Morgunblaðið - 25.05.2007, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 25. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
SKAMMT er stórra högga á
milli í varðveislu húsa í miðborg
Reykjavíkur. Fyrir stuttu lýsti
borgarstjóri Reykjavíkur yfir
mikilvægi þess að byggja upp
hús í Austurstræti sem þá hafði
brunnið til kaldra kola. Hús, sem
enginn sómi hafði verið sýndur
áður en það brann og vart var
hægt að kalla mikla bæjarprýði,
var orðið eitt mikilvægasta hús
gömlu Reykjavíkur. Nú var
hægur vandi að reiða fram háar
fjárhæðir til að kaupa lóðina og
síðan mun kosta sitt að byggja
upp húsið í einhverri sögulegri
mynd sem enginn veit hver á að
vera.
Um síðustu helgi birtist síðan
grein í Morgunblaðinu þess efnis
að kynntar hafi verið tillögur um
að rífa Hótel Skjaldbreið við
Kirkjustræti en skilja framhlut-
ann eftir, sem er gert til að varð-
veita götumyndina þó húsið sjálft
fari veg allrar veraldar. Þá mun
vera óvíst um örlög Hótels Víkur
við Hallærisplanið en eigendur
þess hafi óskað eftir að reisa sex
hæða hús á lóðinni. Ef til vill yrði
áhugi á að byggja upp Hótel Vík
og Hótel Skjaldbreið í upp-
runalegri mynd ef kviknaði nú í
þeim en þeirra örlög eru að
standa enn og þá telja borgaryf-
irvöld réttast að heimila að þau
verði rifin. Er nema eðlilegt að
borgarbúar spyrji hvort ekki sé
nú skynsamlegra að halda við
þeim húsum sem standa í borg-
inni og eiga merka sögu en að
byggja upp eitthvað sem brunnið
er til ösku?
Salvör Nordal
Byggjum upp það
sem brennur – rífum
það sem stendur
Höfundur er borgarbúi og
áhugamanneskja um skipulag.
✝ Ólafur Auð-unsson fæddist
að Ysta-Skála, Vest-
ur Eyjafjöllum, 13.7.
1934. Hann lést á
Landsspítalanum í
Fossvogi 17. maí sl.
Foreldrar hans
voru Auðunn Jóns-
son frá Hvammi f.
11.7. 1892, d. 15.1.
1959 og Jórunn Sig-
urðardóttir frá
Lambhúshóli f. 10. 8.
1895, d. 11. 1. 1983.
Ólafur var einn 14 systkina en þau
eru í aldursröð: a) Unnur f. 22. 8.
1918, lést 2004, b) Sigurjón f. 30. 8.
1919, lést 1996, c) Sigurður f. 12. 6.
1921, lést 2007, d) Frímann f. 12. 3.
1922, lést 1922, e) Kristinn f. 16. 9.
1923, f) Guðrún f. 17. 9. 1925, lést
2005, g) Lilja f. 21. 4. 1927, h) Elí f.
11. 11. 1928, i) Svanlaug f. 4. 3.
1930, lést 1995, j) Sigfús f. 16. 11.
1932, k) Eyrún f. 28. 8. 1935, lést
2004, l) Auður f. 10. 3. 1937 og m)
Jón f. 26. 5. 1941.
Þann 22. ágúst 1959 giftist Ólaf-
ur eiginkonu sinni, Áslaugu Ólafs-
dóttur frá Stóru-Mörk, Vestur-
Eyjafjöllum, f. 24. 10. 1939. Börn
þeirra eru: a) Guðrún, hjúkr-
unarfræðingur f. 3. 11. 1960, börn
hennar Nökkvi Gunnarsson f. 4. 12.
1981 og Áslaug Rún Magnúsdóttir
f. 16. 1. 1993, b) Auð-
ur, sjúkraþjálfari, f.
4. 2.1962, gift Guð-
mundi Tryggva Sig-
urðssyni, tæknifræð-
ingi, f. 14.12. 1959,
börn þeirra Sindri f.
25.9. 1988, Óttar f.
2.3. 1991 og Hugrún
f. 25.10. 1994, c) Ólaf-
ur Haukur, húsa-
smíðameistari, f.
2.11. 1964, giftur Sig-
rúnu Konráðsdóttur,
snyrtifræðingi, f. 8. 4.
1965, börn þeirra Ólafur Þór, f. 1.6.
1986, Hafliði Örn, f. 1.5. 1991 og
Alexandra Ósk, f. 22.2. 1993, d)
Þorri, tæknifræðingur f. 26. 1.
1972, giftur Guðnýju Gísladóttur
launafulltrúa, f. 8. 9. 1972, og eiga
þau eitt barn, Kolbrúnu Þöll f.
10.12. 1999.
Ólafur fór að heiman 18 ára og
stundaði ýmsa vinnu fram til 1956
þegar hann fór í nám í húsasmíði.
Hann stofnaði byggingafyrirtækið
Borgarstein með bræðrum sínum
og starfaði við húsbyggingar með
þeim um 30 ára skeið. Eftir það
vann Ólafur við smíðar þar til hann
veiktist í byrjun maí sl.
Ólafur verður jarðsettur í Gufu-
neskirkjugarði og hefst athöfnin
frá Fossvogskirkju kl. 15 í dag,
föstudag.
Það er mér ljúft og skylt að minn-
ast pabba míns í fáeinum orðum en
um leið er hjarta mitt fullt af harmi og
söknuði. Ég ætla ekki að fara með
langa ræðu um hversu góður maður
hann var því lítillæti og hógværð voru
hans einkenni eins og hann átti kyn
til. Þeir sem til hans þekktu vita við
hvað er átt.
Það sem kemur upp í hugann eru
fyrst og fremst ljúfar minningar frá
uppvaxtarárum mínum. Er við kúrð-
um saman framan við sjónvarpið á
kvöldin þar til við sofnuðum báðir yfir
kúrekamynd. Ísbíltúrarnir á sunnu-
dögum með viðkomu á bryggju
Reykjavíkurhafnar til að skoða
bátana. Einnig eru mér í fersku minni
sólríkir sumardagar er við lögðum
leið okkar niður á hitaveitustokk, þar
sem nú er útvarpshúsið, til að bóna
Saabinn. Skemmtilegast þótti mér
þegar við fórum um helgar um bíla-
sölur borgarinnar til að berja augum
nýjustu strauma og stefnur í bíla-
framleiðslu heimsins. Oftar en ekki
endaði sú ferð í Nesti í Fossvoginum.
Ég fékk pylsu og maltflösku en pabbi
fékk sér pilsnersflösku og Faunavind-
il.
Seinna gafst mér tækifæri til að
eyða fleiri stundum með pabba þegar
ég fór að vinna hjá honum í bygging-
arvinnu á sumrin. Það voru dýrmætir
tímar og seinna lærði ég til trésmiðs
hjá honum. Þegar pabbi ók inn á
byggingarsvæðið og varla sást inn um
bílrúðurnar fyrir vindlareyk var það
merki um að það væri föstudagur og
komið að því að borga út vikulaunin.
Pabbi studdi mig í einu og öllu sem
ég tók mér fyrir hendur og hvatti mig
áfram. Hann fylgdist með þegar ég
var að keppa í boltanum en lét ekki
hátt. Það dugði mér. Hann kenndi
mér að tefla og tefldum við talsvert
þegar ég var barn og unglingur. Ég
man þegar ég vann pabba í fyrsta sinn
í alvöru skák og þá skildi ég hvaðan ég
hafði keppnisskapið. Pabbi var tapsár
eins og ég. Ég man líka að ég fékk
samviskubit yfir því að hafa unnið
hann, slík var virðing mín gagnvart
honum.
Það stakk mig fast í hjartastað sl.
haust er ég fékk fréttina um að pabbi
hefði fengið vægan blóðtappa í höf-
uðið. Skömmu áður fengum við Guðný
nefnilega þær fréttir að von væri á
okkar öðru barni í júníbyrjun. Inni í
mér tókust á ólíkar tilfinningar, gleði
og ótti, því mér fannst þetta vera fyr-
irboði einhvers. Kvöldið áður en pabbi
fékk heilablóðfallið höfðu hann og
mamma verið í heimsókn hjá okkur.
Pabbi sagði mér að hann hefði nýlokið
við að smíða glugga í kvistinn á Skála
en miklar endurbætur hafa staðið þar
yfir á æskuheimili hans. Þá sagði hann
mér að hann hefði verið að fella 12 m
háa ösp í garðinum þann daginn.
Hann virtist hinn hressasti enda vor í
lofti og gróðurinn að springa út. Dag-
inn eftir bútaði hann stofninn listilega
niður með sög. Það reyndist vera hans
hinsta verk.
Rúmri viku seinna, aðfaranótt 17.
maí, sat ég við rúmstokkinn hjá hon-
um, hélt í hönd hans og horfði á líf
hans fjara út. Tíminn stóð kyrr í eilífri
bið eftir næsta andardrætti sem aldr-
ei kom.
Elsku pabbi. Þakka þér kærlega
fyrir allar okkar samverustundir.
Minningin um örlátan, lítillátan fag-
urkera og náttúruunnanda mun ylja
mér um aldur og ævi.
Þorri Ólafsson.
Óli kom mér oft á óvart þegar ég
kynntist honum fyrst. Minna síðar
Ólafur Auðunsson
✝ HallgrímurBreiðfjörð Þór-
arinsson fæddist í
Reykjavík 14. júlí
1925. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað sunnudaginn
20. maí síðastliðinn.
Foreldar hans voru:
Þórarinn Guð-
mundsson vél-
smiður, f. á Ketils-
stöðum í Mýrdal í V.
Skaftafellss., 7.
ágúst 1896, d. 7.
mars 1985 og kona hans Herborg
Breiðfjörð Hallgrímsdóttir, fædd
á Kolgröfum í Eyrarsveit Í Snæ-
fellsnessýslu, 12. júlí 1903, d. 7.
mars 1984. Hallgrímur ólst upp á
Dyrhólum í Mýrdal hjá Eyjólfi
Jakobssyni og Sóleyju Guðmunds-
dóttur, föðursystur sinni, á ár-
unum 1930-1944, er hann fluttist
til föður síns í Neskaupstað og
seinni konu hans, Guðrúnar Sig-
mundsdóttur.
Systkini Hallgríms
eru: Alsystir er Lilja
Gréta, f. 24. ágúst
1922, d. 22. sept.
2005, hálfsystkin,
sammæðra, eru Her-
dís Ásgeirsdóttir, f.
18. nóv. 1928, d. 9.
mars 2006, Einar
Hafsteinn Guðmunds-
son, f. 14. sept. 1932
og Jósep Ástvaldur
Guðmundsson, f. 2.
nóv. 1934, og tvíbura-
systur, samfeðra, eru
Alda og Bára f. 31.
des. 1935.
Á gamlársdag árið 1948 kvæntist
Hallgrímur Auðbjörgu Stef-
ánsdóttur, f. 27. júlí 1922, frá Sval-
barði í Neskaupstað. Foreldrar
hennar voru Stefán Guðmundsson,
verkstjóri í Neskaupstað, og Sess-
elja Jóhannesdóttir. Sonur Hall-
gríms og Auðbjargar er Stefán, f.
16. júlí 1948. Börn hans eru: 1)
Hallgrímur, f. 2. nóvember 1970,
sonur hans er Stefán Fannar. 2)
Auðbjörg Íris, f. 9. desember
1973, sambýlismaður Jóhann S.
Friðleifsson, börn þeirra eru Sara
Hlín og Birkir Ísak. 3) Eva Rós, f.
6. janúar 1983, sambýlismaður
Karl Hilmarsson, sonur þeirra
óskírður.
Kona Stefáns er Sigrún Hv.
Magnúsdóttir, f. í Reykjavík 24.
desember 1949.
Hallgrímur hóf nám í vél-
virkjun við Dráttarbrautina hf. í
Neskaupstað 1944 og lauk sveins-
prófi 1948. Meistararéttindi í vél-
virkjun 1952. Hann hóf störf hjá
Samvinnufélagi útgerðarmanna
Neskaupstað (SÚN) 1951 og síðan
frystihúsi SVN sem yfirvélstjóri,
hönnuður og verkstjóri til ársins
1999 er hann hætti störfum vegna
aldurs. Hallgrímur vann við köf-
un 1950 til ’60, ekki síst vegna við-
gerða á togurum. Hann var próf-
dómari í Iðnskólanum í
Neskaupstað um árabil.
Hallgrímur verður jarðsunginn
frá Norðfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Ég vil minnast Hallgríms B. Þór-
arinssonar með fáeinum orðum. Ég
kynntist Hallgrími árið 1994, stuttu
eftir að ég kynntist Stefáni, syni hans.
Það er erfitt að lýsa fyrstu áhrifum
sem aðrar manneskjur hafa á mann,
sérstaklega þegar langur tími er lið-
inn. Ég man þó að mér fannst nærvera
hans strax þægileg, Hallgrímur var
viðræðugóður og fróður maður og for-
vitinn að eðlisfari. Hugsanlega fylgir
það þeirri kynslóð sem hann tilheyrði
að taka lífinu með vissri ró og gefa sér
tíma til að gera hlutina vel, hvort held-
ur var í vinnu eða í einkalífinu. En
e.t.v. var það bara Hallgrími eðlislægt
að gefa sér góðan tíma í það sem hann
tók sér fyrir hendur, einnig að spjalla
við fólk, amk fannst mér notalegt að
heimsækja hann og Auðbjörgu konu
hans austur í Neskaupstað, þar var
eins og tímans straumur rynni hægar
en í ys og þys höfuðborgarinnar. En
auðvitað er það blekking, tíminn tifar
og nýlega var tími Hallgríms allur.
Eftir langvarandi veikindi lést hann á
Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaup-
stað hinn 20. maí.
Hallgrímur starfaði lengi sem verk-
stjóri í Síldarvinnslunni í Neskaupstað
og starfaði þar uns hann náði 75 ára
aldri. Þar var oft á tíðum unninn lang-
ur vinnudagur, það var meira hugsað
um að bjarga verðmætum þegar mikið
barst að landi heldur en að einblínt
væri á ákvæði um hámarksfjölda
vinnustunda eða aðrar slíkar tilskip-
anir. Hann lenti í snjóflóðunum sem
féllu í Neskaupstað 20. desember
1974, en bjargaðist á ótrúlegan hátt.
Hann missti þó suma af sínum bestu
vinnufélögum í þessum hamförum og
þessir atburðir sátu í huga hans eins
og líklegra allra annarra íbúa Nes-
kaupstaðar sem komnir voru til vits og
ára þegar þessi voveiflegi atburður
gerðist.
Ég vil þakka Hallgrími margar góð-
ar stundir, upp í hugann kemur m.a.
sjötugsafmæli hans, sem hann hélt með
glæsibrag í Perlunni, þar sem berlega
kom í ljós hversu mikið glæsimenni
hann var og höfðingi heim að sækja.
Að lokum vil ég votta Auðbjörgu,
eftirlifandi eiginkonu Hallgríms, inni-
lega samúð mína.
Sigrún Hv. Magnúsdóttir.
Hallgrímur B. Þórarinsson
MINNINGAR
FYRIR nokkru var ég á ferð í
Rússlandi með gsm-síma og búinn
íslensku korti frá Símanum. Þegar
heim kom beið mín
reikningur upp á nær
50 þúsund krónur frá
Símanum hf. og þar á
meðal innanbæj-
arsímtöl í St.Peters-
burg á nær 500 krón-
ur mínútan! Þar sem
kona mín er rússnesk
þekki ég nokkuð vel
til hvert almennt verð
er þarna fyrir gsm-
símtöl, eða 7-14 krón-
ur á mínútuna milli
gsm-síma eða úr gsm-
síma í fastlínur innan
borgarinnar. Síminn
reyndi að rukka mig
með nær 5.000% –
fimmþúsundföldu
álagi!
Auk símtalataxta
sem eru algerlega á
skjön við reglur sem
Evrópusambandið
hefur nú sett á síma-
félög varðandi notkun
gsm-síma utan heima-
landsins voru fleiri
hundruð krónur rukk-
aðar hvert sinn sem
númer var á tali eða
ekki náðist samband.
Ítrekaðar en árangurslausar til-
raunir til að ná sambandi kostuðu
mörg þúsund krónur hjá Síman-
um.
Símtöl í gsm-símann minn var
rukkað bæði sem „Símtal móttekið
erlendis“ og „Svargjald erlendis
(TAP)“. Þjónustuver Símans hefur
getað upplýst mig hvað þetta gjald
stendur fyrir. Lengd þessara sím-
tala (þjónustu) er alltaf sýnt sem
0, en um leið eru þúsundir króna
færðar á símareikninginn fyrir
þetta. Til að kóróna vitleysuna er
síðan innheimt fyrir GPRS-notkun
erlendis sem starfsmaður Símans
segir mér að sé fyrir að vafra á
Netinu. Símtólið mitt er hins veg-
ar með engar slíkar stillingar/
uppsetningar og ég hef aldrei séð
neina vefsíðu nokkru sinni birtast í
þessum síma. Hins vegar barst
sms-ruslpóstur inn á símann.
Marga mánuði tók að fá senda
útskrift á símtölunum eftir að ég
kvartaði fyrst yfir reikningnum.
Eftir að skoða útskriftina er
ástæða til að benda fólki á að fara
vandlega yfir reikninga frá Síman-
um, sérstaklega þegar gsm-síminn
er með á ferðalögum erlendis.
Gjaldtaka sem þessi
er auðvitað ekkert
annað en fjársvik og
þjófnaður. Evrópu-
sambandið hefur nú
skorið upp herör gegn
slíku svindli síma-
félaga og sett reglur
sem banna slíka gjald-
töku.
Þegar ég reyndi að
fá leiðréttingu mála
og vakti athygli
starfsmanna Símans á
þessu var mér sagt að
þeir hefðu ekkert yfir
gjaldtökunni í Rúss-
landi að segja. Mér
sem viðskiptavini
Símans kemur í raun
ekkert við hvort fé-
lagið lætur rússnesku
mafíuna stela af sér
peningum, hvort
starfsmenn Símans
séu svo óhæfir í starfi
að þeim sé ófært að
semja um eðlilegt
verð fyrir sína við-
skiptavina á erlendri
grund eða hvort að-
standendur Símans
stingi sjálfir þessum
peningum í vasann eða drekki þá
út á sólarströndum erlendis.
Þeirra mál er hvernig þeir eyða
sínum peningum, en Síminn getur
ekki skuldfært á minn símareikn-
ing hvað sem þeim eða rúss-
neskum glæpamönnum sem þeir
eru í samstarfi við dettur í hug.
Samræmi verður að vera á milli
eðlilegs markaðsverðs þeirrar
þjónustu sem veitt er og þess sem
prentað á símareikninginn.
Eftir að hafa árangurslaust
reynt að fá starfsfólk Símans til að
leiðrétta símareikninginn og færa
hann til samræmis við eðlilega við-
skiptahætti neyddist ég til að
grípa til þess úrræðis neytanda að
kæra fjársvikin til Lögreglunnar í
Reykjavík og Neytendastofu.
Síminn aðstoðar
Rússa við fjársvik
Ástþór Magnússon skrifar
um gjaldtöku Símans fyrir
símtöl í útlöndum
» Síminn hf.rukkaði inn-
anbæjarsímtöl í
St.Petersburg á
nær 500 krónur
mínútuna eða
með um 5.000%
álagi ofan á
venjulega gjald-
skrá í Rúss-
landi!
Ástþór Magnússon
Höfundur er forstöðumaður
Friðar 2000 og fyrrverandi
forsetaframbjóðandi.