Morgunblaðið - 25.05.2007, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 25. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Karl Magnússonfæddist í Tröð í
Fróðárhreppi á
Snæfellsnesi 30.
mars 1928. Hann
lést á St. Franc-
iskusspítalanum í
Stykkishólmi 19.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Magnús Guð-
brandur Árnason
bóndi í Tröð, f. í
Holti á Brimils-
völlum í Fróðár-
hreppi 5.6. 1884, d.
28.2. 1963, og Ragnheiður Helga
Skarphéðinsdóttir, f. 10.6. 1893 í
Guðlaugsvík í Bæjarhreppi í
Strandasýslu, d. 27.5. 1975. Systk-
ini Karls eru: 1) Árni, f. 12.8. 1914,
d. 16.10. 2004, kvæntist Láru
eru: 1) Hörður, f. 15.9. 1955, d.
22.7. 1958. 2) Hrafnhildur, f. 20.7.
1957, giftist Hermanni Þór Krist-
inssyni, f. 6.8. 1960, sonur þeirra
Fannar Örn, f. 5.8. 1983, fyrir átti
Hrafnhildur Guðrúnu Láru Bour-
anel, f. 14.1. 1980. Þau slitu sam-
vistum. 3) Hörður, f. 12.5. 1959,
kvæntur Sigurborgu Leifsdóttur,
f. 23.1. 1961. Börn þeirra Lára
María, f. 13.9. 1984, Anna, f. 29.8.
1987, og Leifur, f. 16.12. 1994.
Karl og Lára slitu samvistum
1965.
Karl kvæntist árið 1974 Hall-
fríði Eiðsdóttur, f. 24.7. 1924.
Dóttir hennar Anna Eggerts-
dóttir, f. 2.9. 1954, d. 6.2. 1986.
Karl bjó mestan hluta ævi sinn-
ar í Tröð í Fróðárhreppi og starf-
aði aðallega við trilluútgerð og
fiskvinnslu.
Útför Karls verður gerð frá
Ólafsvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður á Brimilsvöllum.
Þórðardóttur, f. 30.6.
1919, d. 20.11. 1955,
bjuggu í Keflavík, 2)
Margrét Hulda, Jaðri
í Ólafsvík, f. 20.2.
1918, giftist Sigurði
Brandssyni frá
Fögruhlíð í Fróðár-
hreppi, f. 14.10.
1917, d. 31.5. 1996, 3)
Ragna Jenný, f. 1.1.
1924, d. 1.4. 2002,
giftist Alfonsi Sig-
urðssyni frá Eski-
firði, f. 17.12. 1916,
d. 1.2. 2007, og 4)
Skarphéðinn, f. 15.11. 1930, d. 3.6.
1946.
Karl kvæntist árið 1955 Láru
Ágústsdóttur frá Kötluholti í
Fróðárhreppi, f. 8.11. 1935, og
áttu þau saman þrjú börn, þau
Tengdafaðir minn Karl Magnús-
son er látinn eftir harða baráttu
við þann sjúkdóm sem lagði hann
að velli. Síðustu vikurnar kom vel í
ljós hve lífsvilji hans var mikill,
hann dreymdi um að fá að lifa sum-
arið í sveitinni sinni.
Það má segja að mín fyrstu
kynni af Kalla, eins og hann var
alltaf kallaður, hafi verið þegar
hann bjargaði mér upp úr aur-
bleytu. Ég var á leið til Stykk-
ishólms úr minni fyrstu ferð til
Ólafsvíkur að hitta tengdafólkið og
tilvonandi eiginmaður farinn út á
sjó. Vegirnir í Fróðárhreppnum
voru ekki góðir í þá daga og hafði
rignt mikið dagana áður. Hörður
hafði beðið pabba sinn að fylgjast
með mér þegar ég færi fram hjá
Tröð. Þarna kynntist ég fljótt
hjálpsemi Kalla sem einkenndi
hann alla tíð, hann var ekkert að
bíða heldur kom á móti mér á trak-
tor og dró bílinn upp úr drullufor-
inni.
Þegar ég kom inn í fjölskylduna
bjó Kalli í Tröð með seinni konu
sinni Hallfríði, þar sem þau bjuggu
nánast allan sinn búskap. Hvergi
fannst honum betra að vera og þar
vildi hann búa til dauðadags. Tröð-
in var óðalið hans og þangað voru
allir alltaf velkomnir. Glaðastur
var hann þegar gesti bar að garði
eða von var á einhverjum í heim-
sókn. Ættarmót í Tröð með systk-
inum hans og fjölskyldum voru
stórhátíðir í hans augum. Lengst
af stundaði Kalli trilluútgerð og
réri Fríða kona hans með honum í
mörg ár.
Það var ótrúlegur dugnaður í
þessari fullorðnu konu og voru þau
mjög samhent í þessari vinnu sinni.
Síðustu árin áttu þau sameig-
inlegt hugðarefni sem var lítið gall-
erí. Þar er að finna ýmislegt hand-
verk eftir þau bæði, svo sem
smíðahlutir og prjónaskapur.
Þó tengdafaðir minn hafi verið
glaðvær maður og mikið fyrir líf og
fjör, átti hann líka sínar dökku
hliðar. Snemma á lífsleiðinni lenti
hann í áföllum sem eflaust hafa
markað líf hans til æviloka. Fyrir
tuttugu árum lenti hann í bílslysi
sem olli því að hann átti erfitt með
tjáskipti og meðtók ekki allt sem
sagt var við hann. Orð eins og
„apparat“ og „drasl“ komu oft í
stað þeirra sem hann vantaði en
kom ekki frá sér.
Kalli fylgdist vel með börnunum
sínum og var stoltur af þeim. Þó
hann væri orðinn fársjúkur spurði
hann um barnabörnin, sérstaklega
ef hann vissi að þau væru á ferða-
lögum.
Síðustu mánuðina dvaldi Kalli á
St. Franciskusspítalanum í Stykk-
ishólmi þar sem hann naut góðrar
aðhlynningar og er starfsfólkinu
færðar kærar þakkir fyrir. Má
segja að ég hafi kynnst tengda-
föður mínum enn betur í veikind-
um hans síðustu mánuði. Hann var
þakklátur fyrir það sem fyrir hann
var gert þennan erfiða tíma. Eft-
irminnilegur er dagurinn þegar
Sigurður frændi hans kom úr
Reykjavík með harmonikuna og
spilaði fyrir hann eins og þeir
höfðu oft gert saman áður. Gleði-
svipurinn sem færðist yfir andlit
gamla mannsins er ógleymanlegur.
Fjórum dögum síðar var hann all-
ur.
Guð veri með Fríðu, börnunum
hans og barnabörnum sem sjá nú á
eftir eiginmanni, föður og afa.
Blessuð sé minning Karls Magn-
ússonar.
Sigurborg Leifsdóttir.
Suður um höfin að sólgylltri strönd
sigli ég fleyi mínu til að kanna ókunn lönd.
En meðan ég lifi ei bresta þau bönd,
sem bundið mig hafa við suðræna strönd.
Hún kom sem engill af himni til mín,
heillandi eins og þegar sólin björt í heiði
skín.
Og yndisleg voru þau ævintýr mín
og yndisleg voru hin freyðandi vín.
Þegar dagur var kominn að kveldi,
þá var kátt yfir börnum lands,
þá var veisla hjá innfæddra eldi
og allir stigu villtan dans.
Suður um höfin að sólgylltri strönd
svífur minn hugur, þegar kólna fer um
heimalönd.
Og meðan ég lifi, ei bresta þau bönd,
sem bundið mig hafa við suðræna strönd.
(Skafti Sigþórsson)
Þessi texti minnir okkur alltaf á
afa. Þegar hann var í góðra manna
hópi ljómaði hann og það þurfti
alltaf mjög lítið til að gleðja hann.
Þegar við heimsóttum hann á
sjúkrahúsið talaði hann einmitt um
hversu gaman væri að slá upp
veislu og dansa fram á rauða nótt.
Afi hafði nefnilega ótrúlega gaman
af því að hlusta á tónlist og enn
skemmtilegra þótti honum að grípa
sjálfur í nikkuna. Við systurnar
munum aldrei gleyma þeim stund-
um sem við spiluðum með afa og
Sigga frænda í galleríinu. Afi og
Siggi á nikku og við á hljómborðið
sem hann var svo stoltur af að hafa
keypt á Kanarí. Þó svo að fingurnir
væru eitthvað farnir að kreppast
var ánægjan af tónlistinni alltaf til
staðar. Takk fyrir allar góðu
stundirnar elsku afi.
Lára María, Anna og Leifur.
Tíminn flýgur og Kalli horfinn
héðan 79 ára, samt er það eins og
gerst hafi í gær þegar ég sem 4-5
ára polli kom vestur sunnan úr
Reykjavík og hann tók á móti okk-
ur mömmu við vegamótin upp á
heiði, þar sem við stigum inn í
þessa fínu drossíu sem hann var þá
búinn að kaupa. Þetta var nú eitt-
hvað fyrir mig strákinn, sem kom-
inn var með óstöðvandi bíladellu. Á
þessum árum var ekki einu sinni
búið að leggja almennilegan veg
um sveitina, aðeins slóðar og engar
brýr, en Kalli stýrði eðalvagninum
af mikilli leikni yfir ár og torfærur
alveg þangað til við komum að
Holtsánni úti á eyrunum þá var
þessari lúxusdrossíu, sem ætlað
var að renna eftir malbikuðum göt-
um í útlöndum nóg boðið, hún tók
andköf í ánni og drap á sér. Kalli
snaraði okkur strax þurrum í land
og við löbbuðum svo þennan spotta
sem eftir var heim að Tröð. Um
kvöldið þegar fór að rökkva var
rölt aðeins upp fyrir bæinn og
hleypt vatni á litlu rafstöðina, þá
einu í sveitinni, sem þessi móð-
urbróðir minn hafði smíðað ásamt
yngri bróður sínum og þegar ljósa-
perurnar byrjuðu að lýsa daufri
flöktandi birtu þá tók hann upp
nikkuna og ég hlustaði alveg dá-
leiddur á hvernig hann þandi
instrúmentið af þeirri sönnu spila-
gleði sem honum einum var lagið.
Nokkrum árum síðar þegar Kalli
hafði stofnað heimili í Ólafsvík þá
dvaldi ég hjá honum nokkra daga
og hafði mikla unun af því að kíkja
við í smiðjunni þar sem hann vann
og var alveg heillaður af vélunum
þar, en innan um slíkar græjur
naut hann sín alltaf vel. En hann
var einnig ætíð maður mikilla hug-
mynda og allt í einu var hann orð-
inn einn stærsti kúabóndinn í
Fróðárhreppi og auðvitað strax bú-
inn að vélvæða mjaltirnar, kominn
með súgþurrkun sem þá var að
ryðja sér til rúms, var gæslumaður
á hrikalegum bola sem sæðingar-
mennirnir voru þá ekki búnir að
leysa af hólmi, búinn að reisa æv-
intýralegan súrheysturn með sér-
hönnuðum og útreiknuðum stein-
um sem fargi. Þarna var skúr
fullur af allskonar verkfærum, log-
suðugræjur, steypumót fyrir hrein-
dýrshorn sem skrýddu hreindýrs-
hausinn á húddi Willys-jeppans,
skiptilyklar, fastir lyklar, stjörnu-
lyklar, topplyklar og ég veit ekki
hvað þar var ekki að finna. Einn
daginn var hann búinn að hirða
greiðuna af eldgamalli hestasláttu-
vél sem stóð alltaf við merkjalæk-
inn á milli Fögruhliðar og Traðar.
Daginn eftir þegar menn sveittust
blóðinu við að koma heyinu með
handafli upp í galta, þá var komin
hjá honum ýta aftan á traktorinn
og galtarnir hrönnuðust upp án
þess að mannshöndin kæmi þar
nærri nema að mjög litlu leyti.
Á seinni árum höfum við átt ótal
ánægjustundir saman, sitjandi með
nikkurnar og það er ótrúlegt hvað
það veitti mér ætíð mikinn inn-
blástur að spila með Kalla, jafnvel
þótt fingur hans væru orðnir
krepptir og heilsan farin að bila, þá
var spilagleðin ætíð hin sama.
Ég þakka þessum frænda mín-
um fyrir allt sem ég fékk að njóta
með honum og bið Guð að blessa
hann.
Sigurður Alfonsson.
Nú þegar Kalli er horfinn úr
þessum heimi vil ég þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast honum.
Það verður erfitt að fylla í skarð-
ið sem þessi öðlingur skilur eftir.
Hann frændi minn var mikill vinur
minn, góður og blíður maður.
Margar ánægjustundirnar áttum
við saman í sumarbústaðnum okk-
ar í Tröð, sem hann sagði alltaf að
væri best í heimi. Og veiðiferðirnar
sem við fórum í saman munu seint
gleymast.
Sögurnar sem hann sagði okkur,
flestar af honum sjálfum, munu lifa
áfram. Við gleymum þeim ekki.
Það verður tómlegt í Fróðár-
hreppi án Kalla.
Guð blessi minningu hans.
Lára Þórðardóttir.
Karl Magnússon
foreldrum sínum og afmælisbörnum
til sóma þegar hún mætti með fjöl-
skyldu sinni í stórafmæli hér á Þórs-
höfn fyrir tveimur árum. Hún
skemmti sér vel, söng hástöfum með
hljómsveitinni og sá um að hljóm-
borðsleikarinn hefði nóg kók að
drekka.
Elsku litla frænka, gaman hefði
verið að fylgjast með þér vaxa og
dafna. Kannski hefur litla sálin þín
valið sér þetta erfiða hlutverk í upp-
hafi – og þá fjölskyldu sem gæti tek-
ist á við það með þér. Því fær enginn
svarað.
Gréta mín og Gísli, Baldvin og
Greipur, Guð gefi ykkur styrk til að
bera ykkar mikla missi og djúpu
sorg.
Líney.
Emma var ekki gömul þegar hún
fór að koma með mömmu sinni,
Grétu Ingþórsdóttur, framkvæmda-
stjóra þingflokksins okkar, í heim-
sókn á skrifstofu Sjálfstæðisflokks-
ins. Hún heillaði okkur strax með
einstakri útgeislun og var alltaf gam-
an hjá okkur þegar Emma litla
skokkaði á milli skrifstofuherbergj-
anna í Valhöll. Oft var mikið um að
vera til dæmis í aðdraganda kosn-
inga, landsfundar eða prófkjara og
kom þá ekki litla skottið og fékk okk-
ur til að líta aðeins upp og gleyma
stað og stund. Hún gaf okkur teikn-
ingar sem hún hafði tileinkað hverj-
um og einum, söng fyrir okkur, lagði
fyrir okkur gátur eða bara ræddi um
sín áhugamál. Við starfsfólkið rædd-
um það oft okkar í milli hve mikið
skýrleiksbarn hún væri og hversu
þroskuð hún væri miðað við ungan
aldur. Nú er Emma okkar farin og
gangarnir í Valhöll, þar sem hún
trítlaði svo oft um svo tómir, svo
óendanlega tómir.
Við sendum Grétu, Gísla, Baldvini
og Greipi okkar dýpstu samúðar- og
saknaðarkveðjur.
Samstarfsvinir á skrifstofu
Sjálfstæðisflokksins.
Við kynntumst Emmu þegar hún
byrjaði hjá okkur í 2.-3. bekk í
Hamraskóla haustið 2005. Lítil, ljós-
hærð og skemmtileg stelpa.
Hún var mjög hæfileikarík, frá-
bær námsmaður og ófeimin að tjá sig
um sín eigin verk. Gott var að eiga
hana að til þess að aðstoða samnem-
endur sína og alltaf var hún tilbúin
að leiða söng þegar á þurfti að halda.
Við minnumst þess þegar hún stóð
uppi á borði og söng með vinkonum
sínum, æfði með þeim dansa og leik-
rit. Hún hafði gott skopskyn og sagði
okkur óteljandi marga góða brand-
ara.
Fyrir jól lék hún svo einstaklega
fallega fyrir okkur á píanóið í Graf-
arvogskirkju að unun var á að hlýða.
Emma var alveg ótrúlega dugleg í
veikindum sínum.
Í skólanum sagði hún sjálf bekkj-
arsystkinum sínum frá þeim.
Við upplifðum það að persónuleiki
Emmu hélst óbreyttur fram á síð-
asta dag.
Við viljum þakka fjölskyldu
Emmu Katrínar fyrir að hafa fengið
að fylgjast með henni síðustu vikurn-
ar. Það er okkur ómetanlegt.
Starfsfólk og nemendur Hamra-
skóla votta fjölskyldu Emmu Katr-
ínar samúð sína.
Minning Emmu Katrínar lifir í
hjörtum okkar allra.
Auður Bára, Elín Anna
og Kristjana,
umsjónarkennarar í
2.-3. bekk Hamraskóla.
Elsku Emma hjartagull.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóh.)
Vertu sæl um alla eilífð,
elskulega góða barn.
Þó að stöðugt þig við grátum
þreytt og mædd um lífsins hjarn
eigum við í huga hrelldum
helga von og bjarta þrá
að eiga vísa endurfundi
aftur þig að mega sjá.
(Guðrún Jóh.)
Elsku Gréta, Gísli, Baldvin og
Greipur, við biðjum góðan Guð og
alla hans engla að halda utan um
ykkur og veita ykkur allan þann
styrk sem þið þurfið á að halda.
Við sendum ykkur og öllum sem
tengjast Emmu, fallega englinum
ykkar, innilegar samúðarkveðjur.
Siv, Þór, Emil og Embla.
Emma Katrín Gísladóttir
Vegna mistaka féllu
undirskriftir barna-
barna Guðna niður við
birtingu greinar
þeirra í Morgunblaðinu 24. maí.
Við biðjum alla hlutaðeigandi af-
sökunar og birtum greinina hér aft-
ur.
Í bænum okkar, besti afi
biðjum fyrir þér
að Guð sem yfir öllu ræður,
allt sem veit og sér
leiði þig að ljóssins vegi
Guðni Aðalsteinn
Ólafsson
✝ Guðni Aðal-steinn Ólafsson
fæddist í Reykjavík
28. júní 1922. Hann
andaðist á Landspít-
ala – háskólasjúkra-
húsi í Fossvogi 16.
maí síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Kópavogskirkju
24. maí.
lát’ þig finna að,
engin sorg og enginn kvilli
á þar samastað.
Við biðjum þess í bænum
okkar
bakvið lítil tár,
að Guð sem lífið gaf og
slökkti
græði sorgarsár.
Við þökkum Guði gjafir allar
gleði og vinarfund
og hve mörg var ávallt með
þér
ánægjunnar stund.
(Sigurður Hansen)
Elsku afi, við kveðjum þig með
söknuði en þú verður alltaf í hjarta
okkar, við vitum að nú ert þú kominn
á góðan stað þar sem þér líður vel.
Við verðum dugleg að passa ömmu
Völlu fyrir þig.
Þín afabörn,
Íris Dögg, Birkir Freyr
og Fjóla Björk.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem
kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Undirskrift | | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar