Morgunblaðið - 03.03.2007, Blaðsíða 40

40 LAUGARDAGUR 3. MARS 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigurður Lár-usson fæddist á
Gilsá í Breiðdal 23.
mars 1921. Hann
lést á sjúkrahúsinu
á Egilsstöðum 23.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar Sig-
urðar voru Lárus
Kristbjörn Jónsson,
búfræðingur og
bóndi á Gilsá, f.
31.5. 1892, d. 29.3.
1933, og Þorbjörg
R. Pálsdóttir, hús-
freyja á Gilsá, f.
11.12. 1885, d. 6.2. 1978. Systkini
Sigurðar voru Stefán Ragnar, f.
6.5. 1917, d. 24.5. 1940, Páll, f.
20.1. 1919, d. 10.11. 1979, og Lára
Inga, f. 16.2. 1924, d. 30.6. 2004.
Hinn 18. desember 1947 kvænt-
ist Sigurður Herdísi Erlings-
dóttur frá Þorgrímsstöðum í
Breiðdal, f. 4.4. 1926. Foreldrar
hennar voru Erlingur Jónsson
bóndi á Þorgrímsstöðum í Breið-
dal, f. 22.10. 1895, d. 12.4. 1944,
og Þórhildur Hjartardóttir hús-
freyja á Þorgrímsstöðum, f. 4.10.
1897, d. 12.7. 1992. Börn Sigurðar
kona Elena Björg Ólafsdóttir. 3)
Stefán, f. 8.4. 1956. 4) Þorgeir, f.
8.4. 1956, unnusta Berglind
Hrafnkelsdóttir. 5) Sólrún Þor-
björg, f. 1.8. 1965, d. 27.5. 1974.
Sigurður varð búfræðingur frá
Hvanneyri vorið 1943. Hann tók
við búskap á Gilsá af Páli bróður
sínum vorið 1948 og var bóndi
þar ásamt eiginkonu sinni til árs-
ins 1974, en þá ákváðu þau að
draga sig að mestu út úr bú-
skapnum af heilsufarsástæðum.
Sigurður og Herdís bjuggu á
Gilsá til ársins 1990 en þá fluttu
þau í Egilsstaði. Sigurður var
mjög virkur í félagsmálum í
Breiðdal. Hann var m.a. hvata-
maður að stofnun Rækt-
unarsambands Breiðdals- og
Beruneshrepps, Veiðifélags
Breiðdæla, Sauðfjárræktarfélags
Breiðdæla og Sláturfélags Suður-
fjarða og var fyrsti formaður
allra þessara félaga. Þá sat hann í
hreppsnefnd Breiðdalshrepps
samfellt í 28 ár. Hann átti sæti í
stjórn Búnaðarfélags Breiðdæla í
33 ár, í stjórn Búnaðarsambands
Austurlands í sex ár og var deild-
arstjóri Kaupfélags Stöðfirðinga í
um 20 ár.
Útför Sigurðar verður gerð frá
Heydalakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
og Herdísar eru: 1)
Lárus Hafsteinn, f.
6.7. 1950, maki
Helga Pálína Harð-
ardóttir, f. 30.5.
1952. Börn þeirra
eru: a) Áslaug, f.
18.4. 1973, sambýlis-
maður Ari Magnús
Benediktsson. Börn
hennar eru Andri
Fannar Traustason,
f. 2.11. 1992; Oddný
Lind Björnsdóttir, f.
19.4. 1995; Rebekka
Rán Björnsdóttir, f.
28.10. 1998; og nýfædd óskírð
Aradóttir, f. 23.2. 2007. Dóttir
Ara Magnúsar er Jóna María, f.
22.11. 1999. b) Hrafnkell Freyr, f.
7.6. 1977. 2) Erla Þórhildur, f.
24.4. 1953, maki Guðjón Ein-
arsson, f. 12.5. 1949. Börn þeirra
eru: a) Laufey Herdís, f. 13.11.
1976, d. 29.8. 2006, gift Hrafnkeli
Elíssyni, börn þeirra eru Erla
Viktoría, f. 20.7. 1999, og Elís Al-
exander, f. 1.3. 2001. b) Sigrún
Erna, f. 21.12. 1977, gift Þorsteini
Frey Eggertssyni. c) Erlingur
Hjörvar, f. 17.3. 1983, sambýlis-
Sigurður föðurbróðir minn fæddist
á Gilsá í Breiðdal, og ólst þar upp.
Hann átti þar heima fram yfir miðjan
aldur. Lárus faðir hans dó ungur frá
konu og börnum. Mun Þorbjörg móðir
hans hafa mótað lífsviðhorf hans
meira en aðrir. Hún vildi enga með-
almennsku þegar gengið var að við-
fangsefnum daglegs lífs. Betra væri
að láta þau vera en kasta til þeirra
höndum. Sigurður frændi var fæddur
til að verða bóndi. Í minningabrotum
sem hann gaf út á bók fyrir mörgum
árum gengur djúp þrá þess sem valið
hefur hlutskipti bóndans eftir fram-
gangi ræktunar og umbóta, til hags-
bóta fyrir land og þjóð. Óður rækt-
unarmanns til íslenskra sveita er eins
og rauður þráður í gegn, þegar hann
minnist æsku og hugsjóna ungdóms-
ára sinna. Hann sýndi það síðar því-
líkur eldhugi og afreksmaður í sínu
fagi hann var. Fáir stóðu honum jafn-
fætis í sauðfjárrækt og góðum bú-
skaparháttum meðan honum entist
þrek til. Sigurður var gæfumaður að
eignast Herdísi Erlingsdóttur fyrir
konu. Þeirra leiðir lágu saman í nær
60 ár, í blíðu og stríðu. Sigurður var
ákafamaður til vinnu. Mér fannst oft
að á hann rynni berserksgangur við
erfiðisvinnu. Afköstin voru oft gífur-
leg, hann hlífði sér hvergi. Því fór svo,
að á miðjum aldri gaf heilsan sig.
Starfsþrek dvínaði og langvarandi
dvöl á sjúkrastofnunum varð hans
hlutskipti, sem og Herdísar konu hans
sem hafði ekki gefið bónda sínum eftir
með fádæma afköst við bústörf og
heimilishald. Heilsuleysi barna þeirra
var þungur kross, og fráfall yngsta
barnsins Sólrúnar, á barnsaldri, varð
þeim hjónum und sem aldrei greri.
Leitun var á samhentari hjónum en
þeim Sigga og Dísu frá Gilsá. Þau
báru lífsins byrðar saman, sem þó
voru meiri og þyngri en hjá öðru fólki
sem ég þekki. Mættu saman þungum
örlögum, áttu líka sínar gleðistundir,
voru ætíð samstiga eftir getu. Þau
hjón hófu búskap á Gilsá vorið 1948.
Ætlun þeirra var að bæta jörð og bú-
stofn. Allt gekk það eftir. Sigurður var
með póstferðir á vetrum, og síðar allt
árið. Í fjarveru bónda síns sá Herdís
um bústörfin og heimilið. Eftir að
fyrsta barnið, Lárus Hafsteinn, var
fæddur, var ég oft á Gilsá til að passa
barnið, meðan konan sinnti bústörf-
um. Sigurður sat í hreppsnefnd. Vildi
hag Breiðdals sem mestan. Virkur í
félagsmálum. Áhugasamur um íþrótt-
ir. Stuðningsmaður ÍA. Fjárræktar-
félagið átti hug hans og orku meðan
kraftarnir entust. Óbilandi áhugi á
ræktun og kynbótum sauðfjár. Leitað
var eftir úrvalsfé, allt norður í Þist-
ilfjörð. Sigurður nái þvílíkum árangri
með ræktun afburða fjár, að landsat-
hygli vakti. Ég minnist sýningar á Eg-
ilsstöðum að hausti, þar sem frændi
birtist stoltur með vörubílsfarm af
hrútum og líflömbum. Ekki varð ann-
að séð en stórbændur víða að stæðu í
röðum með veskin í höndunum og
vildu kaupa hrúta af frænda, og fengu
þó færri en vildu. Þegar heilsu þeirra
hjóna hrakaði enn meir fluttu þau frá
Gilsá, og bjuggu sér heimili á Egils-
stöðum, og undu sér vel þar, þegar
heilsan leyfði. Við hjónin kveðjum
góðan dreng að leiðarlokum, og biðj-
um Guð að halda verndarhendi yfir
þeim sem eftir standa í fjölskyldu Sig-
urðar frá Gilsá, og þá sérstaklega
Herdísi konu hans. Við hjónin áttum
samverustund með frænda í haust.
Blessuð sé minning Sigurðar Lárus-
sonar.
Stefán Lárus Pálsson.
Þegar maður finnur sig knúinn til
að tjá tilfinningar sínar eru orðin, sem
við höfum lært, ekki alltaf fær um að
rúma tilfinningarnar eða skila þeim
eins og maður helst kysi. Tungumálið
er aðeins einn máti tjáningar og þekk-
ing manns á því nær ekki alltaf að
gera manni kleift að ná utan um það
sem í gegnum hugann fer. Þrátt fyrir
þetta langar mig að minnast með
nokkrum orðum afa míns Sigurðar
Lárussonar sem lést föstudaginn 23.
febrúar sl.
Frá bernsku og fram á unglingsár
var ég í stöðugu samneyti við Sigurð
afa minn og Herdísi ömmu mína. Þar
sem við bjuggum á sama heimilinu
fram til ársins 1990 voru samveru-
stundirnar margar. Við systkinin nut-
um góðs af því að hafa afa og ömmu
hjá okkur. Af þeim lærði maður margt
til orðs og æðis og gat sótt til þeirra
ráð og þekkingu til viðbótar þeirri
sem foreldrar okkar veittu.
Sigurður afi minn var ávallt með
hugann við margvíslegustu mál.
Hann fylgdist vel með og fátt var hon-
um óviðkomandi. Þjóðmálin, málefni
sveitarinnar sem hann unni svo mjög,
málefni félaga sem hann starfaði fyr-
ir, eða erindrekstur fyrir fjölskyldu,
vini og sveitunga – allt brann á honum
og alltaf var nóg um að vera. Afi var
fasmikill maður og sagði skoðanir sín-
ar umbúðalaust. Sumir samferða-
menn hans áttu því ekki alltaf skap
með honum en maður fann að hann
naut virðingar þeirra sem kynntust
honum. Hann var hreinskiptinn og
ákveðinn og fylgdi því eftir sem hann
tók sér fyrir hendur. Þessir eiginleik-
ar ásamt víðtækri félagsmálareynslu
urðu til þess að margir vinir hans og
kunningjar, sem stóðu í einhvers kon-
ar erindrekstri, leituðu til hans. Við
slíkum bónum brást afi jafnan vel. En
þrátt fyrir annirnar átti hann líka
tíma aflögu til að miðla barnabörnum
sínum af þekkingu sinni og fróðleik.
Afi vakti aðdáun þeirra sem kynnt-
ust honum fyrir eljusemi og dugnað
þrátt fyrir erfiðleika og vanheilsu
stóran hluta ævinnar. Sá styrkur sem
hann sýndi jafnan þegar á móti blés
var mótaður af æðruleysi og vissunni
um að sterkur vilji geti skilað mönn-
um yfir ótrúlegustu farartálma á lífs-
leiðinni. Þrátt fyrir fötlun sína og
veikindi var uppgjöf ekki að finna í
huga hans og þar til veikindin helltust
yfir, af meira þunga en við varð ráðið,
hélt hann sínu striki og sinnti hugð-
arefnum sínum og öðru sem þurfti að
sinna.
Það var ekki síst afi sem beindi
huga mínum að sögu og bókmennt-
um. Hann kunni reiðinnar býsn af vís-
um og gerði sitt besta til að kenna
okkur barnabörnunum margar
þeirra. Sínum eigin kveðskap var
hann síður að flíka þótt hann legði
ávallt rækt við hann. Ljóðin hans
geyma mörg hver sterkar tilfinning-
ar, en hann kaus jafnan að halda þeim
fyrir sig. Annað sem afi brýndi fyrir
mér var virðing fyrir landinu sem
hann vildi nýta með skynsamlegum
hætti. Hann var fyrst og síðast bóndi
sem vissi að til að landið gæfi af sér
mætti ekki ganga á gæði þess.
Það hefur verið mér mikill styrkur
að hafa notið samvista við Sigurð afa
minn og Herdísi ömmu mína, sem ég
vona að ég eigi eftir að eiga fjölda
góðra stunda með í mörg ár enn. Þeg-
ar gefið hefur á bátinn í lífinu hefur
það ávallt verið mér styrkur að hugsa
til þeirra og þeirrar þrautseigju sem
þau hafa sýnt í sinni lífsbaráttu. Þeg-
ar maður hugsar til þeirra á erfiðum
stundum fyllist maður virðingu og
styrk og vandamálin verða smærri á
eftir.
Ég kveð Sigurð afa minn með sökn-
uði en líka þakklæti fyrir að hafa feng-
ið að njóta samvista við hann og læra
af reynslu hans og því marga sem
hann hafði að miðla. Megi minning
hans lifa um langan aldur.
Hrafnkell Lárusson.
Sigurður Lárusson
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VÍKINGUR HEIÐAR ARNÓRSSON,
andaðist á heimili sínu miðvikudaginn 21. febrúar.
Útförin fer fram í Hallgrímskirkju mánudaginn
5. mars kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vilja minnast hins látna er bent á
Barnaspítalasjóð Hringsins s. 543 3724.
Fyrir hönd aðstandenda,
Viðar Víkingsson,
Svana Víkingsdóttir, Ólafur Axelsson,
Gísli A. Víkingsson, Guðrún Ögmundsdóttir,
Þóra Víkingsdóttir, Bjarni Jónsson,
Arnór Víkingsson, Ragnheiður J. Jónsdóttir,
Ragnheiður Víkingsdóttir, Anton Jakobsson,
Þórhallur Víkingsson, Rósa Björk Sigurðardóttir,
Steingerður Gná Kristjánsdóttir
og Karl Axel Kristjánsson.
✝
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og
útför bróður okkar,
PÉTURS ÓSKARS INGVARSSONAR
frá Skipum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins Áss
í Hveragerði fyrir einstaka umönnun og hlýhug við
hinn látna.
Sigurbjörg Ingvarsdóttir, Hannes Ingvarsson,
Jón Ingvarsson, Sigtryggur Ingvarsson,
Vilborg Ingvarsdóttir, Sigríður Ingvarsdóttir,
Ásdís Ingvarsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, dóttir
og amma,
SVANHVÍT STEFÁNSDÓTTIR
(DIGGA),
Snorrabraut 75,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 28. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Þór Tómas Bjarnason,
Erna Stefanía Gunnarsdóttir, Björgvin Hansson,
Erna Smith
og barnabörn.
✝
Bróðir okkar,
SVEINN EINARSSON
í Lækjarbrekku,
Hörðuvöllum 6,
Selfossi,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
miðvikudaginn 28. febrúar.
Sigríður, Guðrún og Guðbjörg Einarsdætur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og systir,
MARGRÉT MAGNÚSDÓTTIR,
Strandvegi 43 A,
Vestmannaeyjum,
lést á Sjúkrahúsi Selfoss fimmtudaginn 1. mars.
Útförin fer fram frá Aðventistakirkjunni í Reykjavík,
föstudaginn 9. mars kl. 13.30.
Jóhann Þórisson, Þórný Kristmannsdóttir,
Erlendur Þórisson, Harpa Kristinsdóttir,
Magnús Þórisson,
barnabörn, barnabarnabörn
og systkini.
✝
Móðir okkar og tengdamóðir,
ÞURÍÐUR INGIBJÖRG STEFÁNSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Reykjavík miðvikudaginn
28. febrúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Þorgerður S. Guðmundsdóttir, Jón F. Steindórsson,
Guðrún Guðmundsdóttir, Ásmundur Stefánsson.
✝
Sambýliskona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
BJÖRG JÓHANNA ÓLAFSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landakots fimmtudaginn 1. mars.
Sturla Pétursson,
Ólöf Smith, Hjörtur Erlendsson,
Heiðar E. Friðriksson, Linda Vigfúsdóttir,
Guðrún Friðriksdóttir, Halldór Norðquist,
barnabörn og barnabarnabörn.