Fréttablaðið - 10.11.2007, Blaðsíða 39

Flestir reka upp stór augu þegar þeir mæta
Ragnari Magnússyni veitingamanni á sínum
gula og glæsta Dodge Charger SRT-8. Anton
ljósmyndari var ekki seinn á sér að taka upp
myndavélina og festa þá á filmu.
Það er á einum af mörgum rigningardögum hausts-
ins sem Ragnari bregður fyrir á gulum fáki nærri
Fréttablaðshúsinu. Hann er umsvifalaust tekinn á
beinið og spurður út í bílinn. „Það er nú fátítt að ég
sé á þessum bíl í svona veðri,“ segir hann hlæjandi.
„Yfirleitt hreyfi ég hann ekki í rigningu heldur hef
hann inni í skúr og nota hann bara þegar götur eru
þurrar. Það er ekkert gaman að vera á honum
óhreinum. Þetta er svona bíll sem á að vera flottur.“
Bíllinn hans Ragnars er Dodge Charger SRT-8 og
er einn af þúsund í heiminum þeirrar gerðar. „Þessi
er númer 749,“ segir Ragnar og sýnir númer í
mælaborðinu til merkis um það. Dodge-inn er af
árgerð 2007 en Ragnar segir hann hafa komið til
landsins nýjan í lok desember 2006 og vera bara
ekinn átta þúsund kílómetra. Hann er með 6 lítra
Hemi-vél og orkan er 425 hestöfl. Eigin þyngd er
1.950 kíló og hann dregur ansi vel að sögn eigand-
ans. „Þessi bíll vakti mikla athygli á bíladögum á
Akureyri í sumar og fékk viðurkenningu þar en ég
var ekki eigandi hans þá,“ segir Ragnar, sem kveðst
nýbúinn að kaupa gripinn af manninum sem flutti
hann inn. Hvað var það svo sem heillaði hann
sérstaklega? „Bara allt. Liturinn og aksturseigin-
leikarnir. Að setja hann í gang er eiginlega alveg
ótrúlegt,“ segir hann og horfir með ástúð á þann
gula. Skyldi hann ekki hafa verið dýr? „Hann var í
kringum átta og hálfa milljón. Það er auðvitað í
hærri kantinum en þetta er eiginlega safngripur. Ég
er forfallinn bílasjúklingur.“
Þetta er safngripur