Réttur - 01.07.1974, Qupperneq 4

í annan stað eru líkur til þess að unnt sé
að hrinda hinni nýju stjórn áður en langur
tími líður vegna þess hvernig Framsóknar-
flokkurinn er samansettur. Framsókn hefur
innan sinna vébanda stóran fjölda fólks, sem
er andvígur samstarfinu við íhaldið. Þessi
fjöldi er vinstra megin í íslenskum stjórn-
málum. Þessi fjöldi (ég giska á rúmlega
helming flokksbundinna Framsóknarmanna
og enn hærra hlutfall meðal almennra fylg-
ismanna) mun gera allt sem í hans valdi
stendur til þess að stytta faðmlög forustu
sinnar við íhaldið, ef hann finnur þrýsting
utan frá svo um munar. Og það er verkefni
Alþýðubandalagsins að veita þann þrýsting.
Alþýðubandalagið er nú öflugasti stjórn-
arandstöðuflokkurinn, Þjóðviljinn stærsta
stjórnarandstöðublaðið. Alþýðubandalagið
hefur smám saman á undanförnum sex árum
verið að breytast úr „hreyfingu" í flokk.
Þessi breyting hefur tekið of langan tíma
og flokksstarfið er enn ekki sem skyldi.
Flokkurinn verður nú að gera sér grein
fyrir því að því aðeins nær hann verulegum
árangri út á við að hann styrki svo um
munar innviði sína. Fjöldagrundvöllur verð-
ur ekki færður út að umtalsverðu marki
nema með því að efla innra starfið eða með
því að fórna ýmsum markmiðum flokksins
í þjónustu tæknifærisstefnunnar. Þá mundi
flokkurinn ekki megna að gegna skyldum
sínum við íslenskan verkalýð í þeirri baráttu
sem framundan er.
Alþýðubandalagið hefur nú alla burði,
þrátt fyrir allt, til þess að gegna forustu-
hlutverki sósíalísks flokks, ef nú á lands-
fundi flokksins í haust, verður lagður grund-
völlur að traustara innra starfi flokksins.
En verkalýðshreyfingin? Auðvitað er
verkalýðshreyfingin í stjórnarandstöðu. Hags-
munir verkalýðsstéttanna eru í fullri and-
stöðu við hagsmuni auðstéttanna, sem ráða
140
1
núverandi ríkisstjórn. Það verður að vera
alveg ljóst. Þó að einstaka verkalýðsforingj-
ar reyni að ýta þessari staðreynd til hliðar
kemur hún alltaf upp á yfirborðið á nýjan
leik og minnir á tilveru sína. Hún hlýtur
til dæmis að verða hverjum manni ljós núna,
þegar hin nýja íhaldsstjórn hefur ákveðið
fyrstu ráðstafanir sínar. Þessar ráðstafanir
felast í eftirfarandi meginatriðum:
Verðhækkanir hafa verið ákveðnar svo
miklar að gleggstu sérfræðingar opinberra
stofnana telja að verðlag muni hækka um
20% fram til 1. desember. Hér er fyrst og
fremst um að ræða hækkanir á brýnustu
/
neysluvörum almennings: A matvörum
hverskonar, búvörum (40%), rafmagni, hita-
veitu, strætisvagna-fargjöldum o.s.frv. Sölu-
skatmr verður enn hækkaður, um tvö pró-
sent, gengið hefur verið fellt um 17%, ben-
sín hefur hækkað um þriðjung til neytenda
og þannig mætti lengi telja.
Um leið og þessar gífurlegu verðhækkanir
eiga sér stað eru vísitölubætur á laun bann-
aðar með lögum. Það þýðir að kaupmáttur
launa almennt skerðist verulega og um leið
réttindi launafólks. A móti skerðingu þess-
ari koma síðan svonefndar „launajöfnunar-
bætur", hækkun fjölskyldubóta og hækkun
tryggingabóta. Samkvæmt tölum sérfræðinga
ríkisstjórnarinnar munu aðgerðirnar í heild
hafa í för með sér frá 5% og upp í 14%
kjaraskerðingu eftir launaflokkum. Þeir telja
að þessi skerðing verði að fullu komin fram
fyrir 1. febrúar. Aðrir sérfræðingar og for-
ustumenn verkalýðshreyfingarinnar telja að
þessi skerðing verði mun meiri og að hún
verði að fullu komin fram 1. desember.
Kaupmáttur launa verður færður niður á
það stig, sem var við lýði á sl. ári, 1973,
segja sérfræðingar ríkisstjórnarinnar, en í
rauninni mun kaupmáttur almennra launa
skerðast svo að hann verði nú svipaður og
J