Morgunblaðið - 04.11.2007, Qupperneq 28

É
g er fædd í Kíev, höf-
uðborg Úkraínu. Það
var mikil list í kringum
mig; afi var kvikmynda-
leikstjóri, langamma
leikkona, bróðir hennar óperusöngv-
ari, pabbi lögfræðingur og ljóðskáld
og mamma prófessor í bókmenntum.
Það var því meira en sjálfsagt að ég
legði stund á eitthvert listnám og ég
byrjaði í tónlistarskóla, þar sem ég
lærði á píanó í 7 ára, frá fimm ára
aldri til 14 ára. Mamma valdi píanóið
fyrir mig og þótt frumkvæðið væri
ekki mitt, þá ætlaði ég að verða pí-
anóleikari og lagði hart að mér við
námið, varð til dæmis í öðru sæti í pí-
anókeppni sem 200 manns tóku þátt í.
En allt kom fyrir ekki, píanóið
heillaði mig aldrei alveg. Ég held að
það hafi verið vegna þess að ég var
svoddan fiðrildi og fannst erfitt að
sitja lengi kyrr. Ég var líka í dansi og
stundaði myndlist. Það var svo margt
sem mig langaði að gera. Svo var ég
sísyngjandi, mér fannst gaman að
syngja einsöng með kórum, ég fékk
aldrei sviðsskrekk, ég elskaði sviðið
og sviðið elskaði mig. Það var einhver
leyniþráður okkar í millum, sem hef-
ur aldrei slitnað.“
Söngurinn tók öll völd
„Þegar kom að því að velja fram-
haldsnám var ég ekki í nokkrum vafa
um hvað ég vildi. Söngurinn hafði
tekið öll völd. En foreldrar mínir
beittu hagsýninni fyrir sig og fyrir
þeirra orð fór ég líka í málaskóla,
þeim fannst ráðlegt að ég hefði eitt-
hvert lifibrauð fast í hendi og svo
væri söngurinn bónus. En þegar
fram í sótti og þau sáu að söngurinn
var mitt hjartans mál, þá studdu þau
mig heilshugar
Ég var ung og hraust og stundaði
námið af kappi, ég var með báðar
hendur fullar og það var ekkert
pláss fyrir karlmann í mínu lífi. 22ja
ára stóð ég uppi með tvær há-
skólagráður; aðra frá tungumálahá-
skóla; BA í ensku- og spænsku-
kennslu og hina frá
Tónlistarakademíunni í Odessa, það-
an sem ég útskrifaðist sem óp-
erusöngvari og með söngkenn-
arapróf líka.“
Fyrsta hlutverkið sem Alexandra
söng í óperu í Kiev, var strákur í
úkraínskri ævintýraóperu. „Ég var
með hár hingað,“ segir hún og mátar
höndina við mitt læri. „Þeir hrúguðu
því bara upp á höfuðið á mér og
settu svo stóra húfu yfir allt saman.
Það var alveg ótrúlega skrýtið að
vera strákur; ég þurfti að læra að
ganga eins og þeir og fleira í þeirra
fari. En þetta gekk ágætlega og það
sem mest var um vert var að börnin
keyptu þetta. Börn eru nefnilega
heiðarlegustu áheyrendur sem
hugsast geta því þau þola engar aug-
ljósar blekkingar.“
En svo tóku kvenhlutverkin við.
Hjá óperufélagi í Odessa fékk hún
hlutverk í óperu eftir ævintýri H. C.
Andersen um snædrottninguna; ég
söng Gerdu, sem leitar bróður síns
eftir að drottningin hefur numið
hann á brott.
Eftir námið var hún fastráðin við
óperuna í Kiev og kom líka fram sem
einsöngvari með karlakór. Fyrsta
hlutverkið í óperu fyrir fullorðna var
Gilda í Rígólettó og þegar hún kom
hingað hafði hún sungið 15 óp-
eruhlutverk, flest eða öll í stærri
kantinum.
Hitti íslenzkan draumaprins
– Hvernig bar þig til Íslands?
„Ég hitti draumaprinsinn,“ segir
Alexandra og hlær feimnislega. „Ég
var í Barselóna að aðstoða börn frá
Tjernobyl, þegar ég hitti mann á
ströndinni.“ Þar var kominn Íslend-
ingurinn Jón Hilmarsson. „Það varð
ást við fyrstu sýn, hann bað mín eftir
þrjá daga og ég sagði já. Hann var
ekki einu sinni með hring við hönd-
ina! Þetta var alveg stórkostlegt,
eiginlega eins og í draumi. Svo fór-
um við hvort til síns heima en
skömmu seinna kom hann til Úkra-
ínu með hringa í vasanum, hitti for-
eldra mína og bað um hönd mína. Ég
held þeim hafi ekkert litizt á blikuna
fyrst. Þarna var kominn einhver
maður ofan af Íslandi og bað um
hönd dóttur þeirra. En ég held að
hann hafi verið enn fljótari að heilla
þau upp úr skónum en mig. Og hér
er ég!“ Leiðin til Barselóna lá í
Ljósm: Björn Björnsson
La Traviata Sýning Óperu Skagafjarðar vakti mikla athygli og í vor á að setja upp Rigóletto.
Ljósm: Örn Þórarinsson
Ljósm: Björn Björnsson
Sjálfstæð Kannski skiptir ekki öllu hvort þú syngur í Skagafirði eða á Scala. Hamingjan á alls staðar heima, segir Alexandra Chernyshova sópransöngkona á Hofsósi.
Skagfirzki
söngþröst-
urinn frá
Kænugarði
Ný rödd hljómar í skagfirsku sönglífi og
er komin allar götur austan frá Úkraínu.
Freysteinn Jóhannsson heimsótti sópransöng-
konuna Alexöndru Chernyshovu á Hofsósi.
Umvafin Alexandra Chernyshova syngur með Karlakórnum Heimi: „Mér
finnst alveg ótrúlega fallegt, þegar há sópranrödd er umvafin karlaröddum.“
daglegtlíf
|sunnudagur|4. 11. 2007| mbl.is