Morgunblaðið - 29.01.2006, Qupperneq 56

56 SUNNUDAGUR 29. JANÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Í dag er til moldar
borinn á Ísafirði vin-
ur okkar Gísli Hjart-
arson sem lést hinn
10. jan. sl.
Það er ekki ætlun okkar að
rekja hér ættir hans eða störf
nema að litlu leyti, til þess munu
aðrir verða og okkur færari. Nú er
komið að okkur að standa við lof-
orðið sem við félagarnir sammælt-
umst um fyrir nokkrum árum. Við
myndum skrifa minningargrein um
þann af okkur sem færi fyrstur yf-
ir móðuna miklu. Nú er komið að
því að einn af hópnum er farinn í
það ferðalag miklu fyrr en okkur
óraði fyrir og langt fyrir aldur
fram.
Vinskapur okkar félaganna hef-
ur staðið í langan tíma og ekki
borið skugga á svo orð sé á ger-
andi, þó að stundum kæmi upp
skoðanaágreiningur um einhver
mál hvessti bara um stund og svo
lygndi aftur. Vináttan varð söm og
kannski var þetta einmitt nokkurt
einkenni Gísla, að þegar mál voru
útkljáð þá stóð vináttan eftir söm
og áður.
Við félagarnir höfum brallað
mikið í gegnum árin. Stundirnar
sem við komum saman og sögðum
„sögur“ eru ofarlega í minni. Sam-
vera okkar í gegn um lífið hefur
verið hálfgert fóstbræðralag, ef
einhvern okkar vantaði hjálp þá
var hringt og hjálpin var veitt um-
svifalaust. Gísli var sérlega bón-
góður maður og gott að leita til
hans á hverju sem gekk.
Á unglingsaldri varð Gísli fyrir
slysi og missti hægri handlegg við
öxl, það aftraði þó ekki því að hann
fann sér ætíð starf sem hann gat
leyst af hendi og lagði metnað sinn
í að vinna það vel og samviskulega
sem hann tók sér fyrir hendur.
Að ferðast með Gísla var upp-
lifun. Það var sama hvað spurt var
um, sagnabrunnurinn virtist
ótæmandi. Gísli var til margra ára
fararstjóri hjá Ferðafélagi Íslands
og Útivist og fór þá fyrst og
fremst um Hornstrandir enda var
það svæði honum afar kært og
hafði hann safnað saman miklum
fróðleik um það svæði og var
ónískur að miðla því til annarra,
hann skrifaði leiðarlýsingar um
allt þetta svæði sem gefnar hafa
verið út á ýmsum ársritum og
blöðum og bera þau verk merki
um nákvæmni og samviskusemi
hans, því þar eru allar lýsingar
mjög vel fram settar, urmull ör-
nefna ásamt sögu einstakra staða.
Gísli var þrekskrokkur og naut
þess að ferðast um Hornstrandir,
klungrast um kletta og skriður á
þessu svæði sem er líklega með
erfiðustu ferðasvæðum landsins.
Okkur hefur oft borist til eyrna
þau ummæli fólks sem fór með
honum í þessar ferðir að leiðsögn
GÍSLI AÐALSTEINN
HJARTARSON
✝ Gísli AðalsteinnHjartarson
fæddist á Ísafirði 27.
október 1947. Hann
lést þriðjudaginn
10. janúar síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Ísa-
fjarðarkirkju 21.
janúar.
hans hafði verið ein-
staklega góð og hann
hafi verið sérstaklega
hjálpsamur og gæt-
inn við hópa sína í
bröttum hlíðum og
árvöðum. Einnig fór
Gísli fjölda annarra
ferða með hópa svo
sem yfir Glámu úr
Dýrafirði yfir í Djúp
og fleira og fleira.
Gísli tók bílpróf
mun seinna en jafn-
aldrar hans flestir en
eftir að hann eignað-
ist bíl þá tók hann upp þann sið að
fara í einskonar árlega pílagríms-
ferð úr Arnarfirði fyrir Sléttanes
og inní Dýrafjörð, var þá hafður
með sviðakjammi og rófustappa í
krús og alltaf var það fastur siður
að stoppa fyrst við Stapann, stóran
og myndarlegan klettadrang við
mynni dalsins og jafnvel taka eina
mynd af drangnum og bílnum sem
líka bar einkanúmerið Stapi, fara
síðan í Stapadal setjast í hús þar
og stýfa sviðakjammann úr hnefa
og minnast forfeðra sinna en Gísli
átti föðurrætur sínar í Stapadal og
reyndar víðar úr Arnarfirði.
Af þessum ferðum eins og öðr-
um hafði hann mikla ánægju.
Margt væri hægt að nefna fleira
hér um lífshlaup Gísla sem okkur
félögum hans er í minni en hér
verður látið staðar numið, margt
verður geymt í minningunni og eitt
er víst að við munum sakna hans
sárt í ýmsum verkum sem við vor-
um vanir að vera saman í. Alltaf
mun vanta einn í hópinn en minn-
ingin mun merla fram veginn. Við
félagarnir viljum þakka Gísla sam-
ferðina í gegnum lífið, vináttuna og
hjálpsemina alla. Fjölskyldu Gísla
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Farðu í friði, vinur.
Ástþór Ágústsson,
Ari Sigurjónsson.
Elsku vinur, fréttin um að þú
værir farinn til Guðs, kom eins og
þruma úr heiðskíru lofti. Ég á
mjög bágt með að kveðja þig.
Þú áttir alltaf að vera vinur
minn, sá sem varst aldrei of upp-
tekinn til að hlusta á mig, hlæja og
láta mér líða vel eins og þú gerðir
á morgungöngum okkar.
Þú áttir alltaf að vera prinsinn á
hvíta hestinum.
Okkar samverustundir gleymast
mér aldrei, þú varst sá sem komst
á móti mér í versta snjóstormi sem
við höfðum nokkurn tímann séð og
varst með ullarsokkana tilbúna á
ofninum.
Ég veit við eigum eftir að hitt-
ast, því Guð er góður og hann
þurrkar tárin fyrir mig.
Góða nótt, elsku Gísli,
Sigrún.
Dauðinn á það til að koma okkur
að óvörum.
Sjaldan, eða aldrei, hef ég verið
eins undrandi og þegar ég frétti af
ótímabæru láti vinar míns, Gísla
Hjartarsonar á Ísafirði. Það voru
einkennilegar tilfinningar sem
bærðust í brjósti mér; söknuður,
undrun – en umfram allt reiði.
Merkur samtímamaður er fallinn í
valinn. Lát Gísla Hjartarsonar er
mikill missir; ekki síst fyrir Vest-
firðinga.
Gísli Hjartarson heimsótti okkur
iðulega á Víðivelli. Það var ávallt
glatt á hjalla þegar Gísla bar að
garði. Erindin voru margvísleg,
t.d. að færa mér eintak af 101 vest-
firskri þjóðsögu, en sú hefð hafði
myndast að Gísli færði mér jafnan
sjálfur nýjasta eintakið af þjóðsög-
unum. Stundum kom Gísli færandi
hendi og þá var hann að selja ekta
vestfirskan harðfisk. Erfitt var að
fá upp úr Gísla hvað harðfiskurinn
kostaði og hygg ég að oftar en
ekki hafi ég fengið hann á kostn-
aðarverði. Þá kom Gísli stundum
til að heyra hvort ég kynni ein-
hverjar nýjar og skemmtilegar
sögur af Strandamönnum.
Við Gísli áttum sameiginlegt
brennandi áhugamál, sem var saga
og þjóðhættir Vestfirðinga. Fyrir
nokkrum árum héldum við Gísli
báðir erindi á ráðstefnu, sem hald-
in var á Patreksfirði, um matar-
venjur Vestfirðinga. Ráðstefna
þessi var haldin að frumkvæði
Magnúsar Ólafs Hanssonar frá
Hólmavík, nú búsettum á Bolung-
arvík. Höfðum við félagar mikil
áform um að halda fleiri slíkar ráð-
stefnur um vestfirsk séreinkenni,
t.d. vorum við með á borðinu ráð-
stefnu um vestfirskan húmor, ráð-
stefnu um fjallvegi á Vestfjörðum
og enn eina um hafís og hvítabirni
á Vestfjörðum.
Gísli hafði næmt auga fyrir
ýmsu spaugilegu í mannlegu fari. Í
eðli sínu var Gísli í senn fræðimað-
ur og skáld. Bækur hans um vest-
firskan húmor eru afar merkilegt
framlag til íslenskra þjóðfræða.
Gísli var leiðsögumaður af lífi og
sál og hafði yfirgripsmikla þekk-
ingu á landafræði og sögu Vest-
fjarða. Ósjaldan sat ég andaktugur
þegar við Gísli hittumst og hlust-
aði á hann segja frá fólki og lífs-
háttum þess, landslaginu sem
sannarlega væri lítils virði ef það
héti ekki neitt, eins og skáldið
sagði.
Ég hef, um nokkurn tíma, haft
talsverðan áhuga á samskiptum
Strandamanna við Djúpmenn; ekki
síst ferðir Strandamanna með
rekavið og jafnvel skip vestur yfir.
Það var sama hvað ég spurði Gísla
um í þessum efnum, þá var hann
fljótur að afla upplýsinga um það
sem ég spurði um, ef hann þá vissi
það ekki. Í mínum huga er það
hörmulegt að Gísla hafi ekki enst
aldur til að koma þessum fróðleik
á prent. Hann var búinn að kynna
sér sögu og þjóðhætti Vestfirðinga
í svo langan tíma og bjó yfir svo
gríðarlegum fróðleik um þessi efni.
Ég sagði hér í upphafsorðum
mínum að ýmsar tilfinningar hafi
bærst í brjósti mér þegar ég frétti
af láti Gísla. Ég hef hugsað til
hans hvern dag frá því hann lést
og svo einkennilegt sem það lætur,
þá stend ég mig ósjaldan að því að
brosa þegar ég hugsa um hann.
Svo margar kímnisögur sagði hann
mér um dagana. Jafnan lifnaði
hann allur við, þegar ég sagði hon-
um góða sögu af körlum og kerl-
ingum á Ströndum. Ég var búinn
að setja nokkrar sögur á blað sem
ég ætlaði að koma á hann þegar
við hittumst næst. Því finnst mér
við hæfi að enda þessi fátæklegu
orð mín á einni lítilli sögu: Stað-
dælingar voru þekktir fyrir að
vera einkar orðvarir og sögðu
helst aldrei ,,já“ eða ,,nei“. Fyrir
nokkrum árum sat gamall Stað-
dælingur í bíl á bökkum Staðarár
og horfði á son sinn og sonarson
stunda veiðar í ánni. Bar þá að
tvær konur á jepplingi með hús-
vagn í eftirdragi. Stönsuðu þær og
komu út úr bílnum ábúðarmiklar í
fasi og spurðu gamla manninn
hvort þetta væri leiðin upp á
Steingrímsfjarðarheiði. Gamli
maðurinn tók sér góða stund í að
svara, en svaraði svo: ,,Það fer það
víst flest.“
Kæri vinur. Ég þakka þér fyrir
allar þær fróðleiks- og ánægju-
stundir sem við áttum saman. Guð
blessi þig.
Sigmar B. Hauksson.
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
10-50% afsláttur
TILBOÐ
á legsteinum,
fylgihlutum og
uppsetningu
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og bróðir,
INGVI GUÐJÓNSSON,
Álfalandi 7,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítala Landakots sunnu-
daginn 22. janúar.
Útför hans fer fram í Fossvogskirkju, miðvikudag-
inn 1. febrúar kl. 15:00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Þóra Magnúsdóttir,
Kristín Ingvadóttir, Hilmar Karlsson,
Magnús Ingvason, Guðrún Agnes Þorsteinsdóttir,
Katrín Lovísa Ingvadóttir, Páll Baldvin Baldvinsson
og afabörn,
Hólmfríður K. Guðjónsdóttir og Böðvar Valtýsson.
Elskuleg systir mín,
JÓHANNA SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
lést miðvikudaginn 11. janúar á Hrafnistu við Kleppsveg, Reykjavík.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Jóhannes Sigurbjörnsson.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
AÐALBJÖRG AÐALSTEINSDÓTTIR
frá Þingeyri,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík mið-
vikudaginn 1. febrúar kl. 15.00.
Jónína K. Jensdóttir, Matthías Matthíasson,
Kristjana Petrína Jensdóttir, Loftur Andri Ágústsson,
Guðmundur K. Jensson, Guðmunda Steingrímsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SVEINBJÖRN BENEDIKTSSON,
fyrrv. stöðvarstjóri Pósts og síma,
Hraunprýði,
Hellissandi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness fimmtudaginn
26. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Óttar Sveinbjörnsson, Guðlaug Íris Tryggvadóttir,
Friðbjörn Jón Sveinbjörnsson, Erla Benediktsdóttir,
Benedikt B. Sveinbjörnsson,
Eggert Þór Sveinbjörnsson, Soffía Dagmar Þórarinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ÞÓRA STEFÁNSDÓTTIR,
Þorragötu 9,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Fossvogi
fimmtudaginn 26. janúar.
Haraldur Björnsson,
Stefán Haraldsson,
Guðjón B. Haraldsson, Karólína M. Jónsdóttir,
Anna S. Haraldsdóttir, Sigurður Snorrason,
Þóra Sigurðardóttir, Snorri Sigurðsson,
Haraldur Björnsson.