Réttur - 01.04.1986, Blaðsíða 8

íhaldsins í þessari borg, eins og ég minnt-
ist á í upphafi greinarinnar. Menn sem
grípa til þess að fullyrða að ekki sé hægt
að saka þá um „mannvonsku eða grimmd“
eru vægast sagt komnir í mikla varnar-
stöðu. Þeirra málstaður er vondur. Okkar
málstaður er góður. Vonandi tekst félags-
hyggjufólki að koma því vel á framfæri í
komandi kosningum.
Raunverulegt frelsi fólksins í þessu
landi er fólgið í því að útrýma fátækt, af-
nema vinnuþrælkunina, tryggja jafnrétti
til náms, tryggja öldruðum og sjúkum þá
aðhlynningu sem þeim ber, tryggja börn-
um samfélagsins öruggan uppeldisstað
meðan foreldrar eru við störf;
Um þetta þarf fólk að standa saman.
Sama daginn og ég fór á ráðstefnuna
um fátækt barst á heimili mitt glæsilegt
auglýsingablað Afl nýrra tíma gefið út
af Sambandi ungra sjálfstæðismanna.
I því var að finna leiðbeiningar til ungs
fólks sem nú kýs í fyrsta skipti um það
hvað það ætti að kjósa. Þar var ekki
minnst einu orði á fátækt.
„Gamla góða skynsemin segir okkur
að framfarir byggist á því að fólk noti
þau tækifæri, sem bjóðast til að koma
sér áfram“. „Séreign á íbúðarhúsnæði
er samofin íslenskri þjóðarsál“. „Unga
fólkið sem skipar sér í raðir sjálfstæðis-
manna vill fá að vera sinnar eigin gæfu
smiðir“. „Einstaklingurinn í öndvegi“,
var innihald þessa áróðursrits.
Höfundar textans kjósa að horfa
framhjá staðreyndum um kjör almenn-
ings í þessu landi. Ekki er viðurkennd
sú staðreynd að vegna kjaraskerðinga
flokksins sem þessu unga fólk er bent
sérstaklega á að kjósa er nú svo komið
að fullfrískt fullvinnandi fólk getur
ekki séð fyrir sér sjálft og er tilneytt að
leita á náðir félagsmálastofnana. Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur komið í veg
fyrir að fólk geti lifað af launum sínum
þrátt fyrir fullan vinnudag. Dæmt fólk
til að standa í biðröð á félagsmála-
stofnunum landsins til að fá fyrir salti í
grautinn sinn. Þess vegna verður átak-
anleg þessi setning í blaði ungra sjálf-
stæðismanna: „Félagslega aðstoð við
fuilfrískt fólk á hins vegar að takmarka
eins og frekast er kostur“. Ég held að
þetta blað ungra sjálfstæðismanna sé
mjög þarft innlegg í þjóðfélagsum-
ræðuna. Sú glansmynd og sá skortur á
raunsæi sem þar birtist er svo himin-
hrópandi að ungt fólk sem flest hefur
mjög sterka réttlætiskennd hlýtur að
hrökkva við og draga sínar eigin álykt-
anir um raunveruleika íslensks samfé-
lags árið 1986. „ísland - Land tækifær-
anna“ segja þeir, fyrir hvern? Varla
fyrir þann stóra hóp íslendinga sent
nú er undir fátæktarmörkum. íhaldið
hefurgert ísland að landi fátæktarinnar.
REYKJAVÍK, HINN 6. APRÍL 1986.
72