Morgunblaðið - 12.11.2006, Qupperneq 29

ekki létt verk en það hjálpar að ég
tala norsku,“ segir Hauke en hann
kenndi um árabil við háskólann í
Tromsø. „Svo á málfræðin margt
sameiginlegt með þýskunni. Ég er
kominn með fjöldann allan af ís-
lenskum bókum og svo les ég dag-
blöðin og hlusta mikið á útvarpið.
Þetta er allt í áttina og ég er farinn
að skilja fréttir og veðurfréttir ágæt-
lega.“
Hvað finnst þér mest spennandi
við Ísland og íslenska menningu?
„Ætli það sé ekki sú staðreynd að
„gamla hugarfarið“, ef svo má segja,
hefur varðveist mjög vel hérna. Evr-
ópsk menning flæddi á sínum tíma
yfir Norðurlöndin en Ísland virðist
hafa sloppið að verulegu leyti. Hér
sér maður inn í fortíðina. Þess vegna
knýtist ég Ísland svo sterkum bönd-
um. Mér er vitaskuld ljóst að margt
hefur breyst frá tímum víkinganna
en samt hefur óvenju margt varð-
veist. Tökum bara Íslendingasög-
urnar sem dæmi. Það eru dásam-
legar bókmenntir. Ég er til dæmis
alveg gagntekinn af Njálssögu og
get ekki beðið eftir því að lesa hana í
vetur meðan veðrið lemur skútuna.“
Hverju hefur þetta skilað Íslend-
ingum?
„Miklu. Ég er til dæmis sann-
færður um að velgengni ykkar í dag
byggist á þessari arfleifð. Þið eruð
vel gefin, þrautseig og vel menntuð
þjóð og kunnið skil á ótrúlegustu
hlutum. Ég vildi að ég gæti sagt það
sama um Þjóðverja.“
Hefur siglt í aldarfjórðung
Mér skilst að þú hafir farið túr á
togara um daginn?
„Já, ég fékk að fara með í átta
daga róður í sumar og það var mjög
skemmtilegt. Ég stefni að því að fara
aftur í desember eða janúar þegar
veturinn er í algleymingi. Það er góð
tilfinning að vera um borð í skipi og
bera ekki hina minnstu ábyrgð.“
Þú ert greinilega staðráðinn í að
láta höfuðskepnurnar herða þig.
„Þar hittirðu naglann á höfuðið.
Íslenska þjóðin hefur um aldir búið
við erfið skilyrði hér á norðurhjara
veraldar. Það er til lítils að vera hér
ef ég kynnist ekki almennilegu ís-
lensku vetrarveðri af eigin raun.“
Hvenær byrjaðirðu að sigla?
„Það er um aldarfjórðungur síð-
an,“ segir Hauke og færist nú allur í
aukana. Skellir flennistóru landa-
korti á borðið fyrir framan okkur og
bendir í ýmsar áttir. „Ég hef siglt
vítt og breitt um norðurhöf. Með-
fram Noregsströndum, til Svalbarða,
Færeyja og umhverfis Ísland. Ég
reyndi einu sinni að sigla til Græn-
lands en varð frá að hverfa vegna
veðurs. Vonandi kemst ég alla leið
síðar. Svo sigldi ég í kjölfar víking-
anna til Vínlands árið 1991. Þegar
þangað var komið tók ég glottandi á
móti Kólumbusarliðinu og tilkynnti
því að því miður væri það ekki fyrst.
Menn störðu á mig.“
Þú varst um tíma á ísnum á Sval-
barða, ekki satt?
„Jú, ég var þar í tvígang við rann-
sóknir á hafís í þrettán mánuði í
hvort skipti. Í fyrra skiptið var ég
einn á ferð og bjó um borð í skútunni
en í seinna skiptið fór aðstoðarkona
með mér. Þá bjuggum við í litlum
kofa. Hún heitir Marie Tiècke og er
bókasafnsfræðingur. Við þekktumst
ekkert áður en þetta gekk vel, við er-
um ágætisvinir í dag. Marie var
meira að segja að velta því fyrir sér
að koma með mér til Íslands í sumar.
Af því gat hins vegar ekki orðið enda
er hún ekki komin á eftirlaun eins og
ég og varð að vinna fyrir salti í graut-
inn. Annars þori ég varla að segja
nokkrum manni hér frá því að ég sé
kominn á eftirlaun, rétt sextugur
maðurinn, en mér skilst að Íslend-
ingar vinni upp til hópa fram til átt-
ræðs,“ segir Hauke hlæjandi en þess
má geta að hann hefur ritað bók þar
sem hann gerir grein fyrir dvöl sinni
á Svalbarða í máli og myndum.
Hvað segir fjölskylda þín um þetta
flandur, þú átt börn, er það ekki?
„Ég á þrjú uppkomin börn og tíu
barnabörn. Þau hafa stutt vel við
bakið á mér gegnum tíðina og sýna
þessu skilning. Sonur minn, Ole, er
líka mikill áhugamaður um Ísland en
hann nam eðlisfræði á sínum tíma við
Háskóla Íslands. Það er alltaf erfitt
að vera lengi fjarri sínum nánustu og
auðvitað sakna ég barna minna og
barnabarna, einkum þegar ég sé öll
litlu börnin á hlaupum hérna á Seyð-
isfirði. En við erum í góðu sambandi
og ég sendi þeim myndbands-
upptöku héðan á dögunum sem þau
voru víst agndofa yfir. Síðan á ég
örugglega eftir að skreppa heim í
tvær eða þrjár vikur í janúar til að
spilla barnabörnunum aðeins.“
Fjölskylduvænt samfélag
Finnst þér fjölskyldan í hávegum
höfð á Íslandi?
„Svo sannarlega. Ég sé ekki betur
en Ísland sé mjög fjölskylduvænt
samfélag. Hér ann fólk börnum sín-
um og fjölskyldu. Það er til eft-
irbreytni. Ég held að þetta eigi eink-
um og sérílagi við úti á landi en
óttast að farið sé að síga á ógæfuhlið-
ina í Reykjavík. Þar er hraðinn orð-
inn svo mikill og neysluhyggjan að
ná tökum á fólki. Er hamingjan bara
fólgin í bílum og peningum?“
Ætlarðu að skrifa um dvöl þína á
Íslandi?
„Það kemur vel til greina. Kannski
skrifa ég bók sem verður mótvægi
við alla stöðluðu kynningarbækl-
ingana sem segja þegar öllu er á
botninn hvolft ekki nokkurn skap-
aðan hlut. Það er altént verðugt
verkefni.“
Hvert er svo förinni heitið þegar
þú yfirgefur Seyðisfjörð?
„Því get ég ekki svarað á þessari
stundu. Nú er ég hér og hugsa ekki
um annað á meðan. Það er að mínu
viti affarasælast að einbeita sér að
líðandi stund, maður veit aldrei hvað
morgundagurinn ber í skauti sér.“
orri@mbl.is
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2006 29

 
 

     

 



                  !"  
 # $ %&  
 # &  ' $    '()  '()   *      $ +    ,  -./ Sængurfataverslun, Glæsibæ
Sími 552 0978
www.damask.is
Opið mán.-fös. kl. 10-18, lau. kl. 10-16.
Nýjar vörur
Fáðu fréttirnar
sendar í símann þinn