Morgunblaðið - 04.11.2007, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. NÓVEMBER 2007 29
gegnum söngnám í Þýzkalandi og á
Ítalíu og næst á dagskránni var að
fara til Madrid í söngskóla fyrir at-
vinnufólk.
En í stað Madrid flutti hún til Ís-
lands; fyrst til Keflavíkur og þegar
Jón varð skólastjóri á Hofsósi lá
leiðin þangað. Alexandra segir
tvennt hafa komið sér mest á óvart
fyrstu Íslandsdagana. Annað var fá-
mennið og hitt ljósadýrðin. Hún var
vön fjölmenni heimanað og í Úkra-
ínu er rafmagnið dýrt og sparað eins
og frekast er kostur.
„Það var svolítið skrýtið að horfa
út um gluggann og sjá ekki neinn á
ferli. Nú kann ég fámenninu vel
Þótt ég vissi ekkert um Ísland áð-
ur en ég kynntist Jóni var ég hvergi
smeyk við að flytja með honum til
Íslands. Ég var orðin nokkuð verald-
arvön og svo er ástin auðvitað blind!
En það skiptir ekki öllu hvar þú
ert. Hamingjan á alls staðar heima
og ef þú hefur einhverja sýn, þá er
bara að finna henni farveg. Ég þreif-
aði aðeins fyrir mér í tónlistarlífinu
fyrir sunnan, en hafði ekkert upp úr
krafsinu. Ég hefði getað fengið verk-
efni á Ítalíu, en ferðalög og fjarvera
frá manni og syni freistuðu mín ekki.
Þegar ég kom hingað norður, þá
hugsaði ég: Alexandra það þýðir
ekkert fyrir þig að bíða við símann.
Þú færð ekki tækifærin þannig. Þú
verður sjálf að skapa þér tækifæri.
Þú ert óperusöngkona og óp-
erusöngvari þarf óperu. Svo ég fékk
fólk til liðs við mig og við stofnuðum
Óperu Skagafjarðar, þar sem ég er
listrænn stjórnandi og Jón minn
framkvæmdastjóri.“
Með lykil að Metropólitan
Í sumar sýndi Ópera Skaga-
fjarðar blöndu af tónleika- og leik-
uppfærslu á óperunni La Traviata í
samstarfi við Sinfóníuhljómsveit
Norðurlands. „Við fundum ein-
söngvara með gott nám að baki. Ég
ætla aðeins að nafngreina þrjá ein-
staklinga hér að öllum öðrum ólöst-
uðum; Tom R. Higgerson, píanóleik-
ari, og Guðmundur Óli Gunnarsson,
stjórnandi Sinfóníuhljómsveitar
Norðurlands, voru okkar hjálp-
arhellur í tónlistinni og síðast en
ekki sízt leikstýrði Guðrún Ás-
mundsdóttir okkur og gaf okkur
leik, sem heillaði ekki síður en söng-
urinn. Ópera er nefnilega ekki bara
söngur, ef vel á að vera er hún líka
leikrit sem á að vera skemmtilegt
fyrir augað meðan eyrað hlustar á
tónlistina.“
Nóturnar fundust eftir mikla leit í
London og móðir Alexöndru kom
með búningana frá Kiev og færði óp-
erunni þá að gjöf.
„Það er gaman hvað fólk var hrif-
ið, bæði þeir sem sáu þarna óperu í
fyrsta sinn og svo hinir sem þekktu
til óperuformsins.
Ég man sérstaklega eftir útlenzk-
um manni, sem kom til mín eftir sýn-
inguna á Hvolsvelli, þar sem við
sýndum með píanóundirleik. Hann
var alveg heillaður. Hann var frá
New York og hafði aldrei komið á
óperusýningu. Hvað segirðu, sagði
ég alveg hlessa, þú sem býrð með
Metropólitan innan seilingar! Mán-
uði síðar eða svo fékk ég kort frá
þessum manni: Kæra Alexandra.
Takk fyrir að opna mér óperuheim-
inn. Nú er hann örugglega fastgest-
ur í óperunni!
Svona getur lífið verið sérstakt;
New York búi kemur á sýningu Óp-
eru Skagafjarðar á Hvolsvelli, sem
opnar fyrir honum Metropolit-
anóperuna í New York!
Þetta eru svona töfrar sem heilla
þegar vel tekst til.“
Næsta verkefni Óperu Skaga-
fjarðar er ákveðið. Það verður Rigó-
lettó í vor..
Stefnir á eigin söngskóla
Alexandra Chernyshova hefur
haldið eina 30 einsöngstónleika á Ís-
landi, gefið út geislaplötu með
blönduðu efni, þar á meðal Drauma-
landi Sigfúsar Einarssonar. Og hún
hefur komið fram með karlakórnum
Heimi. „Mér finnst alveg ótrúlega
fallegt, þegar há sópranrödd er um-
vafin karlaröddum. Ég er alveg til í
að syngja meira með Heimi!“
Svo hefur hún kennt við Tónlistar-
skóla Skagafjarðar, en einhverjar
blikur eru þar á lofti og Alexandra
segist vilja stefna á sinn eigin söng-
skóla.
Hún undirbýr nú aðra geislaplötu
sem hún ætlar að tileinka Rachm-
aniov og Tjaikovsky. Og fyrir jólin
kemur út plata með völdum köflum
úr sýningu Óperu Skagafjarðar á La
Traviata. Og framundan eru sýn-
ingar á Blönduósi og eftir áramótin í
Reykjavík.
Þegar ég bið hana að bera saman
íslenzka tónlist og úkraínska svarar
hún:
„Eitthvað kann að vera allri tón-
list sameiginlegt, en auðvitað er sér-
stök sál í tónlist hverrar þjóðar.
Spurðu mig aftur eftir tíu ár. Núna
er ég rétt að byrja að kynnast ís-
lenzkri tónlist. En ég get svo sem vel
látið uppi að sem stendur eru lögin
hans Sigvalda Kaldalóns í mestu
uppáhaldi hjá mér.“
– Hvernig tóku Íslendingar á móti
þér?
„Íslendingar eru upp til hópa
ágætis fólk, þótt ég neiti því ekki að
ég hef fundið vott af því að vera,
ung, útlenzk kona. En það er ekkert
sem hefur slegið mig út af laginu.
Ég hugsaði svolítið framan af um
opnar dyr í Ítalíu, en lét mér nægja
að hugsa til þeirra. Ég vil frekar
syngja hér. Ég finn að ég á heima
hérna.
Fámennið og rólegheitin eru mér
ekki lengur framandi heldur dýr-
mæt. Og svo er náttúran svo falleg.
Mig hefur alltaf langað til að búa ná-
lægt hafinu og hér er það ekki langt
undan. Ég upplifi frelsi hér sem ég
held að eigi engan sinn líka.
Eina skiptið sem ég man að hafa
viljað vera annars staðar en á Hofs-
ósi var þegar mamma hringdi í mig
eftir tónleika Pavarotti í Kiev 2004.
Hún var yfir sig hrifin og þá langaði
mig til að vera á tónleikum hjá Pav-
arotti. Nú er það orðið of seint.“ Það
eru mikill söknuður og eftirsjá í rödd
hennar þegar hún segir þetta.
Vantar lengri sólarhring
„Afi minn, kvikmyndaleikstjórinn,
gerði um mig kvikmynd þegar ég
var 16 ára, ekki um mig heldur
stúlku sem, stóð á tímamótum og
átti sína drauma.“
– En ekki að verða óperusöng-
kona í Skagafirði?
„Ónei. Ekki það. En kannski að
verða óperusöngkona. Og kannski
skiptir það ekki öllu máli hvort þú
syngur í Skagafirði eða á Scala.
Við höfum gert kvikmynd um sýn-
inguna á La Traviata og erum að
gera okkur vonir um að íslenzka
sjónvarpið fáist til að sýna þær sam-
an; myndina hans afa og svo La
Traviata.“
Alexandra hefur samið lög, þar á
meðal verðlaunalag um Kiev og seg-
ist eiga í fórum sínum sjö lög sem
hún er sátt við. Hefur hún samið
eitthvað á Hofsósi?
„Nei, ekki ennþá. Mig vantar svo
lengri sólarhring!
Það blundar í mér að gera eitt-
hvað nýtt; ég sé fyrir mér einhvers
konar blöndu af klassískum söng og
nýrri tónlist. Er ekki einhvers stað-
ar tónskáld sem vill hafa samband
og semja fyrir mig?
Þótt öll mín tónlistarmenntun sé
klassísk, þá hef ég gaman af alls
konar tónlist. Samnemendur mínir í
tónlistarakademíunni voru stein-
hissa á mér að vera að hlusta á fleira
en klassík.
En ég finn alltaf eitthvað notalegt
og fallegt í fjölbreytninni.“
Fallegum haustdegi er tekið að
halla á Hofsósi, þegar við kveðjumst.
Alexandra Chernyshova stendur í
gættinni og kallar á eftir mér:
„Þú mátt óska mér til hamingju
með að vera orðinn íslenzkur rík-
isborgari.“
freysteinn@mbl.is
Fjölskyldan Alexandra og Jón með soninn Alexander.
Ljósmynd/Björn Björnsson