Morgunblaðið - 30.03.2007, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. MARS 2007 37
MINNINGAR
✝ Hólmfríður Ein-arsdóttir fædd-
ist í Neðradal í Bisk-
upstungum 29. maí
1927. Hún lést á
líknardeild Landa-
kotsspítala 25. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Einar Grímsson,
bóndi í Neðradal, f.
18.8. 1887, d. 16.12.
1950, og kona hans,
Kristjana Kristjáns-
dóttir, húsmóðir, f.
24.8. 1886, d. 22.5.
1963. Systkini Hólmfríðar eru: Ár-
mann Kr., f. 30.1. 1915, d. 15.12.
1999, Jón Þorbergur, f. 18.1. 1916,
d. 5.11. 1993, Grímur, f. 13.9. 1917,
d. 31.10. 1944, Ársæll Kristinn, f.
10.8. 1919, d. 19.10. 1993, Guðrún,
f. 16.12. 1921, Valdimar, f. 27.7.
manni, börn þeirra eru Gylfi Jón
menntaskólanemi, f. 26.8. 1988, og
Ragnhildur Kristjana grunn-
skólanemi, f. 21.3. 1993.
Jón og Hólmfríður bjuggu
lengst af í Goðalandi 1 í Reykjavík.
Eftir lát Jóns bjó Hólmfríður þar
með dóttur sinni. Að loknu barna-
skólanámi stundaði Hólmfríður
ýmis verslunarstörf. Hún stofnaði
verslunina Kjalfell, Gnoðarvogi
78, árið 1962 ásamt Valdimar
bróður sínum og rak verslunina til
ársins 2000, hin síðari ár ásamt
dóttur sinni. Hólmfríður sat í
stjórn Kvenfélags Bústaðasóknar
um árabil. Þá tók hún virkan þátt í
félagslífi Oddfellow-reglunnar
þar sem Jón gegndi margvíslegum
trúnaðarstörfum.
Útför Hólmfríðar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
1923, d. 10.12. 1977,
Valdís, f. 2.9. 1924, d.
1926 og Oddgeir, f.
2.9. 1924, d. 15.1.
1999.
Hólmfríður giftist
12.8. 1950 Jóni Jóns-
syni, framkvæmda-
stjóra hjá H. Bene-
diktsson, f. 21.11.
1920, d. 7.12. 1998.
Foreldrar Jóns voru
Jón Ásbjörnsson
verslunarmaður, f.
20.10. 1876, d. 24.10.
1938, og seinni kona
hans Þórunn Gunnarsdóttir hús-
móðir, f. 28.11. 1885, d. 17.3. 1977.
Börn Jóns og Hólmfríðar eru
Kristjana, skrifstofumaður í
Reykjavík, f. 11.3. 1951, og Ás-
björn, læknir í Reykjavík, f. 13.1.
1960, kvæntur Sif Thorlacius lög-
Nú er Fríða hans Nonna frænda
farin og margs er að minnast eftir
langa og ljúfa samfylgd.
Fríða kom inn í fjölskylduna fyrir
hátt í 60 árum, þegar hún kynntist
Nonna. Þau byrjuðu búskap hjá
ömmu Tótu á Njálsgötunni en þaðan
fluttu þau á Bústaðaveginn og síðan í
Goðalandið. Þau bjuggu sér mjög hlý-
leg og falleg heimili, sem ávallt stóðu
stórfjölskyldunni opin, og þau voru
einstaklega gestrisin og höfðingjar
heim að sækja.
Sérstaklega minnumst við boðanna
á jóladag, þar sem öll fjölskyldan kom
saman og raðaði í sig kræsingum.
Eftir matinn var síðan sest að spilum
og leikjum og allir, eldri sem yngri,
skemmtu sér fram á rauða nótt. Allt-
af voru allir jafnvelkomnir hjá Fríðu
og Nonna, jafnt í jólaboðum sem í
veglegum afmælisveislum, en fjöl-
skyldan hafði þann sið að halda upp á
öll afmæli, lítil sem stór.
Okkur fannst Fríða síst minna
skyld okkur en Nonni enda var alltaf
litið á þau sem eitt. Þau voru einstak-
lega barngóð og fylgdust vel með öllu
sem yngri kynslóðin tók sér fyrir
hendur. Fríða kom úr stórri fjöl-
skyldu og hafði gaman af því að hafa
líf og fjör í kringum sig. Það vildi svo
skemmtilega til að Gunna systir
hennar giftist Ella frænda, bróður
Nonna, og þannig varð enn meiri
tenging við stóran systkinahóp þeirra
systra.
Það var aldrei lognmolla í kringum
systurnar. Þær matreiddu og bökuðu
eins og fagmenn og við komum oftast
við í eldhúsinu, þegar verið var að
leggja síðustu hönd á listaverkin.
Aldrei amaðist Fríða við okkur þó að í
mörgu væri að snúast, tók okkur með
brosi á vör og léttu spjalli, og okkur
fannst hverju og einu að við værum
sérstakir aufúsugestir.
Fríða var glæsileg kona og ávallt
vel til höfð. Hún leit alltaf út eins og
hún væri nýkomin úr lagningu og
fylgdist vel með tískunni. En hún var
líka sterk kona að eðlisfari. Þegar þau
Nonni voru nýlega gift fékk hann
heilablæðingu og var vart hugað líf.
Þetta var mikið áfall en saman kom-
ust þau í gegnum þá eldraun. Fríða
var ekki fyrir það að velta sér upp úr
vandamálum og var alltaf glöð og kát
að sjá alveg sama hvað á dundi. Hún
var sölukona fram í fingurgóma. Hún
stofnaði verslunina Kjalfell og rak
hana ásamt Kristjönu dóttur sinni í
áratugi. Á þeim tíma var óalgengt að
húsmæður tækju sig til og stofnuðu
eigið fyrirtæki en það lýsir vel dugn-
aði hennar og áræði.
Fríða og Nonni nutu þess mjög að
eignast Kristjönu og Ásbjörn. Þau
nutu þess ekki síður að verða amma
og afi og það var ekkert of gott fyrir
barnabörnin þau Gylfa Jón og Ragn-
hildi Kristjönu. Þessi mikli kærleikur
myndaði sterk fjölskyldubönd, sem
hafa á seinni árum komið fram í mik-
illi umhyggju þeirra allra fyrir Fríðu í
veikindum hennar.
Fríða og Nonni reistu sumarbú-
stað við Þingvallavatn fyrir rúmum
50 árum en tvö systkini hans áttu bú-
staði við hliðina. Þarna dvaldi fjöl-
skyldan alltaf þegar mögulegt var og
eru margar góðar minningar frá þeim
tíma. Á kvöldin komu allar fjölskyld-
urnar saman í kvöldkaffi og var setið
að spjalli fram á nótt. Þar var Fríða
hrókur alls fagnaðar og naut sín vel.
Við söknum Fríðu og að leiðarlok-
um þökkum við henni samfylgdina.
Hún skilur eftir sig stórt skarð í fjöl-
skyldunni. Við sendum Kristjönu, Ás-
birni, Sif, Gylfa Jóni, Ragnhildi Krist-
jönu og Gunnu systur innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau í sorg sinni.
Systkinabörnin.
Við sjáum nú á eftir elskulegri
Fríðu frænku, móðursystur minni.
Fjölskyldutengslin voru óvanalega
mikil og sterk þar sem þær systur
Guðrún, móðir mín og Fríða voru
einnig giftar bræðrunum Elíasi, föð-
ur mínum og Jóni Jónssyni, bróður
hans, sem báðir eru látnir. Þær syst-
ur og bræður voru nánast í daglegu
sambandi alla tíð meðan líf og heilsa
leyfði. Það er varla unnt að ímynda
sér nánari fjölskyldutengsl þegar
jafn einstök rækt er lögð við sam-
heldnina og samskiptin eins og þau
gerðu, systkinin. Fríða frænka var
eitt aðalaflið í þessari samheldni.
Hversdagslegt tilefni til mannafunda
varð í höndum Fríðu frænku að stór-
veislu og alltaf vorum við börnin mið-
punkturinn. Ekkert var of gott fyrir
okkur. Mest voru samskiptin á barna-
og unglingsárunum þar sem stórfjöl-
skyldan, þær systur og þeir bræður
ásamt okkur börnunum Ásbirni,
Kristjönu og undirrituðum, hittist
iðulega. Margar ánægjustundir á
heimili Fríðu og Jóns, sumarbústaðn-
um á Þingvöllum, í ferðalögum og
veiðitúrum. Ef okkur börnunum varð
eitthvað sundurorða var ávallt við-
kvæðið frá eldra fólkinu; ,,Látið ekki
svona, þið eruð næstum því systkini!“
Enginn laugardagur leið án þess að
farið væri fyrir hádegi í verslunina
Kjalfell þar sem Fríða var kaupmað-
ur. Þar var alltaf urmull ættingja og
ættarmót í hveri viku og oft daglega.
Öll sumur var farið við hvert mögu-
legt tækifæri í sumarbústaðinn á
Þingvöllum. Þar var alltaf glatt á
hjalla og lífsgleði Fríðu smitaði alla.
Það var alveg sama hversu margir
ættingjar og vinir komu í heimsókn,
alltaf var nóg pláss og veitingar af
bestu gerð. Fríða sá til þess að allir
hefðu nóg fyrir stafni og var oft frum-
kvöðull að ýmsum leikjum barnanna.
Árið 1991 lánuðu Fríða og Jón okkur
bústaðinn yfir sumarið en þegar við
komum þar í fyrsta sinn um vorið
höfðu Fríða og fjölskylda tekið sér frí
frá annarri vinnu til að þrífa húsið all-
an daginn til að gera allt reiðubúið
fyrir okkur. Ekkert var of gott fyrir
ættingjana. Dugnaður, fórnfýsi og ör-
læti einkenndi líf frænku okkar. Hún
var og einstaklega lagin í höndunum
eins og gæðahannyrðir hennar bera
vott um. Þrátt fyrir erfið veikindi hélt
hún kímninni fram undir hið síðasta. Í
afmælisveislu móður minnar í desem-
ber kom það fram að Fríða hafði ný-
lega fengið sjónvarp inn í svefnher-
bergið og ég spurði hana hvað væri
best við það? Hún svaraði að bragði;
,,Geta slökkt á því!“
Þegar maður uppsker á fullorðins-
árunum þroska og mótun æskuár-
anna gerir maður sér grein fyrir þeim
sem mestu áhrifin höfðu á uppeldið.
Ég er þakklátur fyrir þann drjúga
skerf sem kominn er frá Fríðu
frænku og fjölskyldu hennar.
Það er með söknuði sem við kveðj-
um Fríðu frænku okkar.
Elsku Kristjana, Ásbjörn og Sif og
ekki hvað síst barnabörnin Gylfi Jón
og Ragnhildur Kristjana, missir ykk-
ar er mikill. Innilegustu samúðar-
kveðjur frá okkur öllum.
Guðmundur Jón Elíasson
og fjölskylda.
Ég á skýra minningu um hana
Hólmfríði frænku mína frá barns-
aldri. Það var þegar hún kom í heim-
sókn í Sigtún 33 þar sem við áttum
heima ásamt föðurbræðrunum, fjöl-
skyldum þeirra og Kristjönu ömmu.
Fríða var rauðhærð og frískleg, og ók
um á Willysjeppa með spýtuhúsi.
Hún var athafnakona. Það var hún
sem sennilega fékk bræður sína í lið
með sér til að stofnsetja matvöru-
verslun á horninu á Gnoðarvogi og
Langholtsvegi. Fékk hún nafnið Kjal-
fell en nafnið var sótt á slóð æsku-
stöðvanna sem voru í Neðradal í
Biskupstungum. Í Kjalfelli verslaði
frænka í alls 38 ár og þar fengum við
frændsystkinin ekki bara vinnu held-
ur gott atlæti á alla lund. Fríða var
röggsamur og lipur stjórnandi með
myndugleika og kunni vel á okkur
krakkana. En Fríðu frænku verður
varla minnst án þess að nefna Jón
eiginmann hennar sem lést árið 1998.
Þau hjón áttu mjög sérstakt sam-
band, fullt af hlýju og virðingu. Það
var skemmtilegt að sækja þau hjónin
heim, ekki síst í sumarbústaðinn til
þeirra. Fjölskyldan naut gestrisni
þeirra hjóna enda var þeim óvenju-
lega umhugað um stórfjölskylduna
og að hún héldi tengslum og ræktaði
þau. Ekkert fjölskyldutilefni var svo
lítið að þau gæfu sér ekki tíma til þess
að taka þátt í því.
Að leiðarlokum þakka ég þessari
góðu frænku minni vinsemd og rækt-
arsemi í gegnum árin. Kristjönu, Ás-
birni og aðstandendum öllum sendi
ég hugheilar samúðarkveðjur. Bless-
uð sé minning Hómfríðar Einarsdótt-
ur.
Grímur Valdimarsson.
Okkur systkinin langar í nokkrum
orðum að minnast góðrar frænku
okkar, Fríðu systur hans afa. Fríða
frænka, eins og hún var kölluð, átti
ótæmandi sjóð af góðmennsku og var
einstaklega frændrækin. Hvort sem
var um að ræða ný börn í fjölskyld-
unni, fermingar eða brúðkaup, alltaf
var hún mætt til að samgleðjast með
okkur. Það sem gerði hana hins vegar
pínulítið merkilega var að hún átti
verslunina Kjalfell í Gnoðarvogi, á
neðstu hæð í húsinu sem amma og afi
bjuggu í.
Verslunina rak hún með Kristjönu
dóttur sinni. Þegar við vorum krakk-
ar var svo gaman að fara í Kjalfell, því
ósjaldan var lætt að manni sælgæti
eða ís. Svo var svo margt að skoða í
búðinni sem var spennandi fyrir litla
krakka, barbídúkkur, bílar, boltar og
margt fleira, þetta var eiginlega eins
og að komast í fjársjóð. Þegar komið
var á menntaskólaár og við fórum að
þurfa meiri vasapeninga lá leiðin í
vinnu í Kjalfelli.
Þeir eru ófáir unglingarnir sem
nutu góðs af því að Fríða frænka átti
þessa búð og mörg kvöldin sem við
eyddum þar. En árin líða og hlutirnir
breytast. Fyrir nokkrum árum lok-
uðu mæðgurnar Kjalfelli en eftir
stöndum við með góðar minningar
sem við þökkum Fríðu og Kristjönu
fyrir.
Elsku Kristjana, Ásbjörn og fjöl-
skylda, megi Guð vera með ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Margrét, Jón Þór og
Hrafnhildur Vala.
Hún Fríða frænka okkar er fallin
frá.
Við systurnar unnum í Kjalfelli hjá
Fríðu frænku og Kristjönu frá 13 ára
aldri og út allan menntaskólann.
Reynslunni sem við fengum þar bú-
um við alltaf að. Fríða frænka kenndi
okkur margt. Það var aldrei leiðinlegt
að mæta í vinnuna og alltaf leiðbeindi
Fríða frænka okkur. Hún kenndi
okkur samskipti við viðskiptavini,
hvernig ætti að koma fyrir vörum og
skipuleggja, en einnig kenndi hún
okkur ákveðið viðhorf og þá sérstak-
lega hvað varðar vinnugleði. Okkur
var treyst fyrir mörgu og þegar við
hugsum til baka sér maður að þetta
traust var okkur mjög mikils virði.
Fríða frænka var alveg ótrúlega
flott kona. Alltaf vel til höfð og lagði
mikið upp úr því að starfsfólk hennar
væri snyrtilegt til fara. Sjálf mætti
hún í dragtinni í vinnuna og ekki má
gleyma háhæluðu skónum. Hún var
þessi skemmtilegi kaupmaðurinn á
horninu. Var alltaf til staðar fyrir við-
skiptavinina, tilbúin að spjalla eða
redda málunum. Hún hafði líka mikið
viðskiptavit og var klók viðskipta-
kona.
Það er eitt atvik sem er okkur
systrum ofarlega í huga sem okkur
finnst sýna vel hvernig kona hún
Fríða frænka okkar var. Eitt sinn
komu nokkrir ungir drengir inn í
Kjalfell og lögðu grafalvarlegir
nokkrar steinvölur á borðið og sögð-
ust ætla að kaupa kúlur. Fríða
frænka taldi steinana og setti kúlur í
poka, rétti drengjunum og þakkaði
kærlega fyrir viðskiptin. Fríða
frænka var alltaf alveg einstaklega
góð við öll börn og alltaf var okkur
systkinunum boðið upp á ís þegar við
komum í heimsókn í búðina.
Oft var verslunin full af ættingjum
sem komu að hitta Fríðu frænku og
Kristjönu og þá var oft mikið hlegið
og skrafað saman. Það voru mjög
skemmtilegar stundir og gaman fyrir
okkur systur að kynnast þannig ætt-
ingjum okkar.
Í huga Fríðu frænku var námið
okkar mjög mikilvægt og ítrekaði
hún við okkur starfsfólkið að það
gengi alltaf fyrir. Hún fylgdist vel
með okkur stelpunum sem unnum
hjá henni, hvernig okkur gengi í nám-
inu og í lífinu almennt. Við vorum
góður hópur sem vann saman undir
handleiðslu Fríðu frænku og Krist-
jönu.
Við kynntumst Fríðu frænku líka á
heimili okkar, en hún kom alltaf einu
sinni í viku í hárgreiðslu til móður
okkar. Þá sátum við systkinin oft hjá
henni meðan hún sat í þurrkunni og
þá var spjallað um allt milli himins og
jarðar, en Fríða frænka var afar góð-
ur hlustandi.
Fríða frænka var afar stolt af
barnabörnunum sínum og sýndi þeim
mikinn áhuga og við sáum vel hversu
mikla gleði þau færðu henni.
Elsku Kristjana, Ásbjörn, Sif, Gylfi
Jón og Ragnhildur Kristjana, við fær-
um ykkur okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Þuríður Tryggvadóttir,
Laufey Birna Tryggvadóttir.
Hólmfríður Einarsdóttir
✝ Hanna Erlends-dóttir fæddist í
Hlíðartúni í Mos-
fellsbæ 25. mars
1954. Hún lést á
Uddevalla-
sjúkrahúsinu 12.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Erlendur Stef-
án Kristinsson, f.
8.11. 1916, d. 19.10.
1970 og Jóhanna
Jónsdóttir, f. 5.11.
1918. Systkini
Hönnu eru Bragi, f.
25.7. 1940, Kristinn Orri, f. 2.9.
1944, Kristín, f. 22.1. 1946 og
Sigríður, f. 16.1.
1950.
Hinn 24.11. 1979
giftist Hanna Ægi
Guðmundssyni, f.
1.5. 53. Dætur
þeirra eru a) Helga
Björk , f. 27.5. 1981,
sambýlismaður
Tomi Maatta, dóttir
þeirra er Natalie
Jóhanna og b) Stef-
anie, f. 25.4. 1990.
Útför Hönnu
verður gerð frá
Ljung kirkju í
Ljungskile í dag og hefst athöfn-
in klukkan 11.
Elsku Hanna mín, að ég skuli
sitja og skrifa mína hinstu kveðju
til þín daginn fyrir 53 ára afmæl-
isdaginn þinn, er erfiðara en orð fá
lýst.
Þegar þú veiktist hinn 4. des. sl.
hvarflaði aldrei að okkur að veik-
indin myndu enda á þennan veg. Þú
barðist hetjulega og sýndir ótrú-
lega þrautseigju. Ætlaðir að kom-
ast yfir þetta en síðan kom hvert
bakslagið á fætur öðru sem ekkert
var ráðið við.
Ég er þakklát fyrir að hafa verið
komin nær ykkur til Svíþjóðar
þannig að ég gat verið með ykkur
þessa síðustu mánuði. Við áttum
góða daga inn á milli, í snyrtistofu-
leik eins og við sögðum, með tás-
unuddi og svona. Við gátum hlegið
og grátið saman þegar orðin komu
bjöguð frá þér og við að reyna giska
á hvað þú varst að meina.
Ég gæti skrifað heila bók um allt
sem við höfum gert saman í gegn-
um árin og þær minningar hjálpa
núna, minningar sem við berum
með okkur með ást og gleði.
Elsku „mostra“ mín, ég kveð þig
með þakklæti fyrir allt og veit að afi
tók vel á móti þér ásamt Lassa og
Gunnel, tengdaforeldrum mínum.
Elsku Ægir minn, Helga og Stef-
anie, missir ykkar er mikil og ég bið
góðan Guð að styrkja ykkur.
Minningar um þig um huga minn reika
margar góðar eru í skjóðunni þar,
við áttum svo marga góða tíma,
já, mikið um gleði hjá okkur þá var.
Ávallt gat ég til þín leitað,
aldrei hundsaðir þú mig,
reyndir alltaf mig að hugga,
ó, hve sárt er að missa þig!
Þitt bros og þín gleði
aldrei sé ég það á ný
ég vil bara ekki trúa
að þitt líf sé fyrir bí.
Ég vildi að við hefum haft
meiri tíma, þú og ég
við áttum svo mikið eftir að segja.
Ó, hvað veröldin getur verið óútreikn-
anleg.
(Katrín Ruth)
Blessuð sé minning Hönnu.
Þín
Hanna Fríða.
Hanna Erlendsdóttir
Bless, elsku stóra amma
Hanna í Svíþjóð, eins og við
kölluðum þig alltaf. Við mun-
um alltaf minnast þín.
Þínar frænkur,
Kristín Petra og Eva Karen.
HINSTA KVEÐJA