Morgunblaðið - 28.05.2006, Side 32

32 SUNNUDAGUR 28. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Í hvammi austur undir Ber-serkjahrauni skolar FriðfinnurNíelsson af sex fallegum bleikj-um í Þórsá og leggur þær í
grasið. „Þetta er afrakstur eins
klukkutíma,“ segir hann og fer að
taka sundur stöngina. Friðfinnur
býr á Grundarfirði, er kokkur á báti
og nú er báturinn í slipp. Friðfinnur
hefur notað tækifærið og veitt dag-
lega í Hraunsfirðinum. Tólf í gær,
sex í dag. „Hann tók blóðorm og
nymfur, helst nymfur með rauðum
rassi. Það virtist skipta máli,“ segir
hann hlæjandi.
Þeir sem þekkja til veiðinnar í
Hraunsfirði á norðanverðu Snæfells-
nesi nota gjarnan hástemmd lýsing-
arorð um veiðina og umhverfið. Á
sínum tíma var stíflað milli hraun-
kantsins og Gjafamúla og þarna var
umfangsmikið fiskeldi – leifar þess
eru kvíar á bakkanum að vestan og
stíflan. Mikið er af fiski í vatninu,
sjóbleikja og urriði.
Ég er að koma að vatninu í fyrsta
sinn, hef ekið slóða meðfram hraun-
inu og er að ganga síðasta spölinn
meðfram hraunkantinum þegar ég
rekst á Friðfinn. Hann er á heima-
velli í Hraunsfirði.
„Fiskurinn var mun stærri í vatn-
inu fyrir nokkrum árum, þótt hann
sé alls ekki slæmur í dag. En þá setti
maður í alvöru bleikjur. Í víkinni
sem þú kemur fyrst í,“ hann bendir
yfir hraunið, „þar var oft stór fiskur.
Og við hraunröndina er oft von á
urriða, á dýpinu. Svo veiddist þó-
nokkuð af laxi í fyrra, niðri við stíflu.
Hann tók orminn. Ég veit bara til
þess að einn lax hafi veiðst þar á
flugu í fyrra. Ég hafði ekki tíma til
að reyna við laxinn þá, vil frekar fá
marga fiska.“ Hann brosir þegar
hann er beðinn að gefa dæmi um
aflabrögðin. „Ég er búinn að veiða
vel í vor en veiddi allsvakalega í
fyrra. Það er engin lygi. Uppfrá í
botni fjarðarins, við ána, þar var
mökkur af fiski í svona þrjár vikur.
Það var í júlí, hann var gríðargóður.
Maður gat fengið fisk alls staðar en
einu sinni skrapp ég innst í fjörðinn,
í tvo og hálfan tíma, og fékk 54
stykki. Í hverju einasta kasti var
fiskur á. Ég hengdi poka utan á
veiðijakkann undir fiskinn; svo
veiddi ég þangað til ég kiknaði í
hnjáliðunum! Það eina vonda við að
veiða þarna er að maður sekkur mik-
ið í leðju; þarna var gras áður en var
stíflað. Þetta vatn er magnað – þú
átt eftir að sjá víkurnar í hrauninu.“
Og ekki fer á milli mála að það er
gjöfult svæði.
Tekur allan andskotann
Friðfinnur segir fólki koma á
óvart hvað Hraunsfjörðurinn er
stór. „Það er heljarinnar yfirferð ef
þú ætlar að fara um allt vatnið. Og
víða kemstu ekki að á bíl.“
Á vorin veiðir hann við hraunkant-
inn að austanverðu en færir sig svo
inn dalinn þegar líður á sumarið, þar
sem áin rennur út í vatnið. „Bleikjan
leitar þangað, eftir æti og til að kæla
sig. Hún getur verið í torfum.
Í fyrra veiddi ég mikið á mjög litl-
ar nymfur. Hún var mikið í rauðu, í
yfirborðinu. Ég veiði ekki mikið á
þurrflugu en hún tók þetta hjá mér.
Stundum höfum við veitt hér fram
á nótt. Einu sinni eftir að tók að
skyggja verulega var ég þarna
innfrá með frænda mínum, sem er
þrælvanur skratti. Þegar tökunum
fór að fækka skipti hann um flugu og
setti undir eina gula með vængjum,
þá fór hún að taka aftur, eins og
skot. Bleikjan er dyntótt, en þegar
það er svona mökkur af henni þá
tekur hún allan andskotann.“
Friðfinnur fór fyrst í Hrauns-
fjörðinn í vor fyrir þremur vikum, í
apríl veiddi hann í Lárósi. „Hann
hélt manni við efnið,“ segir hann.
„Stundum fékk maður einn og einn,
svo fór fiskurinn að hrúgast inn.
Ég hef alltaf veitt en svo heltók
fluguveiðin mig. Þetta er magnað-
asta veiðiverkfæri sem maður getur
komist í,“ segir Friðfinnur fullur
aðdáunar á fluguveiðinni. „Það er
stór munur að veiða eftir að maður
hætti að nota spún og maðk og þetta
dótarí. Þetta heltekur mann – er al-
veg sjúklegt!“
Hann stundar vötnin á norð-
anverðu Snæfellsnesi af kappi, fer
líka í Baulárvallavatn og Hrauns-
fjarðarvatn; öll þessi vötn eru á
Veiðikortinu sem hann segir frá-
bæra nýjung. „Þarna uppfrá er gríð-
ar skemmtilegur urriði, þegar hann
STANGVEIÐI | Á BLEIKJUMIÐUM Í HRAUNSFIRÐI Á SNÆFELLSNESI
Veiddi þar til
ég kiknaði í
hnjáliðunum
Morgunblaðið/Einar Falur
Veitt af steini við hraunkantinn. Arnar Hreiðarsson dregur línuna rólega inn.
Eftir Einar Fal Ingólfsson
efi@mbl.is