Réttur - 01.11.1962, Síða 11

R E T T U R
283
stærri og stærri hluta hennar vanmegnugan til þess að vinna ætl-
unarverk sitt. Og árangur þessarar baráttu í einstökum verkalýðs-
félögum eins og Iðju í Reykjavík og Verzlunarmannafélagi Reykja-
víkur hefur gefið auðmannastéttinni slíka raun, að nú hefur tak-
markið verið sett að gera sjálf heildarsamtök verkalýðsins, Alþýðu-
samband Islands, að sams konar viljalausu rekaldi eins og þessi
félög hafa reynzt undir ihaldsstjórn. Það er svo auðvitað engin
tilviljun, að samhliða því, að keppt er að þessu marki stefnir ríkis-
vald atvinnurekenda að því að svipta verkalýðssamtökin grundvallar-
réttindum sínum, samtaka- og samningafrelsinu, í æ ríkari mæli.
Gerðadómsstefna núverandi ríkisstjórnar, eyðilegging rélt gerðra
og lögmætra samninga og opinskár áróður fyrir afnámi verkfalls-
réttarins sanna ljóslega fyrirætlanir hennar: „Verkalýðssamtök“
sem ólíkleg eru til að hreyfa legg eða lið í hagsmunabaráttunni og
eru þó til enn frekari tryggingar svipt lögvernduðum réttindum
til þess, er óskadraumur hennar. Verkalýðssamtökin eiga að verða
hluti af ríkisvaldi auðmannastéttarinnar í líkingu við það, sem þau
hafa orðið í fasistaríkjunum.
Sá dómur, sem 3 af 5 dómendum Félagsdóms felldu 12. nóv. s.l.
í máli L.Í.V. gegn Alþýðusambandinu verður aðeins skilinn til
fullnustu þegar framangreint er haft í huga. Með dómi þessum eru
ákvæði stjórnarskrárinnar um félagafrelsi virt að vettugi og að
engu höfð. Með honum er sá sjálfsákvörðunarréttur, sem öllum
félagslegum samtökum ber til þess að ákveða sjálf um sín innri mál-
efni þverbrotinn. Með honum er opnuð leið til hvers konar vald-
níðslu gegn öðrum frjálsum hagsmunasamlökum landsmanna. Tveir
af dómendum Félagsdóms, báðir viðurkenndir sem valinkunnir og
frábærilega hæfir lögfræðingar komast svo að orði í forsendum
fyrir dómsorðum sínum að „engin lagarölc liggja til þess að bjóða
með dómi, að Alþýðusamband Islands skuli skyldað til að veita
Landssambandi íslenzkra verzlunarmanna inngöngu“.
Slíkur var sá dómur, sem hvíldi eins og skuggi yfir þingi Alþýðu-
sambandsins. Löglaus valdníðsla gegn verkalýðshreyfingunni og þó
aðeins þáttur í fasistískri harðstjórnarstefnu og einræðisaðgerðum
til þess að svínbeygja hana í hagsmunabaráttunni. Það var vissu-
lega vonlegt, að við upphaf þingsins væri spurt í fullri alvöru:
Verður ekki næsta sporið að fylkja lögregluliði um þinghaldið til
fullnustu valdníðslunnar? Hvernig bregðast fulltrúar verkafólksins
við slíkum kúgunaraðgerðum?