 10.45. B.I 16 ÁRA
Heimsfrumsýning Heimsfrumsýning
T I L B O Ð Á F Y R S T U S Ý N I N G A R D A G S I N S - A Ð E I N S 4 0 0 K R .
A T H : t i l b o ð s s ý n i n g a r e r u s é r m e r k t a r m e ð r a u ð u
Nýr og betri
Hverfisgötu ☎ 551 9000 Miðasala opnar kl. 14.30i l r l. .
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MAÍ 2005 47
ÉG VEIT ekki hvort það var fortíð-
arþrá eða meðfædd viðkvæmni sem
gerði það að verkum að ljúfsár fiðr-
ingur hríslaðist niður bakið á mér
þegar gömlu Shadows-goðin Brian
Bennett, Bruce Welch og Hank
Marvin stigu á svið í Kaplakrika síð-
astliðið fimmtudagskvöld og hófu
þar leik, sem stóð í rúma þrjá
klukkutíma. Þar streymdu gömlu
melódíurnar fram hver af annarri,
sérhver tónn á sínum stað og hljóm-
urinn nákvæmlega eins og maður
vildi hafa hann. Jafnvel gömlu góðu
Shadows-sporin, sem fyrir utan-
aðkomandi kunna að virka dálítið
hallærisleg, voru tekin enda eru þau
órjúfanlegur hluti af goðsögninni.
Þeim Brian, Bruce og Hank til
aðstoðar voru Mark Griffiths á
bassa og Warren Bennett hljóm-
borðsleikari, sem reyndar er sonur
Brian Bennett trommuleikara.
Sveitin hóf leikinn á Riders in the
sky, Frightened City og Theme for
young lovers. Síðan kom Peace Pipe
og nostalgían helltist þá yfir mann
eins og foss. Upp í hugann kom
mynd þar sem undirritaður hafði
gert sér ferð í hljómplötuverslun
Fálkans til að kaupa fyrstu
Shadows-plötuna. Ungur og glað-
beittur afgreiðslumaður, Jón Þór
Hannesson, leiddi viðskiptavininn í
allan sannleika um The Shadows.
Hann virtist vita bókstaflega allt um
hljómsveitina og auk þess minnti
hann dálítið á bassaleikarann Jet
Harris. Jón Þór átti síðar eftir að
verða bassaleikari í hljómsveitinni
Tónum þar sem Garðar Guðmunds-
son söngvari var í hlutverki Cliff
Richard. Vel á minnst, það er rétt
að upplýsa starfsmenn á fréttastofu
Stöðvar 2 að Hank Marvin er ekki
aðalsöngvari The Shadows. Hann er
sólógítarleikari hljómsveitarinnar
og sem slíkur goðsögn meðal allra
sem eitthvert örlítið skynbragð bera
á tónlist. Cliff Richard söng hins
vegar með The Shadows á árunum
1958 til 1968, en þar fyrir utan
áunnu þeir sér nafn sem einhver
frumlegasta og vinsælasta instru-
mental-hljómsveit dægur-
tónlistarsögunnar. Þessi sérkenni
komu berlega fram á tónleikunum í
Kaplakrika, þar sem stærsti hluti
lagalistans var spiluð lög í þeim
anda sem The Shadows hafa gert
ódauðleg.
Ég held að það hafi verið í laginu
Don’t cry for me Argentina sem það
rann upp fyrir mér að gítartónninn
sem Hank Marvin hefur skapað er
líklega fullkomnasti gítartónn
sögunnar. Og þegar Atlantis og
Shinding fylgdu svo í kjölfarið gerði
ég mér ljóst að Marvin hafði skapað
þennan tón innan við tvítugt. Og hér
situr maður svo á tónleikum með
The Shadows, næstum hálfri öld
síðar, og tónninn hljómar eins full-
kominn og manni fannst hann
hljóma þá. Það er makalaust að
upplifa þetta!
Í hléinu hitti ég þá Ragnar Sig-
urjónsson, trommuleikara Brimkló-
ar, og Rúnar Júlíusson úr Hljómum
frá Keflavík. Þeir voru báðir mjög
sáttir við tónleikana og sögðu að
gömlu átrúnaðargoðin stæðu fylli-
lega undir væntingum. Raggi hafði
á orði að þetta væri eiginlega ná-
kvæmlega eins og hann hefði átt
von á: „Ég held meira að segja að
Marvin sé í sömu buxunum og hann
var í kvikmyndinni The Young
Ones,“ og Rúni bætti því við að
þessi tónlist eltist ótrúlega vel og
væri auðvitað fyrir löngu orðin sí-
gild. Ég sagði þeim frá því að ég
hefði verið svo mikill Shadows-
aðdáandi á sínum tíma að ég hefði
afneitað Bítlunum til að byrja með.
Svo varð maður auðvitað að við-
urkenna Bítlana, en ég sneri samt
ekki baki við The Shadows.
Plöturnar þeirra fóru upp í spari-
hilluna, og rykið af þeim hefur oft
verið dustað af síðan. „Þú hefur sem
sagt áttað þig á því að það var nóg
pláss á harða diskinum fyrir fleiri
en eina tegund af tónlist,“ sagði
Rúni og þetta er auðvitað alveg
laukrétt hjá honum. Þótt maður hafi
gengið í gegnum fjölmargar tónlist-
arstefnur og alls konar kollsteypur
á því sviði þarf maður ekki að af-
neita einu til að hleypa öðru að.
Þannig er það með tónlist The
Shadows. Maður losnar ekki við
hana frekar en skuggann, sem hefur
fylgt manni alla tíð og á eftir að
gera uns yfir lýkur.
Þessi kvöldstund í Kaplakrika var
einkar ánægjuleg og fyrir utan óað-
finnanlegan tónlistarflutning var
ljúfur og skemmtilega breskur
húmor þeirra félaga til þess að létta
mjög andrúmsloftið og gera þessa
kvöldstund afslappaða og þægilega.
Hvað eftir annað fékk maður gæsa-
húð af hrifningu (eða var það bara
nostalgían?). Ég get ekkert um það
sagt á hvaða tímapunkti hrifning-
arvíman reis hæst, hvenær ég fékk
mest „til húðar“? Kannski var það í
samspili þeirra Bruce og Hank á
kassagítara í Nivram eða mögn-
uðum rytmanum í Guitar Tango,
eða bara þegar þeir félagar tóku
hælsporið fræga í Foot Tapper?
Trommusóló Brian Bennett í Little
B var líka eftirminnilegt, þar sem
kappanum tókst að fá salinn til að
taka þátt í atriðinu.
Aðeins ein leiðindi að lokum:
Kaplakriki er ekki heppilegur stað-
ur fyrir tónleikahald að mínum
dómi.
Það er varla boðlegt að láta fólk
borga fúlgur fjár fyrir að sitja á
grjóthörðum trébekkjum til hliðar
við sviðið þannig að á löngum tón-
leikum, sem þessum, er maður kom-
inn með rasssæri og hálsríg í lok
tónleika.
Hitinn var líka óbærilegur, sal-
ernisaðstaðan óviðunandi og þvagan
uppi þar sem veitingar í hléinu voru
bornar fram með því versta sem
maður hefur lent í. Þetta undir-
strikar auðvitað þörfina á boðlegu
tónlistarhúsi hér á landi.
Hljómburðurinn var hins vegar
góður, enda getur ekkert klikkað í
þeim efnum þegar snillingar á borð
við The Shadows eru annars vegar.
Hinn fullkomni tónn
TÓNLIST
Kaplakriki
The Shadows í Kaplakrika, fimmtudaginn
5. maí, 2005. Sveitina skipuðu þrír forn-
frægir liðsmenn The Shadows frá fyrri tíð:
Hank Marvin sólógítar, Bruce Welch
rytmagítar og Brian Bennett trommuleik-
ari, ásamt Mark Griffiths á bassa og
Warren Bennett á hljómborð.
The Shadows

Sveinn Guðjónsson
Ljósmynd/Albert Jakobsson
Bruce Welch og Hank Marvin í ljúfri sveiflu.