Réttur - 01.01.1953, Síða 2

2
RÉTTUR
og leggja það undir sig, — láta útlenda yfirþjóð byggja sér hallir,
meðan þúsundir Islendinga búa í hreysum, — láta erlenda yfir-
boðara þræla íslenzkum verkamönnum út fyrir þriðjung þess
kaups, sem þeir borga sínum eigin verkalýð, — láta erlenda njósn-
ara og innlenda flugumenn þeirra rannsaka hugarfar hvers íslend-
ings, — láta erlenda lögreglu þukla um vasa hvers íslendings, sem
væri hann glæpamaður, er hann gengur um sitt eigið land, — láta
erlendan her búa sér til hafnir og flugvelli hvar sem er á landinu
og víggirða að vild, — láta erlent auðvald sölsa undir sig fossa
vora, útlenda auðhringa hirða arðinn af orku þeirra og sköp-
unarmætti íslenzks verkalýðs, — láta framandi herraþjóð byggja
sér vígi í landi voru með íslenzkan æskulýð sem málalið undir
amerískri stjórn, með íslenzka verkamenn sem þræla sína, ís-
ienzkar stúlkur sem ambáttir sínar og gleðikonur, — láta amer-
íska auðmenn fyrirskipa oss íslendingum gengið á krónu vorri,
hvaða verkakaup vér megum borga, hvaða verksmiðjur vér megum
byggja, hvaða lán vér megum veita, — láta ameriska ómenningu
og siðspillingu eitra íslenzka manndáð, drepa þann kjark, sem
haldið hefur lífinu í þjóðinni og eyðileggja þannig hægt og bít-
andi tungu vora, menningu og þjóðerni, jafnvel þótt ekki yrði
gripið til hinnar hraðvirkari eyðileggingaraðferðar Ameríkana,
stríðsins?
Þessi síðari leið, leið dauðans, er ekki nein hætta, sem yfir vofir.
Hún er veruleikinn, staðreyndin, sem blasir við öllum sjáandi
mönnum. Þjóðin hefur troðið helveg í hálfan áratug. Hernáms-
flokkarnir þrír tældu hana inn á þann helveg 5. október 1946. Þeir
tróðu hann fyrst hægt og hikandi, ljúgandi og blekkjandi, uns
þeir fundu í kosningunum 1949 að flokksfjötrar þeirra héldu. Þá
kölluðu þeir allir sem einn, hver einasti þingmaður þeirra, amer-
ískan innrásarher inn í landið, brutu stjórnarskrá lýðveldisins,
fótum tróðu Alþingi og svívirtu þjóðarviljann og eigin loforð og
heit.
Hratt hafa hemámsflokkarnir fetað helveginn með fjóra fimmt-
unga þjóðarinnar í eftirdragi hin síðustu fimm ár. En hraðar munu
þeir halda, ef þjóðin slitur ekki af sér fjötra þeirra í þeim kosn-
ingum, er nú fara í hönd.
Því er líf þjóðarinnar, tilvera íslenzkrar þjóðar á íslenzku landi,
undir því komið að hún átti sig nú, snúi við af þeirri glötunar-
braut, sem hún hefur verið tæld og hrædd inn á, slíti af sér fjötra
hernámsflokkanna og taki aftur öll ráð í landi sínu.
Það er allt í veði, sem vér höfum skapað í þessu landi þær tæpar