Morgunblaðið - 13.11.2007, Blaðsíða 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 13. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Garðar Stein-arsson fæddist í
Reykjavík 5. ágúst
1938. Hann lést á
heimili sínu að
Flyðrugranda 4 í
Reykjavík hinn 6.
nóvember síðastlið-
inn, en mestan hluta
ævi sinnar bjó hann
á Seltjarnarnesi.
Foreldrar hans voru
Steinar Bjarnason,
f. 17. des. 1905, d.
17. júní 1997 og
Hróðný Pálsdóttir,
f. 1.júní 1912, d. 9. apríl 2005.
Systkini Garðars eru Steinunn, f.
1933, gift Guðna Sigurjónssyni, f.
1935, sonur þeirra er Steinar, og
Sigurður, f. 1948, giftur Ingi-
björgu Eysteinsdóttur, f. 1948,
börn þeirra eru Ólöf og Bjarni.
Garðar kvæntist 30. sept. 1961
Ástu Sveinbjarnardóttur, f. á
Breiðabólstað í Fljótshlíð 9. júlí
1938. Foreldrar hennar voru Sr.
Sveinbjörn Högnason, f. 6. apríl
1898, d. 21. apríl 1966 og Þórhild-
ur Þorsteinsdóttir, f. 20. janúar
1903, d. 21. desember 2003. Systk-
leiðum samfellt til 2003 er hann lét
af störfum. Garðar gegndi ýmsum
trúnaðarstörfum í tengslum við
starf sitt og var meðal annars
þjálfunarflugstjóri frá 1980. Garð-
ar átti og rak um árabil Áhalda-
leiguna sf. ásamt mági sínum
Guðna Sigurjónssyni. Garðar hafði
mörg áhugamál fyrir utan fjöl-
skylduna og lagði mikið upp úr
heilsusamlegu líferni. Hann stund-
aði ýmsar íþróttir og heilsurækt
um ævina og má þar nefna kapp-
róður, box, sund, skokk, golf,
göngur og fjallaferðir. Hann hafði
mikinn áhuga á ferðalögum innan
lands og utan og ferðaðist víða um
heim í tengslum við starf sitt og
með konu sinni og fjölskyldu.
Garðar gekk í Samfrímúrara-
regluna 1968 þar sem hann gegndi
einnig ýmsum trúnaðarstörfum og
var stjórnandi Samfrímúrararegl-
unnar á Íslandi árin 1997 - 2005. Á
seinni árum tók hann þátt í ýmis
konar félagsstarfi og má helst
nefna Ljósið, félag krabbameins-
greindra en þar hóf hann að
stunda tréskurð sem veitti honum
mikla ánægju síðustu árin. Einnig
sótti hann námskeið í málaralist og
lét þannig gamlan draum rætast.
Garðar verður jarðsunginn frá
Neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
ini Ástu eru Ragn-
hildur, Sváfnir og
Elínborg.
Garðar og Ásta
eignuðust þrjú börn,
þau eru: 1) Hróðný, f.
7. apríl 1962, dóttir
hennar og Friðriks
Þórs er Ásta, f. 29.
júní 1982. 2) Þórhild-
ur, f. 15. júlí 1965,
gift Björgvini Þórð-
arsyni, f. 14. janúar
1959, sonur þeirra er
Garðar, f. 26. septem-
ber 2001. Börn
Björgvins eru Hildur, f. 16. apríl
1983 og Haukur, f. 8. apríl 1989. 3)
Páll, f. 9. júlí 1971, dóttir hans og
Ernu S. Jónsdóttur er Dúna, f. 26.
nóvember 2004. Dóttir Ernu er
María Ösp, f. 15. apríl 1996.
Garðar hóf flugnám 17 ára gam-
all og stundaði ýmis störf samhliða
því, meðal annars hjá Símanum,
Landmælingum Íslands og í Völ-
undi. Hann réðst til Flugfélags Ís-
lands 1961, fyrstu tvö árin sem
loftsiglingafræðingur en síðan sem
flugmaður og flugstjóri. Hann
starfaði þar og síðan hjá Flug-
Við kveðjum kæran föður og fé-
laga með þessu fallega ljóði, sem
fylgdi kveðju frá stólpunum okkar í
Karitas og á vel við á þessari kveðju-
stund.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið.
(Snorri Hjartarson)
Takk fyrir allt og allt.
Hróðný, Þórhildur og Páll.
Afi Garðar var mjög góður afi.
Hann gaf sér alltaf tíma til að vera
með okkur.
Við eigum góðar minningar um að
kúra í fanginu á honum á meðan
hann las fyrir okkur. Hann kenndi
okkur að lesa og að skrifa tölustaf-
ina.
Hann var mjög skemmtilegur.
Hann fór með okkur í Húsdýragarð-
inn að skoða dýrin. Í sveitinni fór
hann með okkur að skoða flugvélar
og leyfði okkur að sitja í þeim. En
skemmtilegast var þegar hann fór
með okkur á sexhjólið og brunaði
um.
Hann var líka risa sterkur. Hann
gat staðið á litla putta og hoppað
hærra en hús! Hann var besti afi í
heimi.
Okkur finnst Guð vera svo hepp-
inn að hitta afa okkar núna, því hann
er svo fínn kall.
Ásta og Garðar
Ég vil minnast Garðar Steinars-
sonar hér með örfáum orðum.
Ég kynntist syni hans, honum Páli
Garðarssyni, fyrir um 6 árum síðan.
Ekki leið langur tími þar til ég
kynntist fjölskyldunni hans og varð
okkur öllum vel til vina.
Ég var að koma að „deita“ Pál í
þriðja sinn. Þegar ég kom heim til
hans þá rétt sá ég glitta í hann í
dyragættinni. Mér brá heldur betur í
brún þegar ég sá að hann Palli minn
var eins og snýttur úr nösunum á
honum pabba sínum.
Mjög fljótlega eftir að við kynnt-
umst keypti fjölskylda hans sumar-
hús á Hellu en ekki leið á löngu þar
til að hann keypti sumarbústaðaland
austur í Múlakoti í Fljótshlíð. Þá var
sumarbústaðurinn fluttur þangað og
gerður svakaflottur.
Þú elskaðir að fara þangað upp
eftir og vera innan um þína nánustu.
Mér þótti alltaf svo gaman að sjá
hvað barnabörnin þín glöddu þig
mikið, þó svo að ég vissi hversu veik-
ur þú varst. Það bar nú lítið á því
vegna þess að þú varst svo mikill
harðjaxl og leyndir því fram í rauðan
dauðann.
Ég mun aldrei gleyma hversu
yndislegur maður þú varst og hversu
hjálpsöm þið hjónin voruð mér eftir
skilnað okkar Palla.
Ég ætla að vera dugleg að minnast
þín gegnum myndir með henni Dúnu
og Maríu um ókomnu framtíð Og bið
ég guð um að blessa þessa fjöl-
skyldu. Virðingarfyllst,
Erna María og Dúna.
Sár söknuður er kveðinn að fjöl-
skyldu og vinum við fráfall mágs
míns Garðars Steinarssonar flug-
stjóra. Lokið er langri og erfiðri bar-
áttu við illvígan sjúkdóm, baráttu
sem háð var af æðruleysi og hug-
arstyrk sem aðeins fáum er gefinn.
Þessi afstaða var raunar í sam-
ræmi við lífssstíl hans og stefnu,
jafnt í atvinnu sem einkalífi. Hann
var ástríkur og nærgætinn fjöl-
skyldufaðir, hjálpsamur og ábyrgur í
sínu starfsumhverfi og traustur fé-
lagi vinum sínum. Honum var í flestu
gefið að vera veitandi fremur en
þiggjandi.
Hann átti að baki langan og far-
sælan starfsferil sem flugstjóri og
leiðbeinandi ungra flugmanna og
naut óskoraðs trausts og virðingar
samstarfsfólks síns í flugmálunum.
Þetta hugarþel og velvilja mátti m.a.
glöggt greina þegar maður naut þess
ævintýris að vera leiddur fram í flug-
stjórnarklefann og til sætis um
stund við hlið flugstjórans.
Garðar og Ásta systir mín kynnt-
ust um tvítugsaldur og stofnuðu
haustið 1961 til síns farsæla hjóna-
bands sem þeim auðnaðist að njóta í
rúman hálfan fimmta áratug. Heim-
ilishamingja og blessað barnalán eru
dýrmætar gjafir af Guði gefnar, svo
sem þeim veittist með þremur börn-
um sínum og jafnmörgum barna-
börnum sem veitt hafa þeim gleði og
lífsfyllingu svo í meðlæti sem mót-
læti.
Ungur að árum tengdist Garðar
Fljótshlíðinni þegar hann var að
heimsækja konuefnið og lenda litlum
flugvélum á túninu á Breiðabólsstað.
Síðar sóttu þau hin árlegu flugmót í
Múlakoti og eignuðust loks ásamt
fleiri flugmönnum land-
spildu þar í nánd við flugvöllinn.
Voru þau fyrst til að reisa sér þar
myndarlegt sumarhús sem þau
nefndu Garðarshólma. Áttu þau þar
marga stund með fjölskyldu sinni og
vinum við að fegra og rækta í kring-
um sig – og njóta hins fagra og til-
komumikla landslags með andstæð-
ur gróðursældar og jökulbreiða fyrir
augum. Þó svo hafi skipast sem nú er
orðið, mun fjölskylda hans áfram
eiga þar griðastað og mót við góðar
minningar sem ástvinir geyma og
þakka í hug og hjarta.
Garðar var mikill náttúruunnandi
og þekkti landið okkar flestum bet-
ur, bæði úr lofti og á jörðu niðri. Ár-
um saman gekk hann með sömu
traustu vinum sínum um fjöll og
öræfi og mun hann hafa gengið á all-
flest af hærri fjöllum landsins áður
en lauk. Hann hafði jafnan tamið sér
heilbrigðan lífsmáta og reglusemi í
öllum hlutum og var því vel á sig
kominn að þoli og kröftum meðan
heilsa entist. Þessa fengum við bú-
andfólkið stundum að njóta þegar
þau hjónin bar að garði um sláttinn
og mikið lá við að koma heyjum í hús.
Þá má segja að veist hafi tvöföld
ánægja, því Garðar var fróður og
glöggsýnn um flesta hluti og hafði
góða nærveru.
Fyrir mína hönd og fjölskyldu
minnar eiga þessi fátækleg orð að tjá
djúpan söknuð en jafnframt einlæg-
ar þakkir fyrir löng og dýrmæt
kynni við látinn heiðursmann – og
Ástu systur minni og fjölskyldu
hennar biðjum við styrks og hugg-
unar frá góðum Guði í þeirra mikla
missi og sáru sorg.
Blessuð sé minning Garðars Stein-
arssonar.
„Þar sem góðir menn fara eru
Guðs vegir.“
Sváfnir Sveinbjarnarson.
Við kveðjum í dag mætan mann,
Garðar Steinarsson flugstjóra. Við
fráfall hans leita á hugann ýmsar
minningar, t.d. úr æsku þegar örsmá
flugvél kom svífandi ofan úr himin-
geimnum þar sem við bjuggum í
Fljótshlíðinni og vakti hún ætíð til-
hlökkun og kátínu okkar krakkanna.
Út steig flugmaður hennar, Garðar,
snaggaralegur og léttur í lund, alltaf
mikill aufúsugestur. Flugumferð var
þá aðeins brot af því sem nú er og
yngri systkinin trúðu því að Garðar
stýrði hverri þeirri vél sem sást á
himni. Þessar minningar eru sveip-
aðar ævintýraljóma. Seinna urðum
við þeirrar ánægju aðnjótandi að
vera farþegar landa á milli í stærri
gerð flugvéla undir hans stjórn.
Garðar var traustur maður og virðu-
legur í fasi og því gott að vita af hon-
um við stjórnvölinn. Hann ferðaðist
mikið jafnt innan lands sem utan og
hafði víða komið. Leituðum við því
oft ráða hans og upplýsinga þegar
haldið var á framandi slóðir.
Margar ánægjulegar samveru-
stundir höfum við átt með fjölskyldu
Garðars og Ástu í gegnum árin og þá
við hin ýmsu tækifæri. Má þar m.a.
nefna þegar stórfjölskyldan fór sam-
an á jeppum inn til óbyggða og með í
för vorum við allt frá ungum börnum
til öldunga, stundum jafnvel fjórar
kynslóðir. Akstur hans var öruggur
en vegakerfið var þá mjög svo frum-
stæðara og seinfarnara en nú er.
Fjölförnustu fjallvegir landsins voru
þá líkastir holóttum vegaslóðum og
árnar flestar óbrúaðar.
Einnig minnumst við margra
góðra stunda á heimili þeirra Ástu
og Garðars á Seltjarnarnesinu og
síðar á Flyðrugranda. Fyrir nokkr-
um árum byggðu þau sér sumarhús í
landi Múlakots í Fljótshlíð. Þar er
lítill flugvöllur og þar hafa flug-
áhugamenn haft aðsetur og haldið
árleg mót. Í bústaðnum hafa þau
hjón löngum dvalið og lagt stund á
gróðursetningu og ræktun.
Kveðjustundin er komin svo allt of
fljótt. Með sorg og söknuði kveðjum
við Garðar Steinarsson með þakk-
læti fyrir bjartar og ljúfar samveru-
stundir. Við þökkum vináttu hans og
hlýhug alla tíð og biðjum honum
guðs blessunar á nýjum leiðum. Við
sendum eiginkonu hans, Ástu, og
börnum þeirra, Hróðnýju, Þórhildi
og Páli, barnabörnum og ástvinum
öllum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Fjölskyldan frá Lambey.
Með miklum söknuði kveðjum við
nú Garðar Steinarsson. Hann var
einstaklega góðviljaður, hlýr og
traustur maður. Hjónaband þeirra
Ástu, systur og móðursystur okkar,
var einkar farsælt og eignuðust þau
þrjú börn og þrjú barnabörn, sem
voru þeirra gleðigjafar.
Garðar var mjög víðförull um æv-
ina, bæði í sambandi við starf sitt og
eins ferðuðust þau hjónin oft og víða
um heiminn í frítíma sínum. Nú síð-
ustu árin hafa þau átt sumarbústað í
Fljótshlíðinni og hafa þá öll systkini
Ástu eignast samastað þar og í ná-
grenninu. Þetta hefur tengt fjöl-
skyldurnar enn nánari böndum. Þar
þótti Garðari gott að dveljast í feg-
urðinni og kyrrðinni, ekki síst eftir
að sjúkdómurinn herti tökin.
Áhrifa Garðars gætir í fjölskyldu
okkar þar sem hann var helsta fyr-
irmynd Sæmundar þegar hann valdi
sér starfsvettvang í fluginu. Minn-
isstætt er honum þegar hann fékk
ungur að árum að taka í stýrið á
Fokker með Garðari á leið til Egils-
staða.
Við viljum nú þakka allar sam-
verustundirnar og vináttuna sem
aldrei bar skugga á, jólaboðin t.d.
sem við skiptumst á um að halda og
alltaf voru tilhlökkunarefni okkar.
Garðar hefur nú öðlast hvíld eftir
löng og erfið veikindi þar sem hann
sýndi einstakt æðruleysi. Ásta hefur
aldrei vikið frá sjúkrabeði hans og
fjölskyldan staðið þétt saman.
Ástu og fjölskyldu hennar biðjum
við blessunar Guðs á þessum erfiða
tíma.
Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég líta má,
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ ég að reyna og sjá.
Hryggðarmyrkrið sorgar svarta
sálu minni hverfur þá.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elínborg, Sæmundur og
Þórhildur.
Það var laust eftir 1960 að ungur
og vaskur flugmaður, Garðar Stein-
arsson, kom til starfa hjá Flugfélagi
Íslands. Lágu leiðir okkar fljótlega
saman, fyrst á Viscount-flugvélunum
og síðar á öðrum flugvélum félagsins
næstu árin. Strax kom í ljós að þarna
fór vel gerður maður, kjarkmikill og
duglegur. Garðar verður síðan flug-
stjóri og þjálfunarflugmaður um ára-
bil og lauk sínum flugmannsferli með
glæsibrag. Það var svo í einhverjum
flugferðum okkar 1968 að Garðar fór
að segja mér frá fjallgöngum sínum
og jöklaferðum. Eitt sinn á leið til
Egilsstaða blasti Snæfell við okkur í
allri sinni dýrð, og ákváðum við þá að
ganga á þetta stórkostlega fjall. Við
vissum að á Egilsstöðum var maður,
Hákon Aðalsteinsson, sem gjör-
þekkti þessar öræfaslóðir, en hann
var alinn upp í Hrafnkelsdal. Hann
var heldur betur til í að koma með
okkur á Snæfell og nokkrum dögum
síðar erum við Garðar mættir á Eg-
ilsstaðaflugvöll með allt okkar haf-
urtask. Leigðum við félagarnir nú
jeppa, ókum þrír af stað, komum við
á æskuheimili Hákonar, og héldum
svo til suðurs. Um kvöldið tjölduðum
við á bökkum Hölknár og daginn eft-
ir stóðum við á tindi Snæfells, stór-
kostlegt ævintýri. En þessi ferð
markaði tímamót, því þetta var upp-
hafið að sumarferðum okkar sem
staðið hafa nánast óslitið þar til liðið
sumar. Sonur minn, Jón Karl, kom
fljótlega í hópinn og var með okkur
flest árin. Ógleymanlegar eru marg-
ar ferðirnar, eins og þegar við stóð-
um allir saman á tindi Herðubreiðar
og tókum lagið. Eða kaffitíminn okk-
ar í blómabrekkunni fögru í suður-
hlíðum Sviptungnahnúks í Lónsör-
æfum, þar sem suðið í Jökulsá langt
niðurfrá var það eina sem rauf
kyrrðina, en við okkur blasti stór-
kostleg fegurð, þvílík fjalladýrð.
Ferðirnar tvær á gúmmíbátunum
með Vattarnesbændum út í Skrúð
voru slíkt ævintýri að okkur skorti
orð til þess að lýsa þeirri upplifun,
þegar við sátum innan um súlurnar
og langvíurnar í fögru sumarveðri.
Og Eyjabakkaferðin sumarið 1999
þegar Hákon fékk lánaðan geysi-
stóran trukk, og þá komumst við yfir
Jökulsá og gengum svo um þetta
yndislega svæði, tókum myndir, fór-
um í fótabað í einni tjörninni, og nut-
um kyrrðarinnar. Í vestri glitraði
fjallið okkar Snæfell, vestan Jökuls-
ár, unaðslegur dagur og við allir í
sæluvímu. Einnig er ógleymanleg
Dyrfjallaferðin okkar, þar sem geng-
ið var upp á hæsta tind, enda tók
Garðar aldrei annað í mál. Hátt uppi
við klettavegg fór Garðar aðeins á
undan okkur, gekk fram á syllu og
tók þar lagið. Þennan lognkyrra
sumarmorgun bergmálaði söngur
hans í hvelfingunni, en við okkur
blöstu dyrnar stóru í þessum mikla
fjallaklasa. Margar aðrar ferðir eru
minnisstæðar og allar skemmtilegar.
Hákon átti alltaf nóg af sögum að
segja af Jökuldælingum, og Garðar
las gjarnan fyrir okkur Stein Stein-
arr, þegar við vorum allir komnir í
Garðar Steinarsson
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, langamma og systir,
ÓLAFÍA JÓNSDÓTTIR
(Lóa)
frá Þverhamri, Breiðdal,
lést laugardaginn 10. nóvember á hjartadeild
Landspítalans.
Jarðarför auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hermann Guðmundsson.
✝
Ástkær faðir okkar, bróðir, mágur og frændi,
ÁRNI BERGUR EIRÍKSSON,
lést á heimili sínu mánudaginn 5. nóvember.
Útför fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn
16. nóvember kl. 13.00.
Lucinda S. Árnadóttir,
Eyrún Rós Árnadóttir,
Eyþór Árni Árnason,
Jóhanna Þorbjörg Eiríksdóttir, Richard Hull,
Clyde Eiríkur Hull, Caisy Hull.