Fréttablaðið - 11.12.2004, Síða 61

SÖLUBÁSAR HVARVETNA Alls staðar er fólk að selja í sínum smáu verslunum til borgar
og sveita.
LAUGARDAGUR 11. desember 2004 49
eldstæði í einu horninu, húsbún-
aðurinn dallar sem fólk borðaði úr
og svo pottur til að sjóða hrís-
grjónin. Þessum fátæklega hús-
búnaði er svo komið fyrir á hillu
uppi í rjáfri hússins þegar hann er
ekki í notkun. Mottur eru breidd-
ar yfir gólfið á nóttunni svo það
fari betur um fólkið á meðan það
sefur. Byggingarefnið er timbur í
útveggjum en þakið gert úr
pálmablöðum. Allt mannlíf er
mjög frábrugðið því sem við Vest-
urlandabúar þekkjum og mæð-
urnar bera til dæmis ungbörnin á
bakinu.
Nútíma þægindi óþekkt
Þarna þekkjast ekki nútíma-
þægindi eins og kerrur eða barna-
vagnar og ekki sáum við heldur
leikföng en samt virtust börnin
sæl og við sáum börn aldrei gráta
frekjugráti sem flest okkar kann-
ast vel við. Öll samskipti voru í
mikilli ró og jafnvægi. Þjóðin,
sem telur 16 milljónir, er blönduð
fólki frá Indlandi og meginlandi
Afriku sem skiptist í 18 ættbálka
sem lifa í sátt og samlyndi.
Norðmaður í ferðinni sem
vinnur við olíuiðnaðinn sagði
okkur frá því að ekki væri loku
fyrir það skotið að olíu væri að
finna á landgrunni Madagaskar
og leit væri hafin. Vonandi bera
menn gæfu til að eyðilegja ekki
þetta samfélag með erlendri íhlut-
un þegar og ef olía finnst þarna.
Vestrænu gildin hafa oftar en
ekki orðið að meinum í svona sam-
félagi. Við hjónin segjum hiklaust
að við erum ekki sömu manneskj-
urnar eftir að hafa heimsótt þetta
land og hafa fengið að upplifa
þetta þjóðfélag eins og það er.
Þessi ferð var lífsreynsla sem
mun aldrei líða úr minni og ferða-
lagið í heild var hverrar krónu
virði. ■
GUNNAR V. ANDRÉSSON OG ANNA ÁGÚSTSDÓTTIR Á ferð sinni um Madagaskar. Í
bakgrunni er þorp innfæddra.
SKÓGAR EYJARINNAR
Viðarkolaframleiðsla hefur
leitt til eyðingar þeirra að
verulegu leyti.
SNÁKARNIR ERU
EKKI EITRAÐIR
Hér handleikur Anna
Ágústsdóttir tveggja
metra slöngu.
60-61 (48-49) Ferðagrein 10.12.2004 14:35 Page 3