Morgunblaðið - 03.03.2006, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. MARS 2006 45
MINNINGAR
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts ástkærs föður okkar, sonar, bróður
og mágs,
JÓNS ÞÓRS ÓLAFSSONAR.
Breki Þór Jónsson,
Ilmur Ösp Jónsdóttir,
Ólafur Þ. Jónsson, Svandís Geirsdóttir,
Steingrímur Ólafsson, Marín Hrafnsdóttir,
Gréta Björg Erlendsdóttir, Hannes G. Ingólfsson,
Bjarnheiður Erlendsdóttir, Sigvaldi P. Gunnarsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
INGA BERGS GUÐMUNDSSONAR
loftskeytamanns,
Völvufelli 42,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til Sigurðar Böðvarssonar læknis,
starfsfólks hjúkrunarþjónustunnar Karitas og líknardeildar Landspítalans
fyrir góða umönnun.
Fanney Vigfúsdóttir,
Auður Björg Ingadóttir, Elías Jón Sveinsson,
Jóna Rán Ingadóttir, Rúnar Þór Vilhjálmsson,
Ingi Berg Ingason, Anna Lísa Hassing
og barnabörn.
fannst okkur báðum leiðinlegt að
vera svona langt í burtu frá hvor
annarri því þá gátum við ekki stokk-
ið yfir til hvor annarrar þegar við
vildum. Þessi tími sem við vorum
vinkonur og nú virðist svo stuttur,
var yndislegur og ég vildi óska þess
að við gætum átt fleiri ár saman. En
nú ert þú hjá guði.
Ég mun aldrei gleyma þér eða öllu
því skemmtilega sem við gerðum
saman og þú munt alltaf eiga stóran
stað í hjarta mínu. Ég sakna þín
meira en orð fá lýst, elsku Halla mín.
Mig langar að kveðja þig með bæn-
inni sem mamma kenndi okkur:
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson.)
Kveðja, vinkona þín
Líney Sif Sandholt.
Elsku, elsku ástin mín. Engin orð
geta lýst því hversu mikið ég elskaði
og elska þig. Öll okkar gullkorn
munu varðveitast í hjarta mínu. All-
ar sumarbústaðaferðirnar, ljósa-
tímarnir, öll hlátursköstin, öll ljósku-
mómentin … ég mun aldrei gleyma
þessu, þetta er fast djúpt í hjarta
mínu. Ég mun aldrei gleyma hversu
góðar við vorum saman, þú studdir
mig gegnum allt saman hvort sem
það gekk út á stráka eða ekki. Þú
komst mér alltaf í gott skap þegar ég
þurfti á því að halda, elsku dúllan
mín. Ég gat aldrei verið reið út í þig,
einfaldlega ekki hægt, þú varst allt
of ljúf og góð. Minningin um allt
hvíta-súkkulaði-átið og webcam-
flippin og gönguferðirnar upp í bú-
stað, vá þetta verður hér að eilífu. Þú
verður hérna að eilífu, Halla …trúðu
mér þú verður alltaf í huga mínum
og hjarta. Þú varst eitt það fallegasta
og ljúfasta sem Guð átti og eins og
þeir segja þá eru það þeir sem deyja
ungir sem Guðirnir elska mest. Þú
verður alltaf engillinn okkar og ég
veit þú hefur það alveg óendanlega
gott þarna hinum megin og ég get
ekki beðið eftir að koma þarna til
þín. En á meðan lifi ég þessu jarðlífi
fyrir þig. Ég mun skemmta mér á við
2 manneskjur.
En elsku ástin mín, þú varst fal-
legasti ástarengill sem til hefur verið
og lofa þú mér að halda því áfram.
Ég mun sakna þín meira en eyði-
mörkin saknar rigningarinnar, það
máttu bóka, en Halla, ást mín og
yndi, ég kveð í bili en þú ert alltaf
velkomin í heimsókn.
Þín elskandi vinkona,
Kristín Bjarnadóttir (Kittý).
Elsku Halla.
Það er erfiðara en orð fá lýst að
sitja í birtunni og ljósinu á Tenerife
og fá þá harmafregn að ljósið þitt
hafi slokknað. Við sitjum hér agn-
dofa fjarri Íslands ströndum og get-
um ekkert aðhafst. Fréttirnar um
brotthvarf þitt eru sárar og söknuð-
urinn yfirþyrmandi.
Við kynntumst þér og fjölskyldu
þinni árið 1995 þegar við fluttum á
Sunnuflötina. Þið Líney voruð þá
bara fimm ára og urðuð strax á
fyrsta degi góðar vinkonur. Hugur
okkar er hjá foreldrum þínum sem
þurfa að horfa á eftir sólargeislanum
sínum og einnig hjá Unnari litla
bróður sem nú þarf að kveðja stóru
systur allt of snemma. Guð blessi
ykkur öll og hjálpi ykkur að yfirstíga
þá miklu sorg sem grúfir yfir öllum í
dag.
Elsku Halla, þú munt alltaf eiga
stað í hjarta okkar og við geymum
þær mörgu ljúfu minningar sem þér
tengjast.
Fjölskyldan Sunnuflöt 28.
Halla Margrét kom eins og sólar-
geisli inn í líf okkar þegar við vorum
að leita okkur að barnapíu. Við
þekktum bróður hennar og ef hún
væri eitthvað lík honum vissum við
að við værum í góðum málum. Halla
stóðst allar okkar væntingar sem
barnapía og miklu meira en það. Hún
var ótrúlega dugleg að dúllast eitt-
hvað með Ólöfu, teikna, fara í Sims
eða búa til gogga. Herka fannst hún
líka æði því að hjá henni fékk hann
að kúra uppi í sófa sem hann fær að
öllu jöfnu ekki að gera. Við munum
alltaf minnast Höllu sem yndislegrar
stelpu með stórt hjarta og söknum
hennar mikið.
Elsku Unnar, Margrét, Ásgeir og
aðrir sem eiga um sárt að binda, okk-
ar dýpstu samúðarkveðjur.
Kveðja,
fjölskyldan í Hólmatúni 17.
Sorgin hefur barið að dyrum í
Garðaskóla. Skólafélagi er horfinn á
braut úr fjölmennum 10. bekkjar út-
skriftarárgangi okkar. Nemendur og
starfsmenn syrgja glaða, einlæga og
dagfarsprúða stúlku sem sannarlega
var góður vinur vina sinna. Hinn
samstæði hópur nemenda skólans
hefur þjappað sér enn betur saman
en fyrr og á stundum sem þessari
finnum við hvað samfélagið okkar,
skólinn og vinahópur skipta miklu
máli. Við vonuðum og báðum þess að
Halla Margrét næði heilsu og kæmi
til okkar á ný, en nú lærum við að
horfast í augu við lífsins lögmál sem
ekki verður haggað. Á þessari
stundu streyma fram minningar um
Höllu Margréti sem munu ylja til
framtíðar og á sama tíma sendum við
hlýjar og djúpar samúðarkveðjur til
fjölskyldu hennar, foreldra og bróð-
ur.
Megi blessun fylgja minningunni
um yndislegu stúlkuna ykkar.
Með kveðju frá okkur í Garða-
skóla,
Ragnar Gíslason.
Fyrir tæpum tíu árum kenndi ég
fyrst hópi barna sem voru að hefja
skólagöngu í Flataskóla. Þetta voru
geislandi og tápmikil börn. Næstu
sex vetur, meðan ég var umsjónar-
kennari bekkjarins, urðu þau mér æ
kærari.
Meðal nemenda var Halla Mar-
grét, falleg, alvörugefin, með mikið,
rautt, hrokkið hár. Minnti á málverk
þar sem birta, litur og skuggi leikast
á í fullkomnum yndisþokka.
Halla var óskanemandi hvers
kennara og leysti öll verkefni sín af
stakri alúð.
Ég fylgdist með henni vaxa og
þroskast og verða að glæsilegri,
sjálfstæðri, ungri stúlku. Þegar hún
kvaddi mig með blíðu, örlítið feimn-
islegu brosi í skólalok vorið 2002,
rétti hún mér ilmandi kerti sem ég
hef geymt til þessa dags.
Ný verkefni biðu Höllu í Garða-
skóla en þaðan hefði hún útskrifast í
vor.
Ég kveð yndislegan nemanda
minn með söknuði og þakklæti og
læt kertið hennar loga.
Ljúfar minningar um einstaka
stúlku ylji fjölskyldu Höllu og skóla-
systkinum og sefi sorg þeirra sem
eiga um sárt að binda vegna fráfalls
hennar.
Guð geymi Höllu Margréti.
Ragnheiður.
Okkur langar í fáeinum orðum að
minnast nemenda okkar, Höllu Mar-
grétar Ásgeirsdóttur, sem lést eftir
hörmulegt slys í heimabæ okkar.
Vorið 2005 ákváðu á annan tug
stúlkna úr 10. bekk Garðaskóla að
taka þátt í nemendasamskiptum við
danska krakka á sama aldri. Halla
Margrét var þátttakandi í þessum
nemendasamskiptum. Við tókum á
móti nemendum, kennurum og
skólastjóra frá Esbjerg í Danmörku
og dvöldum síðan hjá þeim í viku sl.
nóvember. Ferðin var einstaklega
ánægjuleg og hópurinn til fyrir-
myndar. Í þessari ferð kom berlega í
ljós hvaða persónu Halla Margrét
hafði að geyma, hún var einstaklega
ljúf og góð stúlka og kom hvarvetna
vel fyrir. Hún var glaðleg og kurteis
og hafði einstaka útgeislun. Við er-
um þakklátar fyrir að hafa fengið
tækifæri til að kynnast Höllu Mar-
gréti og sendum fjölskyldu hennar
og vinum okkar innilegustu samúð-
arkveðjur. Þá viljum við koma á
framfæri kveðjum frá dönsku nem-
endunum, fjölskyldum þeirra og
kennurum til aðstandenda og vina
Höllu Margrétar.
Megi minning um góða stúlku lifa.
Auður og Kristjana,
dönskukennarar í Garðaskóla.
Ég kynntist þér Halla mín árið
1995, þegar ég var aðeins þriggja ára
og nýflutt heim frá Noregi. Ég man
að ég var úti í garði með pabba og
litlu systur minni og þú varst að leika
þér fyrir utan húsið þitt. Ég labbaði
til þín og spurði hvort þú vildir leika
og upp frá því vorum við óaðskilj-
anlegar. Þú varðst besta vinkona
mín og næstu árin vorum við oft
saman daga og nætur. Við vorum
með sömu áhugamálin og fannst svo
gott að vera í návist hvor annarrar.
Við hittumst einu sinni úti á Spáni
fyrir algjöra tilviljun. Við vorum á
sama hótelinu í viku og það var frá-
bært. Svo kom að því að þú fluttir
burt. Þá hættum við smám saman að
hittast en heilsuðumst samt í skól-
anum og töluðum stundum saman á
msn. Þú varst tveimur árum eldri en
ég og áhugamál okkar breyttust eins
og oft gerist á þessum árum. Ég
hafði þó alltaf séð fyrir mér að við
myndum taka upp þráðinn þegar við
yrðum eldri. Að við yrðum alltaf vin-
konur sem myndu hittast reglulega
og væru saman í saumaklúbbi. Svo
barst mér sú frétt að þú hefðir lent í
alvarlegu bílslysi. Ég vonaði allan
tímann og trúði ekki öðru en að þér
myndi batna en svo komu þau hræði-
legu tíðindi að þú værir dáin. Ynd-
islega litla stúlkan sem var alltaf með
mér var dáin. Aldrei hef ég grátið
svo sárt, aldrei hef ég saknað neins
svona mikið. Þú sem varst besta vin-
kona mín og munt hafa þann stað í
hjarta mínu alla ævi. Sorgin er mér
ofviða og hluti af hjarta mínu er far-
inn. Ég sakna þín óendanlega mikið
og tilhugsunin um að ég geti ekki
heyrt hláturinn þinn aftur eða tekið
upp þráðinn seinna finnst mér alveg
hræðileg. Ég veit þó að þú ert hjá
Guði og ég mun ávallt geyma þig hjá
mér í hugsunum mínum, draumum
og mínu brostna hjarta. Ég gleymi
þér aldrei, lífsgleði þinni, þínu fal-
lega, blíða brosi og hlátri. Þú varst
alltaf með svo hlýtt hjarta og fallegar
hugsanir þrátt fyrir að við værum
bara pínulitlar stelpur. Bíddu eftir
mér elsku Halla mín, seinna kemur
að því að við munum hittast aftur og
kannski getum við leikið okkur sam-
an eins og þegar við vorum litlar. Ég
bið til Guðs að hann styrki fjölskyldu
þína í þeirra mikla harmi. Ég elska
þig Halla og þakka þér fyrir að hafa
verið svo dásamlegur hluti af lífi
mínu.
Anna Guðrún Einarsdóttir.
Dóttir æskuvinkonu okkar er farin
á vit ljósanna. Svo falleg ung rós.
„„Það er tíminn sem þú hefir varið í
rósina þína …“ sagði refurinn við
litla prinsinn, „… sem gerir rósina
svona mikils virði.“ – „Það er tíminn
sem ég hef varið í rósina mína …“
sagði litli prinsinn til þess að festa
það sér í minni.“
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti
(Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir.)
Megi þessi orð styrkja ykkur öll í
sorginni elsku Magga, Ásgeir, Unn-
ar, Halla, Þórður og aðrir aðstand-
endur og vinir.
Margrét Sæm., Linda E.,
Kristjana og Marta.
Halla Margrét hefur nú kvatt okk-
ur.
Við sem kynntumst Höllu Mar-
gréti í leikskólanum Kjarrinu erum
harmi slegin. Við höfum fylgst með
henni í fjarlægð vaxa og dafna, ferm-
ast og verða stór. Eftir sitja góðar
minningar um Höllu Margréti sem
verða ekki frá okkur teknar. Þegar
Halla Margrét hóf leikskólagöngu
sína, þá tveggja ára gömul, fór lítið
fyrir henni. Hún var stillt, prúð og
þægileg í umgengni. Fallegu rauðu
lokkarnir voru hennar aðalsmerki.
Hún var hlý og hæg og henni samdi
vel við alla. Við minnumst hennar
sem kisu eða prinsessu á grímuböll-
um, í búningum saumuðum af
mömmu. Við minnumst afmæla
hennar, þegar pabbi Höllu Mar-
grétar kom með stærstu afmælis-
köku sem börnin höfðu séð, við minn-
umst heimsókna í Fjölskyldu- og
húsdýragarðinn, Halla Margrét að
leiða Loga Leo, að klappa geitunum.
Við minnumst undirbúnings fyrir jól,
piparkökubaksturs og við minnumst
jólaballa, rauðu krullurnar svo fal-
legar við fínu jólakjólana. Við minn-
umst ferða í sveitina og fjöruna,
Halla Margrét alltaf svo stillt og
prúð. Við minnumst hversdaga úti
við leik eða inni, matmálstíma og
samverustunda. Höllu Margréti
fannst gott að halda í höndina á fé-
lögum sínum í samverustundum og
halla sér að þeim, hún var svo hlý.
Við minnumst útskriftarferðar,
Halla Margrét full af tilhlökkun að
byrja í skóla, en samt kvíðin. Við
minnumst góðrar stúlku með rauða
lokka.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson.)
Starfsfólk leikskólans Kjarrið.
Hún Halla mín er látin. Mig langar
til að minnast litlu krúttubollunnar
minnar, eins og ég kallaði hana
stundum, í nokkrum orðum.
Ég man eftir lífsfjöri hennar og
sérkennum en þó sérstaklega krútt-
legasta hlátri í heimi sem smitaði út
frá sér um leið og hann byrjaði. Það
skipti ekki máli hvort hún hló að
óförum annarra eða fyndni einhvers
annars, hláturinn var alltaf gæddur
lífi.
Hún var sönn vinkona og tók vini
sína framyfir allt annað. Alltaf var
hægt að leita til hennar ef eitthvað
bjátaði á og alltaf gat hún komið með
lausnir á vandamálum, sama hversu
lítil eða stór þau voru.
Við tvær notuðum það óspart að
geta sagt hvor annarri allt og vissi ég
meira um Höllu en margur annar.
Við vorum mjög nánar vinkonur og
urðum alltaf nánari og betri eftir því
sem tíminn leið. En nú er tími Höllu
liðinn hér á jörðu og hún farin yfir á
annan tilverustað. Eflaust miklu
betri þar sem hún þarf ekki að hafa
áhyggjur af strákum, sléttujárnum
né hvort freknurnar hennar sjáist,
og Ace Ventura 2 er alltaf í sjónvarp-
inu hjá henni og henni líður vel og
vakir yfir mér og öðrum.
Við tvær vorum saman í hálfgerðu
félagi, kölluðum okkur lúðana, okkur
leið líka oft eins og lúðum þegar við
vorum saman því okkur tókst að
gera venjulega hluti hlægilega
fáránlega.
Þegar gulir bílar keyrðu framhjá
okkur kýldi hún mig alltaf í öxlina og
kallaði mig svo aumingja, í góðu af
því að ég kvartaði yfir því hvað hún
kýldi fast. Svo þegar strætó keyrði
framhjá kýldi ég Höllu í öxlina til
baka en hún horfði á mig stórum
hneykslunaraugum og sagði að
strætó væri ekki tekinn með! Svo var
hlegið. Aldrei datt mér í hug að það
væri hægt að sakna þess að vera með
marbletti.
Samskipti okkar enduðu alltaf á
hlátursköstum og gleði og þannig
munu samskipti okkar byrja á ný
þegar við hittumst aftur, þegar minn
tími kemur.
Ég á óendanlega margar góðar
minningar um Hölluna mína og dýr-
mæta vináttu okkar en núna geymi
ég hverja einustu minningu í hjart-
anu mínu, þar sem Halla sefur nú.
Er ég vissi að þú værir farin varð
heimurinn allur svartur, mér fannst
ég vera tóm og vildi fá þig alla aftur.
Ég veit að þú ert á betri stað í þín-
um eigin heimi, þú ert skærasta
Síðan fyrst ég sá þig hér
sólskin þarf ég minna.
Gegnum lífið lýsir mér
ljósið augna þinna.
(Káinn.)
Takk fyrir allar okkar
stundir, elsku Halla mín.
Þinn
Jón.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Elsku Margrét, Ásgeir og
Unnar, við biðjum almáttug-
an Guð að leiða ykkur og
styrkja í þessari miklu sorg.
Ykkar
Guðrún Katrín og
Helga Sandholt.
HINSTA KVEÐJA