Morgunblaðið - 08.05.2008, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. MAÍ 2008 27
Steinsmiðja
• Viðarhöfða 1
• 110 Reykjavík
•  566 7878
• Netfang: rein@rein.is
• Vönduð vinna
REIN
Legsteinar
í miklu úrvali
SENDUM
MYNDALISTA
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Kjarnholtum,
Biskupstungum,
lést á sjúkrahúsinu á Selfossi laugardaginn 3. maí.
Útförin fer fram frá Skálholtskirkju laugardaginn
10. maí kl. 14.00.
Börn, tengdabörn, ömmubörn og langömmubörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR RUNÓLFSSON
mjólkurfræðingur,
Hátúni 31,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli laugardaginn
3. maí.
Útförin fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn 13. maí
kl. 13.00.
Runólfur Sigurðsson, Þórunn Sóley Skaptadóttir,
Þórdís Marie Sigurðardóttir, Halldór Hjaltason,
afabörn og langafabörn.
✝
Móðir mín,
GUÐRÚN MAGNÚSDÓTTIR,
Hrefnugötu 6,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 3. maí, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju föstudaginn 9. maí kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Málfríður L´Orange.
✝
Hjartans þakkir til þeirra fjölmörgu sem sýndu okk-
ur kærleik og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
BOGA PÉTURSSONAR,
Víðimýri 16,
Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á dvalar-
og hjúkrunarheimilinu Hlíð og starfsfólki Sjúkra-
húss Akureyrar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar, vina og vandamanna,
Margrét Magnúsdóttir,
Arthur Bogason, Dagný Elsa Einarsdóttir
og barnabarn.
✝
Ástkær föðurbróðir minn,
ÓLAFUR SIGURJÓNSSON,
Hólagötu 45,
Vestmannaeyjum,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja mánu-
daginn 5. maí.
Útförin fer fram frá Landakirkju laugardaginn
10. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd ættingja,
Óskar Einarsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
FRIÐGEIR JÓHANN ÞORKELSSON
frá Hellissandi,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 6. maí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Bjarnheiður Gísladóttir,
Auðbjörg Friðgeirsdóttir, Úlfar Ragnarsson,
Þórarinn M. Friðgeirsson, Ásdís H. Júlíusdóttir,
Arnar Þ. Friðgeirsson, Bylgja M. Gunnarsdóttir,
afabörn og langafabarn.
þvottur með nuddi var algjör un-
aður.
Mamma heitin fór fljótlega að
sækja til Vilborgar þegar hún sá
hvað við dætur hennar litum alltaf
vel út um höfuðið. Jafnvel þegar alz-
heimerinn fór að herja á mömmu, þá
var fastur liður, meðan hún gat, að
fá ondúleringu hjá Vilborgu einu
sinni í mánuði. Þótt nafnið væri týnt
og gleymt, þá þekkti hún alltaf and-
litið og brosið hennar Vilborgar. Það
gleymdist aldrei. Fyrir allt þetta er-
um við eilíflega þakklátar og minn-
umst góðar konu og frábærs hár-
greiðslumeistara með miklum
söknuði og eftirsjá.
Fyrir hönd okkar systra sendi ég
eiginmanni Vilborgar, börnum og
fjölskyldu innilegar samúðarkveðj-
ur.
Borghildur Stephensen.
Morguninn 29. apríl sl. var ég vak-
in með þeim hræðilegu fréttum að
Vilborg, vinkona mín ástkær, væri
látin. Lífið er meira en lítið hverfult.
Daginn áður hafði Vilborg hringt í
mig um sexleytið. Við spjölluðum
lengi saman og það var alls ekki inni í
myndinni hjá okkur að þetta yrði
okkar síðasta samtal. Hún hafði glímt
við erfiðan sjúkdóm en það var frek-
ar að skilja á henni að hann væri á
undanhaldi.
Ég kynntist Vilborgu 1991 í júní
þegar ég hóf störf á hárgreiðslustof-
unni Salon Ritz á Laugavegi. Hún
heillaði mig strax sem manneskja,
alltaf létt í lund, sanngjörn, hrein og
bein og góður vinnufélagi. Vilborg
var hreint út sagt frábær í alla staði.
Við smullum saman og vorum góðar
vinkonur alla tíð.
Við fórum saman í hárgreiðsluferð-
ir til Amsterdam og London og voru
það ógleymanleg ferðalög. Vilborg
var einstaklega skemmtilegur ferða-
félagi. Hún var alltaf til í allt, ekki
með neitt vesen og algjör stuðdís.
Vilborg fékk illvígt krabbamein
sem lagði hana að velli langt fyrir
aldur fram. Hún var ótrúlega sterk
manneskja og sannaðist það best á
henni hvað hún þráaðist við að vinna
svona fárveik. Hún var einstaklega
eljusöm kona.
Ég vil þakka Guði fyrir öll góðu ár-
in sem ég fékk að njóta með vinkonu
minni en þau voru alltof fá. Elsku Vil-
borg mín, megir þú hvíla í friði. Þín
verður sárt saknað í brúðkaupinu
mínu í sumar því þú varst hár-
greiðsludaman mín. Ég bið Guð að
styðja og styrkja fjölskyldu hennar
sem syrgir hana. Hjartans kveðja.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ragnhildur Elín Garðarsdóttir.
Elskuleg vinkona kvaddi þennan
heim svo óvænt að ekki gafst tími til
að faðmast og þakka fyrir sig. Við
áttum saman dagstund fyrir rúmum
mánuði og þá sagði hún mér frá veik-
indum sínum sem höfðu þá nýlega
greinst. Þau voru sannarlega ógn-
vænleg, en Vilborg ætlaði ekki að
gefast upp þó að útlitið væri svart.
Hún var byrjuð í lyfjameðferð og var
bæði bjartsýn og kjarkmikil og
ákveðin í að starfa að sinni grein þá
daga sem lyfjameðferðin gæfi henni
grið.
En nú er hún fallin frá og blessuð
sé minning hennar. Minning um list-
ræna konu sem hafði mjög næmt
auga fyrir línum og litum þegar hún
var að prýða hár viðskiptavina
sinna. Hún var listamaður í sínu
fagi, enda var hún mjög vinsæll hár-
greiðslumeistari og umsetinn.
Ég var svo heppin að njóta þess í
sautján ár að vera vinkona hennar
og viðskiptavinur. Það var svo ótrú-
lega notalegt að koma til hennar í
hlýjuna og kyrrðina. Spjalla um
okkur sjálfar, hvað við höfðum séð
og upplifað skemmtilegt síðan síðast
og hver væru okkar framtíðarplön.
Við komumst oft á flug og stund-
irnar í stólnum hjá Vilborgu gátu
verið allt í senn skemmtilegar, af-
slappandi og huggandi ef á þurfti að
halda. Ég held að góðir hárgreiðslu-
meistarar séu búnir til á himnum og
Vilborg var einn af þeim.
Hún var hugsjónakona og fór t.d.
í fangelsin til að hjálpa þeim óláns-
konum sem þar voru lokaðar inni.
Það tók á hana, bæði líkamlega og
andlega að hitta konurnar og sjald-
an voru þær ferðir til fjár, en hún
vildi leggja sitt lóð á vogarskálarnar
til að taka þátt í því að auka virðingu
þessara kvenna fyrir sjálfum sér.
Að leiðarlokum þakka ég Vil-
borgu allar dýrmætu stundirnar
sem ég átti með henni. Ég þakka
líka fyrir þá hugulsemi sem hún
sýndi þegar hún kom eftir vinnu
heim til móður minnar, sem var orð-
in of lasburða til að fara á hár-
greiðslustofu. Ég veit að aðstæðurn-
ar voru erfiðar, en hún kvartaði ekki
og lét mömmu finna að þetta væri
sjálfsögð þjónusta. Þannig var Vil-
borg.
Ég sendi Finnboga, eiginmanni
Vilborgar, Kristni einkasyni hennar,
móður hennar og systkinum mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Þeirra
sorg hlýtur að vera mikil og sár og
ég bið þeim blessunar og styrks til
að takast á við erfiða tíma.
Edda Þórarinsdóttir.
Við lútum höfði í djúpri þögn,
þegar við erum enn og aftur minnt á
hve stutt bilið er á milli lífs og
dauða. Vilborg er farin í ferðina
löngu langt fyrir aldur fram.
Við erum stór hópur sem kynnt-
umst á Saloon Ritz, þar sem við
störfuðum saman og höldum við enn
sambandi og hittumst ævinlega einu
sinni á ári á súpukvöldi.
Vilborg var fagmaður fram í fing-
urgóma. Hún var mjög vinnusöm
með stóran hóp viðskiptavina sem
fylgdu henni árum saman.
Ég man eitt skiptið, þá var heild-
sala sem við áttum viðskipti við með
keppni um hver gæti selt flestar
vörur og átti sá aðili að fá utanlands-
ferð fyrir. Vilborg ákvað strax að
það yrði hún og auðvitað gekk það
eftir. Þetta lýsir henni svo vel, kraft-
ur, dugnaður og ekki síst glaðværð-
in sem einkenndi hana.
Vilborg var sterkur karakter. Það
var sama hvort væri fjölskyldan,
vinna eða vinirnir, alls staðar var
hún driffjöðrin í öllu.
Það eru margir sem eiga um sárt
að binda þessa dagana, Finnbogi,
Kiddi, Pálína, systkini, systkina-
börn, öll voru þau hennar nánasta
fjölskylda. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Elsku Vilborg, við kveðjum þig í
þeirri vissu að þú verðir með okkur í
anda á næsta súpukvöldi.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibj. Sig.)
Svanhvít, Nína, Auður, Gríma,
Hildur og Finnur.
Það er komið að kveðjustund.
Kær vinkona er fallin frá. Kynni
okkar Vilborgar hófust í Iðnskólan-
um þar sem ég tók strax eftir henni.
Hún skar sig úr hópnum, var ein-
staklega lagleg, vel klædd, með
þykkt fallegt hár og hlýtt viðmót.
Kynni okkar urðu strax mikil og
góð. Við ferðuðumst saman á þess-
um árum og ætluðum að halda því
áfram því tíminn virtist nægur, en
því miður reyndist ekki svo. Vilborg
greindist með erfiðan sjúkdóm fyrir
skömmu og barðist svo sannarlega
hetjulega.
Fyrir stuttu áttum við saman góð-
an dag. Þá grunaði mig ekki að
kveðjustundin væri svona nærri. Ég
kveð elskulega vinkonu og þakka
allar þær stundir sem við áttum
saman. Hvíl í friði.
Ég man þú sagðir að myrkrið félli
á mig og þig eftir sólskinsvor
að tíminn breyttist í hljóðan helli
sem hvelfdist um okkar gengnu spor.
(Hannes Pétursson)
Þín vinkona,
Erla.
 Fleiri minningargreinar um Vil-
borgu Ósk Ársælsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.