Fréttablaðið - 10.11.2007, Qupperneq 30

E
ðlilegast væri að álykta sem svo
að möndullinn í lífi Bubbi hljóti að
vera tónlistin, að allt hafi snúist
um hana og það að verða rokk-
stjarna frá upphafi. Sé rýnt aftur í
tímann, gægst á bak við fjallið, má fá innsýn
í annan og ekki minni drifkraft í lífi Bubba:
Bubbi sex ára gamall að veiða sinn fyrsta lax.
Veiðar voru það sem lífið snerist um, öll
sumur, frá unga aldri og allt þar til hann var
15, 16 ára gamall. Í fyrstu voru það hornsíli
og þegar hann hafði aldur til fékk hann að
fara út á vatn og hornsílin urðu að urriðum.
Örlögin og ásetningur höguðu því í samein-
ingu þannig að hann hann eyddi öllum sumr-
um við veiðar. Við Meðalfellsvatn í Kjós
byggir hann nú hús með unnustu sinni, Hrafn-
hildi Hafsteinsdóttur. Og vonar að hún verði
aðalveiðifélagi framtíðarinnar.
Síðustu árin hafa veiðarnar svo aftur orðið að
stórum þætti í lífi Bubba. Nema nú eiga þær
sér stað í stærstu ám landsins og stórir 20
punda laxar komnir í stað urriðans, sá stærsti
26 pund árið 1985. Bubbi heldur að hann toppi
það seint eða aldrei, enda ekki tilgangur
veiðinnar. Nema hvað.
Bubbi segist hafa viljað skrifað veiðibók,
sem hann og gerði og á eldhúsborðinu liggur
fögur bók, í útliti eins og gömul skólabók frá
fyrri hluta síðustu aldar. Og í henni má finna
sögur af misskemmtilegum veiðifélögum og
stundum úti í vatni þar sem Bubbi nálgast
guð, enda kallar hann bókina Að kasta flugu í
straumvatn er að tala við guð. „Ég hef engan
áhuga á því að kenna fólki hvernig það eigi að
kasta flugu eða hvernig línustærð það á að
nota. Bókin er ekki hugsuð til þess. Hins
vegar er það staðreynd að alls staðar þar sem
veiðimaður eða -kona fer, þar er saga. Og það
er eðli allra sem fara til veiða, hvort sem það
eru togarasjómenn, hásetar eða veiðimenn,
að koma til baka og segja frá. Ef þú tekur lít-
inn krakka og setur hann við veiðivatn, mun
hann standa svo lengi sem kraftar og þrek
halda honum uppi og hann mun stöðugt vera
að segja þér að fiskurinn sé að fara að bíta á.
Og ef hann fær fisk og þú biður hann að segja
þér hvað gerðist, færðu allt aðra útgáfu af
því en það sem augu þín sögðu þér að hefði
verið að gerast því þá er sagnaandinn strax
búinn að taka yfir. Þetta er galdurinn við
veiðisögurnar – að þær lúta eigin lögmálum,
verða goðsagnakenndar og taka á sig þjóð-
sögublæ,“ segir Bubbi og bætir því við að í
því sé einmitt fegurð þeirra að finna.
Tónlistin er annars eðlis en veiðin og gefur
Bubba aðra hluti. „Í veiðinni ertu bara í núinu
og hún virkar eins og hugleiðsla. Þar þvæ ég
af mér amstrið og hvernig sem viðrar þá nær
veiðin að virka sem ákveðin tæming og þar
ertu algjörlega einn. Sértu í góðu tempói í
veiðinni kemurðu endurnærður til baka og
ég hef oft upplifað það. Mörg augnablik í
veiðinni eru hreinlega trúarleg reynsla og
einhvers konar uppljómun hugans. Eflaust
upplifa þetta margir líka í fjallgöngum og
öðru slíku þar sem þú ert einn með guði og
náttúrunni.“ Það er þó ekki víst að allir muni
sýna sínar bestu hliðar í veiðinni samkvæmt
Bubba. „Á bakkanum kemur þinn innri maður
í ljós. Það er spakmæli í veiðinni og hrein
sannindi. Oft sérðu fólk, sem þú taldir hið
ágætasta, haga sér eins og örgustu skíthælar
og það skín í gegn hvort þarna er lélegur
Hvorki á mála hjá
alþýðunni né djöflinum
Bubbi Morthens á sér margar hliðar. Nokkrar þeirra þekkjum við en þær sem hafa kannski meira verið í felum eru hálfgerður
19. aldar rómantíkus sem vill vera í veiði með náttúrunni og guði og rúmfataaðdáandi sem finnst fátt skemmtilegra en að kaupa
sér ný rúmföt. Bubbi sagði Júlíu Margréti Alexandersdóttur frá nýútkominni veiðibók og öðrum helstu tíðindum úr lífi sínu.