Fréttablaðið - 16.12.2007, Qupperneq 69

SUNNUDAGUR 16. desember 2007 33
STEFÁN HILMARSSON
GARÐAR THÓR CORTES
SVALA BJÖRGVINSDÓTTIR
SIGRÍÐUR BEINTEINSDÓTTIR
EDGAR SMÁRI
BJÖRGVIN FRANZ
EYJÓLFUR KRISTJÁNSSON
OG FÉLAGAR ÚR
GOSPELKÓR REYKJAVÍKUR
Einnig fáanleg
Jólagestir 1-3
í sérstakri hátíðarútgáfu
Björgvin Halldórsson
áritar í Hagkaupum í dag
Hagkaup Holtagörðum kl. 15:00
Hagkaup Kringlunni kl. 16:00
Hagkaup Smáralind kl. 17:00
Prinsessukökur
Holtagarðar & Smáralind & Kringlunni
Nú er Jói Fel byrjaður að undirbúa jólin.
Leggjum mikinn metnað í að vera með
ferskt og gómsætt bakkelsi á boðstólnum
fyrir viðskiptavini okkar.
að tökustað fyrir Óvinafagnað. Ákváðu þeir að
keyra að Langjökli til að skoða fýsilegan töku-
stað, voru á sumardekkjum og töldu sig geta
komist áfram að jöklinum. „Við festum okkur í
snjóskafli, tökum upp símana og þá erum við
sambandslausir.
Nóttin nálgast og veðurspáin var mjög slæm.
Við vorum í kuldagöllum og byrjuðum að labba í
vitlausa átt og vorum komnir aftur að bílnum
eftir klukkutíma. Reglan segir auðvitað að maður
eigi ekki að fara út úr bílnum við svona aðstæð-
ur. Við skoðuðum kortið betur og reiknuðum það
út að við gætum náð í Húsafell á fjórum klukku-
tímum. Við lögðum af stað og náðum símasam-
bandi við lögregluna í Borgarnesi eftir að hafa
gengið í kolniðamyrkri í þrjá tíma. Á göngunni
læddist að manni sú hugsun hvað það yrði kald-
hæðnislegur endir á lífinu að verða úti á Skúla-
skeiði, eftir að hafa nýlokið við að skrifa handrit
að kvikmynd um hvað það væri heimskulegt að
æða til fjalla treystandi aðeins á farsímann.“
Fjölskyldan hjálpast öll að
Ævintýrið í kringum gerð Duggholufólksins
hefur verið lærdómsríkt að sögn Ara. Myndin
var tekin á Vestfjörðum og svo að miklu leyti í
stúdíói Latabæjar. Ari, sem alla tíð hefur verið
mikill filmumaður, dembdi sér í stafræna heim-
inn og segir að það hafi verið ótrúlega skemmti-
legt og gert myndina að nokkru sem hann hafði
ekki getað ímyndað sér. „Eftirvinnslan var ofsa-
lega skemmtileg því við gátum gert hvað sem er
með myndina. En á móti kom að nú þurfti maður
að eyða tíma í að velja á milli einhverra þúsund
möguleika í stað tveggja til þriggja áður þegar
maður var að vinna úr filmunni. Svo var magnað
að sjá þetta á tjaldinu í Háskólabíói – ég var
búinn að lesa um að þetta ætti að virka vel en
hafði ekki séð það fyrr en þá!“
Ari sagði í frumsýningarræðunni að við gerð
myndarinnar hefði konan hans veðsett húsið
fyrir myndina – enn einu sinni. Er þetta sá harði
heimur sem kvikmyndagerðarmenn búa við?
„Já, því miður.
Ég hef einu sinni keypt íbúðina á uppboði og
þegar ég gerði Pappírspésa var ég tíu ár að borga
skuldirnar. Ef ég hefði drepið mann hefði ég trú-
lega sloppið með að sitja inni í átta ár, en ég gerði
barnamynd og lenti í tíu ára þrælk unarvinnu.
Þetta er því miður harður raunveruleiki og oft er
hann kvikmyndagerðarmönnum sjálfum að
kenna.
Þeir hafa borið sig vel og ekki horfst í augu við
raunveruleikann – sleppt að borga sjálfum sér
laun og bjartsýnin sem fleytt hefur mörgum
áfram hefur um leið samt sett mörg kvikmynda-
fyrirtækin á hausinn.
Það eru líka ríkjandi ranghugmyndir um
barnamyndir. Þær fá minni styrki og til dæmis
fékk Pappírspési helmingi minni styrk en aðrar
myndir og hluta af styrknum sem lán! Kvik-
myndasjóður leit svo á að barnamyndir væru
gróðatæki. Slíkt er því miður fjarri lagi því að
börn eru alltaf minnihlutahópur.“
Barnvæni kvikmyndagerðarmaðurinn lætur
þó ekki deigan síga enda hjálpast öll fjölskyldan
að. Dóttir hans Bergþóra er framkvæmdastjóri
fyrirtækisins, eiginkonan og sonurinn starfa
þarna líka og þannig hefur það verið frá upphafi.
„Við erum bara eins og gamaldags sveitafjöl-
skylda, nema í staðinn fyrir að fara út í fjósið og
mjólka gerum við kvikmyndir.“