Fréttablaðið - 30.07.2005, Blaðsíða 52

36 30. júlí 2005 LAUGARDAGUR
Jæja, nú er verslun-
armannahelgi og ég
er á leiðinni í rækt-
ina. Það er voða kósí
að vera í Laugum
þessa dagana þegar
það er svona fá-
mennt. Ég hlakka til
að dunda mér í bæn-
um yfir helgina með vinum og vanda-
mönnum, enda hef ég aldrei verið úti-
legumanneskja.
Ég á reyndar mjög bágt með að
skilja sjarmann í kringum útihátíðir
og útilegur almennt, sérstaklega um
verslunarmannhelgina. Í fyrsta lagi
er alltaf vont veður um þessa helgi.
ALLTAF. Í síðustu útilegu sem ég fór
í, fyrir einum eða tveimur árum, var
mjög gott veður en samt sem áður
var ég að krókna um kvöldið í allri
múnderingunni. Ég býð ekki í það
hvernig það er að vera í rigningarúti-
legu a la verslunarmannahelgi. Svo
vaknar maður í svitabaði um morg-
uninn, sem er ekki kræsilegt. Að fólk
skuli hlakka til að hössla í þessari
stemningu er mér óskiljanlegt.
En aðalmálið er auðvitað að ég er
ekki nógu mikið fyrir sopann. Eflaust
hlýnar fólki við maraþondrykkjuna
um verslunarmannahelgina og
áfengið gerir rigningarsvaðið og
svitasvallið í tjöldunum aðeins girni-
legra. En þá er ekki hægt að koma í
veg fyrir þynnku og ógeð næsta dag
svo ég sé ekki snilldina í því.
Ég er bara ekta borgarbarn og
viðurkenni það hér með. Ég vil fara í
mína daglegu sturtu, borða minn
venjulega mat, sofa í RÚMI. Ég hef
aldrei verið náttúrubarn og kæri mig
lítið um að bonda við náttúruna í
gönguferðum og guð má vita hvað.
Það er svona „look, but don’t touch“-
samband á milli okkar; það er gaman
að keyra um landið og hoppa út úr
bílnum af og til til að berja náttúru-
undrin augun en það er alveg óþarfi
að vera eitthvað að vasast í henni
meira.
Er ég pempíusnobbhænsn? Ef svo
er, þá eru ansi mörg pempíusnobb-
hænsn í heiminum. Það vill nefnilega
svolítið gleymast í sveita- og útilegu-
rómantíkinni að það eru ansi margir
sem hafa einfaldlega önnur áhuga-
mál. Það heyrist bara minna í okkur.
Ég er Innipúki og ég er stolt af því.
Sjáumst á Nasa... ■
STUÐ MILLI STRÍÐA
RÓSA SIGNÝ GÍSLADÓTTIR ER BORGARBARN.
Nett útileguskítkast
M
YN
D
: H
EL
G
I S
IG
U
RÐ
SS
O
N
Eftir Patrick McDonnell
■ PONDUS
■ GELGJAN
■ KJÖLTURAKKAR
■ BARNALÁN
■ PÚ OG PA Eftir SÖB
Eftir Kirkman/Scott
Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
Eftir Frode Överli
Gaf hún frá
sér hljóð?
Sagði hún
eitthvað?
Já, já!
Hún sagði...
Já... Já. Guð
minn góður.
Já. Já.
Sagði hún
þetta
einmitt
svona?
Jább! Sagði
þetta AKKÚRAT
svona!
Smáááá mögu-
leiki að hún sé
bara að feika!
Arrrrrgh!
DJÖ!!
Eins og guð hafi viljað það,
hafa þrjú ár í menntaskóla, sjö ár í
tannlæknaháskóla og algjör skortur á
sköpunarþörf og ímyndunarafli gert
mig að þeim sem ég er í dag.
Nei! Endursýning á
Leiðarljósi!
Tss!
Þetta er
„greyið litli
svangi
kisulingurinn“
-svipurinn
minn.
Þetta er „ég gaf þér
fyrir klukkutíma!“
-svipurinn minn.
Hún
svipa-sigraði
mig.
JAAAA!!
JEIIIJJ!!
Spraut! S
praut! Spraut
!
Spraut!
Spraut!
Spraut! Sp
raut!
ÍHAAAA!! Þú sagðir mér að látakrakkana fá augndropana
sína en þú sagðir ekki
HVERNIG.