Morgunblaðið - 02.10.2005, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. OKTÓBER 2005 17
við Sykurmolana. „Við héldum samt
aðeins áfram og fengum með okkur
harmonikkuleikara, Hrein Stephen-
sen. Þá breyttist andinn í hljóm-
sveitinni svolítið enda var ég orðin
eina stelpan. En í raun var það bara
mjög fínt því ég fór kannski að vera
aðeins frekari og segja hvað ég vildi
sem mér hafði ekki dottið í hug að
gera áður.“
Áhersla á undarlega hluti
Árið 1992 vék tónlistarsköpun
Risaeðlunnar fyrir annars konar
sköpun. „Það var eiginlega sjálfhætt
þegar ég átti barn. Ég tók hlutverk
mitt sem móðir afskaplega alvar-
lega, að minnsta kosti fyrstu tvö ár-
in. Eftir það var ég viðloðandi ýmis
pródjekt; var fengin að láni ef það
þurfti að hlæja í einhverju lagi eða
syngja bakrödd,“ segir Magga Stína
hógvær. Meðal annarra verkefna
hennar á þessu tímabili má nefna
fönkhljómsveitina Funkstrasse sem
„var mjög mikilvæg hljómsveit í
mínu lífi út af þeim boðskap sem sú
hljómsveit hafði að færa,“ eins og
Magga Stína orðar það en uppistað-
an í hljómsveitinni voru piltarnir
sem áður skipuðu rokkhljómsveitina
Ham. Um tíma bjó hún einnig á
Spáni með dóttur sinni sem hún
segir hafa verið „ekki alveg nógu vel
ígrunduð ákvörðun. Þannig að við
komum bara til baka og þá fór ég að
vinna í plötubúð hjá Ásmundi Jóns-
syni og það var nú ekki leiðinlegt að
vinna með honum.“
Sex ár liðu frá því að Risaeðlan
lagði upp laupana og þar til aftur
dró til tíðinda úr tónlistarsmiðju
Möggu Stínu. „Maður er svo sein-
þroska og ótrúlega lengi að komast
að því hvað maður ætlar að verða.
Ég hafði verið að búa til lög og var
um þetta leyti mikið hvött til að taka
þau upp og gera plötu og einhvern
veginn brast það bara á.“ Niður-
staðan varð sólóplatan An album
sem kom út haustið 1998 hjá breska
hljómplötufyrirtækinu One Little
Indian. Magga Stína lýsir þessum
tíma sem skrýtnum. „Ég hafði farið
út úr þessari tónlistarhringiðu og
þegar ég kom aftur fannst mér and-
rúmsloftið á einhvern hátt mjög
breytt. Það voru komin ný bönd og
fullt af fólki sem var að gera frá-
bæra hluti en andrúmsloftið var
ókunnugt því sem ég hafði þekkt.
Mér fannst áherslan vera lögð á svo
undarlega hluti, eins og að það
skipti máli að vera rosalega frægur
og vinsæll og maður þyrfti alltaf að
vera að tala um það sem maður væri
að gera. Ég held að ég sé heldur
ekkert mjög góð í að presentera mig
með orðum. Mér fannst einhvern
veginn svo persónulegt að búa til
tónlist, að ég tali nú ekki fyrstu plöt-
una. Hún öðlast svo einhvern veginn
sjálfstætt líf og þá finnst mér að
tónlistin verði bara að fá að tala sínu
máli í stað þess að ég sé stöðugt að
tala um hana. Þetta andrúmsloft
vakti þá pínulitla óþægindatilfinn-
ingu hjá mér. Mér fannst hálfvegis
eins og ég ætti hvergi heima.
Kannski var ég bara ekkert tilbúin í
þetta.“
Hún segir skýringuna kannski að
finna í því að þarna stóð hún á eigin
fótum eftir að hafa þekkt fátt annað
en að vera hluti af hljómsveit og
vinahóp. „Ég er ægilega mikil hóp-
sál enda er hópur svo sterkt afl og
getur verið svo gott afl. Svo þegar
maður spáir í það þá er sólóplata
reyndar í fæstum tilfellum sóló-
plata. Ég hefði aldrei gert þessa
plötu nema vegna þess að ég fékk
stórkostlegt fólk til að vinna að
henni með mér sem allt setti sinn
svip á hana.“
Held að Guð hafi sent þá …
An Album hlaut lofsamlegar við-
tökur, ekki síst hjá gagnrýnendum,
bæði hér heima og í Bretlandi. „Ég
er nú svo rosalega rugluð að ég held
alltaf mest upp á vonda dóma,“ seg-
ir Magga Stína þegar þetta kemur
til tals. „Ég man eftir því þegar
Risaeðlan var skotin til dauða af
einhverjum Akureyringi. Það var
eini dómurinn sem ég hengdi upp á
vegg.“ Hún hristir höfuðið þegar ég
spyr hvort dómarnir skipti hana
máli. „Ég held ekki,“ bætir hún svo
hikandi við. „En kannski laumast
þeir inn í öxlina á mér, svona undir
niðri. Auðvitað skipta þeir mann
máli því mann langar alltaf til að ná
sambandi við þann sem hlustar. Ég
hef alltaf sagt að það skipti ekki
máli hver það er sem flytur eða hver
það er sem tekur á móti. Það sem
gerist á milli þessara tveggja skiptir
máli. En það er líka alveg eðlilegt ef
við náum ekki sambandi. Ég hugsa
að ef ég gæfi út plötu núna myndi
mig alveg langa að gagnrýnandan-
um á blaðinu fyndist hún skemmti-
leg. En um leið og ég segi það væri
mér alveg nákvæmlega sama,“ segir
hún hlæjandi. Svarið er játandi þeg-
ar Magga Stína er spurð hvort hún
sé sátt við An Album. „Ég var mjög
sátt við að gera þessa plötu og
fannst hún hljóma eins og ég vildi í
„live“-flutningi. Í spilun náði hún
ekki sama krafti og á tónleikum.
Vélar ná ekki að skila sömu orkunni
og sex, sjö lifandi manneskjur gera
þannig að mér fannst hún fyrst full-
kláruð á sviði.“ Það voru Bikar-
meistararnir sem sáu um að koma
þessari orku til skila en það var
hljómsveit sem Magga Stína setti
saman þegar kom að því að kynna
plötuna. „Bikarmeistararnir voru
Pétur Hallgrímsson gítarleikari –
undursamleg vera og önnur undur-
samleg vera var Guðni Finnsson
bassaleikari. Eins voru þarna hinar
undursamlegu verur Arnar Geir
Ómarsson og Valgeir Sigurðsson,
sem vann líka með mér plötuna að
miklu leyti.“ Fleiri komu að hljóm-
við lífsgleðina