Réttur - 01.10.1973, Blaðsíða 36

Einar Olgeirsson byrjaði þegar að halda
ræðu — bæði á íslensku og þýsku — og
bannaði verkamönnum að vinna við skipið
á meðan „fáni blóðhundanna" væri hafður
uppi á skipinu. Hellti Einar þarna úr sér stór-
yrðum og svívirðingum um þýsku stjórnina."
Það tókst nú að stöðva alla vinnu við skip-
ið. Heldur Morgunblaði frásögn sinni áfram
á þessa leið:
„Skipstjóri kcerði til þýska konsúlsins, sem
svo bað lögreglustjóra um vernd". (Milli-
fyrirsögn Mgbl.).
„KI. rúmlega 10 hringdi svo þýska aðal-
konsúlatið til lögreglustjórans og skýrði hon-
um frá hvernig komið væri og að ástandið
væri ískyggilegt."
En ekkert gerðist og engin lögregla sýndi
sig — og fær Morgunblaðið ekki dulið
gremju sína yfir slíku aðgerðarleysi. Heldur
svo áfram frásögn þess:
„Kl. 11Vl var svo enn hringt til lögreglu-
stjóra og hann spurður um hvað liði lög-
regluliðinu. Sagði þá lögreglustjóri að verið
væri að ræða málið í stjórnarráðinu."
Meðan þessu fór fram var allmikill mann-
fjöldi á bryggjunni og voru fluttar ýmsar
ræður um nasismann af hálfu okkar komm-
únistanna. — „Morgunblaðið" heldur svo
áfram frásögn sinni:
„Þegar kl. var langt gengin 12 fóru menn
að smátínast burt af bryggjunni, nema
kommúnistarnir þeir voru kyrrir. Fiskbílarn-
ir voru þá búnir að standa þarna frá kl. 9 um
morguninn."
Eftir kl. 1 streymir hinsvegar mikill mann-
fjöldi niður á bryggjuna. Um hádegisleytið
munu þeir atburðir hafa gerst að ríkisstjórnin
ákvað að beita skyldi lögreglu til verndar
hakakrossinum og að Dagsbrúnarstjórnin á-
kvað að leyfa skyldi vinnu, þótt undir haka-
krossfána væri, þar sem verklýðssamtökin í
Danmörku legðu ekki bann við slíkri
vinnu. Deildi „Verklýðsblaðið" hart á Dags-
brúnarstjórnina fyrir þetta leyfi og taldi að
það hefði riðið baggamuninn að ekki tókst
að stöðva vinnu undir hakakrossfána. En á-
tök urðu allsnörp eftir hádegið, slagur nokk-
ur um tvöleytið og atburðir aðrir, sem Morg-
unblaðið lýsti svo:
„Vinna gekk seint vegna mannfjöldans og
ærslaláta kommúnista" ....
„Mitt í þessu verða menn þess varir að
stjórnarfáninn þýski (þ.e. hakakrossfáninn
E.O.) fellur niður á þilfarið og urðu þá óp
mikil í kommúnistum. Hafði kommúnisti
einn, sem var í mannþyrpingunni um borð
í „Díönu" skorið á flagglínuna og við það
féll fáninn niður.
Fáninn féll niður á þilfarið og greip hann
þar einn óspektarmanna og hljóp með hann
yfir í norska skipið „Eikhaug", sem lá við
hliðina á „Díönu". Þangað eltu hann þrír
lögregluþjónar og 1. stýrimaður á „Díönu".
Lenti þar í hörðum ryskingum og barsmíðum
milli lögreglunnar og kommúnista. Lögregl-
unni tókst að ná fánanum og afhenti hún
hann stýrimanninum. Smáræmu hafði komm-
únistum tekist að rífa framan af fánanum."
Það hafði að minnsta kosti tekist að sýna
hakakrossfánanum lítilsvirðingu og minna
fjöldann á að nasistar væru nú að myrða
bestu verkamenn Þýskalands og útrýma þar
öllu lýðræði og andlegu frelsi. En Morgun-
blaðið taldi að „illir kommúnista" væru ein-
göngu að reyna að spilla viðskiptum Islands
við Þýskaland!
Kommúnistaflokkurinn í Reykjavík hélt
opinn fund um kvöldið og farið var í kröfu-
göngu til þess að vekja enn betur athygli á
nauðsyn baráttunnar gegn nasismanum.
Slíkir mótmælafundir gegn nasismanum
voru þá tíðir af hálfu flokksins. 24. septem-
ber var haldinn fundur í Iðnó til að mótmæla
yfirvofandi réttarmorðum á Dimítroff og fé-
244