Morgunblaðið - 02.10.2005, Page 64

MORGUNBLAÐIÐ, KRINGLUNNI 1, 103 REYKJAVÍK, SÍMI 569 1100, SÍMBRÉF 569 1181, PÓSTHÓLF 3040,
ÁSKRIFT-AFGREIÐSLA 569 1122, NETFANG: RITSTJ@MBL.IS, AKUREYRI: KAUPVANGSSTRÆTI 1 SUNNUDAGUR 2. OKTÓBER 2005 VERÐ Í LAUSASÖLU 350 KR. MEÐ VSK.
ÞEIR voru ekki sérlega öfundsverðir, fé-
lagarnir Ingólfur, Ingi og Snævar, þar sem
þeir voru við vinnu sína í Víkurskarði í gær-
dag. Þeir starfa hjá Arnarfelli og verkefnið
var að setja niður nýtt vegrið. „Við höfum
verið að laga vegrið hér í skarðinu og líka
að bæta við,“ sagði Ingólfur sem hafði orð
fyrir félögunum. Þeir voru klæddir í sam-
ræmi við veðrið, í vinnugöllum sem hlífðu
þeim fyrir köldum norðangarra og rigning-
arsudda. „Þetta er ekkert verra en að vera
á sjó,“ sagði Ingólfur og bar sig mannalega.
Fjórði félaginni á heiðinni, Geiri, sat hins
vegar inni í gröfu og rak niður staurana.
Það væsti ekki um hann.
Setja niður
vegrið í
Víkurskarði
STARFSMENN Slippstöðvarinnar
á Akureyri héldu áfram aðgerðum
sínum á athafnasvæði fyrirtækisins
í gærmorgun. Gripið var til aðgerð-
anna á föstudag í kjölfar þess að
starfsmenn fengu ekki greidd laun
og var þá m.a. kyrrsett flutninga-
bifreið á vegum Landsvirkjunar.
Hópur starfsmanna kom saman í
mötuneyti fyrirtækisins í gærmorg-
un og óskaði eftir fundi með stjórn-
arformanni Slippstöðvarinnar og
lögfræðingi sem hefur umsjón með
greiðslustöðvuninni. Ekki varð þó
af fundinum og tilkynnti Þorsteinn
Haraldsson, einn af trúnaðarmönn-
um í Slippstöðinni, rétt fyrir hádegi
í gær að stjórnarformaðurinn og
lögfræðingurinn hefðu ekki viljað
funda með starfsmönnum og því
yrði ekki af fundinum.
Þorsteinn segir að boð um fund-
inn standi fram á mánudag, þegar
beiðni um gjaldþrotaskipti Slipp-
stöðvarinnar verður tekin fyrir hjá
Héraðsdómi Norðurlands eystra.
Alls voru um 50–60 starfsmenn á
staðnum í gær og til stendur að
halda aðgerðum áfram.
Stál í stál í Slippstöðinni og
aðgerðum er haldið áfram
Morgunblaðið/Kristján
Þráinn Karlsson, leikari og fyrrv. starfsmaður Slippstöðvarinnar, var mættur á vaktina við athafnasvæði fyr-
irtækisins í gærmorgun. „Ég er að sýna félögum mínum stuðning – þeir eiga það skilið,“ sagði Þráinn. Hann
notaði tækifærið þar sem hann stóð á gaffallyftaranum sem hafði verið lagt fyrir innkeyrsluna inn á athafna-
svæði Slippstöðvarinnar og las minningarbrot af gömlum starfsfélögum í Slippnum.
Eftir Kristján Kristjánsson
krkr@mbl.is
UNNIÐ er að stofnun sjálfseignarstofnunar í
Bæjarhreppi í Strandasýslu um fimm eyði-
jarðir og hlut í þeirri sjöttu sem eru í eigu
hreppsins. Ragnar Pálmason, oddviti Bæjar-
hrepps og bóndi á Kollsá, segir að Bæjar-
hreppur hafi átt sumar jarðanna lengi en sú
síðasta var keypt á síðasta kjörtímabili.
Það sem knýr á um stofnun félagsins nú er
möguleg sameining Bæjarhrepps og Húna-
þings vestra, en um hana verður kosið 8. októ-
ber næstkomandi. Ragnar sagði að án stofn-
unar sjálfseignarstofnunarinnar yrðu þessar
jarðir sameign allra íbúa sameinaðs sveitarfé-
lags, ef af sameiningu verður.
„Við erum að gera þetta til að tryggja áfram
nýtingarrétt okkar, sem búum í Bæjarhreppi,
á þessum jörðum. Þetta eru landmiklar heið-
arjarðir fyrir ofan heimalöndin, gott beitiland.
Hér er mikil sauðfjárrækt og beitarnýtingin á
þessum eyðijörðum er forsenda búskapar á
flestum býlum í hreppnum. Hér eru bara örfá-
ar jarðir sem gætu borið einar þann búskap
sem á þeim er. Aðrar eru háðar þessu beiti-
landi,“ sagði Ragnar.
Í skipulagsskrá sjálfseignarstofnunarinnar
verður væntanlega sett skilyrði um að stjórn-
armenn hennar komi af því landsvæði sem nú
tilheyrir Bæjarhreppi. Ragnar taldi líklegt að
stjórnarmenn verði valdir af félögum á svæð-
inu, t.d. fjallskiladeild sem væntanlega yrði
stofnuð eftir sameiningu sveitarfélaganna og
Búnaðarfélagi Bæjarhrepps.
Fyrirmynd í Borgarfirði
Væntanleg sjálfseignarstofnun í Bæjar-
hreppi á sér fyrirmynd í Borgarfirði. Sveit-
arfélögin Reykholtsdalur og Hálsasveit keyptu
á sínum tíma stóran hluta jarðarinnar Kal-
manstungu til upprekstrar en innan hennar
var stór hluti Arnarvatnsheiðar. Einnig var
Geitland keypt af ríkinu og lagt til afréttarins.
Eignarhaldið var bundið lögbýlum í þessum
tveimur hreppum.
„Við sameiningu sveitarfélaga í Borgarfirði
höfðu menn áhyggjur af að eignarhaldið
myndi þynnast út suður um allt hérað,“ sagði
Snorri Jóhannesson, bóndi á Augastöðum og
formaður sjálfseignarstofnunarinnar Arnar-
vatnsheiðar og Geitlands. Til að tryggja umráð
og ákvarðanatöku um þetta landsvæði var
stofnuð sjálfseignarstofnun sem fer með eign-
arhaldið. Í skipulagsskrá hennar er ákvæði um
að verði hún lögð niður renni eignarhald á
landinu til lögbýlanna sem áður mynduðu
sveitarfélögin tvö.
Snorri sagði að þetta tryggði uppreksturinn
við téð lögbýli. Löngu áður en sjálfseign-
arstofnunin varð til var búið að stofna veiði-
félag um silungsveiði á Arnarvatnsheiði.
Stjórn sjálfseignarstofnunarinnar er skipuð
einum fulltrúa tilnefndum af fjallskiladeild,
sem er skipuð af sveitarstjórn, öðrum sem til-
nefndur er af sveitarstjórn og sá þriðji er til-
nefndur af stjórn veiðifélagsins. Stjórnarmenn
skulu allir koma úr gömlu hreppunum tveim-
ur.
Kosning um sameiningu Húnaþings vestra og Bæjarhrepps í Strandasýslu
Stofna sjálfseignarstofnun um
beitarlönd í eigu Bæjarhrepps
Eftir Guðna Einarsson
gudni@mbl.is
SÉRA Gunnar Sig-
urjónsson, sókn-
arprestur í Digra-
neskirkju, ber titilinn
sterkasti prestur í
heimi og hefur mikinn
áhuga á mótorhjólum
og skotveiðum. Hann
lærði á sýningarvél
sem ungur maður og
hefur notað þekkingu
sína til þess að sýna kvikmyndir í Digra-
neskirkju. Einnig hélt hann nokkra tugi
fyrirlestra á vegum presta og æskulýðs-
félaga víða um land um kvikmyndina Mat-
rix á sínum tíma.
„Áhuginn var gríðarlegur, ég var með
fullan sal af fólki kvöld, eftir kvöld, eftir
kvöld og hélt að þetta ætlaði engan endi
að taka. Nú geri ég stuttmyndir og hef
óskaplega gaman af því. Ég er í stóru
verkefni með Guðmundi Karli Brynj-
arssyni, sóknarpresti í Lindarkirkju. Við
erum að gera nýtt fermingarfræðsluefni á
DVD-formi. Þarna eru hreyfimyndir,
teiknaðar myndir, teiknimyndir og hljóð-
rásir; mjög viðamikið myndefni. Guð-
mundur Karl hefur teiknað og ég séð um
tölvumyndvinnslu. Ég held að þetta henti
prýðilega í fermingarfræðsluna og gefur
börnunum kost á hágæða efni, alveg óháð
því hvort kennarinn er frábær eða ekki.
Það að vera bæði með hljóð og mynd gef-
ur börnum sem glíma við einhvers konar
fötlun líka aukna möguleika,“ segir hann.
Séra Gunnar vill að sóknarbörnin líti á
kirkjuna sem sitt andlega heimili, en hann
kveðst ekki hafa hugsað sér að verða
prestur á sínum tíma. Hann hafi hins veg-
ar fundið að hann hefði sitthvað til mál-
anna að leggja. | Tímarit.
Fermingar-
fræðslan
senn á DVD
ÍSLENSKAR glæpasögur koma
nú út í meira mæli en áður og
vinsældirnar hafa aukist gríð-
arlega. Því var gjarnan haldið
fram á árum áður að ekki væri
trúverðugt að skrifa slíkar bók-
menntir með hið litla íslenska
samfélag sem vettvang en sú er
ekki raunin nú.
„Það var eitthvað talað um
það fyrir 25 til 30 árum að sam-
félag okkar væri svo smátt að
stórir glæpir væru ekki framdir
hér. Nú hefur það breyst, en ég
held að slík umræða sé dálítið
villandi vegna þess að það skipt-
ir engu máli hvort samfélag er
stórt eða lítið,“ segir Gunnar
Gunnarsson fréttamaður, sem
skrifaði þrjár sakamálasögur
fyrir hálfum þriðja áratug. „Nú
eru skrifaðar sögur hér með
hrottalegum glæpum, sem þó
eru ekkert hrottalegri þegar að
er gáð en til dæmis frásagnir í
fornsögunum; þar lá auga stund-
um út á kinn eða menn vöknuðu
með höfuðið til fóta!“ segir
Gunnar í samtali við Morg-
unblaðið í dag, í grein um vin-
sældir íslenskra glæpasagna.
Árni Þórarinsson, rithöfundur
og blaðamaður, telur aðalatriði
málsins það að íslenskir lesendur
eru orðnir móttækilegir „fyrir
öllum þeim glæpsamlegu mögu-
leikum sem felast í nútímanum
og íslenskir krimmahöfundar
reiðubúnir að takast á við það
verkefni að sviðsetja þá í ís-
lensku umhverfi“.
Katrín Jakobsdóttir bók-
menntafræðingur, sem skrifað
hefur tvær ritgerðir um íslensk-
ar glæpasögur, segir ljóst að
glæpasagan sé nú í tísku hér-
lendis: „Það er tímanna tákn að
frægir erlendir glæpasagnahöf-
undar voru hér á bókmenntahá-
tíð fyrir tveimur árum.
Þegar ég var að byrja á minni
ritgerð 1999 var ég spurð til
hvers ég ætlaði að fjalla um
þetta efni! Þetta væri ömurlegt!
Svo gerðist eitthvað; áhuginn
blossaði upp.“ | 10.
Glæpasagan er orðin trúverðug
Mikill áhugi hjá lesendum fyrir íslenskum glæpasögum
♦♦♦