Morgunblaðið - 19.06.2007, Qupperneq 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku amma, nú
ertu farin frá okkur og
komin í faðm Bjössa
afa. Það eru svo marg-
ar minningar sem koma upp í hug-
ann þegar talað er um ömmu Veigu.
Þú tókst alltaf svo vel á móti okkur,
með hlýju og kærleik þínum og öllum
Sigurveig Jónsdóttir
✝ Sigurveig Jóns-dóttir fæddist í
Eskifjarðarseli 8.
september 1923.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað 24.
apríl síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Eskifjarð-
arkirkju 30. apríl.
kræsingunum, og ekki
má gleyma hafra-
grautnum og kakóinu
sem enginn gat gert
eins vel og þú, elsku
amma. Þú varst svo
yndisleg, það var svo
gott að tala við þig, við
gátum spjallað tímun-
um saman og svo auð-
vitað skoðað allar
myndirnar þínar og
heyrt ævintýrin á bak
við þær.
Elsku amma, ég er
svo ánægð með að
Kristófer Alex hafi fengið að kynn-
ast þér og hann á eftir að heyra mik-
ið um þig í framtíðinni.
Barnabörnin frá Siglufirði.
Hinn 31. maí sl. lést
Aðalbjörn Stefánsson
eftir erfið veikindi.
Alli var sonur fyrsta
formanns Fylkis, Stef-
áns Aðalbjörnssonar,
og hefur fylgt félaginu frá stofnun
þess. Hann æfði og lék með yngri
flokkum Fylkis og var alla tíð boðinn
og búinn þegar til hans var leitað.
Alli hafði sterkar skoðanir á liðinu
sínu og það gat gustað af honum ef
honum líkaði ekki frammistaða leik-
manna. En alltaf mætti hann á leiki
og stóð með sínum mönnum.
Alli var orginal Fylkismaður og
verður sárt saknað á Fylkisleikjum
um ókomna framtíð.
Íþróttafélagið Fylkir þakkar Alla
fyrir stuðning og styrk frá stofnun
félagsins og sendir fjölskyldu hans
innilegar samúðarkveðjur. Minning
Aðalbjörns Stefánssonar mun lifa
með Fylki.
Íþróttafélagið Fylkir,
Örn Hafsteinsson.
Það eru forréttindi að hafa fengið
að kynnast þér. Þú varst virkilega
hjartagóður og heiðarlegur maður,
þú vildir allt fyrir alla gera og vildir
öllum vel. Þú varst virkilega
skemmtilegur karakter og góður
tengdapabbi og afi. Ég hefði ekki
getað beðið um betri afa fyrir Viktor,
alltaf tilbúinn að eyða með honum
tíma og gerðir allt fyrir afastrákana
þína. Og eigum við eftir að sakna þín
sárt. Ég þakka fyrir þann tíma sem
við fengum að deila með þér þó svo
að maður vildi að hann hefði verið
lengri. Hvíl í friði, elsku Alli minn, og
munum við geyma allar góðu minn-
ingarnar um þig.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Unnur Svanborg Árnadóttir.
Enginn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur.
Þessi orð eiga svo vel við í dag
þegar við kveðjum Aðalbjörn Stef-
ánsson eða Alla.
Ég kynntist Alla fyrst 1978, þá ný-
orðinn 17 ára, þegar Björg systir
kom með Alla heim. Okkur varð
strax vel til vina enda maðurinn
hreinn og beinn og kom vel fram við
mig eins og alla aðra.
Eftirtektarvert var hvað allt var
hreint og snyrtilegt í kringum hann,
bílarnir ávallt hreinir og nýbónaðir.
Það var ýmislegt sem Alli tók sér
fyrir hendur. Hann byrjaði snemma
Aðalbjörn Stefánsson
✝ Aðalbjörn Stef-ánsson fæddist í
Reykjavík 22. júní
1955. Hann lést á
líknardeild LSH í
Kópavogi 31. maí
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá Ár-
bæjarkirkju 11. júní.
að vinna fyrir sér,
hann var til dæmis á
Gullfossi og talaði
mikið um þann tíma.
Hann var til sjós frá
Höfn í Hornafirði og
Rifi með Gulla bróður.
Eftir að hann kom í
land vann hann við
verktakavinnu og
sendibílaakstur, og
síðustu árin hjá Bíl-
anausti sem ávallt hef-
ur átt hug hans allan,
alveg til dauðadags.
Það var ýmislegt
sem við gerðum saman í leik og
starfi. Hann vann með mér við pípu-
lagnir og fórum við meira að segja til
Noregs að vinna saman. Hann var
stoð og stytta í húsbyggingunum hjá
okkur hjónunum og sagði hann alltaf
í gríni að hann hefði hjálpað mér svo
mikið að hann ætti forstofuherberg-
ið og síðastliðið sumar rifjaði hann
upp gömul kynni við traktorsgröfu
uppi í sumarbústað og gróf fyrir
rotþró, ávallt boðinn og búinn að
hjálpa mér og mínum.
Alli var mikill áhugamaður um fót-
bolta og var trúr og tryggur stuðn-
ingsmaður Fylkis úr Árbænum, þar
sem hann ólst upp og bjó mestalla
ævina. Arsenal var hans félag á Eng-
landi og afrekaði hann að sjá Arsenal
á gamla Wembley, Highbury og nú
síðast á nýja heimavellinum Emir-
ates Stadium þar sem ég, Vigga,
Björg og Alli sáum Arsenal gera
jafntefli við Chelsea 1-1. Þetta var
ferð sem við fórum 3.-8. maí og var
alveg ógleymanleg og var nýi völl-
urinn skoðaður í bak og fyrir, farið
var með konurnar í búðir, komið við
á helstu pöbbunum við Oxford Street
og líka á hinn fræga Gunners pub og
endað flest kvöld á stórsteikum.
Þessi ferð var og verður algjörlega
ógleymanleg fyrir okkur því hann
skemmti sér svo vel og endaði á því
að bjóða okkur á Queen show. Það
var yndislegt fyrir mig og Viggu að
vera með honum og Björgu í Lond-
on. Þremur dögum eftir að við kom-
um heim veiktist hann aftur og átti
því miður ekki afturkvæmt.
Nú kveð ég mág minn og stórvin
með sorg og trega en þakklæti fyrir
þann yndislega tíma sem ég fékk
með honum í þessu lífi.
Elsku Björg, Erna Kristín, Einar
Stefán, Stefán og fjölskyldur. Ég
votta ykkur innilega samúð við þenn-
an mikla missi.
Þú varst allra besti vinur sem átt ég hefi mér
allar stundirnar sem átti ég með þér
mun ég geyma eins og perlur í minningasjóð
og enginn getur tekið þær frá mér.
Við áttum langa samleið ég og þú
við þeirra stunda nutum bæði í tryggð og trú.
En núna ert þú horfinn á feðra þinna slóð
hjá mér mun lifa minning um þig góð.
(Höf. ók.)
Blessuð sé minning hans.
G. Agnar.
Aldrei datt mér í hug að ég ætti
eftir að skrifa þessa minningargrein,
um hann Alla.
Alli sem var aldrei veikur, alltaf
mættur fyrstur af öllum og hellti upp
á kaffi.
En lífið er svo óútreiknanlegt.
Hann Alli var einn sá yndislegasti
maður sem ég hef kynnst, alltaf
hress og skemmtilegur. Hann var
mikill Arsenal-aðdáandi og Fylkis-
maður með meiru, enda var hann
alltaf í stuttermabolum merktum
þessum félögum, reyndar næstum
sama hvernig viðraði var hann alltaf
á stuttermabolnum enda kallaði ég
hann oft Naglann og fannst honum
það ekki leiðinlegt.
Um leið og ég þakka fyrir að hafa
kynnst Alla votta ég ykkur Stebbi,
Björg og aðstandendur mína dýpstu
samúð.
Minning um góðan mann mun lifa.
Elsý, samstarfsmaður
úr Bílanaust.
Fyrir 27 árum flutti ég utan af
landi og hóf að starfa hjá Bílanausti
hf. Þar hef ég kynnst mörgu af-
bragðs góðu fólki og eignast marga
góða vini. Aðalbjörn, eða Alli eins og
hann var alltaf kallaður, er einn
þeirra og vandaðri eða traustari fé-
laga var vart að finna.
Nú skömmu eftir áramótin var
mér að sönnu brugðið þegar hann
þurfti að leggjast á sjúkrahús til
rannsóknar. Þeir sem þekkja til Alla
vita hversu hraustur hann hefur
ávallt verið og nánast aldrei misst úr
vinnudag. Fljótlega varð ljóst að al-
varlegir hlutir voru að gerast. Alli,
einn okkar traustasti og besti starfs-
maður til fjölda ára, var nú skyndi-
lega kominn í harða varnarbaráttu
gagnvart erfiðum sjúkdómi og fljót-
lega varð ljóst að sú barátta yrði
harðsótt. Fjölskylda Alla og ótal
margir vinir spöruðu ekki góðar
bænir og hugsanir.
Alli hresstist nokkuð og kom í
heimsókn á vinnustaðinn þar sem
honum var innilega fagnað.
Það rifjaðist upp fyrir mér þegar
Alli réðst til starfa hjá Bílanausti,
hve vel hann féll inn í starfsmanna-
hópinn sem saman stóð af úrvals-
fólki. Fyrir nokkrum dögum bárust
svo þær fréttir að Alli væri „farinn“.
Það sló þögn yfir starfsfólkið sem
gekk hljóðlega um sali. Þetta var
mikil harmafregn. Góður félagi og
vinur hafði kvatt okkar jarðneska líf,
þvert á þær vonir okkar og óskir að
fá hann aftur heilan til starfa. Öllum
er afmörkuð stund, allt hefur sinn
tíma. Mikið vatn hefur til sjávar
runnið frá fyrstu kynnum okkar
Alla. Ég mun minnast hans sem
glaðlynda og trausta félagans sem
ávallt var reiðubúinn að aðstoða þar
sem þörf var fyrir. Það er sárt að
missa vin og félaga með þessum
hætti langt fyrir aldur fram. Sam-
starfsfólk hans er harmi slegið og
finnur til vanmáttar. Alli var vand-
aður maður sem ávallt stóð fyrir
sínu. Við brottför slíkra manna
myndast ávallt tómarúm. Fjölskylda
Alla hefur þó orðið fyrir mesta miss-
inum og á því alla mína samúð á
þessum erfiðu dögum. Mín orð
megna lítils til að milda þá sorg sem
nú er í ranni.
Ég bið guð að styrkja ykkur og
blessa og megi ljós heimsins umlykja
ykkur öll.
Anton Angantýsson.
Elsku bróðir og
vinur, það er erfitt að
kveðja en Guð veit
hvað best er fyrir
okkur þegar við erum veik. Ég
frétti að pabbi hefði heimsótt þig
núna síðast þegar þú varst á
Landspítalanum: ekki kæmi mér á
Hreiðar Svavarsson
✝ Hreiðar Svav-arsson fæddist í
Reykjavík 29. des-
ember 1943. Hann
lést á Landspítal-
anum við Hring-
braut 26. maí síðast-
liðinn.
Útför Hreiðars
var gerð frá Ás-
kirkju 4. júní sl.
óvart þegar minn
tími kemur að þið
pabbi væruð komnir
með heilsuhótel
þarna uppi – ekki
amalegt það. Mamma
verður ekki síður
glöð að sjá þig: hún
var ákaflega stolt af
þér, kallaði þig
gáfnaljós og alvitran,
og sagði stundum:
„Hreiðar getur allt
og kann allt.“ Það
fannst okkur systkin-
unum líka. Þótt oft
væri mikið að gera varstu ávallt
boðinn og búinn að rétta hjálp-
arhönd, og málin voru afgreidd
ekki seinna en strax.
Mér verður líka hugsað til þess
hve þú varst mikill gleðigjafi og
húmoristi, enda gat ég hlegið með
sjálfri mér svo dögum skipti þegar
þú lést eitthvað spaugilegt frá þér
fara. Þú varst einstakur og það er
sárt að fá ekki sjá þig aftur fyrr
en Guð ákveður að kalla mig til
sín.
Ég kveð þig með söknuði, elsku
bróðir.
Ég og fjölskylda mín vottum
Erlu, börnunum og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúð.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta. Ég er svo nærri, að hvert
eitt tár ykkar snertir mig og kvelur, þótt
látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug, lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
(Kahlil Gibran)
Edda systir.
Elsku Bjössi afi
minn, þú varst alltaf
svo góður og
skemmtilegur og þú
sagðir alltaf margar
sögur. Þú varst alltaf bjartsýnn og
hugrakkur, jafnvel í gegnum veik-
indin. Mér þótti mjög vænt um þig
og ég mun sakna þín mjög mikið.
Þegar ég var lítil fannst mér allt-
af svo gaman að heimsækja þig og
ömmu. Ég man eftir því einu sinni
þegar ég gisti hjá ykkur í Lind-
arselinu, það var rétt fyrir jólin og
ég átti að fá í skóinn. Ég setti skó-
Sveinbjörn Sveinsson
✝ SveinbjörnSveinsson fædd-
ist í Ólafsvík 25.
apríl 1936. Hann
lést á Landspítal-
anum í Reykjavík
26. maí síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Bústaða-
kirkju 4. júní.
inn út í glugga og
kíkti síðan spennt í
hann þegar ég vakn-
aði. Ég var hissa þeg-
ar ég sá að hann var
tómur svo ég fór til
þín og sagði að jóla-
sveinninn hefði ekki
komið. Þá sagðir þú
við mig að ég ætti
bara að bíða aðeins,
að hann væri rétt
ókominn. Ég settist
þá niður og horfði á
barnatímann og þeg-
ar ég kíkti síðan í skó-
inn varst þú búinn að ná í nammi úr
nammiskápnum þínum og setja það
í skóinn minn.
Mig langar að þakka þér fyrir
margar góðar minningar, ég mun
aldrei gleyma þeim. Þú varst besti
afi sem ég hefði nokkurn tíma getað
óskað mér.
Þín
Inga Stefanía.
Elsku Hulda mín.
Nú ertu farin og það
allt of snemma.
Við urðum bestu vinkonur fyrir
nokkrum árum og náðum vel saman
þótt nokkur ár skildu okkur að.
Það var alltaf gaman að fá þig í
heimsókn og alltaf höfðum við um
nóg að tala og ég kunni líka alltaf svo
vel við hvað þú varst ákveðin og
sagðir þína meiningu svo maður varð
kjaftstopp, því tilsvörin þín voru svo
hnitmiðuð og blátt áfram.
Þegar yngsti sonur okkar Símonar
fæddist var eins og þú hefðir fengið
nýtt ömmubarn. Þú talaðir alltaf við
hann sem „Hulda amma“.
Þú vildir endilega rétta fram
hjálparhönd og passa strákana þeg-
ar eitthvað var um að vera hjá okkur.
Ég hef sjaldan séð jafn smekklegt
heimili Hulda og hjá þér. Það var svo
greinilegt að þú hafðir gott auga fyr-
ir fallegum hlutum til að prýða heim-
ilið þitt.
Elsku Hulda mín, ég bið Guð að
styrkja syrgjandi fjölskyldu þína og
vini.
Þín vinkona,
Þórdís Sólmundardóttir.
Kær vinkona er nú fallin frá langt
um aldur fram, eftir sitjum við vinir
hennar og veltum fyrir okkur hvað
gæðum lífsins er misskipt.
Hulda Brynjólfsdóttir
✝ Hulda Brynj-ólfsdóttir fædd-
ist á Selfossi 12.
nóvember 1953.
Hún andaðist á Heil-
brigðisstofnun
Suðurlands á Sel-
fossi að morgni
laugardagsins 2.
júní síðastliðins og
var útför hennar
gerð frá Selfoss-
kirkju 9. júní.
Leiðir okkar Huldu
lágu saman í bankan-
um fyrir áratugum, þá
vorum við ungar og
fjörugar, mikið var
gaman þá. Alltaf var
eitthvað búið til, það
voru þorrablótin, grill-
kvöldin og óvissuferð-
ir. Síðan skildu leiðir
um tíma, ég var á
Vestfjörðum og þú hér
fyrir sunnan, en okkur
var sjálfsagt ætlað að
ná saman aftur. Fyrir
um það bil 8 árum fór
hún að vinna hjá mér í hlutastarfi,
með mörgum öðrum vinnum sem
hún sinnti. Hún var dugleg í vinnu og
samviskusöm, enda eftirsóttur
starfskraftur. Alltaf var húmorinn til
staðar, hárbeittur og nákvæmur, til-
svör voru þannig að menn gripu and-
ann á lofti af hlátri, og enginn átti
inni hjá henni. Hún var lítið fyrir
breytingar á vinnustað, vildi hafa
hlutina eins og venja var, borðið á
réttum stað og tól og tæki líka, ef
ekki þá var allt ómögulegt, hún neit-
aði alfarið að læra á ný tæki og að-
ferðir en lét þó tilleiðast um síðir.
Föstudagskvöldin voru frátekin
með Huldu undanfarin ár, Idol-kvöld
og svo síðasta vetur X-factor-kvöld,
þetta voru ógleymanleg kvöld. Það
var mannbætandi að vera í hennar
návist, hún var alltaf glöð og gáska-
full. Oft hafði hún nú orð á því að
óþarfi væri að bjóða sér í mat, en lét
samt oftast tilleiðast.
Mikill fagurkeri var hún, fallegra
heimili kom maður ekki inn á.
Að lokum vil ég þakka þér kæra
vinkona fyrir góðar stundir bæði í
leik og starfi, ég bið góðan Guð að
styrkja syni þína, móður, systkini
svo og aðra aðstandendur í þessari
miklu sorg.
Hvíl í friði.
Ingunn Guðmundsdóttir.