Réttur - 01.01.1983, Qupperneq 26

i
i ppw*

Nasistaherinn við Stalingrad — fangar rauða hersins.
og komst allt að Stalingrad við Volgu.
Haustið 1942 stóð mánuðum saman hin
ótrúlega barátta um þá borg: barist um
hvert hús, hverja hæð í húsunum, hvert
herbergi. En borgin stóðst hatrömmustu
árás villimannlegasta árásarhersins. Og
síðla árs 1942 hefja tveir rauðir herir
innilokunaraðgerðirnar gegn nasistahern-
um. 31. janúar 1943 verður allur þýski
herinn við Stalingrad að gefast upp. Von
Paulus, hershöfðinginn og tugir þúsunda
hermanna hans verða fangar rauða hers-
ins.
Sókn Hitlers í Evrópu er stöðvuð.
Örlagastund stríðsins er runnin upp. Sig-
urgöngu fasismans er lokið. Þýsku nas-
istaherirnir verða að snúa við, „heim á
leið“. Ósigur fasismans blasir við. Um
alla Evrópu fagna skæruliðar þjóðanna
og fangar fangabúðanna fyrirsjáanlegum
endalokum „þriðja ríkisins“, ósigri hins
fasistíska auðvalds. Draumurinn um
„1000 ára ríkið“ var orðinn að martröð.
Megnar mannkynið að læra af ógn og
skelfingu nasismans, áður en það er orðið
of seint?
Voldugustu auðmannastétt heims
dreymir nú um „ameríska öld“! Og hún
hefur vopn til að leggja heiminn í rúst,
útrýma mannkyninu. Og hún sýndi í
Hiroshima, Nagasaki og My lai að hún
svífst einskis, ef henni býður svo við að
horfa.
Það valt á miklu að skapa samfylkingu,
samstarf, bandalag gegn fasismanum.
Frelsi þjóða og mannkyns var í veði. Það
tókst seint að sameina kraftana, en það
tókst að lokum.
Nú veltur á miklu meiru en þá. Líf
mannkynsins liggur við að það takist að
skapa þá friðarfylkingu í heiminum, sem
tekst að hemja hinn volduga aðila: hern-
aðar- og stóriðju-klíku Bandaríkjanna áð-
ur en hún hleypir af stað sjálfsmorðsstríði
mannkynsins. „
26