Fréttablaðið - 16.08.2006, Qupperneq 59

MIÐVIKUDAGUR 16. ágúst 2006 23
AF NETINU
Chippendales
„Manneskja - ekki markaðsvara“ er
slagorð sem femínistar hafa notað í aug-
lýsingum og mótmælum td. í kringum
fegurðarsamkeppnir. Á þetta slagorð
ekki alveg eins við þegar karlmenn eru
markaðssettir á þennan hátt? Karlmenn
seldir sem kjötskrokkar til að fullnægja
íslensku kvenfólki.
Persónulega er ég hlynnt valfrelsi. Það að
öllum sé frjálst að gera það sem það vill á
meðan það er ekki að skaða aðra. Hvort
sem fólk kýs að markaðssetja hugmyndir
sínar, list, já eða jafnvel líkama sinn?
Tvö helstu markmið Femínistafé-
lags Íslands eru þessi (skv. stefnuskrá
þeirra):
Að vinna að jafnrétti kynjanna.
Að vinna gegn hverskonar birtingar-
myndum kynjamisréttis. Þar má nefna
klámvæðinguna, ágengar, lítilsvirðandi
auglýsingar, ofbeldi, mansal og vændi.
Femínistar, verið sjálfum ykkur sam-
kvæm!
Erla Margrét Gunnarsdóttir af frelsi.is
Jón eða Siv
Jón Sigurðsson og Siv Friðleifsdóttir eru
ein og sama persónan. Mig skiptir engu,
hvort þeirra verður formaður Framsókn-
ar. Ég veit af viðtölum í fjölmiðlum, að
Jón verður verri en Halldór, sem var
botn stjórnmálanna. Um Siv veit ég, að
hún laug, að Kárahnjúkavirkjun kaffærði
mela eina. Ég hef sannreynt, að landið,
sem sekkur í Hálslón, er að mestu gróið
og býr yfir einstæðum náttúruminjum.
Þær voru þess valdandi, að ríkisstjórn-
in þurfti að affriða Kringilsárrana til að
koma orkuverinu á koppinn. Jón og Siv
henta bæði hálfdauðum flokki, sem þarf
sem fyrst að deyja alveg.
Jónas Kristjánsson af jonas.is
Ég var að ljúka við að lesa bók
Andra Snæs Magnasonar, Drauma-
landið. Eftir lesturinn er ég þungt
hugsi. Margt athyglisvert kemur
fram í þessari bók og ýmislegt
verið um hana rætt. En það er
einn stór galli. Í raun mjög alvar-
legur galli. Umfjöllunin um bók-
ina hefur öll verið á einn veg, ein-
ungis á jákvæðum nótum. Sem
segir manni það að lesendahópur-
inn er ansi einsleitur, það hefur
greinilega enginn þingmaður rík-
isstjórnarinnar lesið bókina, engir
starfsmenn Iðnaðarráðuneytisins,
Orkustofnunar né yfirmenn
Landsvirkjunar! Því ef svo væri
hlytu þeir að vera búnir að tjá sig
opinberlega og leiðrétta þennan
misskilning sem fram kemur í
bókinni.
Ég endurtek, misskilning, því
Andri Snær vitnar alls staðar í
heimildir máli sínu til stuðnings.
Því getur vart verið um rang-
færslur að ræða. Hér eru nokkur
dæmi:
Í bæklingi sem gefinn var út af
Markaðsskrifstofu Iðnaðarráðu-
neytisins og Landsvirkjun 1995 og
ætlaður var til að laða að stóriðju-
fjárfesta stendur að Íslendingar
bjóði upp á ódýrasta vinnuafl á
Vesturlöndum? Getur verið að
þetta sé sett fram svona með sam-
þykki launþegasamtaka og ríkis-
stjórnarinnar? (Andri Snær, bls.
177)
Í sama bæklingi kemur fram
eftir að búið er að dásama heil-
næma loftið og ómengaða loftið á
Íslandi að starfsleyfi hér fyrir
stóriðju sé yfirleitt veitt miðað við
lágmarks umhverfiskröfur?
(A.S.,bls. 177)
Þar kemur einnig fram að á
Íslandi megi virkja 30 Terawatt-
stundir ári með tiltölulega litlum
umhverfisáhrifum. Miðað við
heimildasöfnun Andra Snæs verð-
ur að virkja til þess að ná þeirri
tölu: Dettifoss, Þjórsárver, Gull-
foss,og ýmsar laxveiðiár s.s. Selá í
Vopnafirði og Stóru-Laxá.(A.S, bls
180-183). Getur verið að það telj-
ist lítil umhverfisáhrif að virkja
þessa staði?
Þetta hlýtur að vera einhver
misskilningur, eða afglöp. En
hvernig stendur á því að enginn
mótmælir þessu opinberlega?
Ekki trúi ég því að nýráðinn iðnað-
arráðherra eða stjórn Landsvirkj-
unar vilji sitja undir því að þau
markaðssetji landið svona?
Ekki er mönnum alveg sama
hvaða atvinnutækifæri bjóðast,
geri menn ekki lágmarkskröfur
eins og kemur svo vel fram í mark-
aðsbæklingi iðnaðarráðuneytis og
Landsvirkjunar.
Samkvæmt rannsókn sem gerð
var á norskum skólabörnum og
Norsk Hydro styrkti veldur
brennisteinsdíoxíðmengun (SO2)
ofnæmi og þau eru marktækt
gjarnari á að fá lungnabólgu en
önnur. Það gerðist við 20-40 µg/
m3. Á Reyðarfirði er samkvæmt
upplýsingum frá Veðurstofu getur
sólarhringsgildið náð 50 og mun
fara allt upp í 350 µg/m3(A.S, bls
246). Er það þess vegna sem
brennisteinsmengunin frá álveri
sem Norsk Hydro ætlaði að reisa í
Reyðarfirði átti að vera 20 falt
lægri en það sem Alcoa er að reisa
núna?(A.S, 244). Kannski Hafn-
firðingar hafi þetta í huga þegar
kemur að kosningu um stækkun
álversins í Straumsvík.?
Ekki síst er alvarleg sú yfirlýs-
ing Gríms Björnssonar jarðeðlis-
fræðings á Orkustofnun þar sem
hann segir frá því að upplýsingum
um alvarlegt misgengi á stíflu-
svæði Kárahnjúka var viljandi
haldið leyndum fyrir Alþingi þar
til búið var að samþykkja lögin um
virkjunina(A.S., bls. 224). Eru
þetta eðlileg vinnubrögð í lýðræð-
isþjóðfélagi? Ómar Ragnarsson
fréttamaður hefur einnig vitnað
um það í viðtölum að ófáir heim-
ildamenn hans við gerð kvikmynd-
arinnar um Kárahnjúka hafa beð-
ist undan því að vera nafngreindir.
Hvað er að óttast?
Maður spyr sig: Viljum við lýð-
ræðislegt samfélag þar sem upp-
lýsingum er haldið leyndu? Er
fáfræði er styrkur og þá fyrir
hverja? Eru málin bara svo flókin
að það er erfitt að sjá þetta mál í
heildarsamhengi nema við lestur
heillar bókar eins og Andra Snæs?
Hefur enginn þessa heildaryfir-
sýn eða er hún allt öðruvísi en
kemur fram í bókinni? Og hver er
hún þá? Hver er sannleikurinn í
þessu máli.
Þögn ráðandi aðila um bókina
er athyglisverð. Af hverju stafar
hún? Er sannleikurinn óþægileg-
ur og því best að halda fólki sem
minnst upplýstu. Er þögnin góð
því með meiri umræðu um málið
myndu fleiri nenna að setja sig inn
í málið. Væri það óþægilegt fyrir
þá sem ráða ferðinni?
Spyr sú sem ekki veit en ÞÖGN
ER SAMA OG SAMÞYKKI!
Draumalandið; Þögn er sama og samþykki
UMRÆÐAN
ÁLVER
SIGRÚN THEODÓRSDÓTTIR
GARÐYRKJUFRÆÐINGUR