Réttur - 01.04.1986, Blaðsíða 24

henni felst, verður ekki leiðrétt í einni
svipan. Nýgerðir kjarasamningar gera
það ekki. í næstu samningum verður að
stefna að stórauknum kaupmætti og verð-
tryggingu launa. Afkoma heimilanna
verður að vera trygg. Fátækt hefur aukist
á íslandi á síðustu misserum. Jafnvel full-
vinnandi fólk hefur þurft að leita aðstoð-
ar vegna lágra launa og minnkandi kaup-
máttar. Slíkt ástand má verkalýðshreyf-
ingin ekki þola. Hún verður að beita afli
sínu til að breyta tekjuskiptingunni í
þjóðfélaginu og láta þá sem minnst bera
úr býtum sitja í fyrirrúmi. Hér á landi eru
allar efnahagslegar forsendur til að verka-
fólk eigi að geta lifað mannsæmandi lífi af
dagvinnulaunum einum saman, því mark-
miði verður að ná.
IV.
Sjöunda þing Landssambands iðnverka-
fólks telur eðlilegt að við gerð næstu
samninga fari heildarsamtökin með þau
mál sem varða alla hreyfinguna t.d. verð-
tryggingu launa, launastigann og ýmis fé-
lagsleg atriði eins og lífeyrismál og rétt í
veikindaforföllum svo dæmi séu tekin.
Pingið leggur jafnframt áherslu á að ein-
stök landssambönd og/eða félög semji við
atvinnurekendur um sín sérmál. Einnig að
allur undirbúningur verði það snemma á
ferðinni að góður tími gefist til umræðna
um kröfugerðina á félagsfundum, á vinnu-
stöðum eða á öðrum þeim vettvangi sem
félögin kjósa.
Alyktun um atvinnumál
í íslenskum iðnaði stafa nú nærri sex
þúsund manns, sem svarar til þess að sjö-
undi hver vinnandi maður sæki atvinnu
sína til þessarar næst stærstu atvinnu-
greinar landsmanna. Islenskur iðnaður
sinnir mikilvægum þörfum neytenda og
fyrirtækja, og reynslan sýnir að verðlag er
almennt lægra á þeim sviðum sem íslensk-
ur iðnaður hefur náð að sýna styrk sinn.
í yfirlýsingum um atvinnumál er iðnaði
oftast ætlað stórt hlutverk, en sjaldnast er
skilgreint með hvaða hætti iðnaðurinn
geti búið sig í stakk til þess að taka á móti
þeim þúsundum manna sem streyma
munu út á vinnumarkaðinn á næstu árum.
í reynd skortir skýra stefnumótun í
málefnum íslensk iðnaðar. Áform um
uppbyggingu eru næsta óljós og á stund-
um er gengið út frá því að vöxturinn ger-
ist sjálfkrafa og án undirbúnings.
íslensk verkalýðshreyfing hefur verið
frumkvæðalítil í atvinnumálum og starfs-
fólk flestra fyrirtækja sýnir takmarkaðan
áhuga á því sem framundan er í fyrirtæk-
inu sem það starfar hjá, enda er því ekki
gefinn kostur á að hafa áhrif á mótun og
stefnu þess. Á þessu þarf að verða breyt-
ing og verkalýðshreyfingin verður að láta
atvinnumálin meira til sín taka en verið
hefur.
íslenskir iðnrekendur hafa á mörgum
sviðum staðið vel að verki, en mikið vant-
ar þó á að nægilega skipulega hafi verið
unnið að markvissri uppbyggingu fyrir-
tækja, fjárfestingu, vöruþróun, markaðs-
málum og nýsköpun. Á þessu verður að
verða breyting.
Pað öryggisleysi sem stórir hópar iðn-
verkafólks búa við er með öllu óviðun-
andi. Fjöldauppsagnir starfsfólks sem
unnið hefur í ullar- og fataiðnaði sýnir
það best.
Flóttann frá innlendri framleiðslu yfir í
innflutning verður að stöðva og tryggja
iðnverkafólki atvinnu með öllum til-
tækum ráðum.
Með markvissum aðgerðum á iðnaður-
88