Morgunblaðið - 19.06.2007, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 19. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristján Pét-ursson fæddist í
Reykjavík 31. mars
1950. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans 30.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Pétur Axelsson
Heide, garðyrkju-
maður í Óðinsvéum í
Danmörku, f. 26.5.
1919, d. 29.5. 1986,
og Dagmar Heide
Hansen, f. í Hvalba í
Færeyjum 18.5.
1925, d. 9.2. 1967.
Hálfsystkini Kristjáns, sam-
feðra, eru John Heide, f. 5.8.
1939, Karen Heide, f. 7.11. 1945,
bæði búsett í Danmörku, og Kell
Heide, f. 16.7. 1943, d. 25.7. 2004.
Albróðir Kristjáns er Jón Pét-
ursson, f. 9.3. 1953, búsettur í
Reykjavík.
Kristján kvæntist Rögnu Rut
Garðarsdóttur, f. 8.11. 1953. Þau
skildu. Börn þeirra eru: 1) Sólrún
Lísa, f. 7.11. 1969, gift Olaf Möll-
er, f. 19.11. 1968. Þau eru búsett í
Þýskalandi. Börn þeirra eru Lea
Rut, f. 3.1. 2001, og Leif, f. 14.6.
2003. 2) Garðar, f.
20.6. 1975. Sam-
býliskona hans er
Kristín Snore, f.
27.8. 1987.
Kristján kvæntist
síðar Auði Thor-
arensen, f. 15.3.
1955. Synir þeirra
eru Axel Örn, f. 27.9.
1987, og Kristján
Örn, f. 16.9. 1988.
Uppeldissonur
Kristjáns, sonur
Auðar, er Magnús
Arnar Sveinbjörns-
son, f. 11.10. 1975, sambýliskona
hans er Jófríður Ósk Hilm-
arsdóttir, f. 20.4. 1978.
Kristján fékkst við ýmis störf,
meðal annars garðyrkju, véla-
vinnu og smíðar. Hann stundaði
garðyrkjunám við Garðyrkjuskóla
ríkisins í tvö ár. Hann lauk meist-
araprófi í húsasmíðum árið 1982
og starfaði við þær þar til hann
veiktist. Síðustu ár ævi sinnar var
hann formaður Félags nýrna-
sjúkra.
Útför Kristjáns verður gerð frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
Elsku pabbi minn.
Mikið var lagt á þig og lengi
varstu mjög veikur. Eftir langt og
strangt helstríð hefur þú nú fengið
þann frið sem þú þráðir.
Margar og góðar minningar um
þig geymi ég í hjarta mínu og er
mér sérstaklega í fersku minni,
sem lítil stúlka, er þú komst dauð-
þreyttur úr vinnunni, að ég hljóp í
útbreiddan faðm þinn og þú settist
með mér á gólfið og knúsaðir mig.
Ég man spilakvöldin, þegar þú
kenndir mér að lesa, hjóla og alla
hjálpina í stærðfræðinni og hvað
þú varst ávallt reiðubúinn að að-
stoða mig við hvaðeina.
Ég var einungis sjö ára þegar
þið mamma skilduð og þrátt fyrir
það var samband okkar alltaf gott.
Við Garðar bróðir vorum oft hjá
þér og við kipptum okkur ekki upp
við að troða okkur þrjú í rúmið þitt
í litlu íbúðinni þinni.
Oft komstu og sóttir okkur á
stóra, hávaðasama, ameríska bíln-
um þínum og fór það ekki framhjá
neinum í götunni því slíkur var há-
vaðinn.
Ári áður en ég fluttist til Þýska-
lands veiktist þú, en lést það ekki
aftra þér frá því að heimsækja mig
þrátt fyrir að hafa gengist undir
stóra aðgerð í Svíþjóð.
Voruð þið Auður búin að skipu-
leggja aðra ferð til mín nú í lok
maí, en pabbi, ei var þér sú ferð
ætluð.
Elsku pabbi, hafðu þakkir fyrir
allar gleðistundirnar sem við fjöl-
skyldan áttum hjá ykkur Auði.
Pabbi minn, ég mun sárlega
sakna þess að geta hringt í þig, og
fengið góð ráð því ávallt varstu úr-
ræðagóður og kunnir svör við
flestu.
Þótt þú hafir haft þungt skap og
oft verið erfiður í umgengni varstu
sífellt samkvæmur sjálfum þér og
ætíð sérlega
duglegur og vandvirkur.
Það var í mars sem við kvödd-
umst í síðasta sinn og þú sagðir
eins og svo oft áður: „Þú verður
alltaf litla stelpan mín.“ Ég
sakna þín sárlega.
Þín dóttir,
Lísa.
Við andlátsfregn verður allt svo
undarlega hljótt og sálin hnýtur
um minningarbrot sem hvelfast yf-
ir og kalla fram tár en jafnframt
bros. Góður drengur er genginn
alltof snemma. Kristján Pétursson
hefur kvatt þennan heim efir erfið
veikindi.
Átján ár sem nágrannar og góð-
ir vinir eru ekki lengi að líða en
þegar maður lítur til baka er ótrú-
lega margt sem gerst hefur. Marg-
ar góðar stundir sem munu geym-
ast.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Kæra Auður og fjölskylda, megi
guð færa ykkur styrk og stuðning
á erfiðum tímum.
Þóra og Hjörleifur.
Elsku pabbi minn. Þótt við höf-
um ekki verið mikið saman á ég
eftir að sakna þín mikið. Ég var á
leiðinni heim til að hitta þig og
hlakkaði mikið til. Benni var mjög
spenntur að sjá þig en stelpurnar
áttu að bíða næstu ferðar.
Jæja pabbi minn. Við komum en
nú til að kveðja þig í síðasta sinn.
Síðan ég var lítil, og sérstaklega
eftir að við fluttum með mömmu,
minntist ég þess þegar þú sagðir
að ég væri stóra stúlkan hans
pabba, en veistu pabbi minn, ég er
ekkert stór núna og sakna pabba
míns. Ég vildi að ég gæti sagt þér
að ég elska þig besti pabbi minn.
Minningar um þig í Glaumbæ og
biðin eftir að þú kæmir heim eru
ekki margar en pabbi minn, þær
eru vel geymdar.
Ástarþakkir fyrir allt elsku
pabbi minn og afi. Afabörnin hér í
Ameríku munu sakna þess að hafa
ekki kynnst afa betur og lært
meiri íslensku svo þau gætu talað
við afa sinn.
Elsku Dísa og litli bróðir, Arnar
Þór. Við sendum ykkur samúðar-
kveðjur.
Lilja Björk, Donald,
Seham, Helga,
Benedikt og Abdul.
Kristján minn, nú ert þú ekki
lengur hjá okkur hér á jörðu, en
sterkur í huga okkar.
Ég hugsa til þín og minnist þess
þegar ég sá þig fyrst. Þið Auður
voruð nýbúin að kynnast. Ég sá
þig út um eldhúsgluggann í
Kambaseli og man eftir brosinu
hennar Auðar, þar sá ég hamingju.
Svo fæddist Axel, lítill hamingju-
geisli, og árinu seinna fæddist
Kristján, en einn hamingjumolinn
bættist við og Magnús kom inn í
þitt líf sjö ára gamall.
Það var alltaf gaman að koma til
ykkar þegar við fórum til Reykja-
víkur og ég hlakkaði alltaf til að fá
ykkur norður, skreppa í útilegu
með alla krakkana í Ásbyrgi, þar
áttum við góðar stundir, mikið líf
og gleði. Ég man bara eftir hlátri
og brosum, hamingjubrosum.
Hamingja er að elska einhvern
og vera elskaður. Hamingja er að
sjá gleði barna sinna og sjá þau
vaxa, dafna og þroskast. Hamingja
er að kenna þeim að hjóla og kyssa
á bágtið þegar þau detta. Kristján
og Auður, þið getið verið stolt og
hamingjusöm af ykkar börnum.
Þrátt fyrir mikil veikindi og erf-
iðleika þeim tengd þá hefur ham-
ingjan og kærleikur verið með
ykkur og þú hefur fengið að fylgj-
ast með þínum börnum og barna-
börnum vaxa og dafna.
Elsku Auður, þið Kristján voruð
hamingjusöm, haltu því áfram
þrátt fyrir mótlæti.
Ég elska þig.
Elsa, Hreiðar, börn
og tengdabörn.
Kristján Pétursson
✝ SvanhildurMaría Júlíus-
dóttir fæddist í
Reykjavík 15. des-
ember 1925. Hún
lést í Sunnuhlíð
hjúkrunarheimili í
Kópavogi 11. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðrún Gunnars-
dóttir, f. 20. júní
1899, d. 7. október
1980 og Júlíus H.
Svanberg, f. 7. maí
1900, d. 30. júní
1972. Bróðir Gunnar Svanberg, f.
10. mars 1928.
Hinn 22. október 1947 giftist
Svanhildur Bolla A. Ólafssyni
húsgagnasmið, f. 12. september
1926, ættuðum frá Patreksfirði.
Foreldrar hans voru Stefanía Er-
lendsdóttir, f. 21. nóvember 1896,
d. 18. febrúar 1943 og Aðalsteinn
P. Ólafsson, f. 19. september
1899, d. 18. júní 1980. Börn Svan-
hildar og Bolla eru: 1) Hildur
kjólameistari, f. 1949, gift Ófeigi
Björnssyni gullsmíðameistara, f.
1948. Synir þeirra eru: a) Bolli, f.
1970, kona hans er Þórunn Mar-
grét Gunnarsdóttir, börn þeirra
eru Gunnar, f. 1992,
Hildur Margrét, f.
2002 og Bára
María, f. 2005. b)
Björn, f. 1973. 2)
Gunnar matreiðslu-
meistari, f. 1953,
kvæntur Svölu
Ágústsdóttur kenn-
ara, f. 1959. Synir
hans frá fyrra
hjónabandi með
Sóleyju Sigurð-
ardóttur eru Sig-
urður Hólm, f. 1976,
og Haraldur Ingi, f.
1983, hann á eina dóttur Rúnu, f.
2007. Svala á eina dóttur, Elsu
Ýri, f. 1975.
Svanhildur ólst upp fyrstu tvö
árin í Viðey og síðar í Laugarnes-
hverfi. Hún útskrifaðist frá
Kvennaskólanum í Reykjavík.
Hún vann í verslunum Hans
Petersen, H.Toft og um árabil
rak hún vefnaðarvöruverslunina
Sólheimabúðina í Sólheimum í
Reykjavík. Hún hóf störf í Út-
vegsbanka Íslands v/Lækjartorg
árið 1968 og starfaði þar í 25 ár.
Útför Svanhildar verður gerð
frá Laugarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Ástkær tengdamóðir mín er látin
og vil ég minnast hennar í nokkrum
orðum. Fyrst hitti ég hana og eig-
inmann hennar Bolla árið 1965, þá
aðeins sautján ára gamall, er Hildur
dóttir þeirra bauð mér heim til að
kynnast foreldrum sínum. Viðmót
þeirra var mjög ljúfmannlegt og hafi
ég haft einhverjar áhyggjur af þess-
um fundi hurfu þær út um gluggann.
Svona hafa öll kynni mín af þeim ver-
ið alla tíð, ekki bara gagnvart mér
heldur öllum þeirra samferðamönn-
um. Ég ætlaði ekki að tala um mig en
einhvern veginn finnst mér ég verða
að tjá mig um ljúft viðmót og þá
hlýju sem ég mætti. Svanhildur gekk
í Kvennaskólann og hefur alla tíð
haldið sambandi við skólasystur sín-
ar. Bolli og hún voru virkir félagar í
Barðstrendingafélaginu, einnig í
Viðeyingafélaginu, en í Viðey steig
hún sín fyrstu spor. Lífið lék við þau
alla tíð, þau uppskáru það sem þau
sáðu þangað til sjúkdómar urðu til
þess að þau þurftu á umönnun að
halda. Þá dimmdi yfir, það tókst þó
þótt seint væri að þau fengu inni í
Sunnuhlíð í Kópavogi undir sama
þaki en hvort á sinni deild. Starfsfólk
sýndi fullan skilning og færi ég því
þökk fyrir. Þetta er mál sem þarf að
taka á. Í minningu minni um Svan-
hildi ríkir lífsgleði, birta og hjálp-
semi við allt og alla. Með hugprýði
sinni og innri fegurð hefur hún sáð
fræjum til allra sem springa út að
vori.
Blessuð sé minning hennar.
Ófeigur Björnsson.
Elsku amma okkar, núna ertu far-
in frá okkur á betri stað. Þú varst
ekta amma og ekki gat maður hugs-
að sér betri ömmu. Alltaf passaðir þú
upp á að við færum frá þér södd og
sæl og helst með nesti með okkur.
Síðan veifaðir þú okkur í glugganum
þangað til við vorum komin úr augn-
sýn. Þú vildir allt fyrir okkur gera,
sama hver óskin var. Ég man eftir
því þegar ég og Bjössi bróðir minn
vorum litlir og höfðum keypt sígar-
ettusprengjur. Þú varst hætt að
reykja en kveiktir upp í sígarettu
með sprengju í bara svo að við fengj-
um að sjá hvernig hún virkaði. Sög-
unar af þér munum við varðveita og
rifja upp okkar á milli meðan við lif-
um. Þín er sárt saknað.
Bolli, Þórunn, Gunnar,
Hildur og Bára.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(Vald. Briem.)
Kær frænka er kvödd í dag. Við
vorum systkinabörn og ólumst upp í
nágrenni við hvor aðra á Laugarnes-
veginum, hún í Hvammi en ég í
Kirkjubæ. Þegar við svo hófum bú-
skap bjuggum við báðar við Kirkju-
teig í fjöldamörg ár. Alla tíð var kært
á milli okkar og bar þar aldrei
skugga á. Þau hjón voru höfðingjar
heim að sækja og sannir vinir, bæði á
gleði- og sorgarstundum. Hún var
falleg og fáguð kona hún Svanhildur,
var öllum góð og vildi öllum vel. Nú
þegar leiðir skilja um sinn vil ég
þakka henni samfylgdina og þó
söknuðurinn sé sár, mun minningin
um þessa hjartahreinu konu lifa
áfram í hjörtum okkar, sem hana
syrgja.
Ég bið algóðan Guð að styrkja
Bolla, börnin hennar, tengdabörn og
aðra ástvini í sorginni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Þóra Ingibjörg Kristjánsdóttir
(Dídí).
Tár renna niður vanga mína um
leið og ég skrifa þessi orð. Tárin sem
renna eru tár sorgar en inni á milli
renna sannkölluð gleðitár. Sú
sorgartilfinning sem þyrmir yfir mig
þegar ég hugsa til þess að amma mín
Svanhildur sé dáin er á tímum yf-
irþyrmandi. En við hverju öðru er að
búast þegar maður missir ömmu
sína? Ég græt líka gleðitárum sem
tengjast öllum þeim góðu minning-
um sem ég á um Svanhildi ömmu.
Við erfið, en óhjákvæmileg, tímamót
sem þessi hellast yfir mig minningar
um ömmu. Minningar sem allar eru
uppfullar af gleði og væntumþykju.
Minningar sem ég veit að ég mun
alltaf eiga svo lengi sem ég sjálfur
lifi. Hversu dýrmætt er það að eiga
hafsjó að góðum minningum um
faðmlag ömmu sinnar og umhyggju?
Hversu dýrmætar eru þær gleði-
stundir sem ég fékk að verja með
ömmu minni? Góðar minningar eru
ómetanlegar og amma mín hefur
gefið mér þær margar. Fyrir þær
verð ég ævinlega þakklátur. Amma
var einstaklega hlý og góð kona sem
vildi öllum vel. Hún auðgaði líf þeirra
sem hún umgekkst og skilur nú eftir
sig fjölda ættingja og vina sem gráta,
eins og ég, sýnilegum sem ósýnileg-
um tárum. Tárum söknuðar og gleði-
legra minninga.
Sigurður Hólm Gunnarsson.
Svanhildur M.
Júlíusdóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, langafi og langalangafi,
BENEDIKT JÓNASSON
frá Fáskrúðsfirði,
lést á heimili sínu, Hjúkrunarheimilinu Seljahlíð,
sunnudaginn 17. júní.
Útförin fer fram í Seljakirkju, fimmtudaginn 21. júní
kl. 15:00.
Sveinbjörg Ásgrímsdóttir,
Viggó Benediktsson, Helga Jóhannsdóttir,
Björg Benediktsdóttir, Ingvar Ólafsson,
Petra Jakobsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÓHANNA KRISTÍN JÓNASDÓTTIR
meinatæknir,
Laugavegi 132,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu laugardaginn 16. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðbjörg Jónsdóttir, Ægir S. Guðlaugsson,
Elna Katrín Jónsdóttir, Jón Ingi Eldon Hannesson,
Arnþór Jónsson, Nanna Baldursdóttir,
Jónas Jónsson, Bryndís Lárusdóttir,
Bjarni Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.