Morgunblaðið - 04.09.2005, Page 48

48 SUNNUDAGUR 4. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
RAPPARINN Snoop Dogg hefur
krafið bílasölufyrirtæki um tveggja
milljóna dollara bætur fyrir að hafa
notað ímynd hans og málfar í óleyfi í
auglýsingum.
Stefnan var lögð
fram á þriðju-
daginn og í
henni sakar
Dogg, réttu
nafni Calvin
Broadus, Gary
Barbera En-
terprises um að
misnota vöru-
merki hans, þar
sem það noti
„ruglingslega
svipað orðtak og Snoop Dogg-
vörumerkið“.
Í auglýsingunum sést Snoop
ásamt orðunum „Is Bar-BIZZLE
The SH-izzle?“ sem erfitt er að út-
leggja á íslenska tungu.
Snoop kærir
bílafyrirtæki
Snoop er ekki
sáttur.
Strákarnir okkar heitir kvik-mynd eftir Róbert Douglassem frumsýnd var á föstu-daginn. Þegar kom að því að
velja tónlist í myndina datt aðstand-
endum hennar það snjallræði í hug
að fá rokksveitina Mínus til að vinna
með tónlistarmanni úr annarri átt,
Barða Jóhannssyni, hrista saman
harðkjarnarokk og innblásna popp-
músík og sjá hvað kæmi útúr öllu
saman. Afraksturinn varð og fínn,
músíkbrot í myndinni og svo ellefu
laga plata, Strákarnir okkar sem
skrifuð er á hljómsveitina Mín-
usbarða – nema hvað.
Þeir Mínusmenn Kristján Frosti
Logason og Björn Stefánsson mæta
í viðtal með Barða Jóhannssyni til að
ræða Mínusbarða og samstarfið al-
mennt. Þeir rekja söguna svo að að-
standendur myndarinnar hafi fengið
Mínusfélaga til liðs við sig og síðan
var leitað til Barða um samstarf við
þá og hann tók málaleitan þeirra vel.
Upptökur fóru að mestu fram í
Hljóðrita í Hafnarfirði, en þegar
mætt var í hljóðverið segjast þeir
ekki hafa verið með neitt í hönd-
unum, engar hugmyndir að lögum
og reyndar enga hugmynd um hvað
myndi verða úr samstarfinu al-
mennt. „Við mættum bara í stúdíóið,
settumst hver við sitt hljóðfæri og
byrjuðum að glamra,“ segir Frosti
og Barði bætir við að í þrjá daga hafi
þeir tekið upp hugmyndir sem síðan
var unnið frekar úr, sumu hent en
annað nýtt út í hörgul.
Sex manna hljómsveit
Þó þeir hafi farið í hljóðverið með
tvær hendur tómar höfðu þeir eðli-
lega í huga ákveðnar stemmningar
og atriði úr myndinni, enda voru
þeir búnir að sjá hana og vissu eftir
hverju var verið að leita. „Þetta sam-
starf gekk geysilega vel,“ segir
Björn, „þetta var eins og að vera í
sex manna hljómsveit og ég hef
sjaldan skemmt mér eins vel í stúd-
íói.“
Þegar þeir voru búnir með lögin
og tóku að máta þau við myndina
segja þeir að flest lögin hafi fengið
að standa eins og þau voru, en sum
tóku þeir upp aftur til að gera þau
sem best úr garði. Þeir Barði og
Frosti eru sammála um að það séu
ekki endilega bestu lögin sem kalli á
mesta vinnu og Barði segir að í
þessu starfi hafi það lag sem hann
haldi mest upp á verið tekið upp á
mettíma.
Hvorki Mínus né Bang Gang
Það er snúið að gera plötu með
kvikmyndatónlist svo vel sé, því oft-
ar en ekki verður úr sundurlaust
samsafn laga en ekki heilsteypt verk
sem lýtur inni rökum. „Það er erfitt
að segja til um það,“ segir Frosti,
„en það er þó víst að þetta er ekki
Mínusplata og ekki Bang Gang
plata. Hún er eiginlega óháð mynd-
inni og á henni er fullt af tónlist sem
ekki var notuð í myndinni,“ segir
Frosti og þeir Björn og Barði taka
undir það, segja að þeim þyki platan
heilsteypt hljómsveitarplata. „Það
var ekkert erfitt að skapa stemmn-
ingu fyrir hvert atriði,“ segir Björn
og Barði heldur áfram: „Í raun gaf
það okkur frelsi að semja fyrir
myndina því fyrir vikið, við gátum
leið okkur með stefnur því við vorum
að þjóna vissum atriðum í myndinni.
Músíkin varð því fjölbreyttari en
annars.“ Þó Mínus sé hér að fást við
talsvert öðruvísi tónlist frá því sem
hún hefur áður gert, segjast þeir fé-
lagar Frosti og Björn ekki sjá það
fyrir sér að Mínus eigi eftir að
þróast í aðra átt en sveitin stefnir í
dag. „Við vorum náttúrlega að fást
við gríðarlega fjölbreytta tónlist,
danstónlist, dauðarokk, cheesy há-
skólarokkballöðu og svo framvegis,
en Mínus er ekki að fara breytast í
eitthvað annað en Mínus“
Lærdómsrík upplifun
„Það var líka mikil upplifun að
vinna með Barða,“ segir hann og
Björn segir að þeir hafi lært mikið af
samstarfinu, kynnst nýjum aðferð-
um við upptökur og þar fram eftir
götunum. Barði segir að þetta hafi
líka verið mikil upplifun og lær-
dómsrík fyrir sig. „Ég er því vanur
að ráða öllu þegar ég er að taka upp
og það var því mjög gaman að vera
með í sex manna hljómsveit og vera
með í ákvörðunum, ræð 16,66%. Það
er líka mjög gaman að kynnast því
hvernig hljómsveit starfar af því ég
hef eiginlega aldrei verið í hljóm-
sveit.“ „Það voru menn búnir að vara
okkur við, sögðu að Barði væri erf-
iður í samstarfi, hann ætti það til að
segja hlutina beint út,“ segir Björn,
„en svo komumst við að því að hann
er bara eins og við í Mínus, segir það
sem honum liggur á hjarta, og því
var þetta mjög opið og skemmtilegt
samstarf.“
Tónlist á sunnudegi
Árni Matthíasson
Strákarnir í Mínusbarða
Í aðdraganda kvikmyndarinnar Strákanna okkar
varð til hljómsveitin Mínusbarði sem sendir frá
sér disk á morgun.
Mínus í nokkuð breyttri mynd sem ballsveitin Plús í Strákunum okkar.
ÞAÐ myndaðist góð stemning á
tónleikum Reprasensitive Man á
GrandRokki á fimmtudagskvöld.
Hljómsveitin er skipuð þeim Ólafi
Birni Ólafssyni, Örvari Þóreyj-
arsyni Smárasyni og Hildi I.
Guðnadóttur en þau hafa auk þess
getið sér gott orð í hljómsveit-
unum múm og Stórsveit Nix
Noltes. Tónleikarnir voru fyrstu
opinberu tónleikar sveitarinnar
hér á landi en áður hefur hljóm-
sveitin leikið í Berlín og New
York. Auk Reprasensitive Man
kom hinn ungi Johnny Poo fram
(kauði ku ekki vera eldri en þrett-
án vetra), Auxpan og Cotton plús
einn.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Tónleikagestir tóku vel undir með Reprasensitive Man.
Hildur I. Guðnadóttir, Óli Björn Ólafsson og Örvar der Alte.
Opinberir tónleikar
Tónleikar | Reprasensitive Man lék á
GrandRokki
ÓTTAR Þór (Björn Hlynur) er einn
besti knattspyrnumaður landsins og
aðalstjarnan í Frostaskjólinu. Hann
er sjálfsagt farinn að nálgast þrí-
tugt, var giftur Guggu (Lilja Nótt),
drykkfelldri fegurðardís, og eiga
þau soninn Magnús (Arnaldur
Ernst), sem er að byrja að fóta sig á
hálum brautum unglingsáranna. Allt
lítur út fyrir að vera í bærilegu
standi, eða hvað?
Þá bresta ósköpin á, Káerring-
urinn snjalli tilkynnir umheiminum
að hann sé hommi. Fyrst félögunum
í liðinu, föður sínum sem jafnframt
sér um þjálfun (Sigurður Skúlason),
og fjölskyldunni.
Í stuttu máli bregðast flestir
ókvæða við, fjölskyldan fer nánast
öll á límingunum, félagarnir á vell-
inum og stjórnin úthýsa snarlega
þessu glæsilega tákni karlmennsk-
unnar úr KR. Hraðlestin brunar út
úr gamla, verndaða umhverfi stjörn-
unnar út á óljósar hommalendur
samfélagsins og til að byrja með
virðist flest stefna niður á við. Síðan
tekur að rofa til, Óttar kemst í
hommaliðið Pride United í Ut-
andeildinni og umhverfið fer smám
saman að viðurkenna staðreynd-
irnar, gamli markahrókurinn er
jafnvel á leið aftur í Frostaskjólið.
Nýja myndin hans Róberts
Douglas snýst talsvert um homma-
brandara og spaugilegu hliðarnar á
því vandasama máli þegar ein-
staklingur kemur út úr skápnum.
Erfiðleikarnir, árekstrarnir og
sjokkið fá kómíska, stundum farsa-
kennda meðferð, lítið sem ekkert
farið ofan í stöðu samkynhneigðra í
samfélaginu eða hvernig Óttar sam-
lagast því og það honum, en það hef-
ur sjálfsagt ekki verið ætlunin.
Douglas og Jón Atli meðhöfundur
hans leggja áhersluna á spaugilegri
hlið fordómanna en bak við grínið
býr vissulega snefill alvöru.
Það háir Strákunum okkar að slík
efnismeðferð gerir að verkum að í
myndinni rekast á sjónarmið sem
ríktu í afstöðu gagnkynhneigðra til
samkynhneigðra fyrir einhverjum
árum, ef ekki áratugum, og frelsið
sem ríkir í þessum málum í dag og
er víða til staðar í myndinni, Gay
Pride-gangan stangast á við homma-
fóbíu sem við verðum að leita með
logandi ljósi í Reykjavík ársins 2005.
Efnið er í sjálfu sér alltof mikilvægt
til að fá yfirborðskennda meðhöndl-
un, í mesta lagi hálfsoðna. Engu er
líkara en að Óttar Þór fái skyndilega
Knattspyrnu-
stjarna klöngrast
úr skápnum
KVIKMYNDIR
Háskólabíó, Sambíóin
Leikstjóri: Róbert Douglas. Handrit: Jón
Atli Jónasson og Róbert Douglas. Kvik-
myndataka: G. Magni Ágústsson. Tón-
list: Barði Jóhannsson og Mínus. Hljóð:
Vilhjálmur Goði og Huldar Freyr. Klipping:
Ásta Briem. Búningar: Linda Björg Árna-
dóttir og Thelma Björk Jakobsdóttir.
Leikmynd Konrad Haller. Framleiðendur
Júlíus Kemp og Ingvar Hreiðar Þórð-
arson. Aðalleikendur: Björn Hlynur Har-
aldsson, Helgi Björnsson, Jón Atli Jón-
asson, Sigurður Skúlason, Lilja Nótt,
Arnmundur Ernst, Björk Jakobsdóttir,
Þorsteinn Bachmann. 85 mínútur. Kvik-
myndafélag Íslands o.fl. Ísland. 2005.
Strákarnir okkar