Morgunblaðið - 30.03.2007, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 30. MARS 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ég vil minnast
móður minnar sem
glaðværrar, heiðarlegrar, trúaðrar
og góðrar konu sem vildi öllum vel.
Vil ég þakka henni á þessum tíma-
mótum allar gleðistundirnar sem
við áttum saman í lífinu, hvort sem
það var á ferðalögum eða á öðrum
stöðum. Móðir mín átti við veikindi
að stríða og þurfti að lokum að fara
á spítala en ekki var augljóst í byrj-
un hvernig henni myndi reiða af
þegar upp væri staðið. Ég mun
sakna móður minnar eins og ég
saknaði föður míns þegar hann féll
frá fyrir rúmum fjórum árum en nú
hafa þau sameinast á ný í Kálfa-
tjarnarkirkjugarði.
Að lokum vil ég segja, að þó að
Guðrún Kristmannsdóttir sé nú fall-
in frá þá eigum við nánir ættingjar
hennar yndislegar minningar um
góða konu.
Egill Hallgrímur Klemensson.
Elsku tengdamamma, nú er kom-
ið að kveðjustund. Það er alltaf erf-
itt að sjá á eftir sínum nánustu en
við megum líka þakka fyrir hvað við
fengum að hafa þig lengi hjá okkur,
svona hressa, káta og lífsglaða.
Fyrir rúmum 46 árum kynntumst
við Sæmundur, elsti sonur þinn. Það
var eitt kvöldið að hann bauð mér
heim til ykkar hjónanna. Ég hálf-
feimin var nú ekkert alveg tilbúin til
þess en lét mig hafa það. Þú tókst á
móti mér með þinni einstöku góð-
vild þannig að mér leið eins og við
hefðum alltaf þekkst. Það sem ég
tók strax eftir var hlýtt viðmót þitt,
góðvildin og þessi létta lund og svo
þessi gagnkvæma ást og virðing
sem var á milli ykkar hjónanna, en
þið Klemenz voruð alla tíð afar
hamingjusöm og náin og það fór
ekki fram hjá neinum. Einmitt á
þessari kvöldstund, er ég kom
þarna fyrst heim til ykkar, voru í
heimsókn nokkrir góðir vinir. Það
var boðið til stofu til að spjalla og
boðið kvöldkaffi með heimatilbúnum
kökum en á þessum tímum var allt-
af kvöldkaffi með góðu bakkelsi, og
ósjaldan var borin fram nýbökuð
jólakaka.
Guðrún og Klemenz voru sam-
hent hjón. Þau byggðu Sólbakkann
og fluttu þar inn með fjölskylduna í
Guðrún
Kristmannsdóttir
✝ Guðrún Krist-mannsdóttir
fæddist í Narfa-
koti í Innri-
Njarðvík 23. júní
árið 1919. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 14. mars
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Kálfatjarn-
arkirkju 23. mars.
kringum 1950. Sól-
bakki var reisulegt
hús og þar leið þeim
vel. Ekki gafst mikill
tími til fría á þessum
árum. Verkaskipting-
in hjá þeim hjónum
var þannig að Klem-
enz vann úti en Guð-
rún sá um heimilið.
Þegar frá leið og efni
og aðstæður leyfðu
fór fjölskyldan í aukn-
um mæli að ferðast
um landið með vinum
og ættingjum en þau
hjón áttu marga góða vini enda með
afbrigðum gestrisin og gott að
sækja þau heim, ávallt kát og létt í
lund og stutt í spaugið.
Það er margs að minnast og sem
betur fer eigum við minningarnar
til að ylja okkur við um ókomin ár
en eina skemmtilega hefð langar
mig að minnast á sem var byrjað á
strax og við Sæmi hófum búskap
fyrir 46 árum. En hefðin fólst í því
að um miðjan dag á aðfangadag fór
Sæmi með börnin okkar til afa og
ömmu í Vogunum og þá var farið
með jólapakka til þeirra og við og
börnin fengu pakka á móti og að
sjálfsögðu bauð amma upp á bragð-
góðar kræsingar. Svo eftir því sem
árin liðu bættust fleiri í hópinn,
börn hinna bræðranna og síðar
barnabörn með sín börn svo þetta
var orðinn ansi veglegur hópur.
Þessi siður hélst allan tímann og
var 24. des. sl. engin undantekning.
En tengdamamma kvartaði aldrei
um að hún væri þreytt því henni
fannst svo frábært að fá fólk í heim-
sókn og fá fréttir af sínum nánustu.
Og oftar en ekki fannst henni fólk
ekki stoppa nógu lengi og hafði
gjarnan á orði: „Hvað er þetta. Er-
uð þið að fara? Þið hljótið að geta
stoppað lengur. Ykkur liggur ekk-
ert á.“
Tengdamamma var afskaplega
félagslynd og hafði gaman af því að
vera í návist fólks og hún var mjög
dugleg að koma í öll afmæli og aðr-
ar uppákomur sem tengdust fjöl-
skyldunni. Hún ræktaði sinn fjöl-
skyldugarð af miklum myndarskap
en afkomendur hennar eru nú nærri
50 talsins.
Árið 1999 fór Gunna með okkur
Sæma til Noregs að heimsækja
dóttur okkar og fjölskyldu hennar.
þetta var í fyrsta og eina skiptið
sem hún fór utan og þetta var þvílík
upplifun fyrir hana. Þarna fór hún í
lest og í siglingu og gekk með okkur
um götur Óslóar. Hún var svo þakk-
lát fyrir þessa ferð og minntist oft á
hvað ferðin hefði verið stórkostleg.
Gunnu fannst voða gaman að sitja
í bíl þó ekki væri verið að fara neitt
langt og ég vil nota tækifærið og
þakka Dodda syni hennar fyrir alla
þá umhyggju sem hann sýndi móð-
ur sinni, því ef hans hefði ekki notið
við þá hefði Gunna ekki getað verið
svo lengi á heimili sínu sem raun
bar vitni. Doddi fór alloft með hana
í bíltúr, svo sem inn á Strönd eða í
Kópavoginn og einnig heimsóttu
þau ættingja þegar þau voru í sum-
arbústað einhvers staðar á landinu
og þá var oft gist þar. Ég veit að
þessar bílferðir og ferðalög voru
henni ómetanleg.
Tengdamamma var afskaplega
lífsglöð og nægjusöm kona, einstak-
lega jákvæð og þakklát fyrir allt
sem fyrir hana var gert. Hún hafði
yndi af góðri tónlist og þá aðallega
harmonikkuspili og þá leitaði hug-
urinn til „gömlu, góðu daganna“
þegar þau stigu saman sporin,
Klemenz og hún. Já, Gunna mín,
það var yndislegt að sjá ykkur
Klema leiðast saman hönd í hönd og
alltaf skein ástin úr augum ykkar
beggja. Nú ert þú komin til
draumaprinsins þíns og hver veit
nema þið leiðist nú hönd í hönd og
svífið um í góðum valsi? Elsku
tengdamamma, Sæmi sonur þinn,
vill þakka þér fyrir alla þá ástúð
sem þú veittir honum. Hann mun
sakna heimsóknanna til þín en þær
voru ófáar heimsóknirnar á Hóla-
götuna, sérstaklega nú á síðari ár-
um þar sem hann sat í eldhúskrókn-
um hjá þér og þið rifjuðuð upp
gamlar minningar. Einnig vil ég
þakka þér þá góðvild og hlýju sem
þú alla tíð sýndir mér og minni fjöl-
skyldu. Hafðu þökk fyrir allt. Hvíl í
friði.
Þín tengdadóttir
Soffía.
Elsku amma, nú ertu farin frá
okkur. Þú áttir langa og hamingju-
ríka ævi sem kom alltaf í ljós þegar
ég kom að heimsækja þig. Það var
alltaf gleði yfir þér og var einstak-
lega gaman að koma því alltaf var
vel tekið á móti manni. Krásir born-
ar á borð, að ógleymdum pönnukök-
unum sem þú bakaðir og er óhætt
að segja að lífsgleði þín hafi verið
óendanleg. Mér finnst afskaplega
dýrmætt að hafa fengið þig til að
koma í heimsókn til Noregs fyrir
átta árum. Það var þín fyrsta og
eina utanlandsferð. Það var svo
dásamlegt hvað þú naust þess að
koma. Þér fannst flugið æðislegt,
fallegt í Ósló og var eins og þú hefð-
ir óþrjótandi kraft. Við löbbuðum og
löbbuðum um borgina og þú varst
aldrei þreytt að eigin sögn. Reyndar
sagðir þú mér fyrir stuttu að þú
hefðir nú stundum verið þreytt.
Þegar ég spurði þig af hverju þú
hefði ekki sagt það þá kom svar sem
lýsti þér svo vel: „ég vildi sjá sem
mest og auðvitað fer ég ekki að láta
neinn hafa neitt fyrir mér“. Þú vild-
ir aldrei að aðrir væru að hafa fyrir
þér þó svo að það hefði verið okkur
ljúft.
Elsku amma, nú ert þú komin til
afa sem þú hlakkaðir til að hitta aft-
ur. Við kveðjum þig með söknuði en
minningarnar um góða konu munu
lifa áfram.
Guðjónína Sæmundsdóttir.
Að morgni mánudagsins 19. mars
bárust okkur þau hörmulegu tíðindi
að Þórhallur Jónsson, starfsmaður
okkar hjá BM Vallá á Reyðarfirði,
hefði látist í sviplegu vinnuslysi. Frá-
fall hans var okkur samstarfsmönn-
um mikið áfall. Þar var á ferð af-
skaplega vandaður maður sem sinnti
Þórhallur Jónsson
✝ Þórhallur Jónsson fæddist 8.desember 1933. Hann lést 19.
mars sl.
Þórhallur verður jarðsunginn
frá Akureyrarkirkju í dag, 30.
mars kl. 13,30.
starfi sínu af mikilli nákvæmni og
samviskusemi.
Aldrei sást hann skipta skapi,
helst að slegið væri aðeins fastar úr
pípunni ef honum var mikið niðri fyr-
ir.
Hans verður sárt saknað af sam-
starfsmönnum.
Með harm í hjarta kveðjum við
góðan félaga og vottum Guðrúnu,
eiginkonu Þórhalls, og fjölskyldu
hans okkar dýpstu samúð með þökk
fyrir kynni af góðum dreng.
Þorsteinn Víglundsson,
forstjóri BM Vallár.
Laufin falla að jörð
og við líka. Allt sem
lifir hefur endalok,
pabbi er dáinn. Á
tímamótum sem þessum er eins og
tími og stund leiti til baka og þá
hugsar maður ekki um það hvern-
ig pabbi reyndist mér, heldur
hvernig reyndist ég pabba? Ég
hefði viljað hafa gert meira, en
þannig eru alltaf slit við þá sem
við unnum. Þar sem ég veit að það
væri ekki í hans anda að horfa á
Bergþór Njáll Guðmundsson
✝ Bergþór NjállGuðmundsson
fæddist á Akureyri
19. júní 1941. Hann
lést að morgni
föstudagsins 9. febr-
úar síðastliðins og
var útför hans gerð
frá Akureyr-
arkirkju 19. febr-
úar.
það sem ekki gekk
eftir, heldur hitt sem
tókst, þá þakka ég
fyrir hverja góða
stund.
Pabbi gekk ekki
beinu götuna fremur
en sumir af okkar
ranni, Bakkus hefur
tafið för okkar sumra
meira en við hefðum
viljað.
Þegar ég ungling-
urinn gekk ekki þá
slóð sem fullorðnum
hefði fallið best sagði
pabbi að ég skyldi fara á sjóinn og
kom mér á Skagaröstina og þar
kynntist ég því að lífið er ekki
leikur og ég held að sá gamli hafi
vitað hvað hann gerði. Seinna út-
vegaði hann mér pláss á Hafn-
areynni frá Hornafirði og loks vor-
um við feðgar saman á Kóp frá
Grindavík og upplifði ég þar
stundir sem aldrei verða frá mér
teknar því þegar kös var á dekk-
inu var karlinn í ham og það er sá
maður sem ég mun alltaf muna,
það var pabbi. Síðar varð sjórinn
minn vettvangur allt að síðustu
dögum, en ég hefði ekki viljað
missa af hafinu og töfrum þess.
Eitt hafði pabbi umfram alla,
hann var algjörlega öfundarlaus og
gladdist með hverjum þeim sem
var heppinn og hamingjusamur og
ef ég má óska okkur afkomendum
einhvers frá honum þá er það
þessi list að gleðjast með þeim
sem vel gengur.
Loks á þínum lokadegi sagði ég
það sem mig hafði langað að segja:
„Ég elska þig pabbi.“ Það var
minn feill að segja það ekki fyrr.
Við vorum hvorugur fyrir það að
tala af okkur um það sem skipti
mestu máli.
Þinn sonur
Helgi Bergþórsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
STEFÁN GUÐMUNDSSON,
Hásæti 1B,
Sauðárkróki,
lést fimmtudaginn 22. mars.
Jarðsungið verður frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 31. mars kl. 14.00.
Margrét Guðmundsdóttir,
Guðmundur R. Stefánsson, Arnfríður Arnardóttir,
Sigríður K. Stefánsdóttir, Guðmundur Jensson,
Ægir S. Stefánsson, Arngunnur Sigurþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Hjartkær föðurbróðir minn,
FINNBOGI GUÐMUNDSSON
matsveinn,
andaðist á dvalarheimilinu Ási, Hveragerði, mánu-
daginn 26. mars.
Útförin fer fram laugardaginn 31. mars kl. 11.00.
Jarðsett verður í Kotstrandarkirkju.
Jórunn Erla Bjarnadóttir
og fjölskylda.
✝
Elsku systir okkar,
GRÓA DANÍELSDÓTTIR LUGGY,
lést í New Jersey, Bandaríkjunum, mánudaginn
26. mars sl.
Guðrún Daníelsdóttir,
Hrefna Daníelsdóttir,
Sigurður Daníelsson,
Halldóra Daníelsdóttir
og Margeir Daníelsson.
✝
Bróðir minn,
ÞORMÓÐUR EIRÍKSSON,
sem lést á Hulduhlíð, Eskifirði, mánudaginn 26. mars, verður jarðsunginn
frá Eskifjarðarkirkju laugardaginn 31. mars kl. 11.00.
F.h. aðstandenda,
Þorbjörg Eiríksdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og vinur,
SIGURJÓN MAGNÚSSON,
Austurbrún 6,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 16. mars.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Aðalheiður Sigurjónsdóttir, Ísak Kristinn Halldórsson.