Morgunblaðið - 25.05.2007, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 25. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Agatha SesseljaSigurðardóttir
fæddist að Hraun-
gerði í Flóa 29. sept-
ember 1953. Hún
andaðist á Landspít-
alanum í Fossvogi
þriðjudaginn 15.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Stefanía Giss-
urardóttir og Sig-
urður Pálsson
vígslubiskup.
Tveggja ára fluttist
hún með foreldrum
sínum á Selfoss og ólst þar upp.
Hún var yngst sjö systkina, sem
eru Páll, Ólafur, Ingibjörg, Ingv-
eldur, Sigurður og Gissur.
Árið 1978 gekk Agatha að eiga
Jóhann Baldur Jónsson, versl-
unarmann á Blönduósi. Þau eign-
uðust þrjár dætur: Jóhönnu, f.
1979, í sambúð með Jóhanni
Kröyer, sonur þeirra er Bjarki
Kröyer. Stefaníu Ellý, f. 1980, í
sambúð með Guðna Karli Brynj-
ólfssyni, börn þeirra eru Krist-
ófer Karl og Júlía
Marín. Yngst þeirra
er Sigrún, f. 1988.
Jóhann og Agatha
slitu samvistum.
Að loknu grunn-
skólanámi varð
Agatha skiptinemi í
Los Altos í Kali-
forníu í eitt ár og
aupair í annað ár í
Bandaríkjunum.
Hún starfaði um
skeið í Seðlabank-
anum og fór þaðan í
Húsmæðraskólann
á Löngumýri. Árið 1975 til 1977
stundaði hún nám í Ljósmæðra-
skólanum. Skömmu eftir útskrift
þaðan flutti hún á Blönduós og
var þar ljósmóðir í 19 ár. Eftir
það var hún ljósmóðir á Ísafirði í
fjögur ár og fór síðan til starfa á
kvennadeild Landspítalans. Sein-
asta æviárið starfaði hún hjá ESS
á Reyðarfirði.
Útför Agöthu verður gerð frá
Fella- og Hólakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku besta mamma mín.
Aldrei óraði mig fyrir þessu.
Þetta kom eins og þruma úr heið-
skíru lofti. Guð hvað ég sakna þín
mikið.
Maður var ekki alveg búinn að
meðtaka það að þú værir svona veik
og svo ertu tekin frá okkur. En þú
ert á betri stað núna og líður miklu
betur, það er mér mikils virði að
vita. Eins og litli prinsinn sagði svo
fallega við Strúnu: „Mér þykir það
leitt, Sigrún mín, en núna er hún
komin á betri stað, þar sem hún lifir
lengur.“ Þetta sagði hann af svo
mikilli einlægni og svo fallega.
Þú stóðst þig eins og hetja allan
tímann. Gantaðist með þetta allt
eins og þér var einni lagið. Ég sat
þér við hlið þegar að þú varst að
tala við gamla skólasystur þína og
sagðir: „Verst hvað þetta er víð-
áttubrjálað eins og ég“ og svo
hnýttir þú við „og hægrisinnað í
þokkabót“.
Já, svona er þér vel lýst, elsku
mamma mín. Naflastrengurinn á
milli þín og mín slitnaði aldrei af
minni hálfu og ekki þinni að ég best
veit. Ég átti bara þig fyrir mömmu
og enginn kemur í þinn stað. Ég er
afskaplega stolt og þakklát fyrir að
hafa átt þig fyrir mömmu. Alltaf gat
maður leitað til þín hvert sem
vandamálið var og yfirleitt stóð
ekki á svörunum. Allar skemmti-
legu sögurnar sem þú sagðir mér,
af mér þegar að ég var lítil.
Ohh … þær eru yndislegar.
Mér dettur í hug að ég á ennþá
bréfið sem beið mín á herbergis-
hurðinni þegar ég kom heim úr
skólanum. Fyrirsögnin var: „Hér
býr lítill sóði“ og þar á eftir komu
nánari innihaldslýsingar á herberg-
inu mínu (miður góðar). Svo endaði
bréfið svona: „Það verða engar vin-
konur og ekkert sjónvarp fyrr en að
verki loknu.“ Gangi þér vel. Þín
mamma. Núna ertu ábyggilega
hlæjandi með mér. Ég móðgaðist
nú ekki meira en það að ég geymdi
bréfið sem nú er orðið að verðmætri
minningu.
Þú tókst á móti öllum ömmubörn-
unum þínum sem eru þrjú talsins.
Og þú stóðst þig eins og hetja í því
enda mikil fagmanneskja á ferð.
Þetta vildi ég bara að þú gerðir og
ég er svo stolt af því að segja öllum
að þú hafir tekið á móti mínum mol-
um. Þú fékkst þau í hendurnar eins
og þú sagðir. En aldrei fann maður
fyrir óöryggi hjá þér. Það sýnir
bara hversu sterk þú varst. Ég veit
líka að Kristófer Karl og Júlía Mar-
ín verða stolt af því að geta sagt:
„Amma mín tók á móti mér.“
Stóri ömmustrákurinn þinn til-
kynnti konunum í leikskólanum að
nú værir þú engill hjá stjörnunum
og værir að passa okkur öll.
Hann sendir þér risaknús og
rembingskoss beint á munninn og
saknar ömmu mikið. Án efa gerir
litla snúllan þín það líka.
Það er margt fleira hægt að telja
upp en ég vil bara hafa það fyrir
mig og hlæja svo seinna að því með
þér. Þú ert hetjan mín og svoleiðis
vil ég minnast þín.
Kveð ég þig í hinsta sinn og
knúsa fast í huganum. Það var svo
notalegt. Ég veit að þú skemmtir
þér vel hjá öllu því góða fólki sem
tekur á móti þér.
Blessuð sé minning þín.
„Love you“
Þín dóttir og litla óðagot,
Stefanía Ellý.
Æ, elsku mamma mín, það er svo
erfitt að trúa því að þú sért farin!
Að ég fái aldrei aftur að faðma
þig … þau voru svo hlý og notaleg
faðmlögin okkar. Þú varst svo ynd-
isleg, svo skemmtileg og sterk. Og
það varstu alveg þangað til þú sofn-
aðir frá okkur. Slóst á létta strengi,
gerðir grín að sjálfri þér og talaðir
út í eitt, eins og þér var einni lagið.
Það er líklega þess vegna sem það
er svo sárt að þurfa að kveðja þig,
því þú varst söm við þig allan tím-
ann og virtist ekkert vera veik.
Þú kláraðir þessa baráttu með
mikilli reisn og ég er svo stolt af
þér! Ég er þér svo þakklát fyrir að
hafa tekið á móti Bjarka litla, þú
stóðst þig svo vel og hjálpaðir mér
svo mikið. Þið voruð orðin svo góðir
félagar, og nú er hann alltaf með
mynd af þér og kallar á ömmu sína.
Við eigum svo margar minningar að
ég veit ekki hvar ég á að byrja. Því
geymum við þær hjá okkur og varð-
veitum vel. En nánast hver einasta
minning fær mann til að brosa og
jafnvel hlæja. Það var alltaf mikið
um hlátur og fíflagang þegar við
mæðgur komum allar saman, og
það er örugglega mikið um það hjá
þér núna … með öllu góða fólkinu
sem þú ert komin til.
Elsku mamma, ég skal passa
stelpurnar þínar fyrir þig.
Takk fyrir að vera mamma mín.
Ég kveð þig með orðunum sem
þú kvaddir mig alltaf með: Love
you.
Þín dóttir,
Jóhanna.
Jæja, mamma mín. Þetta var nú
aðeins of snöggt. Heimurinn er svo
furðulegt fyrirbæri. Maður heldur
alltaf að svona komi ekki fyrir
mann sjálfan eða manns nánustu,
en viti menn, það ólíklegasta gerist.
Það er svo margt sem við áttum eft-
ir að gera. Við ætluðum alltaf út til
„labbilá“ og gera allt vitlaust. En
nú verður ekkert úr því. Þú verður
með mér í anda en það er ekki eins.
Þér líður samt vel núna, betur en
þér hefur liðið lengi.
Ef ég rifja upp nokkrar minn-
ingar þá gleymi ég aldrei þegar ég
var að fíflast með eyrnapinnana
heima og grínast með að kasta þeim
í þig en svo bara opnaðist eyrnap-
innaboxið og þeir fóru allir yfir þig
og á gólfið, þér til mikillar skemmt-
unar. Þú varst alltaf að leiðrétta
mig ef ég talaði eitthvað vitlaust
mér til mikillar skemmtunar.
Þú stríddir mér við öll tækifæri
sem þú fékkst en núna kann ég vel
að meta það þó svo að ég hafi ekki
gert það þá. Ég man eftir einu
besta afmæli sem ég hef átt en það
var 12 ára afmælið mitt. Þegar þú
komst með Manchester United-
kökuna alla leið frá Reykjavík til
Ísafjarðar. Það var eitt skemmti-
legasta afmæli sem ég hef átt og
bara eiginlega það langbesta.
Ég veit líka hvað þér fannst
Subway-bátarnir sem ég gerði fyrir
þig góðir með fullt af honey must-
ard-sósu, og ég er svo ánægð að ég
gat gefið þér einn þannig áður en
þú fórst. En ég veit að þér þótti
mjög vænt um mig. Og mér þykir
mjög vænt um þig þó svo að ég hafi
aldrei getað sagt það eftir að ég fór
að stækka. Ég elska þig svo mikið,
mamma, og ég skil ekki af hverju
þetta þurfti að gerast. Ég sakna þín
svo mikið og það er svo erfitt að
geta ekki hringt í þig, sent þér sms
eða hitt þig. Ég veit samt að ég get
talað við þig ennþá og þú verður hjá
mér en það er ekki eins.
En nú ertu komin á betri stað þar
sem þú þarft ekki að kveljast leng-
ur. Þar sem þú ert í fagnaði með
ömmum mínum og öfum, frændum
og frænkum og vinum og kunningj-
um sem hafa fallið frá í gegnum tíð-
ina. Þið sitjið þarna uppi og gætið
okkar. Eins og Kristófer segir að
nú sért þú bara engill á himninum
hjá stjörnunum.
Ég sé núna allt það sem þú gerðir
mér gott. Það sem þú gafst mér og
það sem ég fæ frá þér í persónu ein-
kennum mínum og útliti. Eitthvað
sem ég vildi aldrei viðurkenna áður,
en núna bara verð ég að bíta í stolt-
ið og segja það hér. En ég vil að þú
vitir að það verður allt í lagi með
okkur hér. Við munum ávallt sakna
þín en við munum halda áfram.
Barnabörnin þín eiga eftir að
vaxa og dafna og þú munt sjálfsagt
fylgjast vel með. Ég ætla að gera
mitt besta í að vera þeim litlu sem
góð fyrirmynd. Og þó svo að ég sé
ekki í skóla núna þá ætla ég að láta
verða eitthvað almennilegt úr mér.
Ég bið að heilsa öllum þarna uppi
hjá þér. „Love you“ eins og þú
sagðir alltaf. Við sjáumst einhvern
tíma aftur.
Þitt litla dýr,
Sigrún.
Elsku amma. Hér eru nokkur orð
til þín frá okkur.
Svo lengi sem ég man eftir mér
varstu til staðar, kenndir mér að
elska aðra og að elska sjálfa mig.
Þú varst alltaf tilbúin að hlusta,
halda í höndina á mér og faðma
mig.
Lífsgleði þín og umhyggja höfðu
mikil áhrif á líf mitt. Þakka þér fyr-
ir að vera amma mín.
Við sendum þér þrjá stóra fing-
urkossa og risaknús.
Þín ömmubörn,
Kristófer Karl, Júlía Marín og
Bjarki Kröyer.
Lífið getur stundum verið erfitt.
Ég segi þetta bara af því að ég var
að missa frænku mína núna á
þriðjudaginn eða 15. maí. Hún var
53 ára og hét Agga. Hún var ein af
mínum bestu frænkum og mér þótti
rosalega vænt um hana. Ég man til
dæmis eftir einu af mörgum geggj-
uðum kvöldum þegar ég gisti hjá
henni en það var svona:
Ég og litla systir mín komum til
hennar um sex- eða sjöleytið og
byrjuðum á því að panta pitsu, svo
um áttaleytið löbbuðum við í Bónus
video og keyptum gos, svo sá Agga
nammi bar og sagði okkur að setja
nammi fyrir okkur í sitthvorn
nammipokann. Ég var eitthvað að
taka 3 mola með skóflunni og Öggu
fannst það ekki nóg svo að hún
kenndi mér að nota skófluna og
fyllti hana alla og setti í pokann
minn. Pokinn endaði með því að
vera fullur. Þegar við ætluðum að
fara að borga sá Agga plagat þar
sem var verið að auglýsa ódýran ís
úr vél, hún spurði okkur hvort við
vildum ís og við sögðum að sjálf-
sögðu bara já, takk. Fórum svo að
sofa um tólfleytið. Þetta var mjög
eftirminnilegt og ég var ekki nema
10 eða 11 ára og núna er ég 12.
Frænka veiktist svo af krabba-
meini og það var mikið sjokk fyrir
alla. Hún dó 3 vikum eftir að þetta
kom í ljós.
Mér finnst erfitt að tala um þetta
vegna þess að ég sakna hennar svo
mikið. Mér finnst gott að geta
minnst hennar hér. Ég hef líka
misst afa minn og sakna hans líka
alveg ólýsanlega mikið. Afi var
minn besti vinur. Ég trúi ekki alveg
að afi og Agga séu bæði dáin, ég
vona bara að þau fái að hvíla í friði.
Þessi kveðja er til þeirra frá mér.
Ég veit að ég er kannski væmin en
svona er það bara á svona stundum.
Elsku vinir og fjölskylda, við
munum eftir henni eins og hún var,
megi guð geyma hana.
Rakel Lind Hjartardóttir.
Agga Setta frænka mín er látin.
Hart er það að missa af henni og
sætta sig við sigur þjáninga sem
ekki buðu upp á von. Fyrirvaralítið
rann tíminn út og nú í síðasta skipti.
Agga gerði sér grein fyrir því og
talaði umbúðalaust um komandi
dauða sinn þegar ég hitti hana síð-
ast. Ég fann mikinn styrk hjá henni
þrátt fyrir allt og þess vegna trúi ég
að í nálægð frelsarans hafi verið
hennar kærkomna von. En auðvitað
skyldi hún gefa mér tiltal og gott
veganesti. Elsku Agga sem þekkti
mig á köflum betur en ég sjálf.
Svona var hún, eitt og allt í senn.
Og fyrir vikið bar ég alltaf mikla
virðingu fyrir Öggu sem einu sinni
var miklu eldri en ég en nú síðari
árin mikil vinkona mín um margt.
Þegar Agga var á leiðinni suður
til ömmu þá var gaman. Tilhlökkun,
matargerð, spennandi símtöl, búa
upp rúmin og biðin eftir að bíllinn
hennar Öggu kæmi upp Ártúnið.
Við tók fyrirferðarmikil gleði,
hlátur og um leið viss léttir hjá
þeim mæðgum að ferðalaginu væri
lokið. Hápunkturinn var að sjá
stelpurnar sem áttu allan heiðurinn
hjá Öggu. Þær voru allar þrjár í
fangi hennar og hver frásögn varð
ljóslifandi. En áður en það varð um
seinan sagði hún gjarnan; nú ætla
ég að skreppa til Ingveldar.
Tilfinningin að fá Öggu og stemn-
ingin sem kom með henni var alla
tíð eins og hún væri komin til að
vera. Það segir náttúrlega mest til
um hana sjálfa, hvursu ræktarleg
hún var við sína og í eðli sínu einlæg
og þakklát.
Seinna fundum við samsvörun í
litrófi okkar og mættumst í sama
skilningi. Í dag er það ekki sjálfsagt
en leiðbeinandann mun ég rækta
áfram og minna mig á. Slík gjöf
skilur eftir sig og það er það sem
skiptir máli.
Agga var fær um að rata í innvið-
inn, ef þurfti. Að eiga hana einnig
að sem ljósmóður var mikið lán fyr-
ir mig. Hún var flink ljósmóðir,
nærgætin og gefandi með allan tím-
ann á valdi sínu. Ég á henni svo
sannarlega allt mitt öryggi að
þakka, þrisvar sinnum. Ég einfald-
lega gerði það sem hún sagði mér
hverju sinni og það stóð heima. Hún
átti bestu hendur fyrir Dagbjörtu
dóttur mína. Það er mikil blessun
að vera slík ljósmóðir.
Tilveran er blendin en þegar
tvær góðar koma saman þá er oft-
ast hægt að gera gott úr henni, til-
verunni. Þetta einkennir okkur
frænkurnar og allar Ingurnar
hennar Öggu sem betur fer, ekki
fleiri orð um það að sinni.
Nú vil ég kveðja þig síðan síðast
stóra hetjan mín:
Son Guðs ertu með sanni,
sonur Guðs, Jesús minn,
son Guðs, syndugum manni
sonar arf skenktir þinn,
son Guðs einn eingetinn,
syni Guðs syngi glaður
sérhver lifandi maður
heiður í hvert eitt sinn.
(H.P.)
Elsku stelpurnar, Jóhanna, Stef-
anía og Sigrún. Ég votta ykkur alla
mína samúð við fráfall móður ykk-
ar. Guð gefi ykkur, mökum og börn-
um styrk og ljós í trú á eilíft líf.
Stefanía Sigurðardóttir.
Agga frænka er dáin. Hvernig
getur það verið? Ég var hjá henni í
þarsíðustu viku og þá var hún vissu-
lega lasin en þó hin hressasta og
full af baráttuhug og gríni. En
þannig var hún, stolt kona með mik-
inn húmor og skemmtilega frásagn-
argáfu, beinskeytt en svo ótrúlega
hlý og góð þegar á reyndi og sannur
vinur vina sinna. Enda vinamörg
með eindæmum og engin aldurs-
mörk þar.
Ég var níu ára gömul þegar ég
fór fyrst í vist til Öggu Settu og
Baldurs en þá var Agga ljósmóðir á
Blönduósi og ný búin að eignast Jó-
hönnu fyrstu dóttur sína. Um það
bil ári síðar kom Stefanía Ellý og
aftur mætti ég í vistina og einhver
ár eftir það. Ég mun allaf dást að
því hvað hún lagði sig fram við að
mér leiddist ekki og að ég jafnaði
mig á heimþrá sem ég fékk nokkuð
reglulega enda var ég ekki gömul
þá.
Heilu kvöldin sátum við og spil-
uðum kleppara með tilheyrandi lát-
um, fórum á rúntinn á Blönduósi og
fengum okkur ís, mér er í dag
ómögulegt að skilja hvað við gátum
rúntað lengi á ekki stærri stað en
Blönduósi. En Agga hafði ótrúlega
þolinmæði gagnvart mér þegar ég
þurfti á upplyftingu að halda og
tókst iðulega að ná upp brosi hjá
mér.
Því miður naut ég aldrei þess
heiðurs að Agga tæki móti hjá mér
því okkur tókst alltaf að vera hvor á
sínu landshorninu þegar ég var á
tíma en mikið var gott að geta
hringt í hana og spurt um allt
mögulegt sem viðkom meðgöngunni
og fæðingunni.
Við mæðgur söknum hennar sárt
því hún var okkur öllum góð vin-
kona. Stelpunum þótti það alltaf
mikið ævintýri að fá að gista hjá
Öggu frænku því hún var alltaf svo
„ótrúlega góð“ sögðu þær alltaf
„mamma við fengum pitsu og fullt
af nammi og svo fengum við að fara
seint að sofa“ já hún kunni á þetta.
Sérstakt samband var milli Ingu
Kristrúnar yngstu dóttur minnar
og Öggu Settu en Agga var nánast
sú eina sem Inga hlýddi umyrða-
laust og bar hún ómælda virðingu
fyrir frænku sinni. Daginn sem
Agga Setta dó spilaði Inga Kristrún
á tónleikum í píanóskólanum sínum
en ég hafði sagt henni fréttirnar
skömmu áður og ætlaði hún aldeilis
að spila frænku til heiðurs. Þegar
henni fannst tímabært að við legð-
um af stað sagði hún „jæja, nú er
Agga komin í besta sætið, við skul-
um drífa okkur“ svo spilaði hún eins
og hún hefði aldrei gert annað en að
koma fram fyrir fullt af fólki, en þó
var hún fyrst og fremst að spila til
heiðurs uppáhaldsfrænku sinni.
Elsku Jóhanna, Stefanía Ellý og
Sigrún, ég get aðeins ímyndað mér
hvað missir ykkar er mikill, en síð-
ustu viku er ég aðeins búin að kynn-
ast því hver sterkar þið eruð allar
og ég veit að mamma ykkar væri af-
ar stolt af ykkur nú eins og hún var
ávallt. Ég bið góðan guð að vernda
ykkur og fjölskyldur ykkar út lífið
og gefa ykkur styrk í sorg ykkar og
þið vitið að heimili mitt stendur
ykkur alltaf opið.
Elsku frænka, við kveðjum þig
með trega og söknuði. Hvíl í friði.
Inga Sigríður og dætur.
Í dag kveðjum við Agöthu, það er
ekki spurt um aldur þegar vágest-
urinn krabbamein ber að dyrum.
Við Agatha vorum giftar bræðr-
um og bjuggum nálægt hvor ann-
arri á Blönduósi, samgangur var
mikill og góður milli heimilanna.
Agatha var einstaklega hjálpsöm og
alltaf tilbúin að rétta hjálparhönd ef
einhvers þurfti með. Hún virkaði
stundum hrjúf en undir niðri var
hún hlý og notaleg, talaði oft ansi
mikið en aldrei heyrði ég hana hall-
mæla nokkrum manni.
Tengdaforeldrum okkar var hún
Agatha Sesselja
Sigurðardóttir