Réttur - 01.07.1974, Side 53

Þeir, sem tólf hundruð sextíu og tvö sóru eið
fyrir tœling og ásœlnisvél,
Þeir, sem kúgaðir voru í Kópavog
undir kvalningar, meiðing og hel,
höfðu afsökun þá, hvemig á þá var sótt
með erlendu harðrceði og prett, —
en hvað sýknar oss nú, af vér sœkjum það fast
að semja af oss fornan rétt?
Fornólfur: i „Yfirlit" (1907).
„En, máske menn bíði þess, að
hinir svonefndu fyrirliðar þjóðar-
innar, yfirvöldin, gangi á undan
og leiði þá til frelsis og farsæld-
ar? — Þá megi þér að vísu lengi
bíða, bræður góður! því svo er
langt frá að þeir sé líklegir til að
gerast oddvitar, að þeir fara varla
í flokk yðvarn nema neyðin þrýsti
að þeim, það leiðir af stöðu þeirra
og hugsunarhætti, um það mætti
reynslan hafa sannfært oss nóg-
samlega."
I „Ávarpi til Islendinga11 í
„Nýjum félagsritum“,
1849Í bls. 6.
„HerverncT (1662)
„Einokunarkaupmenn fóru „þess
á leit við konung, að þeir mætti
halda úti herskipi við Island til
þess að verja einokunarréttindi
sín, svo að þeir geti verið örugg-
ir um, að landsmenn ræki ekki
verslun við erlendar þjóðir. Leyfði
konungur það með bréfi sínu 10.
apríl 1662. En með því að i þess-
um nýja félagsskap voru sumir af
helstu vildarmönnum konungs,
svo sem Hans Nansen og Henrik
Muller, þá var reynt að koma því
svo fyrir, að kostnaðurinn af þess-
ari varðskipsútgerð lenti á öðr-
gm, en félagið hefði þó skipið
Oft hafði þjóðin alldýrt keypta von um,
að yrðu menn úr hennar bestu sonum;
þá ólum vér á snauðra fé, — svo fór
vér fengum snotur efni í leiguþjóna.
Einar Benediktsson í „Bréf í Ijóðum" 1888.
Það er hart, að hróður þann
hundar af manni drógu,
að þeir flatar flaðri en hann
framan í þá sem slógu.
Þrcelslund aldrei þrýtur mann,
þar er að taka á nógu;
hann gerði allt, sem hundur kann,
hafði loann aðeins rófu.
Þorsteinn Erlingsson í „Eden".
Ef að illar vcettir
inn um myrkragcettir
bjóða svika scettir,
svo sem löngum ber
við í heimi hér,
þá er ei þörf að velja:
Þú mátt aldrei selja
það úr hendi þér.
Guðmundur Böðvarsson í „Fylgd" (1952).