Tíminn - 24.08.1975, Blaðsíða 10

10
TÍMINN
Sunnudagur 24. ágúst 1975
Ö ■
AAanstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla daga?
land upp úr 1930. Arið 1932 förum
við i 2. flokk i Val vestur um og
noröur til Akureyrar, en þar spil-
um við knattspyrnu- og lika hand-
knattleik, við félögin þar. Um
þetta leyti verður handbolti lika
eitthvert aðalnúmerið á þjóðhá-
tiðinni i Vestmannaeyjum. Það
eru konur, sem leika, og þessi
leikur naut þá mikilla vinsælda,
enda var ofsalegt fjör i leiknum
hjá þessum frisku konum. Þetta
númer var i daglegu tali nefnt
„Þjóðhátiöarslagurinn” og þótti
alveg ómissandi.
Tönnin úr honum var i
handleggnum á mér.
— Hvernig var aðstaðan til
æfinga og keppni?
— Það er alltaf verið að tala
um aðstöðu, og á seinni timum
þykir aðstaðan aldrei nógu góð.
Við höfðum leikfimisalinn i
Austurbæjarskólanum, og svo
var náttúrlega iþróttahús
Menntaskólans. IR-húsið hafði
sinn sal, en ég er nú ekki viss um,
að margir vildu keppa i flokka-
iþróttum þar i dag. Það er ekki
fyrr en hið langþráða iþróttahús
Jóns Þorsteinssonar ri's við Lind-
argötuna, að við sjáum birta til.
Ég man eftir þvi einu sinni,
þegar viö komum til að keppa við
Hauka i leikfimihúsi barnaskól-
ans, aö þá var svell á gólfinu,
þegar við komum þangað. Húsið
var kynnt upp með kolaofni, og
hitinn náði ekki um allan salinn.
Svo byrjar leikurinn, og klakinn
fer að bráðna af gólfinu. En eftir
leikinn, þá sé ég, að peysan min
er alblóðug, og þegar ég fer að gá
betur aö þessu, þá er gat á peys-
unni og á handleggnum á mér,
rétt fyrir ofan olnboga. Kemur þá
til min vinur minn úr Haukum og
segir við mig: „Andskoti fórstu
nú illa með mig, þú brauzt úr mér
tönn.” Og það var alveg rétt,
tönnin úr honum var þarna i
handleggnum á mér. Við höfðum
runniö þarna saman á svellinu
með þessum afleiðingum, en ekk-
ert tekið eftir neinu i hita leiksins
fyrr en eftir á.
Enginn sá eftir timan-
um, sem i þetta fór
— Þó að Valur sé greinilega
þitt félag, hefurðu nú samt komið
við sögu hjá öðrum félögum?
— Við skulum fyrst og fremst
tala um Val, hann hefur alltaf
veriö mitt félag. Við sköpum
Valsvöllinn, þar sem nú er Loft-
leiðahótelið en var þá Haukaland.
Þarna vorum við á árunum
1933—1941. I striðinu er þetta
svæði tekið af okkur, og þá færum
við okkur að Hliðarenda, þar sem
Valssvæðið er núna, en meöan
það var I byggingu vorum við á
Eskihliðartúninu og svæðinu, þar
sem nú er Heilsuverndarstöðin —
og svo vorum við inni við Þvotta-
laugarnar. Þetta var svo sem
fyrirhöfn, en það sá enginn eftir
timanum, sem fór i þetta, þvi að
þá var það áhuginn, sem réði
ferðinni, og ekki verið að hugsa
um peninga. Við höfðum góða
þjálfara i Val á þessum árum.
Það er Reidar Sörensen, sem
opnar augu okkar fyrir samspili
og þvi, hvað flokkaiþrótt er, og
Manstu gamla daga?
ra-
hlutir
Notaðir
varahlutir
1
í flestar gerðir eldri bíla
m-a-: Chevrolet Nova ’66
Willys station ’55
VW rúgjbrauð ’66
Opel Rekord ’66
Saab j ’66
VW Variant ’66
BILAPARTASALAN
Höfðatúni 10, sími 11397.
Opið frá kl. 9—7 alla virka daga og 9—5 laugardaga.
Fólksbila-
Jeppa-
Vörubila-
Lyftara-
Búvéla-
Traktors-
Vinnuvéla-
hjóibarðaþjónustu
Komið með bflana inn í rúmgott húsnæði
OPIÐ: mánud.-fimmtud. 8-19
föstudaga 8-22
laugardaga 9-17
við höfðum svo sem ýmsa aðra,
mjög góða, en að minu viti var sá
snjallasti Joe Divihe, sem kom til
okkar 1939 og kenndi okkur
margt, sem til þurfti, þvi að Joe
Divine var atvinnumaður og
vissi, hvað hann söng. Það var
ekki nóg með það, að hann tæki
okkur i gegn á þessum árum,
heldur kom hann aftur árið 1947
til Vals og tók strákana i gegn,
svo að eftirminnilegt hlýtur að
teljast. Hann kunni lagið á is-
lenzkri skapgerð og fékk það
bezta út úr leikmönnunum. Hann
fann hvað þurfti til að ná tökum á
islenzka þrályndinu, og árangur-
inn varð ákjósanlegur — hann
fékk strákana til að vinna samán.
— Þiö hafið sem sagt einbeitt
ykkur aö fótboltanum?
— Já, það má segja það, við
höfðum handboltann svona með i
Val, en hann var heldur illa séður
framán af. Menn voru ekki á einu
máli, hvort þetta væri leikur eða
slagsmál, eða öllu heldur djöfla-
gangur. Var hart um þaö deilt,
hvort leyfa skyldi þetta á æfing-
um, en við, sem stóðum meö
handboltanum, höfðum þó betur,
og má það kannski þakka þvi, að
viö vorum sumir jafnframt
drjúgir starfsmenn i yngri flokk-
unum.
Sorgin að sjá völlinn
hverfa undir flugvöil
— Þú hefur snemma byrjaö aö
þjálfa, auk þess aö taka þátt i
keppni?
— Já, ég byrjaði á þvi að leiö-
beina ungum drengjum árið 1933,
jafnframt þvi, að þjálfa mig, þar
sem manni datt aldrei i hug að slá
slöku við, þótt tfminn væri stund-
um naumur. Þá unnum við
verzlunarmenn til kl. 7, ég hafði
skóna og búninginn tilbúinn, hjól-
aði fyrst á æfingu hjá strákunum
og siöan á æfingu hjá meistara-
flokki. Þá voru æfingarnar á
Haukalandsvellinum, og það var
mikil sorg hjá okkur að sjá hann
smám saman lagðan undir her-
flugvöll, en frá Haukalandsvellin-
um á ég margar og góðar minn-
ingar. Það er eitthvað að, ef menn
finna ekki til sköpunargleði af þvi
að æfa upp flokka, sjá þá þroskast
og ná árangri.
— Voru þaö yfirleitt þeir sömu,
sem stunduðu handboltann og
fótboltann?
— Já, fyrstu áratugina var það
svo, þú sérð, að það er Valsvörn-
■j iin, sem var álitin allgóð, sem
4|byggir að mestu upp handbolta-
■ íliðið, sem verður tslandsmeistar-
* ar fyrstu árin. Það er nefnilega
, likamsþrekið, sem öllu ræður, og
* viö erum mikið til þeir sömu.
Fyrst i 2. flokki fram að 1931, en á
næsta ári 1932, verður sú breyt-
] ing,að við megum vera 18 ára i 2.
.flokki, og þá er liðið sterkt hjá
1 okkur. Það var f fótboltanum auð-
Ivitaö. Þá förum við að leita út
* fyrir Reykjavikursvæðið að
I keppinautum, förum til Isafjarð-
Jgt ar, Siglufjarðar og Akureyrar —
1 og Húsvikingar koma á móti okk-
ur til að keppa við okkur. Þetta
var reglulega gaman. Þjálfunin
var alveg feiknarleg hjá okkur,
og þessi hópur, sem fór norður
var mjög samstílltur. Sko, við
fórum með strandferðaskipi vest-
ur og norður, skruppum I land og
kepptum, en mest gaman var á
Akureyri. Þar kepptum við I fót-
bolta, handbolta og frjálsum
tþróttum. Þetta var lif, og þarna
var sannar'e8a eitthvað um aö
** vera, sem átti við unga og leik-
glaða menn!
Náðum -undraverðum
árangri gegn Þjóðverj-
um
— Þið hafið þá stundaö frjálsar
fþróltir lika?
— Ójá, það gerðum við reynd-
ar, og það var raunar ekki undir
merkjum Vals, heldur voru við
strákarnir virkir i Ármanni, og
tókum þátt i Drengjamóti Ar-
manns. Það var alltaf mikil og
góð samvinna við Armann á þess-
um árum.
— Hvenær er það, sem breyt-
ingarnar veröa á handboltanum?
— Ég er ekki alveg viss um,
hvenær skipulag fer að komast á
Öxlar i
aftanikerrur
til sölu frá
kr. 4 þús.
Þaö og annað
er ódýrast
hjá okkur.
Og hérna eru fyrstu islandsmeistararnir I handknattleik uppstilitir,
meö bikarinn fyrir framan sig. í aftari rööinni Karl, Siguröur, Egill og
Frimann og I fremri röö þeir Geir, Antón og Grimar.
handboltann, en það eitt er vist,
að það er búið að sem ja reglur, og
viö erum komnir með skinnbolta,
þegar fyrsti leikurinn i hand-
knattleik við útlendinga fer fram.
Boltinn er þá leðurbolti, með
holdrosuna út, en liðið er ennþá
skipað fimm manns, og tempóið
tvö skref og tvær sekúndur.
— Hvernig var þessi fyrsti út-
lendingaleikur ykkar?
— Hann var háður árið 1938, og
þetta var eftirminnilegur leikur
fyrir okkur, sem tókum þátt i
honum. Það vildi þannig til, að
þýzka snekkjan hans Hitlers kom
hingað I heimsókn, mig minnir að
hún hafi heitið Meteor. Þetta var
rannsóknaskip og mikið af ungum
og vel þjálfuðum strákum um
borð, og þegar þeir frétta, að við
spilum handbolta hérna, verður
um það samkomulag, að þeir
keppi við okkur. Og það er talað
saman og ákveðið að efna til
keppni milli þeirra og Vals. Við
fórum náttúrlega út i þetta fyrst
og fremst til að kynna okkur,
hvemig handbolti væri leikinn úti
i hinum stóra heimi, og það er
ýmislegt, sem kemur okkur
kynduglega fyrirsjónir, þegar við
mætum til leiks, svo sem stærri
mörk og endalinur. Við kepptum i
Austurbæjarskólanum og dómar-
inn var auðvitað þýzkur. Það er
ýmislegt til viðbótar, sem okkur
kom enn kyndugar fyrir sjónir,
þegar leikurinn hófst og farið var
aö dæiraa, en við vorum fljótir að
læra, og það endaði með þvi, að
við náðum þeim undraverða ár-
angri að skora 20 mörk á móti 21
marki þeirra. Þetta var mikil-
vægur ’leikur, sem markaði spor
að þvi leyti, að þarna sjáum við
og lærum ýmislegt af þvi, sem
siðar markaði stefnuna I Islenzk-
um handbolta. Þetta er eiginlega
fyrsti snefillinn af raunveruleg-
um handbolta, sem við fáum að
kynnast, og þarna lærum við
ýmislegt, svo sem niðurstungur
og að meðhöndla léttari og minni
bolta, sem við þurftum ekki nema
aðra höndina á....
Hér gerum við stutt
hlé á frásögninni, en
mikið er ósagt. Þegar
hér er komið sögu hjá
Grimari i Val, er hand-
boltinn rétt að byrja að
mótast. í siðari hluta
viðtalsins rifjar Grimar
upp fyrstu mótin og eft-
irminnilega keppnis-
menn, Valsara og aðra,
og fjallar loks um
iþróttaandann áður fyrr1
og peningaandann nú.
Þéssi mynd er Ijósmyndasöguleg. Þetta er fyrsta Iþróttamyndin sem
tekin er innanhúss, af tslandsmeisturum Vals, i fyrsta tslandsmótinu f
handknattleik áriö 1940. Þarna cru þeir: Baldur Kristjánsson, leikfimi-
kennari, Geir. Guömundsson, Egill Kristbjörnsson, Siguröur ólafsson,
Grimar Jónsson. t fremri rööinni eru: Karl Jónsson, Anton Erlendsson
og Frimann Heigason.
Véladeild
Sambandsins
HJÓLBARÐAR
HÖFDATÚNI 8
SlMAR 16740 OG 38900
Manstu gamla daga? Manstu gamla daga?