Réttur - 01.07.1974, Blaðsíða 41

heims, — og „vemdarenglar“ þcssa valds gætu
orðið boðberar þcss vítiselds er eyddi landi og
þjóð.
íslensk þjóð á það allt undir alþýðu sinni að
varðveita sjálfstæði landsins, — eins og hún
bjargaði tungunni, kjarna þjóðemis síns, á
myrkustu öldunum. Þjóð vor getur engri annarri
stétt treyst en alþýðunni og menntamönnum henn-
ar þegar hættan er mest sökum þess andvaraleysis
er yfirstéttin elur á. Og einmitt nú á 1100 ára
afmælinu ,var letrað á vegginn MENE TEKEL,
ægilegri viðvörun en nokkm sinni fyrr. Sósíalista-
flokkurinn varaði við hættunni á hernámi hugar
og hjarta, þegar ameríski herinn hernam ísland í
samráði við íslenska leppstjórn 1951. Sú hætta
blasir nú við eftir undirskriftaskjalið illa .
Lítilmótlegasta bænaskjali íslenskrar sögu var
beint til innrásarhers og erindrcka hans, cinmitt
af ríkustu kynslóð, sem landið hefur byggt. Það,
sem fátækar kynslóðir íslendinga frá upphafi vega
höfðu varast — og aldrei fallið í þá freistni að
biðja um her í þetta land, •— það lét sá hluti ís-
lendinga, sem hugsa sem feitir þjónar, sig hafa
árið 1974.
Hvílíkur munur hefði það ekki verið fyrir
Þórarinn Nefjólfsson að geta komið til Ólafs
konungs með kurteislega beiðni þúsunda íslend-
inga um hvort hann vildi ekki vera svo vinsam-
legur að hafa í Grímsey norskan her! — Það var
annars ljóta greyið að Grímsey skyldi ekki vera
í byggð 1024, því þá hefðu íbúarnir máske getað
tekið til sinna ráða og bcðið Ólaf konung um
hervernd, fyrst Alþingi var svo aumt að falla
fyrir freistingum „föðurlandsofstækisins" í Einari
þveræing.
Hve hefði ekki hýrnað svipur á Hcnrik Bjelke
í Kópavogi forðum, ef Árni lögmaður hefði kom-
ið til hans hlakkandi af glcði með undirskrifta-
skjal þingmanna, er báðu konunginn um að gera
sér þann heiður og ánægju að þiggja einveldi yfir
þjóðinni! — Hvílíkt „föðurlandsofstæki" að fara
að fella tár yfir slíku!
Hve Trampe greifi má öfunda þann góða gang-
ster lýðræðisins, Tricky Dick, af að þurfa ekki
cinu sinni að hafa hcrmenn við Tjarnarbrúna,
hvað þá að hcyra þjóð sameinast í einum kór:
Vér mótmælum allir! — Hvílikt föðurlandsof-
stæki að kunna ekki að meta þá dásamlegu vemd
að innlimast 1 danska ríkið!
Það hlýtur að hækka brúnin á Watergate-
gangsterum og Víetnam-morðingjum, þegar þeir
geta svínbeygt fyrrum frjálsa þjóð svona ódýrt:
— nokkrir falskir lúðurhljómar um lýðræði í
allmörg ár og borgarmúrarnir hrynja, asninn
klyfjaður gulli labbar inn og VL-lýðurinn krýpur,
— ekkert Víetnam, engin þörf einu sinni á of-
beldishótun sem forðum.
Þegar Grikkland fer úr hernaðarbandalagi
Nato, þsgar Portúgal hristi af sér fjötra fasism-
ans, hvílík huggun blóði drifnum hervaldsdrottn-
urum Bandaríkjanna er það þá ekki, að sjá slíkt
þýlyndi sem þessarar bænarskrár hjá þjóð, sem
eitt sinn var fræg fyrir ást sína á frelsi og
þrjósku sína og þrályndi við að varðveita það.
Þess vegna á aldamótaeggjan Einars Benedikts-
sonar meira erindi til alþýðu fslands á þessu
1100 ára afmæli íslandsbyggðar en nokkru sinni
fyrr:
„Heyrið ánauðug lönd brjóta ok, slíta bönd,
heyrið írann og grikkjann með þyrnanna krans.
Eigum vér einir geð til að krjúpa á knéð
og að kaupa oss hlé fyrir rétt þessa lands?“
SKÝRINGAR:
*) Samþykkt Kálfatjarnarþings á traustsyfirlýs-
ingu til einokunarkaupmannsins Knud Storms
er m. a. prentuð í „Neistum“ 1. heftis Réttar
í ár.
2) „Ncistar úr þúsund ára lífsbaráttu íslenskrar al-
þýðu.“ Björn Sigfússon tók saman. Rvík 1944.
2) Hin ágæta ritgerð Halldórs „lnngangur að
Passíusálmum“ er prentuð í „Vettvangi dags-
ins“ 1942.
/‘) Vísuorð úr kvæði Jóhannesar úr Kötlum um
Skúla fógeta „Hver er þessi rödd?“ í „Hrím-
hvítu móður“.
B) Úr „íslands glaðværð“, 1795.
Mynd á síðu 174:
„Hin kúgaða stétt hristir klafann og sér hún er
voldug og sterk." — 1. maí í Reykjavik.
Mynd á síðu 176:
fslendingar fylkja liði gegn hernáminu.
177