Tíminn - 24.08.1975, Blaðsíða 23

Sunnudagur 24. ágúst 1975
TÍMINN
23
<

mimm
1111111
WWéWÍwmB
't
mmm
■íí/v.í«.V.v.y.v.-.v/A-.VA<-.v
■••.•• -.-.v.-.-.v.-.-,
SKgijíjgíjS^™

r ClP^
BÍLASAIA 1
GUDF1NNS
^v,v
„Og knapinn á hestbaki...
Töltir fyrst úr hlaði hratt,
hoppar upp og tekur sprett.
Eftir stökkið greitt og glatt
gripur hann skeiðið mjúkt og
létt.
Hestamennska og
vínnautn eiga ekki
saman
— Hvað vilt þú sem hestamaður
segja um þá gamalkunnu róman-
tik að „glingra og syngja við stút-
inn,” um leið og gæðingurinn var
teygður?
— Um það þarf ekki að ræða, að
brennivinsárátta og brennivins-
slark þessarar þjóðar hefur
þjakað hana meira en flest annað,
og þar eru hestamenn ekki und-
anskildir, þvi að þetta böl hefur
þjáð og þjáir enn alla þjóðina, og
ekki bætir úr skák, þegar betri
helmingurinn, konurnar, eru
farnar að taka þátt i leiknum.
Hestamennska og vinnautn
eiga ekki saman, þvi auðvitað
hefur hestum oft verið misboðið
af drukknum mönnum, þvi
miður. I þessu sambandi dettur
mér i hug heilræði, sem mig
minnir að Steinþór á Hæli hafi
einhvern tima gefiö á samkomu
hestamanna. en það var á þá leið,
að menn ættu alltaf að koma
þannig fram viö hestinn, að hann
þurfi aldrei að fyrirverða sig fyrir
knapann eða eiganda sinn. Og þaö
er auðvitað alveg augljóst, að ef
menn vilja lita á hestamennxku
sem iþrótt, þá verður að taka al-
gerlega fyrir alla vinnautn i sam-
bandi við hestaþing.
Já, það er alveg rétt: sögur um
drykkfellda hestamenn eru fjöl-
margar til, sumar að mestu leyti
sannar, aðrar sjálfsagt mjög ýkt-
ar. Fræg er sagan um hryssuna,
sem stóð yfir eiganda sinum, þar
sem hann hékk við hana, oltinn af
baki, út úr drukkinn og ósjálf-
bjarga og fastur i báðum istöðun-
um. Þar stóð hún, þegar menn
komu að, og hafði aldrei lyft fæti,
af ótta við að stiga ofan á eiganda
sinn, en rótnagað hafði hún niður i
mold hvert strá sem til náðist.
Slikt er aðdáanlegt, þegar i hlut á
viðkvæmt fjörhross, og enginn
veit, hversu lengi hryssan hefði
þannig gætt eiganda sins, ef menn
hefði ekki borið að. Það skal tekið
fram, að þessi maður var ekki
einn þeirra, sem að jafnaði mis-
bjóða hestum sinum, enda hefði
hann þá varla eignazt svo algeran
trúnað þeirra.
Andleg og líkamleg
hvíld
— En svo við vikjum aftur að
útivist þinni: Tekst þér að gleyma
erli bæjarlifsins, þegar þú ert
kominn á hestbak?
— Satt að segja þrúgar erillinn
hér i Reykjavik mig ekki svo
mjög, en þó getur hann auðvitað
orðið þreytandi öðru hvoru. Og á
þvi er enginn efi, að ferðalög á
hestum eru einhver bezta leiðin
til þess að losna frá alls konar
áhyggjum og amstri. Sjálft ferða-
lagið útheimtir nokkra hugsun og
fyrirhyggju, auk hins sjálfsagða
vinnubjásturs sem þvi fylgir, svo
að hugurinn hefur meira en nóg
að gera við það, og annað vikur tii
hliðar á meðan.
— Já, þurfa menn ekki að vera i
nærri stöðugri þjáifun, ef þeim
eiga að notast löng ferðalög á
hestum?
— Jú, það er ágætt að vera bú-
inn að þjálfa sig dálitið, en eins og
ég sagði hér að framan, þá er aðal
galdurinn að ætla sér ekki of mik-
ið. Fara hægt yfir, hvila sig og
hestana oft, og hafa dagleiðirnar
stuttar. Ég held aö sex til átta
klukkustunda ferð á hverjum
degi, sé nægilegt. Menn geta þá
gefið sér tima til þess að skoða
það sem fyrir augum ber á leið-
inni, og geta lika gefið sér rúman
tima i tjaldstað, þvi að þar er lik-
besturinn var fyrst og fremst
vinnudýr.
Hitt er svo annað mál, — eins og
ég sagði áðan — ,að nú eiga miklu
færri íslendingar þess kost að
eiga samskipti við hross en áður,
þegar heita mátti að hvert
mannsbarn i landinu hefði kynnzt
hrossum meira og minna af eigin
raun. Það er eftirtektarvert, hve
margt fólk, sem komið er á efri
ár, á sinar beztu endurminningar
frá samskiptum við hross. Og
hvað er betra i þessu hverfula
lifi, en að safna góöum minning-
um og geyma þær i sjóði?
Vera má, að þau þáttaskil, sem
nú hafa orðið i samskiptum
manna og hesta á Islandi, eigi
eftir að segja til sin á ýmsan hátt.
Fyrr en varir týnir sjálfsagt mik-
ill hluti þjóðarinnar úr máli sinu
flestum orðum, sem varða hross,
umhirðu þeirra og störf. Þetta er
þegar farið að koma i ljós, og þess
mun vafalaust gæta i auknum
mæli. Auk þess er enginn vafi á
þvi, að það eflir mannúð fólks að
hafa umgengizt skepnur, ekki sizt
á barns- og unglingsárum.
Höskuldur Einarsson frá
Vatnshorni hefur orðað þetta i lit-
illi, snoturri stöku. Hún er svona:
Tapar hluta af sjálfri sér,
— svona lifiö gengur—
þjóðin sú, sem orðin er
ekki hestfær lengur.
Hestavisurnar iifa
á meðan tungan verður
töluð
— Þú ert þá ekki einn þeirra,
sem hafa andúb á rómantikinni i
kringum hestavisurnar?
— Nei. Ýmsir hafa talið, að gert
hafi verið af mikið úr þeim unaði
og lifsfögnuði sem góðir hestar
gátu veitt mönnum. En ég tel, að
ekki hafi verið gert of mikið úr
þessu, og vitna þar aftur i þaö er
ég sagði áðan um minningar
gamla fólksins um hesta, sem það
hafði þekkt. Þær virðast ylja
lengur og betur en flest annað,
sem þetta gamla fólk geymir i
huga sér.
En svo ég viki aftur að
spurningu þinni um rómantikina i
sambandi við hestavisur, þá er
það staðreynd, sem allir bókles-
andi menn þekkja, að skáldin
hafa allt fram á þennan dag verið
að lofsyngja hestinn i ljóði, og
nægir að minna á Guðmund
Böðvarsson og Jóhannes úr Kötl-
um þvi til sönnunar. Hestavisurn-
ar lifa á meöan tungan verður
töluð, þvi að margar þeirra eru
snilldarverk, og ákaflega erfitt að
gera þar upp milli. Mér kemur
núna i hug visa, sem er, að þvi er
ég bezt veit, eftir Karl Kristjáns-
son, fyrrum alþingismann. Hann
lýsir þar blæbrigðunum i gang-
tegundum hestsins og reynir að
fella þetta að kveðandi visunnar.
Hún er svona:
lega eitthvað að skoða.
Areiðanlega flaska margir á
þvi að fara of hratt yfir. Ef mönn-
um liggur mjög mikið á, eiga þeir
að ferðast með bil eða jafnvel
flugvél, en ekki á hestum.
— Og útivera á hestum er ekki
siður holl sálinni en likamanum?
— Nei, ég er alveg viss um það,
að hvort tveggja hvilist, skrokkur
og hugur, og kannski hvergi betur
en inni i óbyggöum. —VS
now
FYRIR VIÐRÁÐANEGT
VERÐ
Nýja Novis samstæðan er ætluð ungu fólki
á öllum aldri. Novis er skemmtilega
einföld og hagkvæm lausn fyrir þö, sem
leita að litríkum hillu- og sköpasamstæðum,
sem byggja mö upp í einingum, eftir hendinni.
Novis er nýtt kerfi með nýtízkulegum blæ.
ÚTS'ÖLUSTAÐIR:
Reykjavík: Kristján Siggeirsson hf.
J L Húsið
Híbýlaprýði
Dúna
Akranes: Verzl. Bjarg
Borgarnes: Verzl. Stjarnan
Bolungarvík: Verzl. Virkinn,
Bernódus Halldórsson
Siglufjörður: Bólsturgerðin
Akureyri: Augsýn hf.
Húsavik: Hlynur sf.
Selfoss: Kjörhúsgögn
Keflavík: Garðarshólmi hf.
FRAMLEIÐANDI:
KRISTJÁN SIGGEIRSSON HF.
HÚSGAGNAVERKSMIÐJA
bak við Hótel Esju
við Haliarmúla.
Símar 81-5-88 og 35-300.
Kaupum íslenzk
frimerki hæsta verði
Kaupum islenzk
frimerki hæzta verði.
Mikið magn í heilum
örkum, búntum eða
kílóvöru.
Keypt gegn
staðgreiðslu á hæsta
markaðsverði. Sendið
tilboð til
Nordjysk Frimærkehandel,
ÞK-9800 Hjörring. Medl. af
Skandianavisk
Frimærkehandlerforbund.
Ótryggð hey eru alvarleg ógnun við rekstraröryggi
hvers*bús, eins og kostnaðarverð vetrarforða er orðið.
Samvinnutryggingar bjóða nú tryggingu gcgn
brunatjóni a heyjum og búfé með hagkvæmari kjörum en
áður hafa þekkst.
Við minnum því bændur á að sinna þessu mikilvæga
máli sem fyrst, og senda þátttökutilkynningar sínar.
ÁRMÚLA 3
SlMI 38500