Morgunblaðið - 12.11.2006, Síða 61

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2006 61
MINNINGAR
✝ Jóhann Haralds-son fæddist í
Reykjavík 11. októ-
ber 1965. Hann lést
af slysförum 26.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Haraldur Eldon
Logason múr-
arameistari, f. í
Reykjavík 1. júní
1938 og Kristjana
Ragnarsdóttir
hjúkrunarfræð-
ingur, f. í Reykjavík
16. júlí 1937. Systk-
ini Jóhanns eru Ragnar Kristján,
f. 8. maí 1960, d. 3. mars 1961, El-
ín Jóna, f. 8. nóvember 1961,
Ragnar Eldon vélfræðingur, f. 5.
júní 1963, kvæntur Móeiði Helga-
dóttur myndlistarmanni, f. 3.
mars 1976, sonur þeirra er Óðinn
Eldon, f. 6. janúar 1999. Sonur
Ragnars og Elsu Arnfriðsdóttur,
f. 27. nóvember
1966, er Hörður
Þór, f. 28. janúar
1983, sambýliskona
María Kristjáns-
dóttir, f. 15. apríl
1985, sonur þeirra
er Aron Þór, f. 5.
ágúst 2006. Hálf-
bróðir Jóhanns er
Björn Helgi Har-
aldsson vélstjóri, f.
26. nóvember 1957.
Jóhann starfaði við
Holtakjúklingabúið,
Rafveitu Selfoss, Sól
hf. og lærði rafeindavirkjun og
vann hjá Brimrún í u.þ.b. 8 ár, síð-
an hjá Árvirkjanum á Selfossi. Jó-
hann bjó í foreldrahúsum síðustu
árin.
Jóhann var jarðsunginn frá
Fossvogskapellu 7. nóvember í
kyrrþey.
Það eru bara góðar minningar,
sem ég á um Jóa frænda minn. Sú
fyrsta þegar ég leit á hann í fyrsta
skipti nýfæddan, fallegan lítinn
frænda í gegnum gler á Fæðing-
ardeild Reykjavíkur.
Úti var svalt en inni á deildinni
var sérstök mjúk, hlýleg birta, sem
ég man svo vel. Ég var svo stolt.
Jói var vel gefinn, ljúfur og góður
drengur, ákveðinn með stórt skap
en alltaf stutt í brosið og í röddinni
var bjartur gleðitónn, hann var
yngstur af systkinum sínum. Fyrstu
sjö árin bjó hann í næsta húsi við
ömmu, afa og mig og voru ófáar
ferðir farnar á milli húsa á Freyju-
götu 42 og 44.
Alltaf þegar Jói kom var tekið á
móti honum með orðunum „sæll Jói
minn“. Stundum fóru afi og amma
með hann í bíltúr á Skodanum og Jói
fór í hanskahólfið hjá afa og fékk að
velja sér brjóstsykurmola því Skodi
flotti spýtti gotti. Þegar Jói var sjö
ára flutti hann ásamt fjölskyldu
sinni til Selfoss.
Þá fóru ævintýrin að gerast. Sér
herbergi, grúsk og tilraunir af ýmsu
tagi.
Svo kom að því að Jói breyttist í
ungling og ungan, myndarlegan
mann.
Hann las sér til, kannaði og próf-
aði alla hluti. Uppátækin voru marg-
vísleg.
Frænku þótti stundum alveg nóg
um en hann talaði mig til ef ég var
eitthvað að reyna að segja og reyndi
að útskýra þetta og hitt sem ég
skildi kannski ekki alveg, enda
fannst mér það ekki skipta máli
hvort ég skildi eða ekki. Eiginlega
fannst mér hann svo klár og að aðal-
atriðið væri að hann skildi það sem
hann var að fást við.
Hann vissi mikið um himingeim-
inn, tunglin og stjörnurnar og að
mér fannst eiginlega allt. Mikill
skilningur og jákvæðni ríkti í fjöl-
skyldu hans á allt sem hann tók sér
fyrir hendur.
Svo var farið í leiðangra, útivist, á
skíði, skellinöðrur og svo mótorhjól.
En því miður lenti Jói í mjög alvar-
legu mótorhjólaslysi. Engin uppgjöf
var til og ekki voru höfð mörg orð
um erfiðleikana, en ásamt bróður
sínum Ragga og pabba sínum, en
þeir voru einstaklega samrýmdir og
góðir félagar og voru mikið saman,
var farið í að lesa sér til, hanna og
smíða svifnökkva, sigla á Ölfusá, og
hlaupa með svifdreka upp á fjall, og
allt lék þetta í höndum hans, hversu
ævintýralegt sem það leit út fyrir að
vera.
Svo tölvurnar, tölvan var tekin og
krufin og sett saman aftur til þess
að læra á hvernig allt virkaði. Svo
var lært á forritin og duglegur var
hann.
Jói lærði líka rafeindavirkjun. Og
ekki var það sjaldan sem hann
mætti á Sævanginn og gerði við
skellinöðrur sona minna.
Jói hafði gaman af því að ferðast
bæði hérlendis og erlendis.
Þá var komið að því að læra fall-
hlífarstökk og fór hann til Ameríku
til að læra það. En eftir það nám
varð einhver ógæfa, frændi minn
dró sig einhvern veginn að hluta til
út úr samfélaginu og átti oft erfitt,
en góðir foreldrar hans vernduðu
hann og veittu honum athvarf,
studdu hann eins og hægt var.
Jóa virtist líða betur upp á síð-
kastið, var glaður og bjartsýnn og
ætlaði að halda áfram í skólanum, en
honum hafði gengið vel í náminu á
fyrra ári. Ragnar bróðir hans var
búinn að smíða sér flugvél og Jói bú-
inn að fara í flugferðir með honum.
En örlögum sínum fær enginn
ráðið. Elsku frændi minn sofnaði á
mjúkri en kaldri sæng móður nátt-
úru.
Ég óska þess að allir englarnir,
sem sátu saman í hring yfir sæng-
inni hans, fylgi honum um himin-
geiminn, til stjarnanna, til Guðs.
Minningin er ljúf og einlæga bros-
ið hans geymt.
Fjölskylda mín þakkar frænda
mínum samveruna.
Ingibjörg Eldon Logadóttir.
Þær sorglegu fréttir bárust 30.
október síðastliðinn að frændi minn
Jóhann Haraldsson hefði orðið úti á
Nesjavallaleið eftir að hafa fest bíl
sinn og ætlað gangandi til byggða.
Hugurinn leitar til bernskuár-
anna það var alltaf mikið tilhlökk-
unarefni að fara í heimsókn til Halla
og Jönu og leika við frændsystkin
mín. Það voru mikil ævintýri og
margt skemmtilegt brallað. Þær
björtu minningar lýsa hugann þegar
svona hræðilegt slys á sér stað. Jói
átti gott með að læra og allt sem við-
kom rafmagni lá vel fyrir honum og
starfaði hann nokkuð á því sviði.
Hann hafði mikinn áhuga á flugi og
lagði hann stund á fallhlífarstökk
bæði heima og erlendis við góðan
orðstír. Hann var óhræddur að
kanna nýjar lendur og batt skó-
þveng sinn öðruvísi en margir aðrir.
Minningin um góðan dreng og gleði
æskuárana lifir. Með þakklæti fyrir
góðar stundir kveð ég þig, kæri Jói.
Elsku Halli, Jana og fjölskylda,
okkar innilegustu samúð.
Guð gefi ykkur styrk.
Karl Rúnar og fjölskylda.
Jóhann Haraldsson bjargferðum í ókunn fuglabjörgog höfðum uppi miklar ráðagerðir
þar um. Ekki varð þó mikið úr
þeim ætlunum því haustið 1977 dó
Sigmundur bróðir minn langt um
aldur fram, fékk hjartaáfall ný-
kominn til vinnu að morgunlagi.
Kristín stóð þá ein uppi með tvö
ung börn en eldri synir þeirra
Sigmundar, Björn og Stefán,
orðnir nokkuð stálpaðir og Þor-
steinn, elsti sonur hennar, farinn
að búa. Á næstu árum vann hún
lengst af á næturvöktum á dval-
arheimili aldraðra á Ási í Hvera-
gerði og sinnti búi og börnum á
frívöktunum. Kom sér þá vel hinn
einstaki dugnaður hennar að
hverju sem hún gekk og alltaf var
jafngaman að koma til hennar og
barnanna í Hveragerði og Kristín
jafnan með spaugsyrði á vörum. Á
heimili hennar ríkti ætíð sama
snyrtimennskan, sama hvað hún
hafði mikið að gera.
Síðustu árin hefur Kristín orðið
að glíma við þá sjúkdóma sem að
lokum báru hana ofurliði en bug-
uðu þó í engu skap hennar og
vilja til að standa bein í mót-
viðrum lífsins og enn sem fyrr var
stutt í gamanyrði og hárbeittar
athugasemdir um menn og mál-
efni og þá ekki síst um það sem
henni þótti miður fara í lands-
stjórninni.
Þegar ég kveð Kristínu mág-
konu mína og rifja upp okkar
góðu kynni og glaðar stundir þá
er mér efst í hug hversu óvílin
hún var að hverju sem hún gekk
og lét sér fátt í augum vaxa. Hún
var glæsileg kona og glaðsinni
hennar og gamansemi gerðu
manni jafnan létt í sinni. Börnum
hennar, barnabörnum, vanda-
mönnum öðrum og vinum sendi ég
samúðarkveðjur.
Kristján
Eiríksson.
✝ Rósa Hall-grímsdóttir
fæddist á Sauð-
árkróki 4. sept-
ember 1935. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Austur-
lands á Seyðisfirði
27. október síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Hall-
grímur Konráðsson
verkamaður, f. í
Húnavatnssýslu 13.
apríl 1908, d. 12.
október 1988, og
Ingibjörg Pálsdóttir húsfreyja,
f. á Herjólfsstöðum í Skef-
ilsstaðahr. í Skag. 22. mars
1915. Systkini Rósu eru Páll, f.
1932, Nanna Regína, f. 1934,
1965, Brynhildur, f. 11. febrúar
1966, d. 17. febrúar 1971, Val-
gerður, f. 28. mars 1967, og
Fanný Rósa, f. 25. júlí 1974.
Barnabörnin fimm eru Sigurður
Bjarni, Guðjón Bjarni, Ágúst
Már, Brynhildur Hrund og
Hjörtur Magni. Langömmu-
barnið er Ingibjörg Erla.
Rósa og Bjarni bjuggu allan
sinn búskap á Hornafirði, lengst
af í Miðtúni 13. Þegar börnin
byrjuðu að koma í heiminn
helgaði Rósa sig heimilinu. Þeg-
ar þau voru komin á legg fór
hún út á vinnumarkaðinn og
vann lengst af við fiskvinnslu.
Seinustu árin bjó hún við
heilsuleysi og dvaldi annað
slagið á Heilbrigðisstofnun
Austurlands á Seyðisfirði þar
sem hún fékk góða umönnun og
hjúkrun. Útför Rósu var gerð
frá Hafnarkirkju 6. nóvember
sl.
Ágústa Aðalheiður,
f. 1937, d. 1989,
Konný Sigurlína, f.
1939, Jóhanna
Lovísa, f. 1944,
Konráð, f. 1951, og
Hallgrímur Ingi, f.
1953.
Hinn 1. janúar
1955 giftist Rósa
Bjarna Henrikssyni
málara, f. 9. maí
1927, d. 29. sept-
ember 1989. Börn
Rósu og Bjarna eru
Henrik Stefán, f. 1.
apríl 1954, Friðrik, f. 9. apríl
1955, Ingibjörg, f. 24. júní 1956,
gift Sigurði Jóhannssyni, f. 21.
mars 1954, Brynhildur, f. 14.
mars 1963, d. 16. desember
Elsku móðir mín er látin. Mig
langar að minnast hennar með
nokkrum orðum.
Ég mun aldrei gleyma þér
elsku mamma. Ég á margar kær-
ar minningar úr Miðtúninu og svo
seinna Sandbakkanum. Ég man
hvað þér þótti gaman að vinna í
garðinum heima í Miðtúninu og
hvað þú lagðir mikla alúð í hann.
Ég man þegar þú sast með
handavinnuna þína í hæginda-
stólnum hans pabba og ég við
fætur þína að fylgjast með. Ég
man eftir góða matnum sem þú
eldaðir og kærleikanum sem þú
lagðir í eldamennskuna. Ég man
eftir samtölum okkar um lífið og
tilveruna. Ég man að mér þótti ég
eiga bestu mömmu í heimi þegar
ég var krakki og mér finnst það
enn.
Mig langar að segja þér svo
margt en mest af öllu langar mig
að segja þér hve mikið ég sakna
þín. Þú varst alltaf kletturinn
minn og mín besta vinkona. Þú
varst sú sem ég sneri mér til þeg-
ar eitthvað bjátaði á og sú sem ég
deildi gleði minni með. Þú gafst
þér alltaf tíma til að hlusta á mig
og ráðleggja hvort svo sem þeim
ráðum var fylgt eður ei. Það var
svo gott að koma til þín og finna
hlýjuna frá þér og væntumþykj-
una. Ég vona að ég hafi getað
endurgreitt þér þó ekki nema ör-
lítið af þeirri hlýju og ást þegar
þú glímdir við veikindi þín.
Þú verður alltaf í hjarta mínu,
ásamt pabba. Þín elskandi dóttir,
Fanný Rósa.
Rósa Hallgrímsdóttir
✝
Elskulegur eiginmaður, mágur og svili,
PALLE HAUNDRUP,
Morelgangen 7,
3460 Bistrup,
Danmörku,
sem lést á Antsygehuset í Hilleröd þriðjudaginn 7. nóvember, verður jarð-
sunginn frá Bistrupskirke miðvikudaginn 15. nóvember kl. 12.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elna Haundrup (fædd Hintze),
Hanne Hintze,
Halldór Sigurðsson.
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Þorsteinn Elísson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, stjúpmóðir,
amma, dóttir, systir, tengdadóttir og mágkona,
ANNA SIGRÍÐUR ÞORSTEINSDÓTTIR
(Anna Sigga),
verður jarðsungin þriðjudaginn 14. nóvember
kl. 13.00 í Bústaðakirkju.
Ólafur Haraldsson,
Tanja Íris Ólafsdóttir, Tinna Ýr Vestmann Ólafsdóttir,
Benedikt K. Ólafsson, Bjarney Vignisdóttir,
Sandra Ólafsdóttir, Kristófer E. Árnason,
Sonja Ólafsdóttir,
Þorsteinn Jónsson,
systkini og aðrir aðstandendur.