Morgunblaðið - 06.07.2008, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. JÚLÍ 2008 45
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is
Vaktsími: 565 5892 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Jón G. Bjarnason
✝
Okkar hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
BALDURS S. KRISTENSEN,
Lækjasmára 2,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar L-4 á
Landspítala Landakoti.
Helga Kristinsdóttir,
Kristinn Baldursson, Hulda Guðný Ásmundsdóttir,
Ingibjörg Baldursdóttir, Finnur Magni Finnsson,
afabörn og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
ANTONÍU MARGRÉTAR BJÖRNSDÓTTUR,
Gyðufelli 10,
Reykjavík.
Jóhann Þór Einarsson, Herdís Jakobsdóttir,
Aðalheiður Birna Einarsdóttir, Hermann Ingólfsson
og barnabörn.
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför eigin-
manns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
ÞORGEIRS KRISTJÁNSSONAR,
Svalbarði 1,
Höfn,
Hornafirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkrunar-
heimilisins Höfn, Hornafirði, fyrir góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
.
Áslaug Þóra Einarsdóttir,
Þórarinn Þorgeirsson, Inga Kristjana Sigurjónsdóttir,
Kristján Olgeir Þorgeirsson, Bára Sigurðardóttir,
Þórhallur Dan Þorgeirsson, Hafdís Hafsteinsdóttir,
Harpa Þorgeirsdóttir, Björn Þórarinn Birgisson,
Börkur Geir Þorgeirsson, Guðrún Diljá Lúðvíksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Sigríður RagnaJúlíusdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum, 28.
janúar 1926. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Víðinesi
25.júní síðastliðinn.
Sigríður Ragna var
dóttir Júlíusar Jóns-
sonar múrarameist-
ara og Sigurveigar
Björnsdóttur
saumakonu sem
bæði voru ættuð
undan Eyjafjöllum.
Sigríður fæddist og ólst upp í Staf-
holti í Vestmannaeyjum í stórum
hóp systkina, fjögurra systra og
þriggja bræðra. Systur hennar
eru Helga Júlíusdóttir, Jóna Júl-
íusdóttir, Sigurveig Júlíusdóttir
og lifa þær systur sína. Bræður
hennar voru Björn Júlíusson
barnalæknir, Hafsteinn Júlíusson
múrarameistari og Garðar Júlíus-
son rafvirkjameistari, allir látnir.
eru börn þeirra Ófeigur, Berg-
þóra og Auður; 5) Sveinn Sig-
urður smiður í Reykjavík, f. 21.
apríl 1957, kvæntur Margréti J.
Bragadóttur og eru börn þeirra
Sveinn Bragi, Íris Gróa og Gari-
baldi; 6) Birgir húsasmiður í
Reykjavík, f. 6. febrúar 1959,
kvæntur Steinunni Ingibjörgu
Gísladóttur og eru dætur hennar
Hjördís og Gréta Jóna. Lang-
ömmubörn Sigríðar Rögnu eru
fjögur; Finnbogi og Vigdís Elísa-
bet börn Estherar, Snædís Erla
dóttir Sverris og Margrét Rún
dóttir Írisar Gróu.
Sigríður Ragna var eins og
móðir hennar mikil og góð sauma-
kona og starfaði hún við það bæði
í Vestmannaeyjum og síðar í
Reykjavík. Þau Sveinn áttu heim-
ili í Vestmannaeyjum fram að gosi
en fluttust þá í Kópavoginn. Hún
starfaði lengst sem saumakona í
Gráfeldi í Reykjavík og síðar í eig-
in fyrirtæki, Feldinum, sem hún
stofnaði og rak ásamt fyrrverandi
samstarfskonum í Gráfeldi. Sig-
ríður Ragna var mikil barnagæla
og hafði unun af því að vera í sam-
vistum við barnabörn og barna-
barnabörn sín.
Útför Sigríðar fór fram í kyrr-
þey að ósk hinnar látnu.
Sigríður giftist í
janúar 1948, Sveini
Sverri Sveinssyni,
múrara frá Norð-
firði, f. 15. október
1924, d. 13. maí
2004. Börn Sigríðar
Rögnu og Sveins
voru sex en fimm
þeirra komust á
legg: 1) Júlíus verka-
maður í Vest-
mannaeyjum, f. 25.
júní 1944, kvæntur
Freydísi Fannbergs-
dóttur og er sonur
þeirra Sverrir; kvæntur Írennu
Þórarinsdóttur 2) Sveinborg f. 4.
janúar 1946, d. 7. apríl 1946; 3)
Sveinborg Helga geðhjúkrunar-
fræðingur í Hafnarfirði, f. 13. júní
1948, d. 13. mars 2004, eftirlifandi
maki er Finnbogi Jónsson og dæt-
ur þeirra Esther og Ragna; 4)
Ragnar húsasmíðameistari í Mos-
fellsbæ, f. 9. júlí 1955, kvæntur
Gunnhildi M. Sæmundsdóttur og
Þú fannst þig aldrei, Sigga mín,
eftir stóru höggin tvö fyrir fjórum
árum. Fyrst að missa einkadótt-
urina í blóma lífsins og svo eigin-
manninn aðeins 2 mánuðum síðar.
Flutningur úr Reynigrundinni í
Hamraborgina og svo í Víðinesið
sem fylgdi í kjölfari, klippti enn
frekar á ræturnar og þú náðir í raun
aldrei áttum eftir þessi tvö stóráföll.
Svo kveður þú nú örstuttu eftir að
komum saman á Huldubrautinni og
minntumst 60 ára afmælisdags
Sveinu.
Ég gleymi ekki þegar ég kom
fyrst á heimili ykkar Sverris í Vest-
mannaeyjum. Alla tíð upp frá því
fannst mér þið líta á mig sem einn af
ykkar sonum. Einkadóttirin hafði
hálfu ári áður verið send til Akur-
eyrar til að taka hluta af sínu hjúkr-
unarfræðinámi þar. Ég man þann
dag eins og það hefði verið í gær
þegar þessi Vestmannaeyjastelpa
birtist á KEA-teríunni þar sem við
menntskælingarnir sátum sem oft-
ast, sötruðum kaffi og krufðum
heimsmálin til mergjar. Þá birtist
hún þarna í sægrænni kápu, rauð-
klædd á höfði og höndum og rauður
trefillinn sveiflaðist þegar hún gekk
hratt og tígulega inn á staðinn. Það
varð ást við fyrstu sýn hjá mennt-
skælingnum.
Á þessum árum starfræktir þú
eigin saumastofu á heimili ykkar í
Stafholti í Vestmannaeyjum. Sveina
naut þess að geta farið með eigin
skissur af fötum sem hana langaði í
og þú framleiddir þau af einstakri
snilld. Ég man eftir kjólnum sem
hún var í á fyrsta ballinu sem við
fórum á saman í Sjallanum. Hann
var glæsilegur og dró fram gleðina
og útgeislunina hjá Sveinu og það
fór ekkert á milli mála hver var
langflottust á ballinu.Þegar ástin
bar fljótt ávöxt fékk Esther að búa
hjá ykkur Sverri hluta af hennar
fyrsta ári sem létti undir með okkur
í náminu. Þegar við svo fluttum til
Eyja til að vinna einn vetur við
hjúkrun og kennslu fékk Esther að
vera hjá þér á daginn þótt þú værir
nánast í fullri vinnu við að sníða og
sauma. Það var gaman að því þegar
konurnar voru að fara út frá þér eft-
ir mælingar og mátun var sú stutta
alltaf búin að finna réttu skóna og
kom með þá trítlandi til viðkomandi.
Vestmannaeyjargosið 1973
breytti miklu í ykkar lífi Sverris.
Stafholt hverfur undir hraun og þið
gátuð ekki hugsað ykkur að snúa til
baka. Hringbrautin hjá okkur var
fyrsta húsaskjólið eftir gosið en
seinna var svo Reynigrundin í Kópa-
voginum ykkar framtíðarheimili.
Þegar Gráfeldur hf, þar sem þú
vannst, ákvað að hætta framleiðslu
sýndir þú ásamt samstarfskonum
einstakt áræði. Þið stofnuðuð ykkar
eigið fyrirtæki og hófuð framleiðslu
á skinn– og loðfatnaði og settuð upp
eigin verslun.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn á Reynigrundina. Sverrir
með sitt einstaka skopskyn, sem ylj-
aði þér og heillaði frá fyrstu tíð, gat
endalaust rifjað upp skemmtilegar
sögur úr Eyjum og frá uppvaxtarár-
unum í Neskaupstað. Þið nutuð
barnabarnanna og Sverrir smíðaði
ófá leikföngin fyrir krakkana og
sýndi þar ótrúleg handbrögð. Elsku
Sigga. Ég þakka allt sem þú gerðir
fyrir okkur Esther og Rögnu og
þakka þær gleðistundir sem við átt-
um saman þegar þið komuð til okkar
á jólum og öðrum tímum.
Þinn,
Finnbogi.
Elsku amma,
það er svo skrýtið og sorglegt að
hugsa til þess að þú skulir vera far-
in. Þó að ég hafi búið langt í burtu og
við höfum lítið hist á síðustu árum,
hef ég alltaf saknað þín jafnmikið.
Mér fannst alltaf svo gaman þegar
þú komst í heimsókn til mín til
Spánar, sérstaklega eftir að ég byrj-
aði að fljúga sem flugfreyja og þú
flaugst með mér til Alicante, en
stelpurnar sem vinna með mér
minntust þín um daginn, hvað þú
hefðir verið dásamleg amma og stolt
af dótturdótturinni, og ég af þér. Já,
það var alltaf svo dásamlegt að fá
þig í heimsókn eða að koma heim og
hitta þig eða að heimsækja þig á
Reynigrundina. Síðast þegar við
spjölluðum saman augliti til auglitis
um lífið og tilveruna, var þegar við
sátum á veröndinni hjá mér í Alic-
ante sumarið 2005. Ég man bara
hvað okkur fannst einstaklega erfitt
að hafa misst mömmu og afa og það
að pabbi væri kominn með nýja
konu, þó reyndum við að horfa á það
björtum augum. Ég man að við velt-
um lengi fyrir okkur draumi sem þig
dreymdi um mömmu og hvaða hugs-
anlega þýðingu hann hefði.
Það var alltaf svo gott og gaman
að heyra í þér. Þegar ég hringdi í
þig og sagði þér frá því að ég væri
trúlofuð varstu svo yfir þig ánægð,
það var yndislegt. Ég vonaðist alltaf
eftir að geta fært þér líka þær frétt-
ir sem þú varst að bíða eftir, „barna-
barnabarni“, en það tókst ekki.
Amma, ég hef alltaf verið svo stolt
og montin af þér. Svo ánægð með að
eiga svona yndislega ömmu, hjart-
góða, glaða og hláturmilda, og for-
vitna. Kannski fylgir það bara nafn-
inu? Hvort sem er, er ég mjög stolt
af því að vera alnafna þín. Ég hef
líka alltaf verið svo stolt og montin
af þessum einstöku hæfileikum þín-
um í saumaskap, alveg frá því ég var
lítil og heimsótti þig í vinnuna, fyrst
í Gráfeld og svo síðar meir í Feld.
Mér hefur alltaf fundist svo gaman
að segja frá því hvað amma mín væri
góð og klár saumakona. En við
geymum enn uppáhaldskjólana
hennar mömmu, og svo geng ég auð-
vitað enn í bláu útvíðu buxunum sem
þú saumaðir einu sinni á þig og gafst
mér, en þær eru í miklu uppáhaldi.
Öllum á Spáni finnst það alveg frá-
bært þegar ég segi þeim að þetta
séu gamlar buxur af ömmu! Það var
allt svo flott og gott sem þú tókst
þér fyrir hendur. Kleinurnar þínar
voru sko bestu kleinur í heimi og
vöfflurnar með rabarbarasultunni
voru alltaf vel þegnar þegar við
komum í heimsókn. Þið afi voruð
líka alltaf ómissandi og ekki voru al-
mennileg jól nema þið væruð með.
Síðustu ár hafa verið skrýtin, erfið
og fjarlæg fyrir alla. En við munum
reyna eftir bestu getu að halda fjöl-
skyldunni saman. Ég veit að það er
það sem þú og mamma mynduð
vilja.
Amma þú varst stórkostleg og
dásamleg kona sem ólst upp 5 ynd-
isleg börn, og skilur eftir þig stóra
fjölskyldu sem mun sakna þín mikið.
Ég mun eilíft sakna þín, mömmu og
afa, en ég veit að þið munið vera hjá
okkur í anda og styrkja okkur þegar
á þarf að halda. Við Róbert hugsum
mikið til þín og tölum mikið um þig,
minning þín mun ávallt lifa í hjört-
um okkar.
Koss og knús,
Ragna.
Elsku amma, það er ótrúlegt að
þú skulir vera farin. Þú sem varst
alltaf til staðar fyrir mig allt frá
fyrstu tíð. Mér finnst alltaf að ég
hafi alist upp hjá ykkur afa að
stórum hluta, foreldrar mínir voru
þó ekki alveg sammála því, enda hef-
ur tíminn hjá ykkur í minningunni
sjálfsagt verið mun meiri en hann
var í raun. Það var hins vegar alltaf
mikið ævintýri að vera hjá ykkur. Á
Svíþjóðarárunum var ég svo heppin
að fá að eyða sumarfríinu hér með
ykkur nokkrum sinnum. Við keyrð-
um hringinn í kringum landið og ís-
stopp voru regluleg og einnig var
það fastur liður að heimsækja hvert
einasta Kaupfélag á landinu. Eitt at-
vik er sérstaklega minnisstætt, þeg-
ar við mættum vörubíl í Ólafsfjarð-
armúla og Volgan með okkur og afa
innanborðs vó salt á brúninni og
þverhnípt var niður. Þú hélst þó ró
þinni en dróst tvo vasaklúta upp úr
veskinu, réttir mér annan og sagðir
mér að halda honum fyrir augunum.
Þetta reddaðist þó allt en vasaklút-
urinn hefur óneitanlega hjálpað að
takast á við aðstæðurnar.
Þegar vaxtaverkirnir sögðu til sín
varstu alltaf óþreytt að nudda fæt-
urna svo ég gæti sofnað. Eitt sinn
fengum við okkur göngutúr úr
Kópavoginum, ég þá 9 ára, og við
enduðum hjá Veigu systur þinni í
Mosfellsbæ. Mér er það enn óskilj-
anlegt hvernig þú fékkst mig með
alla þessa leið. Það eru líka mörg
eftirminnileg jólin sem við áttum
saman. Ég man sérstaklega eftir
einum í Reynigrundinni þegar flest-
ir strákarnir voru líka, þetta voru
örugglega ein fjölmennustu og
skemmtilegustu jól sem ég hef átt.
Einhvern veginn var jólahátíðin allt-
af fullkomnari þegar þið afi voruð
með. Þú varst líka ómetanlegur
stuðningur á unglingsárunum, þrátt
fyrir fjarlægð gat ég alltaf leitað til
þín með alla hluti. Síðar þegar ég
ákvað að fara í Menntaskólann í
Kópavogi, fékk ég að búa hjá ykkur í
Reynigrundinni. Við áttum ófáar
spilastundirnar og skemmtum okk-
ur oft vel yfir góðum grínmyndum á
þeim árum, enda hlátur þinn smit-
andi. Síðar, þegar Finnbogi minn
kom í heiminn, voruð þið ekki síður
dásamleg við hann og pössuðuð
hann fyrir mig á háskólaárunum. Þú
meira að segja tókst að þér að venja
hann af brjósti fyrir mig, svo mik-
ilvæg varstu.
Þú hafðir alltaf ofurtrú á mér,
meira að segja dásamaðir þú söng-
hæfileika mína, nokkuð sem fæstir
mundu taka undir. Þú þreyttist aldr-
ei á því að hvetja mig til dáða, sama
hvað ég tók mér fyrir hendur. Það
lýsir bara hversu einstök þú varst og
góð við mig. Það var alltaf heitt á
könnunni í Reynigrundinni og þú
tókst opnum örmum á móti öllum.
Óeigingjarnari manneskju hef ég
ekki kynnst. Það er stundum erfitt
að horfa fram á veginn og söknuður-
inn verður stundum óbærilegur
enda breyttist margt hjá okkur öll-
um þegar mamma og afi kvöddu. Ég
held samt að það hafi verið þér of-
viða að takast á við það enda áfallið
mikið. Þótt við sáumst æ sjaldnar
síðustu árin, var hugur minn alltaf
hjá þér. Þú varst besta amma sem
hægt var að hugsa sér. Ég á eftir að
sakna þín en ég veit að þið afi og
mamma hugsið vel um hvort annað
og verðið alltaf hjá okkur í anda.
Þín,
Esther.
Sigríður Ragna
Júlíusdóttir