Tíminn - 11.12.1975, Blaðsíða 4

4
JoLABLAÐ 1975
(iamalt olitutrc i Suðurlöndum, ásamt asnakerru.
Ingólfur Daviðsson:
OLÍA
FARA ÓS
NÓA,
OG
DAVtÐS
Þá opnuðust flóðgáttir lofts-
ins, gluggar himinsins lukust
upp og regnið streymdi niður á
jörðina i 40 daga og 40 nætur.
Vatnið varð svo mikið, að það
tók upp yfir fjöllin, svo þau fóru
i kaf. Allt drukknaði nema
Gamli-Nói, Gamli-Nói
guðhræddur og vis.” Hann fékk
visbendingu guðdómsins, lét
gera skip mikið, er kallað var
örkin og gekk um borð i tima
með fjölskyldu sina og allar
dýrategundir jarðarinnar, svo
að þær dæju ekki út. örkin flaut
á vatninu, og að nokkrum tima
liðnum sendi Nói út hrafn til að
vita hvað flóðinu liði. En hrafn-
inn flaug fram og aftur unz flóð-
ið sjatnaði, og kom ekki aftur.
Þá hleypti Nói út dúfu, en hún
kom fljótlega til arkarinnar aft-
ur og fann ekki land fótum sin-
um. Loks sleppti Nói annarri
dúfu. Hún flaug burt, en kom
aftur undir kvöld og bar oliu-
viðarlauf i nefinu. Þá skildi Nói
að flóöið var að réna, enda
stanzaði örkin nokkru siðar á
fjallinu Ararat. Um Nóa og sigl-
ingu hans getið þið lesið nánar i
ritningunni, en bæta má þvi við,
að merki afarmikils forsögulegs
flóðs hafa fundizt i jarðlögum
eystra.
Viðar i veröldinni hefur tiðk-
azt að senda úr fugla til að fá
bendingu um stöðu skips á hafi
úti, sbr. söguna af Hrafna-
Flóka. Hún getur vel verið sönn.
Oliutréð er frægt frá fornu
fari, er þess t.a.m. oft getið i
Bibliunni, bæöi i Nýja og Gamla
testamenti, og hvað eftir annað
getið um aldinoliu þess — olífu-
oliuna. Kunn er dæmisagan um
brúðarmeyjarnar tiu, er biðu
konungssonarins, allar með
lampa i hönd. En er koma brúð-
gumans dróstsofnuðu þær allar.
Þegar kallið kom—brúðgum-
inn kemur! — kveiktu þær á
lömpum sinum, en þá kom i ljós
að aðeins fimm höfðu verið svo
forsjálar að taka með sér næga
oliu á lampana — og aðeins þær
komust i brúðarfylgdina. Hinar
óforsjálu urðu af fagnaðinum.
Kjarnar úr ræktuðum olifum
hafa fundizt i jörðu i tsrael frá
þvi allt að þrjú þúsund árum
fyrir Krist. Leifar villtra oliu-
trjáa hafa fundizt frá enn eldri
timum, t.d. við Karmelfjallið. f
fornaldargröfum Egypta hafa
fundizt leifar oliuviðargreina,
og 1800 árum fyrir Krists burð
er ritað um fjölda og frjósemi
oliutrjáa i Palestinu. Frægt er
oliufjallið og Getsemanegarður
i Jerúsalem. Telja sumir oliu-
viðina þar vera frá dögum Jesú.
Ekki er þetta li'klegt, enda segja
forn rit að rómverski keisarinn
Titus, sem hertók og eyddi
Jerúsalem árið 70 eftir Krist,
hafi látið fella öll oliutré kring-
um borgina. En tre þessi eru lif-
seig og fljótt spretta nýir sprot-
ar upp af stubbunum, þótt