Tíminn - 24.08.1975, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Sunnudagur 24. ágúst 1975
Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla daga?
Grimar Jónsson býr viö Kleppsveginn, uppi á áttundu hæö, og hefur gott útsýni yfir iþróttaleikvanginn i Laugardal, — og þaö fellur honum
vel núna á efri árum.
Það var áhuginn,
sem réði ferðinni
MANSTU GAMLA sina með þessu líka sem ekki var viðlit að hamaganginum úti á
DAGA? Manstu, þegar bramboltinu, stórum halda með annarri vellinum? Manstu eftir
handboltinn hélt innreið uppblásnum tuskubolta, hendi, litla markinu og vinsældum sem þessi
Fyrsta islenzka úrvalsliöiö I handknattleik, sem mætti erlendu liöi, I ari röö: Kjartan Magnússon, Garöar Halidórsson, Haukur Bjarnason,
Kristiansstad, en Grimar Jónsson (aftari röö t.h.) vaidi þaö ásamt I Hafsteinn Guömundsson, Jón Erlendsson. Fremri röö: Siguröur Nor-
Ilalldóri Erlcndssyni, leikfimikennara (lengst t.h.) Liösmenn eru: Aft- I dal, Ingvi Þorsteinsson, Sólmundur Jónsson, Sveinn Helgason, Sigfús...
furðulega iþrótt hlaut
svo að segja strax á
meðal ungra og
aldinna? Manstu eftir
hasarnum og slags-
málunum? Manstu eftir
aðstöðunni i gömlu
iþróttasölunum?
Manstu eftir rifrildun-
um i iþróttafélögunum
yfir þvi, hvort það ætti
að halda þessu áfram,
eða leggja þennan
ósóma á hilluna?
Manstu eftir strákunum
og stelpunum, sem voru
óþreytandi við að standa
i þvi erfiði að leika
handboita? Manstu eftir
stúlkunum i Ármanni og
strákunum i Val?
Manstu eftir honum
Grimari i Val, — honum
Grimari i Varmá, þar
sem iþróttaandinn var
rikjandi og allir komu til
að ræða um árangur
sinn, þvi að þar var
glöggur gagnrýnandi
fyrir — og þar var áhug-
inn...
Það væri gaman að
vita, hversu margar
,,hernaðar”-áætlanir
fyrir leiki hafa verið
gerðar i Varmá, hversu
mörg flókin skipulagsat-
riði hafa verið rædd þar
og krufin, milli æfinga
og leikja.
Varmá var nefnilega
miðstöðin fyrir ungu
drengina, fyrir hand-
knattleiksfólkið, fyrir
alla, sem þurftu á leið-
beiningum að halda. Þar
var kennarinn, leiðbein-
andinn og félaginn, að
ekki sé minnzt á
keppnismanninn, hann
Grimar i Varmá, sem
alltaf hafði sérstakan
tima til þess að sinna
þessum „viðskiptavin-
um”....
Ég fann þaö greinilega
strax i upphafi viötals mins viö
Grimar Jónsson, að honum lá
ýmislegt annað á hjarta en hand-
knattleikur, en hann gat ekki
boriö á móti þvi aö hann heföi
verið einn af þeim fyrstu sem
byrjuöu aö leika handknattleik
hér á landi, og hann var einn
þeirra dugmiklu áhugamanna,
sem hélt uppi merki handknatt-
leiksins, þegar að honum var svo
hart vegið i félagi Grimars, Val,
aö við lá, aö handknattleikurinn
yröi bannaður. Grimar var llka
islandsmeistari i Val á fyrstu
árunum, sem keppt var um þann
veglega titil, — og hann þjálfaði
um langt árabil pilta og stúlkur i
handknattleik, meöan hann lék
sjálfur, og eftir að hann hætti
keppni.
En það er reyndar fótboltinn,
sem á hug hans allan, hand-
boltinn og íþróttirnar voru bara
hliöarspor, áhuginn var svo
óskaplegur, að hann rúmaðist
ekki allur innan fótboltasviðsins.
Þess vegna má segja, að fáir hafi
náð jafngóðum árangri og hann
Grimar i Val á þessum árum,
þegar þessar vinsælustu
flokkaiþróttir eru i uppbyggingu
hér á landi. tþróttirnar sem við
getum með þó talsverðum sanni
kallað þjóðariþróttimar okkar.
. iiii m m TTiariTiTrMrrTinMnriE^ ■
Manstu gamla daga? Manstu gamla dago? Manstu gamla daga? Manstu gamla daga?