Réttur - 01.02.1927, Qupperneq 53

Rjettur]
JÚDAS ÍSKARÍOT
55
um málefnum og engri liugsun megi þeim fórna, þar hefir
margt mikilmennið aflað sjer þess þroska og þess mann-
dónrs, sem af þeim verður að krefjast, sem eiga að verða
merkisberar nýrra tíma í baráttu við fastheldni og skamm-
sýni, hleypidóma og ofsóknir. í daglegri baráttu lærist
þeim að leggja hart að sjer og unna sjer engrar vægðar.
í fátækt og basli lærist mönnunum að horfast í augu við
erfiðleika og hættur, án þess að lamast af kvíða eða skelf-
ingu. Þar er tíðum öll dagleg barátta látlaus fórn fyrir þá
hugsjón að halda sjer uppi, — einu hugsjónina, sem líf
þeirra á. En þeim lærist að sameina hugsjón og starf.
Að því er við vitum um lærisveina Jesú, þá voru þeir af
alþýðustjett. Við höfum engar sagnir, sem að öðru víkja,
nenra þetta eina um Júdas, að hann hafi verið af æðri
stjettunum.
Ef við gerum ráð fyrir því, að Júdas hafi haft sjerstöðu
innan lærisveinahópsins að þessu leyti, þá er gefið, að
hann hefir fórnað meiru en hinir lærisveinarnir við að ger-
ast áhangandi Jesú. Hugsum okkur hann í hópi háttsettrar
fjölskyldu og meðal margra glæsilegra æskufjelaga. Or
þeim hópi fer hann einn til Jesú, og beint liggur við að
gera fyrir því, að um leið hafi hann orðið að kveðja alt
það, sem honuin áður var nánast. Vinaböndin við leikfje-
lagana slitna, — ef til vill verður hann útlægur frá fjöl-
skyldu sinni og hann leggur í sölurnar þau rjettindi, sem
ætterni hans og staða föður hans færðu honum að vöggu-
gjöf. Pjetur og Andrjes, Jakob og Jóhannes fórnuðu ekki
svona miklu. í lærisveinahópnum eru þeir meðal bræðra og
kunningja. Þeir brutu engar brýr að baki sjer. Þeir áttu
greiðan aðgang að bátunum sínum, hvenær sem þörfin
krafði.
III.
Hugsjónamönnum, sem svo eru nefndir, virðist mjer að
skifta megi í tvo flokka. í öðrum flokknum eru þeir, sem
eru á valdi hugsjónanna. Þeir miöa alt sitt líf við hugsjón
sína og framgang hennar. Þeir helga hugsjóninni krafta