Fréttablaðið - 17.02.2006, Qupperneq 50

16
Það er mikill misskilningur að
jeppar þurfi að vera á mannhæð-
arháum hjólbörðum til að nýtast í
jeppaferðir. Magnús Hallur Norð-
dahl ekur um landið á Toyota Rav4
jepplingnum sínum og nýtur þess
að komast út í náttúruna.
„Ég byrjaði sem kóari eða aðstoð-
arökumaður hjá frænda mínum.
Hef svo verið að fikra mig upp.
Ég væri alveg til í stærri bíl en læt
þetta duga í bili. Ég hef ekki mikinn
áhuga á vetrarferðunum, finnst það
of dýrt sport. Svo getur konan keyrt
þennan en vill ekki stærri bíl. Þessi
hentar okkur því vel,“ segir Magnús
um bílinn, sem er á 31“ dekkjum,
lítið eitt stærri en þeim sem koma
með bílnum frá verksmiðjunni.
„Ég er búinn að eiga hann í þrjú
og hálft ár og hann hefur ekki svik-
ið mig ennþá,“ segir Magnús. „Það
er lúxus að komast aðeins út fyrir
almannaleiðir. Ég hef ekki farið
mjög víða sjálfur en sá staður sem
gaf mér mest var Langavatn. Þar
var ekkert símasamband og mjög
friðsælt. Ég tók tvo daga í að fara
í kringum vatnið og fékk yndislegt
veður,“ segir Magnús og það vottar
fyrir dreymni í röddinni.
Þó að Magnús hafi stigið fyrstu
skrefin í jeppamennskunni sem
kóari er hann hrifinn af því að
ferðast einsamall og vera einn með
náttúrunni. „Ég er einn á ferð í um
helmingi ferðanna sem ég fer í,“
segir hann. „Stundum er ég með
strákinn með mér eða hund. Ef
leiðin er þægileg kemur konan með
líka. Næsta ferð verður mögulega
um páskana. Svo verð ég mikið á
ferðinni í sumar og sennilega verður
hundurinn oftast með mér.“
Eftirminnilegasta atvikið úr
jeppaferðum Magnúsar átti sér stað
þegar hann var í ferð með frænda
sínum. „Við vorum í fremsta bíl.
Fram undan var lægð í snjónum og
við vissum að það var á í lægðinni
en ekki alveg hvar hún var. Við
töldum að hún væri undir bakkan-
um sem var fjær og ég var sendur
út að kanna aðstæður. þetta var um
miðnætti og veður var kyrrt. Í miðri
lægðinni hvarf ég sjónum hinna. Ég
datt um þrjá metra niður í gegnum
snjóinn og lenti í ánni. Sem betur
fer tók snjórinn mikið af fallinu. Í
kvöldkyrrðini heyrði ég að frændi
minn kom að holunni, leit niður og
kallaði rólegur til hinna: „Við erum
búnir að finna ána!“ Svo var ég
bara hífður upp,“ segir Magnús að
lokum.
Kóarinn sem ferðast einn
Þótt Magnús Hallur sé ekki mikið fyrir vetrarferðir stundar hann jeppamennsku af kappi.
Þótt bíll Magnúsar sé nánast eins og hann kemur af kúnni hefur hann farið víða.
LJÓSMYNDIR: MAGNÚS HALLUR NORÐDAHL
Magnús er ekki mikið fyrir vetrarferðir en tekur þó skreppitúra eins og þann sem þessi
mynd er úr.
Magnús ferðast mikið einn um landið en
tekur hundinn oft með sem félagsskap.
Í breyttum jeppum má yfirleitt
finna loftdælu, annaðhvort lausa
eða fasttengda í bílnum. Algeng-
ustu notin fyrir loftdælurnar eru
að dæla lofti í dekkin eftir að
hleypt hefur verið úr þeim, en
slíkt er iðulega gert í snjóakstri.
Með því að minnka loftþrýsting
í dekkjunum, jafnvel úr 20 pund-
um niður í 2 pund eða minna,
fletjast dekkin út. Þá eykst snerti-
flötur þeirra og flot og drifgeta
bílsins eykst til muna. Nauðsyn-
legt er að geta dælt lofti aftur í
dekkin því þau skemmast fljótt á
hefðbundnum vegum séu þau lin.
Af öðrum notum má nefna að
stillanlegar loftpúðafjaðrir eru að
ryðja sér til rúms í jeppaheimin-
um. Með þeim er hægt að hækka
eða lækka fjöðrunina eftir hent-
ugleik og mýkja bílinn eða gera
hann stífari. Loftdælan getur því
séð um að dæla lofti í þessa púða,
til dæmis í gegnum rofa inni í
bíl.
Einnig er algengt að bílar séu
búnir driflæsingum sem eru loft-
knúnar. Þá tíðkast að nota dæl-
una til að byggja upp þrýsting í
litlum loftkút. Sé þörf á driflæs-
ingunni er lofti hleypt á hana með
rafmagnsrofa. Minnki þrýstingur-
inn á kútnum niður fyrir ákveðið
magn fer dælan aftur í gang.
Sömu útfærslu má nota til að
flýta fyrir því að dæla í dekkin.
Þá er dælan látin byggja upp
þrýsting í loftkútnum og dælt úr
honum í dekkin. Ef kúturinn er
nógu stór og þrýstingurinn nógu
mikill er þetta mun fljótlegri leið
en að nota bara dælu.
til hvers er...
Loftdæla?
■■■■ { á fjöllum } ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■