Morgunblaðið - 28.05.2006, Blaðsíða 48

48 SUNNUDAGUR 28. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Okkar ástkæri,
ÓLAFUR HAUKUR METÚSALEMSSON,
Mánatúni 2,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 17. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Hjartans þakkir til lækna og alls starfsfólks deildar
11E, sem og göngudeildar, fyrir frábæra um-
önnun.
Ennfremur biðjum við góðan guð að blessa starf hjúkrunarþjónustunnar
Karitasar.
Þökkum öllum sem hafa hjálpað okkur og stutt á erfiðum tímum.
Svava Þórðardóttir,
börn, stjúpbörn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
BJÖRK ARNGRÍMSDÓTTIR,
Kirkjuteigi 19,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Laugarneskirkju þriðjudag-
inn 30. maí nk. kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hennar er bent á Styrkarfélag krabbameinssjúkra barna.
Guðjón K. Þorsteinsson,
Hafdís Guðjónsdóttir, Þór Bragason,
Sævar Guðjónsson,
Helga Sjöfn Guðjónsdóttir, Steingrímur Þorvaldsson,
Rannveig Guðjónsdóttir, Þórður Bogason,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær systir okkar,
SIGRÍÐUR M. STEPHENSEN
hjúkrunarkona,
Sólheimum 27,
Reykjavík,
lést á Landspítala Fossvogi miðvikudaginn
24. maí.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju fimmtudaginn
1. júní kl. 13.00.
Steinunn M. Stephensen,
Guðrún Magnúsdóttir Stephensen
og fjölskylda.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÞORSTEINN ÞORSTEINSSON,
Guðrúnargötu 4,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 21. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Hulda Jónsdóttir,
Geir Jón Þorsteinsson, Emma Ottósdóttir,
Hallur Þorsteinsson, Þóra Lovísa Friðleifsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Granítlegsteinar
og
fylgihlutir
Legsteinasala Suðurnesja, s. 421 3124
✝ Ólafur HaukurMetúsalemsson
fæddist á Skeggja-
stöðum á Jökuldal
23. júlí 1926. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
hinn 17. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Sigur-
björg Regína Guð-
mundsdóttir frá
Hauksstöðum á Jök-
uldal, f. 5. septem-
ber 1885, d. 22.
ágúst 1935, og
Metúsalem Sigfússon frá Snjó-
holti í Eiðaþinghá, f. 11. desember
1882, d. 25. maí 1959.
Ólafur fluttist með foreldrum
sínum til Seyðisfjarðar 1928 og
ólst þar upp sín unglingsár. Hann
fluttist ungur að árum til Reykja-
víkur og stundaði þar ýmsa al-
menna vinnu og vann um tíma við
múrverk. Hans aðalstarfsvett-
vangur varð síðan
hjá Hinu íslenska
steinolíuhlutafélagi,
og síðar hjá Olíufé-
laginu hf. í hartnær
fimmtíu ár, en þar
vann hann lengst af
sem verkstjóri í
birgðastöð Olíufé-
lagsins á Gelgju-
tanga, þar til hann
lét af störfum fyrir
aldurs sakir.
Ólalfur var tví-
kvæntur. Fyrri
kona hans var María
Svana Bjarnadóttir, f. 7. júní 1930,
d. 1. ágúst 1971. Með henni átti
hann fimm börn. Síðari kona hans
er Svava Magnea Þórðardóttir, f.
24. ágúst 1929. Fyrri maður henn-
ar var Stefán Magnússon, flug-
stjóri, f. 26. ágúst 1926, d. 18.
mars 1963, og áttu þau þrjú börn.
Útför Ólafs var gerð hinn 24.
maí – í kyrrþey að ósk hins látna.
Nú er komið að kveðjustund, þeg-
ar við kveðjum stjúpa, tengdaföður
og afa.
Við systkinin vorum orðin stálpuð
þegar Óli kom inn í líf okkar þegar
þau mamma giftust árið 1974. Óli
var mikið snyrtimenni og ein af
fyrstu minningunum um hann var
hvað Chevrolettinn hans, módel 56
var alltaf stífbónaður og flottur.
Einnig kom fljótt í ljós mikil hjálp-
semi hans því alltaf var hann boðinn
og búinn að aðstoða okkur ef eitt-
hvað þurfti að gera þegar við vorum
að eignast húsnæði og setja það í
stand.
Þau mamma höfðu mjög gaman af
að ferðast hin síðari ár og fóru ótal
ferðir til Spánar þar sem þau nutu
sólar og hita. Óli hafði mikið dálæti á
íslenskum mat og vildi helst hafa
kartöflur og sósu með öllum mat, og
fannst meira varið í það en einhverja
útlenda rétti, þannig að alltaf tóku
þau með sér fisk og saltkjöt í þessar
ferðir.
Að ferðalokum þökkum við fyrir
allt og allt. Hvíl í friði.
Halla, Óli og börn.
Elsku fósturpabbi, tengdapabbi
og afi.
Það var erfitt að ná ekki heim áð-
ur en þú kvaddir þennan heim, en
svona er lífið. Nú streyma fram
minningar þó svo að við að við ætt-
um ekki mikinn tíma saman á Ís-
landi sökum vinnu minnar í Lux-
embourg. Þið hjónin komuð með
mér í ferð í byrjun sjöunda áratug-
arins og var farið til Colombo á
Ceylon, Singapore, Fillipseyja,
Hong Kong og Pakistan. Aðra ferð
fórum við til Dubai ásamt bróður og
mágkonu og nutum sólar í viku.
Nokkrum sinnum komuð þið til okk-
ar í Luxembourg og við það tækifæri
nutuð þið þess að hitta vini ykkar
sem bjuggu þar. Þú varst mjög dug-
legur við að hjálpa þínum nánustu
þegar að húsbyggingum kom og
held ég að við öll höfum notið þinnar
frábæru nákvæmni og verksvits
þegar að við stóðum í svoleiðis fram-
kvæmdum. Agnes mín og systir
hennar nutu einnig vinnu þinnar við
flísalagningar og málun á gluggum í
íbúð þeirra í Miðtúni og þakka þær
þá miklu aðstoð. Þegar átti að mála
glugga þá varst þú boðinn og búinn í
það vegna þess að þegar þú varst
búinn með þá voru gamlir gluggar
orðnir að nýjum. Og einnig þegar við
Agnes keyptum okkar hús í Kirkju-
stétt og Sigurjón naut þess að vera
með afa sínum í þau skiptin. Margar
ferðirnar áttir þú upp í sumarbústað
okkar bræðra og var þá flísalagt,
parketlagt eða fúavarið.
Stefán og Fionn báðu mig fyrir
kveðjur til þín og þykir þeim leitt að
geta ekki fylgt þér síðasta spölinn,
en Stebbi er við kvikmyndastörf í
Írlandi og Fionn var að fara til
Ekvador í þrjá mánuði til undirbún-
ings lokaritgerðar fyrir masterinn.
Þú getur treyst því að við pössum
upp á mömmu í framtíðinni.
Við Agnes, Stefán, Fionn og Sig-
urjón Örn vonum að þér líði betur í
hinum nýju heimkynnum og kveðj-
um þig með söknuði.
Magnús.
Öll erum við þess meðvitandi að sá
dagur kemur að við munum kveðja
þennan heim og nú er það Óli vinur
minn og nágranni til margra ára
sem orðið hefur að lúta í lægra haldi
í baráttu við óvæginn sjúkdóm og
kvatt okkur allt of fljótt, það var svo
margt sem hann átti eftir ógert með
okkur.
Óli var ekkjumaður þegar hann
kom inn í fjölskylduna okkar árið
1974, þegar hann kvæntist Svövu
mágkonu minni sem þá hafði verið
ekkja í 11 ár. Hann flutti til okkar í
Hjálmholt 8, en þar höfðu fjölskylda
mín og Svövu búið hvor á sinni hæð-
inni frá því að við byggðum saman
Hjálmholt 8 árið 1964.
Ég kannaðist nokkuð við Óla, þar
sem hann var starfsmaður hjá Olíu-
félaginu og vann undir verkstjórn
Þorleifs tengdaföður míns og vissi
að þar fór mikill sómamaður sem
hægt var að treysta. Hann var um
margt einstakur maður, heilsteypt-
ur persónuleiki, háttvís í framkomu,
hlýr í viðmóti , ljúfur maður og sér-
staklega snyrtilegur í allri um-
gengni. Hann kom sér strax vel við
alla í fjölskyldu okkar Binnu og sér-
staklega var hann notalegur við
börnin okkar eins og draga má af því
að þegar Jói okkar var smápatti
sagði hann einhverju sinni við
frænku sina: „Mikið erum við nú
heppin með hann Óla, hann bakar
svo góða snúða.“
Með okkur tókst strax náin vin-
átta og mjög gott samstarf um
marga hluti og þá ekki síst um við-
hald á húsinu okkar og var þar oft
tekið rösklega til hendinni þegar
eitthvað þurfti að lagfæra og unnum
við saman að öllu viðhaldi hússins
bæði utan og innan öll þau tæplega
30 ár sem við bjuggum þar saman.
Óli var einkar lagtækur og vandvirk-
ur og kom það sér oft vel í samstarf-
inu því að honum fannst stundum að
ég færi helst til hratt yfir og mætti
vanda mig betur, en við gengum í
hvað sem var, hvort heldur var að
mála, gera við múr, leggja flísar eða
parket.
Það var ekki nóg með að við tækj-
um til hendinni við okkar eigið hús
og íbúðir, en þess utan hjálpuðum
við börnunum okkar og mörgum
kunningjum um margt handarvikið
og stóð aldrei á Óla að ljá hönd að
hvaða verkefni sem var.
Hann var fastur fyrir, heiðarlegur
og trúr í öllum samskiptum, velvilj-
aður og varkár í sínum málflutningi,
orðum hans máti treysta betur en
mörgum skrifuðum samningi.
Óli var athugull og vandaður verk-
maður og vann öll sín störf af ein-
stakri samviskusemi og trúmennsku
hvort sem um var að ræða stór eða
smá verkefni. Hann var nærgætinn
við samstarfsmenn sína, sem oft
komu frá mismunandi aðstæðum í
þjóðfélaginu, og sérstaklega trúr
sínum vinnuveitanda sem sjá má af
því að hann vann raunverulega hjá
sama fyrirtækinu H.Í.S. og Olíufé-
laginu hf. í hartnær fimmtíu ár.
Nú er Óli vinur minn allur. Þegar
hann er horfinn af sjónarsviðinu er-
um við öll sem næst honum stóðum
fátækari og söknum góðs félaga og
vinar. Nú verða ekki farnar fleiri
ferðir til sólarlanda með Svövu og
Óla, en um langt árabil fórum við
hjónin með þeim í slíkar ferðir til
mikillar ánægju fyrir okkur öll.
Á bak við fátæklegan búning þess-
ara kveðjuorða minna eru duldar
hugsanir og tilfinningar sem ekki er
auðvelt að setja á blað, en eftir lifir
minningin um góðan dreng, sem í
raunveruleikanum var ekki mjög
mannblendinn. Hann tranaði sér
hvergi fram en var traustur vinur
vina sinna, var einstaklega hjálp-
samur og tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd, ef eitthvað bjátaði á og hægt
var að laga.
Elsku Svava mín, við Binna send-
um þér og fjölskyldu þinni, svo og
fjölskyldu Óla okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Guð gefi ykkur
styrk og huggun á sorgarstundu.
Jón Þór Jóhannsson.
17. maí var mikill sorgardagur í
mínu lífi, þegar elsku afi minn og
nafni fór til betri heima, maður af
guðsnáð, sem alla tíð studdi mig og
stóð við bakið á mér. Mínar fyrstu
minningar eru úr Hjálmholtinu þeg-
ar ég þriggja ára snáði sat á þríhjóli
mínu í innkeyrslunni og beið eftir að
afi kæmi heim úr vinnunni. Um helg-
ar eftir vinnu í garðinum þegar við
settumst undir suðurvegg og drukk-
um límonaði eins og hann kallaði
það. Að fá að fara í vinnua til afa og
sitja með honum á lyftara var æv-
intýri. Undanfarið hef ég horft á
myndina þar sem afi brosir sínu blíð-
asta með mig í fanginu í skírnar-
kjólnum og tárin streyma niður
kinnarnar. Mér verður líka hugsað
til þess tíma er ég var eldri og fór að
vinna undir hans stjórn. Það var
mjög gefandi og lærdómsríkur tími
fyrir mig og hvernig manni var tekið
sem höfðingja í hvert sinn sem mað-
ur heimsótti afa og ömmu í Hjálm-
holtið og síðar í Mánatúnið. Veröldin
er fátækari án þín, elsku afi minn.
Ólafur Haukur Atlason.
Elsku afi. Nú hefur þú kvatt okk-
ur. Eftir stutta en erfiða baráttu
ertu kominn til ömmu sem hefur
beðið eftir þér svo lengi.
ÓLAFUR HAUKUR
METÚSALEMSSON