Morgunblaðið - 11.05.2005, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. MAÍ 2005 29
MINNINGAR
Hve sæl, ó hve sæl er hver leikandi lund!
En lofaðu’ engan dag fyrir sólarlagsstund.
Um sólskin kvað fuglinn, hann sá hvergi skúr,
þá sólin rann í haf, var hann kominn í búr.
Um sumardag blómstrið hið saklausa hló,
en sólin hvarf og élið til foldar það sló.
Og dátt lék sér barnið um dagmálsmund,
en dáið var og stirðnað um miðaftans stund.
Því bilið er mjótt milli blíðu og éls,
og brugðist getur lukkan frá morgni til kvelds.
En gott átt þú, sál hver, sem Guð veitir frið,
þó gæfan þín sé hverful um veraldar svið.
Um Guðs frið þú syngur og grætur ei skúr,
þó geymi þig um sólarlag fanganna búr.
Sem barn Guðs þú unir sem blómstur við sól,
þó brothætt sé um reyrinn þitt lukkunnar hjól.
Þó lukkan sé brothætt og ljós þitt sé tál,
sá leitar þín, sem finnur og týnir engri sál.
Hve sæl, ó, hve sæl er hver leikandi lund,
og lukkan hún er eilíf þó hverfi um stund.
(Þýð. M. Joch.)
Elsku Sæmi, við mæðgurnar eig-
um erfitt með að átta okkur á því að
þú sért farinn. Þetta var svo snöggt
og óvænt. Þá er gott að rifja upp all-
ar góðu stundirnar, minninguna um
góðan mann sem var svo óendanlega
hjartahlýr og átti svo mikið að gefa.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Kæra Nína og aðrir ástvinir. Megi
Guð styrkja ykkur á erfiðri stund.
Fríða og Ingibjörg.
Hugur minn segir mér að Sæ-
mundur sé farinn en hjartað neitar
að samþykkja það.
Það eru 14 ár liðin síðan Sæmund-
ur tengdist fjölskyldu minni og var
það heiður að fá að kynnast svona
einstökum manni.
Fljótlega varð til setningin: Spyrj-
um Sæmund, hann veit það, og svo
eftir að börnin mín fæddust var það:
Hringdu í Áa, hann veit það.
Oddný og Aron Tómas litu alltaf á
hann sem afa og hann á þau sem sín
börn.
Samband hans og Oddnýjar var
alveg einstakt. Uppáhaldsiðjan
þeirra var að lesa Moggann, hlusta á
veðurfréttir og spjalla saman. Hann
dekraði við hana eins mikið og hann
komst upp með. Hámarkið var þegar
hann lét kvöldmatinn hennar hverfa
ef hún vildi ekki klára, jú, rökin voru
þau að það ætti ekkert að vera að
pína barnið ef hún vildi ekki borða.
Hann Ái var bjargvættur hennar og
besti vinur.
Það fyrsta sem Aron Tómas sagði
við Sæmund þegar þeir hittust var:
Ái, komdu að spila ólsen, og Sæ-
mundur sagði: Já, Aron minn, en
leyfðu mér að komast úr skónum
fyrst.
Ég man þegar hann birtist óvænt
inni á eldhúsgólfi hjá mér og rétti
mér nuddtæki sem hann keypti
handa mér því hann vissi að ég hefði
verk í bakinu.
Ég man allar sumarbústaðarferð-
irnar, honum fannst gott að komast í
heita pottinn.
Ég man öll jólin sem við áttum
saman, hann naut þess að horfa á
andlitin á krökkunum þegar pakk-
arnir voru teknir upp.
Ég man hvað hann var stoltur af
strákunum sínum.
Ég man hvað hann var glaður að
fá Sindra og Andra í heimsókn.
Ég man hvað hann var stoltur af
Auði þegar hún útskrifaðist úr
menntaskólanum.
Ég mun alltaf muna hversu mikið
hann elskaði okkur og þegar sárs-
aukinn í hjartanu hefur minnkað þá
verða minningarnar sem við eigum
um hann okkar gull.
Ég bið góðan Guð um að styrkja
ættingja og vini.
Anna, Guðmann, Oddný
og Aron Tómas.
Fyrir sjö árum kynntumst við Sæ-
mundi Guðvinssyni blaðamanni þeg-
ar við stofnuðum Breiðholtsblaðið.
Strax tókum við eftir hvað þarna var
flinkur blaðamaður á ferð. Maður
með mikla reynslu og mörg og góð
sambönd inn í íslenskt samfélag.
Sæmundur tók að sér ritstjórn
Breiðholtsblaðsins og fórst það verk
mjög vel úr hendi. Nokkru síðar tók
hann einnig að sér að ritstýra Vest-
urbæjarblaðinu og með þeim hætti
starfaði Sæmundur með okkur á
Borgarblöðum þar til yfir lauk.
Það er mikill missir að svona góð-
um dreng og blaðamanni. Öll þessi
ár sem samstarf okkar hefur staðið
hefur aldrei borið neinn skugga á.
Sæmundur var einstaklega ljúfur
maður sem gaf mikið af sér jafnt í
vinnu sem utan hennar og er hans
sárt saknað.
Um leið og við kveðjum Sæmund
sendum við sambýliskonu hans,
börnum og öðrum ættingjum inni-
legustu samúðarkveðjur okkar.
Kristján Jóhannsson og
Valur Kristjánsson.
Jæja, góði vinur, þetta varð þá
ekki lengra hérna megin. Mikið
ósköp voru kynni okkar góð, sam-
vinnan, sögurnar, hláturinn og allt
það sem vinir segja hvor öðrum. Það
voru fáir eins einlægir og þú. Það
eru svo fáir dagar síðan við skipt-
umst síðast á pósti.
Þegar ég les hann nú aftur og aft-
ur rennur alltaf betur og betur upp
fyrir mér hversu góður vinur þú hef-
ur verið. Sigurjón minn, þannig
byrjaðir þú einn póstinn, og svo
komu falleg orð um mig og ástvini
mína. Allt sagt af heilindum.
Eftir að hafa stigið krappan dans
af og til varst þú kominn í friðarhöfn.
Þar var Nína þín. Hana mast þú
mikils og hikaðir ekki við að segja
frá því. Sæmundur minn, þegar ég
frétti af endalokunum hjá þér var
mér brugðið. Mér vöknaði um augu
og ég fann til saknaðar. Sama á við
um Kristborgu og Hildi og Janus.
Öll söknum við vinar. Ég og þú segj-
um hvor öðrum ekki fleiri sögur að
sinni, vonandi seinna.
Við sendum Nínu og öllum syrgj-
endum öðrum okkar bestu kveðjur.
Megi Guð blessa ykkur.
Sigurjón M. Egilsson.
Sumt fólk er þannig að þegar
maður hittir það í fyrsta skipti er
eins og það sé gamlir vinir. Sæ-
mundur Guðvinsson var þannig
maður.
Þegar ég hitti hann fyrst fyrir all-
mörgum árum í völundarhúsi blaða-
mennskunnar fannst mér eins og ég
hefði alltaf þekkt hann. Vinalegt
brosið, hlýlegt viðmótið og lágur
hláturinn gerði Sæmund vinsamleg-
an og óvenjulega geðugan mann. All-
ir þessir eðlisþættir styrktu Sæ-
mund sem blaðamann. Viðmælendur
hans treystu honum og meðfædd
kurteisi hans gerði honum auðvelt að
nálgast menn hvaðanæva úr sam-
félaginu. Góðir skipulagshæfileikar
og mannkærleikur gerðu honum
auðvelt að fara með mannaforráð.
Hann vann um tíma sem fréttastjóri
á tveimur dagblöðum og sýndi þar
einstaka næmi fyrir fréttum; með
bestu fréttanefjum á Íslandi um
tíma.
Þegar félagi minn og ég stofnuð-
um hverfisblað Vesturbæjar, Vest-
urbæjarblaðið, fyrir nokkrum árum,
var ég það heppinn að ráða Sæmund
sem aðstoðarritstjóra.
Þegar ég tók þá ákvörðun að hefja
háskólanám í annað skipti og nú sem
roskinn maður, tók Sæmundur við
merkinu og settist í ritstjórastólinn.
Honum fórst það starf mjög vel úr
hendi, átti góðar hugmyndir, skrifaði
blaðið nær allt sjálfur, tók viðtöl
jafnt sem hann annaðist fréttaskrif.
Ef Sæmundur hefði ekki tekið við
Vesturbæjarblaðinu sem ritstjóri er
mér til efs að ég hefði þorað að
standa upp úr stólnum og hefði ég
engu að síður gert það, er mér til efs
að blaðið kæmi enn út.
Auk samstarfs í blaðamennsk-
unni, vorum við Sæmundur góðir
vinir. Við áttum mörg sameiginleg
áhugamál, höfðum báðir svamlað í
ölduróti blaðamennskunnar og lifað
hundasundið af, fengist við bóka-
skrif og höfðum gaman af samfélags-
málum; vorum báðir forvitnir menn.
Sæmundur var góður vinur; hlýr,
fyndinn og skapvænn. Ég mun
sakna samverustunda okkar. Fjöl-
skyldu Sæmundar votta ég mína
dýpstu hluttekningu.
Ingólfur Margeirsson.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
VAGNBJÖRG JÓHANNSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir þriðjudaginn
3. maí.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtu-
daginn 12. maí kl. 15.00.
Þórarinn Árnason,
Bertha Þórarinsdóttir,
Hólmfríður Þórarinsdóttir,
Þorbjörg Jóhanna Þórarinsdóttir, Aðalsteinn Hermannsson,
Rúnar Þórarinsson, Þorbjörg Friðriksdóttir,
Magnús Þórarinsson,
Eiður Þórarinsson, Heiður Friðriksdóttir,
Róbert Anderson,
Ásdís Þórarinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær dóttir okkar, systir, mágkona, barna-
barn, frænka og vinkona,
LOVÍSA RUT BJARGMUNDSDÓTTIR,
sem lést fimmtudaginn 5. maí, verður
jarðsungin frá Árbæjarkirkju fimmtudaginn 12.
maí kl. 15.00.
Sólveig Guðlaugsdóttir, Bjargmundur Grímsson,
Guðmundur Bjargmundsson, Hrafnhildur Guðmundsdóttir,
Kolbrún Bjargmundsdóttir,
Lovísa Rut Bjargmundsdóttir
og aðrir aðstandendur.
AGATHA ÞORLEIFSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju miðviku-
daginn 11. maí kl. 14.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem
vilja minnast hennar, er bent á Minningarsjóð
krabbmeinssjúkra barna
Sigrún Bjarnadóttir og fjölskyldur,
Guðbjörn Oddur Bjarnason, Ingibjörg Rósa Aðalsteinsdóttir
og fjölskyldur.
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
INGIBJÖRG ÞORVALDSDÓTTIR HILLERS,
Háengi 27,
Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands, Selfossi,
laugardaginn 7. maí.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Gyða Huld Björnsdóttir, Jón Ágústsson,
Þorvaldur Ómar Hillers, Anna Friðbjörnsdóttir,
Úlla Hillers,
Úlfar Pálmi Hillers, Ingibjörg Hjaltadóttir,
Karl Henrik Hillers, Edda Guðmundsdóttir.
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdasonur, tengdafaðir, stjúpi og afi,
HEIÐAR ALBERTSSON
vélstjóri,
Laugalind 3,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju fimmtu-
daginn 12. maí kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á minningarsjóð krabbameins-
deildar LHS.
Margrét Sigurðardóttir,
Ingibjörg Heiðarsdóttir, Guðmundur Jónasson,
Lilja Björk Heiðarsdóttir, Guðmundur Stefánsson,
Jón Grétar Heiðarsson, Hólmfríður Björnsdóttir,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
stjúpbörn og barnabörn.
TRYGGVI VILMUNDARSON
netagerðarmeistari,
Sunnubraut 4,
Höfn,
lést laugardaginn 7. maí.
Útför fer fram frá Fella- og Hólakirkju föstu-
daginn 13. maí kl. 15.00.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna
og barnabarnabarna,
Lilja Jóhannsdóttir.
Ástkær faðir minn og bóðir,
GEORG HEIÐAR EYJÓLFSSON,
Kleppsvegi 68,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Krossinum, Hlíðasmára
5-7, Kópavogi, fimmtudaginn 12. maí kl. 13.00.
Fyrir hönd ástvina,
Tryggvi Freyr Elínarson,
Sigurrós Erna Eyjólfsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
RÓSA ÞORSTEINSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Hafnarkirkju föstudaginn
13. maí kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á að
láta hjúkrunarheimilið á Höfn í Hornafirði njóta
þess.
Hafsteinn Jónsson,
Bára Hafsteinsdóttir, Bjarni Stefánsson,
Steinþór Hafsteinsson, Sólveig Sveinbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.