Morgunblaðið - 08.05.2008, Blaðsíða 26

26 FIMMTUDAGUR 8. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
AÐALSTEINN JÓNSSON,
Bakkastíg 2,
Eskifirði,
er andaðist miðvikudaginn 30. apríl, verður
jarðsunginn frá Eskifjarðarkirkju laugardaginn
10. maí kl. 14.00.
Um leið og við þökkum innilega fyrir samúðarkveðjur og hlýhug viljum
við færa starfsfólki Fjórðungssjúkrahússins á Neskaupsstað og dvalar-
heimilanna að Hulduhlíð og Uppsölum sérstakar þakkir fyrir góða
umhyggju.
Guðlaug Kr. Stefánsdóttir,
Björk Aðalsteinsdóttir, Þorsteinn Kristjánsson,
Kristinn Aðalsteinsson, Hrafnhildur Hrafnkelsdóttir,
Elfar Aðalsteinsson, Anna María Pitt,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, dóttir, systir,
mágkona og amma,
AGNES BJARNADÓTTIR,
Stövnæs alle 19,
Kaupmannahöfn,
varð bráðkvödd á heimili sínu miðvikudaginn
30. apríl.
Útförin fer fram í Kaupmannahöfn laugardaginn 10. maí.
Andreas Bjarni Rasmussen, Vibeke Mörch-Hansen,
Olaf Jon Rasmussen, Charlotte Kornum Olsen,
Olga Axelsdóttir,
Halldór Bjarnason, Guðbjörg Þorsteinsdóttir,
Bjarni Friðrik Bjarnason,
Ágúst Bjarnason, Auður Ottadóttir
og barnabörn.
✝ Vilborg Ósk Ár-sælsdóttir hár-
greiðslumeistari
fæddist í Reykjavík
18. september 1954.
Hún andaðist á
heimili sínu 29. apr-
íl síðastliðinn.
Foreldrar Vil-
borgar eru Pálína
Kristín Pálsdóttir,
f. 23.1. 1935 í Bol-
ungarvík, og Ársæll
Guðsteinsson, f.
27.12. 1929 í
Reykjavík, d. 9.1.
2007. Alsystkini Vilborgar eru: 1)
Páll Hafsteinn, f. 26.8. 1956. Hans
börn eru Pálína Kristín, f. 7.4.
1988, og Gunnar Kristófer, f. 1.9.
1989. 2) Guðrún Hólmfríður, f.
3.2. 1965. Hennar börn eru Ársæll
fríður Ásmundsdóttir, f. 4.4. 1923,
og Kristinn Finnbogason, f. 13.6.
1917.
Vilborg lærði hárgreiðslu við
Iðnskólann í Reykjavík og lauk
þaðan sveinsprófi árið 1974 og
hlaut meistararéttindi árið 1985.
Að loknu sveinsprófi starfaði hún
um nokkurra ára skeið við sölu-
mennsku, m.a. í verslun foreldra
sinna, raftækjaversluninni Lýs-
ingu. Árið 1981 fluttu Vilborg og
Finnbogi ásamt syni sínum til Bol-
ungarvíkur og þar stofnaði Vil-
borg hárgreiðslustofuna Ósk sem
hún rak í þau fimm ár sem þau
voru búsett þar. Árið 1987 flutti
fjölskyldan aftur til Reykjavíkur
og hóf Vilborg þá störf á hár-
greiðslustofunni Salon Ritz þar
sem hún starfaði til ársins 1996 er
hún stofnaði hárgreiðslustofuna
Babúsku á Klapparstíg sem hún
rak til ársins 2002. Eftir að hún
hætti eigin rekstri starfaði hún
lengst af á hárgreiðslustofunni
Papillu.
Útför Vilborgar fer fram frá
Háteigskirkju í dag kl. 13.
Páll Kjartansson, f.
19.6. 1988, og Gunn-
ar Páll Kjartansson,
f. 17.11. 1993. Hálf-
bróðir Vilborgar er
Sigurður, f. 5.12.
1950. Kona hans er
Anna Dóra Guð-
mundsdóttir f. 5.12.
1952. Þeirra börn
eru Aldís Björk, f.
17.8. 1973, og Brynj-
ar, f. 2.6. 1978. Dótt-
ir Sigurðar er Hlín,
f. 27.12. 1974.
Hinn 11.1. 1975
giftist Vilborg eftirlifandi eig-
inmanni sínum, Finnboga Grétari
Kristinssyni rennismið, f. 5.1.
1951 í Reykjavík. Þau eignuðust
einn son, Kristin, f. 19.7. 1976.
Foreldrar Finnboga eru Hall-
Elsku hjartans Vilborg mín.
Hvernig getur móðir kvatt barnið
sitt? Hvaða orðum er hægt að koma
að því þakklæti sem ég ber í brjósti í
gegnum sorgina yfir að hafa misst
þig?
Ég reyni að rifja upp árin þín frá
barnæsku til kveðjustundar og það
stendur upp úr hversu ljúf þú varst
alla tíð. Ég minnist áranna á Lauga-
veginum, fyrst í risinu þar sem við
pabbi þinn bjuggum með Villu og
Óskari og börnum þeirra. Þetta var
eins og ein stór fjölskylda, þú og þið
systkinin eins og þeirra börn og
þeirra börn eins og okkar enda var
vinskapurinn á milli fjölskyldnanna
sterkur og er enn.
Þú óxt úr grasi gullfalleg stúlka og
alltaf sama ljúfan og samband okkar
styrktist og efldist frá degi til dags.
Ég minnist með þakklæti vikuferðar
okkar tveggja til London á seinasta
ári. Við áttum yndislegan tíma sam-
an vinkonurnar, móðir og dóttir.
Nánd þín var svo mikil og þú svo
mikilvægur punktur í minni tilveru.
Hvern einasta dag hringdir þú til að
athuga með mig og spyrja frétta af
fjölskyldunni. Palli bróðir þinn gerði
grín að þessu, brosti og sagði: ,,Til-
kynningaskyldan“ en öllum þótti
okkur svo vænt um þennan sið þinn.
Þetta sýnir hve annt þér var um alla
fjölskylduna enda varstu sælust þeg-
ar við vorum öll saman komin.
Þú varst stoð mín og stytta í gegn-
um veikindi pabba þíns og það varst
þú sem stappaðir stálinu í okkur hin í
gegnum þín eigin stuttu en hörðu
veikindi. Þú sem sussaðir á okkur
þegar við kvörtuðum undan óréttlæti
örlaganna. Ég skil ekki hvar þú
fékkst þennan ofurstyrk.
Þú unnir garðinum þínum og
blómunum og hlakkaðir til vorsins og
sumarsins framundan. Þegar þú
varst of veik til að fara út í garð
baðstu mig að fara og athuga með
laukana sem þú settir niður í haust
enda áttum við óteljandi ánægju-
stundir þar.
Vonin var ekki mikil í upphafi
veikinda þinna, samt gerðist það 23.
mars að læknirinn sagði að nú væri
ástæða til að fagna, æxlið minnkað!
Og við fögnuðum með veislu daginn
eftir. Þú varst svo hress og glöð, svo
falleg og ljúf. Þú varst full vonar og
reisnar en örfáum dögum seinna
varstu öll. Kvaddir þennan heim í
fanginu á Finnboga sem þurfti að
ganga í gegnum þá skelfilegu
reynslu. Ég bið góðan Guð að gefa
honum og Kidda mínum styrk til að
komast í gegnum tímann framundan
svo og okkur öllum sem syrgjum Vil-
borgu.
Ég þakka Sigga og Önnu Dóru
þeirra óeigingjörnu návist nóttina
sem Vilborg dó, án þeirra hefðum við
varla komist í gegn til næsta dags.
Elsku Vilborg mín, yndislega dótt-
ir og vinkona. Þakka þér fyrir hvern
einasta dag þíns allt of stutta lífs.
Guð geymi þig við hjarta sitt ljúfan
mín.
Þín
mamma.
Það hryggir mig meir en orð fá
lýst að þurfa að fylgja tengdadóttur
minni til grafar aðeins 53 ára gam-
alli. Ég hef alltaf gert ráð fyrir að ég
færi á undan. En enginn veit víst
ævina fyrr en öll er.
Ég man hvað Vilborg og Finnbogi
voru glæsileg og ánægð á brúð-
kaupsdaginn. Nokkrum árum
seinna fæddist augasteinninn þeirra
og minn, hann Kiddi, sem alltaf hef-
ur reynst mér svo vel. Yndislegur
drengur.
Elsku Vilborg mín, ég þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig. Ég mun aldrei gleyma þér svo
lengi sem ég lifi. Sjáumst Vilborg
mín, kannski bráðum. Þá lagar þú
mig til.
Elsku Finnbogi, Kiddi og aðrir
aðstandendur. Guð gefi okkur öllum
styrk og gæfu að takast á við sorg-
ina.
Guð faðir sé vörður og verndari þinn,
svo veröld ei megi þér granda,
hvert fet þig hann leiði við föðurarm
sinn
og feli þig sér milli handa.
Guðs sonur sé fræðari og frelsari þinn,
ei frá þér hans skírnarnáð víki,
hann opni þér blessaðan ástarfaðm sinn
og innleiði þig í sitt ríki.
Guðs andi sé hjálpari og huggari þinn,
í heimi þín vegferðar-stjarna,
hann hjálpi þér síðan í himininn inn,
að hljótir þú frelsi Guðs barna.
(Vald. Briem)
Þín elskandi tengdamamma,
Hallfríður Ásmundsdóttir.
Elsku systir mín.
Söknuðurinn er þvílíkur, ég upp-
full af sorg og veit ekki hvernig ég á
að koma í orð broti af þakklæti mínu
til þín.
Í gegnum árin hefur þú stöðugt
stappað í mig stálinu og ég hef hald-
ið áfram fyrir trú þína á mig. Þú
sást alltaf hvernig mér leið, jafnvel
löngu áður en ég gerði mér grein
fyrir því sjálf. Þú vissir upp á hár
hvort ég væri tilbúin til að gera
þetta eða hitt, margfalt betur en ég
sjálf – og alltaf hafðir þú rétt fyrir
þér. Hafðir alltaf vit fyrir mér þegar
ég þurfti mest á því að halda.
Hvernig verður framtíðin nú? Hvar
væri ég í dag hefði ég ekki haft þig
mér við hlið?
Það var venjan hjá okkur að tala
saman á morgnana og oft byrjað á
símaskilaboðum með einu orði:
„Vöknuð?“ og í framhaldi hringdi
viðtakandinn í hina. Ef það brást og
dagur leið, þá hringdir þú og spurð-
ir: „Er ekki allt í lagi? Sagði ég eitt-
hvað? Gerði ég eitthvað?“ Sem auð-
vitað var ekki því við vorum það
nánar að hvorug hefði getað sært
hina. Ég hafði bara verið upptekin
af sjálfri mér. En þvílík var um-
hyggja þín elsku Vilborg og alltaf
varstu til staðar, reiðubúin til að
hjálpa, leiðbeina og hvetja áfram,
sama hvert tilefnið var.
Það var ekki bara ég sem naut
góðs af elskusemi þinni og naut þess
að hafa þig sem stoð og styttu í
mínu lífi, heldur strákarnir mínir
báðir engu minna. Slíkt var sam-
bandið á milli okkar systra að ég
bað þig að vera viðstadda þegar
Gunnar Páll fæddist. Í þeirra aug-
um varstu önnur mamma. Mamman
sem var oft betra að tala við og
mamman sem oft gaf betri ráð. Þeir
hafa misst mikið og söknuður þeirra
er sár. Það verður erfitt að reyna að
feta í fótspor þín en ég lofaði þér að
ég skyldi reyna. Þú átt ekkert
minna skilið af mér.
Fyrir ári dó pabbi og núna ert þú
farin sömu braut. Þið tvö voruð
máttarstólparnir í fjölskyldu okkar.
Alltaf miðlaðir þú málum og hafðir
lag á að sjá hlið beggja ef við vorum
ekki sammála, þannig hélst þú fjöl-
skyldunni saman í gegnum þykkt og
þunnt.
Það er svo erfitt að finna dagana
líða án samtalanna og návistanna við
þig, svo erfitt að sjá strákana takast
á við tómarúmið sem þú skilur eftir,
en hvert annars vegna verðum við
að reyna og reyna um leið að taka
þig okkur til fyrirmyndar.
Ég fæ seint fullþakkað þau for-
réttindi að hafa átt þig sem systur.
Þín
Guðrún systir og aukasynir
þínir Ársæll Páll og Gunnar
Páll.
Elsku Vilborg Ósk.
Ég man þegar ég smástelpa velti
fyrir mér nafninu þínu og uppgötv-
aði að þú hétir nöfnum mömmu og
pabba. Mér fannst það frábært og
gera þig enn merkilegri, mömmu og
pabba líka. Í mínum augum varstu
að sjálfsögðu stóra systir á meðan
fjölskyldurnar bjuggu saman í ris-
íbúðinni á Laugaveginum og ég man
hvað mér fannst erfitt að sætta mig
við að það var ekki svo í alvörunni.
Þú varst svo falleg með ljósu lokk-
ana þína og fallegu bláu augun. Og
alltaf svo kát og glöð. Ég man líka
þegar við lékum okkur með Barbie-
og Sindy-dúkkurnar okkar og var
viss um það að þú yrðir ekki minna
flott en Barbie þegar þú yrðir stór,
sem varð raunin. Ég og fleiri frænk-
ur þínar vorum eins og litlu ljótu
andarungarnir í kringum þig og
dáðumst að þér leynt og ljóst. Ég
gæti best trúað því að þá strax hafir
þú verið ákveðin í að verða hár-
greiðslukona þegar þú yrðir stór því
áhugi þinn á hári og útliti var aug-
ljós og ófáar stundirnar sem leik-
urinn fólst í því að hanna, sauma,
prjóna og hekla föt á dúkkurnar og
þú ótrúlega flink að gera hárið á
þeim flott.
Á uppvaxtarárunum deildum við
öllum okkar leyndarmálum og mér
fannst ég svo rík að eiga þig að. Það
var ekki leiðinlegt að eiga systur ári
eldri sem alltaf var skrefi á undan
og gat kennt manni á hina ýmsu
hnúta t.d. í skólanum og á ýmsum
sviðum fetaði ég í fótspor þín. En þú
varst alltaf óragari og ófeimnari en
ég og oft öfundaði ég þig af kjarki
þínum. Ég man líka margar
skemmtilegar stundir á unglingsár-
unum með þér úti í snyrtivörubúð
hjá Sveinu og Auði, í sjoppunni hjá
Eyva frænda þegar önnur hvor okk-
ar var að vinna, eða við skúringar í
búðinni hjá afa. Það var eins gott að
launin voru fyrirfram ákveðin fyrir
hvern dag þar því ef við hefðum ver-
ið á tímamælingu hefðum við verið á
bankastjóralaunum, þvílíkt gátum
við malað.
Fyrir allar þessar stundir og
margar fleiri er ég ævinlega þakklát
og þó svo að leiðir okkar hafi dregist
í sundur þá hefur þú og systkini þín
ásamt foreldrum alltaf átt sérstakan
stað í hjarta mínu.
Minn skilningur á orðunum að
þeir deyi ungir sem guðirnir elski er
sá að ég trúi því að við fæðumst í
þessa jarðvist m.a. til að læra
ákveðna hluti í mannlegum þroska
og visku og að við ljúkum jarðvist-
inni þegar því námi er lokið. Þá kall-
ar skaparinn okkur til sín aftur. Þú
ert búin að ná þessum þroska og
þessari visku sem sést á þeim stóra
hópi fólks sem á góðar minningar
um þig.
Guð geymi þig elsku Vilborg mín
og ég vona að við hittumst síðar. Þá
eins og áður kennir þú mér vonandi
á hnútana hinum megin.
Ég bið Guð að styrkja Finnboga
og Kidda, Pöllu mömmu þína, systk-
ini þín og börn þeirra svo og alla þá
sem um sárt eiga að binda vegna
fráfalls þíns.
Hvíl þú í friði,
Ásta frænka.
Nýbúið að loka búðinni, Verslun
Guðsteins Eyjólfssonar á Lauga-
vegi. Guðsteinn gamli klæðskerinn
og kaupmaðurinn, afi Vilborgar,
stendur við peningakassann. Hann
er í vestispeysunni sinni, málbandið
hangir um háls hans, gleraugun á
nefinu og vindillinn í munnvikinu.
Hann er að gera upp daginn, en
horfir af og til sposkur yfir gler-
augun til okkar unglinganna sem
mösum og flissum þegar við mynd-
umst við að skúra gólfið.
Þetta er ein af ótalmörgum góð-
um minningum sem fær mig til að
brosa í gegnum tárin nú, þegar kær
vinkona Vilborg Ósk Ársælsdóttir
er kvödd allt of ung.
Við vorum jafnöldrur, kynntumst
þegar við vorum 11 ára. Vilborg bjó
á Laugaveginum í bakhúsi aftan við
hús afa síns. Ég bjó tveimur götum
neðar, á Lindargötunni.
Við gengum í Miðbæjarskólann
og urðum góðar vinkonur þar. Sú
vinátta hélst óslitið alla tíð.
Veröld okkar var miðbærinn, að-
allega Laugavegur. Líflegur Lauga-
vegur þess tíma. Beint á móti Guð-
steini var Sveina í
snyrtivörubúðinni, þar var oft komið
við til skrafs og ráðagerða. Við átt-
um erindi í Gull og silfur, Faco,
Sandholt, Tískuskemmuna, Ander-
sen og Lauth og svo mætti lengi
telja upp og niður Laugaveginn. Í
öllum þessum búðum voru menn og
konur sem tóku Vilborgu fagnandi,
því þau þekktu hana og ég naut góðs
af því.
Í þessu umhverfi hélt Vilborg
áfram að búa, læra og starfa. Hún
fór í Iðnskólann og lærði hár-
greiðslu. Kynntist Finnboga sínum,
þau byrjuðu að búa í bakhúsinu sem
Vilborg bjó í áður með foreldrum
sínum og þar fæddist Kristinn sonur
þeirra.
Vilborg var flink í sínu fagi, hár-
greiðslunni. Hún var vinsæl og gekk
oft nærri sér í vinnu til að þurfa ekki
að neita sínum viðskiptavinum.
Þannig var hún að upplagi. Við
vinnu sína var hún oft meira en
klipparinn, hún var sálusorgari, góð-
ur hlustandi og hafði góða nærveru.
Hún var hjálpsöm, glaðvær, hlátur-
mild, hlý og góð og umfram allt
traustur vinur.
Ég þakka minni kæru vinkonu
Vilborgu samfylgdina og sakna
hennar sárt.
Elsku Finnbogi, Kiddi, Pálína,
Guðrún, Palli og aðrir ástvinir. Við
Lilja og Berglind vottum ykkur
innilega samúð. Megi minningin um
Vilborgu okkar vera ykkur ljós og
styrkur í sorginni.
Margrét Birgis.
Mér var mikið brugðið þegar ég
frétti af andláti Vilborgar. Ég vissi
að hún var búin að eiga við veikindi
að stríða, en að þetta gerðist svona
fljótt óraði mig ekki fyrir.
Ég var kúnni hjá Vilborgu í 10 ár,
fyrst á Babúsku við Klapparstíg og
síðar á Papillu við Laugaveg. Gyða
systir mín benti mér á Vilborgu en
hún var þá hjá henni og var ánægð.
Ég varð ekki fyrir vonbrigðum. Vil-
borg þekki alla mína óþekku liði og
sveipi og vissi hvernig ætti að með-
höndla þá. Það var alltaf gaman að
koma til Vilborgar. Við spjölluðum
saman um daginn og veginn, spáð-
um í heimsmálin og nýjasta slúðrið
hverju sinni meðan hún klippti, skóf
og litaði mitt þykka hár. Já og hár-
Vilborg Ósk
Ársælsdóttir
MINNINGAR