Morgunblaðið - 03.02.2008, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. FEBRÚAR 2008 33
borgarstjórn Reykjavíkur hafa styrkt þá stöðu
Samfylkingar, sem hér hefur verið vísað til. En
vissulega er það áfall fyrir Samfylkinguna að
missa borgarstjóraembættið og að því leyti má bú-
ast við að staða hennar gagnvart kjósendum í
Reykjavík hafi veikzt við meirihlutaskiptin. Það er
lítið að marka skoðanakannanir, sem gerðar eru
svo skömmu eftir atburði af þessu tagi.
Hvaða kosti á
Sjálfstæðisflokkurinn?
Þ
ótt pólitísk staða Samfylkingar hafi
eflzt mjög að mati Morgunblaðsins
á sl. 8-9 mánuðum er ekki þar með
sagt, að Sjálfstæðisflokkurinn eigi
engan annan kost en þann að bíða
örlaga sinna. En til þess að snúa
þessari stöðu við þarf flokkurinn að stunda virka
pólitík bæði á vettvangi borgarstjórnar og á Al-
þingi fyrir utan þá almennu pólitík að stjórna land-
inu.
Í fyrrnefndu Reykjavíkurbréfi sagði m.a.:
„Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki ná sér upp úr
því kjörfylgi, sem hann er að festast í, þ.e. undir
37%, nema flokkurinn nái samkomulagi við Guð-
jón Arnar. Það er tími til kominn að það verði
reynt. Nýr þingmaður Frjálslynda flokksins, Jón
Magnússon, á sér langa sögu í Sjálfstæðisflokkn-
um allt frá 16 ára aldri, þótt hann hafi ekki náð
þeim frama innan flokksins, sem hugur hans stóð
til. Það er ástæðulaust fyrir gamla sjálfstæðis-
menn að dreifa kröftunum öllu lengur en til þess
þurfa dyr að standa opnar.“
Þessi orð standa fyrir sínu nú ekkert síður en
vorið 2007. Frjálslyndi flokkurinn er í raun klofn-
ingsbrot úr Sjálfstæðisflokki. Hann var stofnaður
af Sverri Hermannssyni, sem hafði í áratugi setið
á Alþingi fyrir hönd flokksins og gegnt ráðherra-
embættum á hans vegum. Leiðir Frjálslynda
flokksins og stofnanda hans fara ekki lengur sam-
an og engin ástæða til annars fyrir sjálfstæðis-
menn en bjóða Sverri Hermannsson velkominn í
sínar raðir á nýjan leik standi vilji hans til þess.
Þetta er enn augljósara að því er varðar Matthías
Bjarnason, sem lengi var einn af forystumönnum
Sjálfstæðisflokksins, bæði sem þingmaður og ráð-
herra. Hann studdi vin sinn Sverri Hermannsson
á meðan hann var virkur í starfi innan Frjálslynda
flokksins en augljóst að hann á enga samleið með
þeim flokki lengur og stendur áreiðanlega mjög
nálægt Sjálfstæðisflokknum í dag.
Ólafur Fr. Magnússon borgarstjóri er einn af
þeim kjörnu fulltrúum Sjálfstæðisflokksins frá
fyrri tíð, sem fóru aðrar leiðir um skeið. Nú hafa
leiðir hans og Sjálfstæðisflokksins legið saman
með óvæntum hætti á ný og spurning hvort það
getur ekki leitt til þess að strikað verði yfir liðna
tíð. Það mundi augljóslega styrkja mjög stöðu
Sjálfstæðisflokksins meðal reykvískra kjósenda.
Og loks er það jafnrétt nú og sl. vor, að bæði
Guðjón Arnar Kristjánsson og Jón Magnússon
eiga í öllum grundvallaratriðum samleið með
Sjálfstæðisflokknum, þótt leiðir hafi skilið um
skeið af margvíslegum öðrum ástæðum.
Hér er með öðrum orðum hvatt til þess, að þau
borgaralegu öfl í þessu landi, sem hafa skipað sér
saman í einn stjórnmálaflokk í áratugi, taki hönd-
um saman á ný á einum og sama vettvangi, sem
mundi efla þennan hóp mjög og gera honum kleift
að ná fyrra kjörfylgi, um og yfir 40% fylgi, meðal
kjósenda. Frammi fyrir nýjum hættum er mik-
ilvægt að þessi stjórnmálaöfl nái saman á nýjan
leik.
Þetta er hins vegar ekki eini kosturinn, sem
Sjálfstæðisflokkurinn á í stöðunni. Það var aug-
ljóst á þeim tólf árum, sem Sjálfstæðisflokkurinn
og Framsóknarflokkurinn störfuðu saman í rík-
isstjórn, að það var ekki mikill ágreiningur á milli
þessara tveggja flokka um málefni og það hefur
ekki breytzt. Núverandi formaður Framsóknar-
flokksins, Guðni Ágústsson, var einn þeirra ráð-
herra Framsóknarflokksins, sem áttu hvað bezt
samstarf við ráðherra Sjálfstæðisflokksins.
Guðni stendur nú sterkar að vígi innan Fram-
sóknarflokksins en áður. Um skeið var talið hugs-
anlegt að Björn Ingi Hrafnsson mundi bjóða sig
fram til formennsku gegn honum á flokksþingi
Framsóknarflokksins. Þótt ekki sé ástæða til að
ætla að Björn Ingi sé horfinn af vettvangi stjórn-
málanna, þótt hann hafi yfirgefið borgarstjórnina,
fer ekki á milli mála, að það á eftir að taka hann
töluverðan tíma að ná fyrri styrkleika ef hann á
annað borð leitar eftir því.
Í fjarlægð má greina nýtt formannsefni í Fram-
sóknarflokknum, sem er Páll Magnússon. En hvað
sem því líður er ljóst að nú og í fyrirsjáanlegri
framtíð er Guðni Ágústsson hinn óumdeilanlegi
foringi Framsóknarflokksins. Það er skynsamlegt
fyrir Sjálfstæðisflokkinn að gleyma ekki því góða
samstarfi, sem forystumenn hans áttu við Guðna
Ágústsson í tólf ár – og eiga kannski enn.
Loks er það mikið umhugsunarefni fyrir for-
ystumenn Sjálfstæðisflokksins hvernig þeir eigi
að rækta samband sitt við Vinstri græna. Það er
ástæðulaust að loka þeim dyrum. Þar er fyrir fólk,
sem getur verið betra að vinna með en kannski
virðist við fyrstu sýn. Þau málefni, sem ollu mest-
um ágreiningi á milli þeirra þjóðfélagsafla, sem
hafa skipað sér í þessa tvo flokka, eru að verulegu
leyti horfin af sjónarsviðinu. Þessir tveir flokkar
eiga samleið um grundvallaratriði á borð við af-
stöðuna til Evrópusambandsins og fleira mætti
tína til.
Borgarstjórnin er að breytast. Þar er nú meira
samstarf á milli flokka þvert á skiptingu á milli
meirihluta og minnihluta. Það væri skynsamlegt
fyrir hinn nýja meirihluta í borgarstjórn að huga
að nánara samstarfi við Vinstri græna á þeim vett-
vangi á ýmsum sviðum.
Þegar horft er yfir sviðið allt eru því ýmis tæki-
færi í stöðunni fyrir Sjálfstæðisflokkinn en það
kallar hins vegar á virka pólitík að nýta þau tæki-
færi. Og það er engin ástæða til að bíða með að
nýta þau. Tíminn er fljótur að líða.
»Niðurstaðan er hins vegar sú, að Vinstri grænir eru æfir útí Sjálfstæðisflokkinn í borgarstjórn Reykjavíkur, sem hefur
svo leitt til þess, að Samfylkingin er augljóslega komin í þá
stöðu að geta deilt og drottnað á landsvísu að öllu óbreyttu.
rbréf
Árvakur/RAX
ndur frammi fyrir fegurð Gullfoss.